Głosy z zaświatów

Zakończenie zbyt mocne jak dla mnie, ale to chyba najlepsza książka z tej serii

Zakończenie zbyt mocne jak dla mnie, ale to chyba najlepsza książka z tej serii

Forst vol 2. Lepsze niż pierwsza część, ale na tym etapie podziękuję Zaorskiemu już na dobre.

Forst vol 2. Lepsze niż pierwsza część, ale na tym etapie podziękuję Zaorskiemu już na dobre.

Bardzo dużo emocji po odłożeniu książki.
Kibicowanie Sewerynowi chociaż do najłatwiejszych postaci nie należy, ale jego postać jest tak zarysowana że w trakcie lektury mu kibicujesz i angażujesz się w wydarzenia w które jest zamieszany. Sympatyzujesz z Kają chociaż caly czas masz świadomość że gdzieś obok jest Michał, który jako postać też da się lubić.
Paskudny wątek księdza Wieśka. Jak tylko pojawiła się jego postać czułem w którą stronę to zmierza. Jak już było jasne to caly czas liczyłem że Burza zdarzy.
Rozwiązanie zagadki kim jest Fenol mnie zaskoczyło.
Wszystkie wydarzenia które sprowokował napędzały akcję która nadawała książce dobry rytm.
W zakończeniu dostajemy kolejne niewiadome więc sięgam po kolejny tom.

Bardzo dużo emocji po odłożeniu książki.
Kibicowanie Sewerynowi chociaż do najłatwiejszych postaci nie należy, ale jego postać jest tak zarysowana że w trakcie lektury mu kibicujesz i angażujesz się w wydarzenia w które jest zamieszany. Sympatyzujesz z Kają chociaż caly czas masz świadomość że gdzieś obok jest Michał, który jako postać też da się lubić.
Paskudny wątek...

Najlbardziej poruszająca część jak dla mnie (kobiety i matki) . Bardzo wrażliwe tematy poruszane w książce sprawiały, że miałam ciary na ciele.. Zwłaszcza mocna końcówka. Zawsze denerwuje się czytając cokolwiek,że jak zwykle to było do przewidzenia.. Albo wiedziałam, że tak będzie.. A tu kompletne zaskoczenie szok i niedowierzanie .. Długo dochodziłam do siebie po tej części.. Przemyślenia.. Rozkminy ale jak, ale dlaczego.. Co z ludźmi nie tak.. Bałam się sięgnąć po kolejna część, że będzie jeszcze mocniejsza.
Oczywiście ciekawość co dalej wygrała :)

Najlbardziej poruszająca część jak dla mnie (kobiety i matki) . Bardzo wrażliwe tematy poruszane w książce sprawiały, że miałam ciary na ciele.. Zwłaszcza mocna końcówka. Zawsze denerwuje się czytając cokolwiek,że jak zwykle to było do przewidzenia.. Albo wiedziałam, że tak będzie.. A tu kompletne zaskoczenie szok i niedowierzanie .. Długo dochodziłam do siebie po tej...

Świetna. Dobrze się czyta. Nie ruszają mnie makabryczne opisy ale jednak sceny z księdzem Wieśkiem było mi ciężko przejść.

Świetna. Dobrze się czyta. Nie ruszają mnie makabryczne opisy ale jednak sceny z księdzem Wieśkiem było mi ciężko przejść.

Nawet nie wiem jak skomentować to co dzieje się w tej książce…Całość genialna jak zwykle. Tajemnice, zagadki, nutka grozy i zakazanej miłości samotnego ojca i mężatki.

Jeśli ktoś czytał pierwszą część to na pewno wiedział kogo o wszystko podejrzewać już w połowie.

Końcówka to już inna para butów…po przeczytaniu całości dalej siedziałem kilka minut z otwartą gębą przetwarzając „Co? Jak? Czemu tak? Dlaczego?”

Nawet nie wiem jak skomentować to co dzieje się w tej książce…Całość genialna jak zwykle. Tajemnice, zagadki, nutka grozy i zakazanej miłości samotnego ojca i mężatki.

Jeśli ktoś czytał pierwszą część to na pewno wiedział kogo o wszystko podejrzewać już w połowie.

Końcówka to już inna para butów…po przeczytaniu całości dalej siedziałem kilka minut z otwartą gębą...

Rewelacja. Porusza ciężki temat ,który az się czyta w nerwach...
Wciągająca historia :)

Rewelacja. Porusza ciężki temat ,który az się czyta w nerwach...
Wciągająca historia :)

Świetna kontynuacja serii! Ta książka jest niesamowicie angażująca i zaskakująca. Cały czas trzyma w napięciu.
To idealny mix wciągającego kryminału i naprawdę dobrze napisanego wątku romantycznego - co chyba jest dosyć nieoczywistym połączeniem, ale według mnie Mrozowi wychodzi to tutaj pierwszorzędnie. Równie dobrze wychodzi autorowi kreowanie postaci. Główni bohaterowie (a zwłaszcza Seweryn) są charyzmatyczni i wyraziści, czyli tacy jakich lubię najbardziej.
Duży szacun dla Remigiusza Mroza także za to, że naprawdę nie boi się podejmować w swoich dziełach trudnych, kontrowersyjnych tematów. Zakończenie tej książki siedziało mi w głowie jeszcze na długo po jej przeczytaniu...
To chyba jeden z najlepszych kryminałów jakie czytałam, trafia do moich ulubieńców. Od razu sięgam po kolejny tom!

Świetna kontynuacja serii! Ta książka jest niesamowicie angażująca i zaskakująca. Cały czas trzyma w napięciu.
To idealny mix wciągającego kryminału i naprawdę dobrze napisanego wątku romantycznego - co chyba jest dosyć nieoczywistym połączeniem, ale według mnie Mrozowi wychodzi to tutaj pierwszorzędnie. Równie dobrze wychodzi autorowi kreowanie postaci. Główni bohaterowie...

Od wydarzeń z „Listów zza grobu” minęło parę miesięcy. Seweryn pomimo uniknięcia odpowiedzialności karnej za swoje czyny, został napiętnowany w Żeromicach i stał się persona non grata. Kaja próbuje zapomnieć o zbrodni, która popełniła i ułożyć sobie życie bez obecności Zaorskiego. Niestety ktoś o pseudonimie Fenol próbuje zagrać z nimi w swoją własną grę podejrzanie wiążącą się ze znalezionymi zwłokami małej dziewczynki, której przyczyną śmierci jest nieznana…

Po krótkiej przerwie znowu powróciłam do serii z Sewerynem Zaorskim i nie mogę pozbierać się po zakończeniu tej książki. Czytałam zakończenie parę razy, jakbym jakimś magicznym sposobem mogła zmienić bieg wydarzeń i uchronić bohaterów od nieuniknionego… Głosy z zaświatów tak jak i listy zza grobu dopadły Seweryna i Kaję niespodziewanie, kiedy tak na prawdę powoli zaczynali układać sobie życie po wcześniejszych wydarzeniach.

To co Remigiusz Mróz zrobił w tej książce przerosło moje wszelkie oczekiwania. Poruszane przez niego tematy i problemy społeczne, tak bardzo aktualne, a zarazem tak bardzo brutalne, uświadamiają nam w jakim świecie żyjemy. Na każdym kroku czai się bowiem zło, nawet w miejscach, gdzie z pozoru powinniśmy znaleźć bezpieczny azyl. Ukazana przez autora miłość rodzica do dziecka, chęć jego chronienia, a zarazem bezradność w obliczu zła tego świata, to coś co najbardziej w moim odczuciu uderza podczas lektury tej pozycji. Co może być bowiem gorsze niż krzywda dziecka?

Od wydarzeń z „Listów zza grobu” minęło parę miesięcy. Seweryn pomimo uniknięcia odpowiedzialności karnej za swoje czyny, został napiętnowany w Żeromicach i stał się persona non grata. Kaja próbuje zapomnieć o zbrodni, która popełniła i ułożyć sobie życie bez obecności Zaorskiego. Niestety ktoś o pseudonimie Fenol próbuje zagrać z nimi w swoją własną grę podejrzanie wiążącą...

Myślę, że nie łatwo jest stworzyć głównego bohatera, który mimo naprawdę ciężkiego charakteru i wielu wad, tak bardzo daje się lubić.

Seweryn Zaorski to patomorfolog sądowy, ojciec dwóch Diablic, próbujący ułożyć sobie życie na nowo.

Dla mnie Zaorski to taki typ, którego się kocha lub nienawidzi.
W prawdziwym życiu pewnie irytowałby mnie niesamowicie ale nie mogłabym odmówić mu sympatii.

Ta ksiazka porusza we mnie, jako w kobiecie, matce i człowieku całkiem wrażliwym takie struny jakich najbardziej nie lubię drażnić.
Temat trudny, obrzydliwy i kontrowersyjny. Albo wszystkie naraz.

Bardzo podobał mi się sposób w jaki autor prowadzi czytelnika przez te zdarzenia oraz w jaki buduje napięcie - w kulminacyjnym momencie zamiast zaserwować nam rozwiązanie, pokazuje perspektywę innego bohatera. No cóż, majstersztyk.

Ostatnie 40 stron, wypruło mi flaki.
Takie plot-twisty łamią mi sierce. Jednocześnie wiem, że „Szepty spoza Nicości” być może okażą się plastrem na sączące rany.

Remigiusza Mroza nikomu polecać nie trzeba a o jego twórczości wypowiadali sie już niemal wszyscy. Amatorzy i profesjonalisci.
Niech za moją szczerą opinię posłuży fakt, że nie mogę się doczekać by sięgnąć po kolejną część, która już czeka na półce.

19/2024

Myślę, że nie łatwo jest stworzyć głównego bohatera, który mimo naprawdę ciężkiego charakteru i wielu wad, tak bardzo daje się lubić.

Seweryn Zaorski to patomorfolog sądowy, ojciec dwóch Diablic, próbujący ułożyć sobie życie na nowo.

Dla mnie Zaorski to taki typ, którego się kocha lub nienawidzi.
W prawdziwym życiu pewnie irytowałby mnie niesamowicie ale nie mogłabym...