Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dno. Główna bohaterka jest tak głupia, że nawet trudno było jej współczuć, bardziej śmiałam się z jej kolejnych durnych pomysłów i naiwności. Nie wierzę, że ktoś mógłby być tak głupi i bez żadnego zastanowienia i zawahania zostać w obcym kraju i zgodzić się wyjść za obcego faceta po dwóch dniach znajomości. DWÓCH. W dodatku oddala się na pustyni od grupy znajomych, po czym gdy orientuje się, że straciła ich z oczu, siada i płacze, bo wydmy są takie wysokie. No błagam.
Wątki urwane w połowie, nie wiadomo co z przyjaciółką głównej bohaterki, a jej problem to przecież była druga najważniejsza rzecz w tej książce. Zresztą wątek Alicji też urwany nagle. Opisy były po prostu za długie, niektóre strony pomijałam, bo nie obchodziła mnie fabuła filmu który ogląda Alicja rozpisana na 4 strony. Albo żywcem wycięte z internetu artykuły o pologamii ciągnące się na 6 stron. Gdybym chciała poczytać artykuły, to poszukałabym ich sama. Dialogi trageeediaaaa! Mysle, że dziecko w podstawówce napisałoby je lepiej, bo wyglądały one dokładnie tak:
- Cześć!
- Cześć!
- Jak się spało?
- Znakomicie!
-Cieszę się. Napijesz się kawy?
- Chętnie.
- Idę zrobić. Proszę!
- Dziękuję.
Tak się nie pisze 🤦‍♀️
Męczyłam się strasznie czytając to, ale muszę przyznać, że skończyłam ją bardzo szybko. Choć raczej tylko dlatego, że nie musiałam się w ogóle skupiać na czytaniu, bo było to napisane takimi zdaniami jak przytoczony wyżej dialog.

Dno. Główna bohaterka jest tak głupia, że nawet trudno było jej współczuć, bardziej śmiałam się z jej kolejnych durnych pomysłów i naiwności. Nie wierzę, że ktoś mógłby być tak głupi i bez żadnego zastanowienia i zawahania zostać w obcym kraju i zgodzić się wyjść za obcego faceta po dwóch dniach znajomości. DWÓCH. W dodatku oddala się na pustyni od grupy znajomych, po czym...