Warleggan

Kolejna część losów rodu Poldarków nie zawodzi. Rysa, która pojawiła się na charakterze Rossa trochę mnie rozczarowała ale rozumiem, że to odpowiedź na ówczesne przekonania, że mężczyznom wolno więcej.....
Do tej pory bohaterowie nie wzbudzali moich negatywnych uczuć, ale w tym tomie Pańcia Elizabeth przeszła samą siebie.... Pusta lala co to chciałaby, ale boi się......wiecznie niezdecydowana i obwiniająca za swoje porażki wszystkich dookoła, fałszywa skromnisia bez ikry.....
Nadal szczerze polecam wszystkim miłośnikom gatunku i opisywanych czasów.

Kolejna część losów rodu Poldarków nie zawodzi. Rysa, która pojawiła się na charakterze Rossa trochę mnie rozczarowała ale rozumiem, że to odpowiedź na ówczesne przekonania, że mężczyznom wolno więcej.....
Do tej pory bohaterowie nie wzbudzali moich negatywnych uczuć, ale w tym tomie Pańcia Elizabeth przeszła samą siebie.... Pusta lala co to chciałaby, ale boi...

Nie zdziwił mnie wcale fakt, że część czwarta sagi o rodzinie Poldark będzie wciągająca, jednak to co mi zaserwowała przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Nie mogłam się doczekać, kiedy zacznę ją czytać, bo tytuł strasznie mnie zaintrygował.

Zła passa wciąż nie opuszcza Poldarkòw. Ross podejmuje pewne śledztwo mające na celu ustalić prawdziwość słów, które wypowiada osoba dobrze mu znana z nieodległej przeszłości. Zebrawszy wiele informacji na ten temat podejmuje decyzję o otwarciu starej kopalni ojca. Wheal Grace, nosząca nazwę od imienia matki Rossa, budzi w nim nadzieję na sukces. Ryzykowne przedsięwzięcie ściąga uwagę bankiera Georga Warleggana, a pewne okoliczności przyczynią się do ponownego starcia wrogów.

Kryzys obecny w małżeństwie Rossa i Demelzy osiąga apogeum. Bezbarwna jak dotąd Elizabeth jest jedną z przyczyn rozpadu związku. Prowadząca nieszczęśliwe życie u boku męża Francisa, na skutek jego niespodziewanej śmierci odzyskuje wolność. Chcąc lub nie, jej nieopatrznie wypowiedziane słowa, będą powoli dojrzewać powodując na koniec potężny wybuch emocji.

Georg Warleggan, jedna z najciekawszych postaci całego cyklu książek, ani na moment nie zwalnia tępa w budowaniu potężnego imperium bankowego. Niesamowicie sprawnie pnie się po kolejnych szczeblach dorabiając się fortuny. Zaraz obok Rossa i Francisa, pałający gorącym uczuciem do Elizabeth. Miłość ich trojga do tej samej kobiety była jedną z przyczyn, dla których George nie tolerował Poldarka ani Francisa. Zawsze ze sobą rywalizowali, lecz nie tylko na tym polu. Warleggan urodziwszy się w dość ubogiej rodzinie przejął schedę po swoim dziadku, która pod jego kierownictwem rozkwitła. Wyczulony na punkcie swojego pochodzenia ciągle prubowal coś udowadniać. Chciał w ten sposób pokazać Elizabeth, że na nią zasługuje. Będzie wiodła u jego boku wygodne życie, do jakiego od zawsze była przyzwyczajona. Przygotowując odpowiednio wcześniej grunt, Warleggan rozpoczyna starania o rękę Elizabeth.

Elizabeth zostawszy młodą, atrakcyjną wdową musi teraz sama zająć się podupadającym Trenwith. Mając na głowie schorowanych rodziców oraz starą przedstawicielkę rodu Poldark Agathe, żyje w nędzy. Wychowując jedynego syna z małżeństwa z Francisem, zmuszona jest podjąć odpowiednie kroki. Jedynym rozwiązaniem na wyjście z kłopotów zdaje się być małżeństwo z kimś bogatym i wpływowym. Wie, że nie będzie musiała czekać długo na propozycję małżeństwa i sądzi, że tym razem będzie szczęśliwa.

Ross załamany po śmierci kuzyna, otacza Elizabeth opieką, częściowo ukrywając to przed Demelzą. Chcąc zapewnić jej środki do życia, oddaje Elizabeth pieniądze zainwestowane przez jej zmarłego męża w ich wspólny interes, tym samym mocno nadwyrężając własne fundusze na utrzymanie rodziny. Nie wie, że jego trud poszedł na marne, ponieważ kobieta, którą kochał przez tyle lat przyjęła oświadczyny Georga Warleggana. Dowiedziawszy się o planach ślubnych Elizabeth, Ross szaleje z gniewu. Targany silnymi emocjami, zrobi coś, czego będzie żałował do końca życia. Tutaj powiem, iż wcale nie żal mi Elizabeth. Sama prosiła nie o taki rozwój wydarzeń, a to jak potem perfidnie zwodziła Georga, który naprawdę ją kocha, utwierdza mnie tylko w tym przekonaniu.

Demelza, zawsze czujna i spostrzegawcza, w lot pojmuję, że jej życie nagle się zmieniło. Dowiedziawszy się czego dopuścił się mąż doznaje szoku. Cierpi na tym jej duma, a niskie urodzenie natychmiast daje o sobie znać. Niewiarygodnie upokorzona i rozgoryczona postanawia odpłacić mężowi. Niewinny flirt zaprowadzi ją wprot w ramiona pewnego mężczyzny.

Doktor Enys zakochuje się w Caroline Penvenen -dziedziczce fortuny. Ich chwytająaca za serce historia, pozwala na zwrócenie myśli w innym kierunku niż Nampara. Enys postanawia pomóc Rossowi, przez co traci jedyną szansę ucieczki z Caroline. Zraniona kobieta wyjeżdża sama i zrywa z doktorem, ten pod wpływem żalu wstępuje do wojska i jako medyk okretowy opuszcza Anglię.

Czwarty tom bije na głowę trzy pozostałe. Tutaj najwięcej się dzieje, dochodzi do takich zawirowań, że nie wiadomo na czym się skupić, co powoduje, że od książki ciężko jest się oderwać. Wspaniałe pióro autora urzeka magią słów. Obszernie opisana sytuacja polityczna w każdej z części bardzo mi się podobała że względu na moje zamiłowanie do historii. Zdecydowanie podnosząca poziom pozycja. Polecam.

Nie zdziwił mnie wcale fakt, że część czwarta sagi o rodzinie Poldark będzie wciągająca, jednak to co mi zaserwowała przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Nie mogłam się doczekać, kiedy zacznę ją czytać, bo tytuł strasznie mnie zaintrygował.

Zła passa wciąż nie opuszcza Poldarkòw. Ross podejmuje pewne śledztwo mające na celu ustalić prawdziwość słów, które wypowiada...

Czwarty tom o Poldarkach.

Ross postanawia zainwestować w kopalnię Wheal Grace i pakuje w nią wszystkie fundusze. Na początku przedsiębiorstwo okazuje się być fiaskiem, ale później Poldarkowie są już na lepszej stopie życia.

Po śmierci Francisa jest ciężko Elizabeth. Musi podejmować decyzje, których wcześniej nie podejmowała, zajmować się rodzicami, synem i domem. Nie jest przyzwyczajona do takiego życia, ale wkrótce pojawia się propozycja, której nie może odrzucić...

Enys jest zainteresowany Caroline i chce z nią być. Jednak zostaje poddany próbie wyboru. Ratuje Rossa przed kłopotami, poświęcając swoje szczęście. Caroline wyjeżdża z wujem do Londynu a Enys postanawia wstąpić jako lekarz na okręt wojenny...

Konflikt pomiędzy Warlegganem i Rossem przybiera na sile. Nigdy za sobą nie przepadali i nie lubili się. Jednakże teraz obaj zostaną postawieni w nowej sytuacji, która niekoniecznie im się spodoba...

Za mną czwarty tom, który mnie wciągnął. Po czterech tomach ma taki wniosek, że nie lubię Elizabeth a zdecydowanie darzę sympatię do Demelzy. Oczywiście zachowania Rossa w niektórych sytuacjach mi się nie podobały, ale ludzie popełniają błędy.

Zamierzam sięgnąć po kolejny tom.

Czwarty tom o Poldarkach.

Ross postanawia zainwestować w kopalnię Wheal Grace i pakuje w nią wszystkie fundusze. Na początku przedsiębiorstwo okazuje się być fiaskiem, ale później Poldarkowie są już na lepszej stopie życia.

Po śmierci Francisa jest ciężko Elizabeth. Musi podejmować decyzje, których wcześniej nie podejmowała, zajmować się rodzicami, synem i domem. Nie...

Każda cześć Dziedzictwa Poldarków, żyje, wszystko co opisuje Winston jest tak namacalne, tak logiczne i tak nie przesadzone, że momentami zastanawiam się czy ta fikcja nie miała przypadkiem namacalnego istnienia w dziejach przylądka kornwalijskiego.

Każda cześć Dziedzictwa Poldarków, żyje, wszystko co opisuje Winston jest tak namacalne, tak logiczne i tak nie przesadzone, że momentami zastanawiam się czy ta fikcja nie miała przypadkiem namacalnego istnienia w dziejach przylądka kornwalijskiego.

"Prawdziwą miarą charakteru i wartości jest zachowanie zgodne z własnymi poglądami, bez przywiązywania wagi do sztucznych konwenansów, które akceptują ludzie aspirujący do wyższej pozycji społecznej." (str. 144)

Kolejny rok spędzony z rodziną Poldarków, niezbyt dla nich szczęśliwy i miejscowymi ziemianami, utrzymującymi coraz rzadsze kontakty ze sobą.
Pech prześladujący Rossa nie opuszcza go. Nowa kopalniana inwestycja okazuje się fiaskiem. Widmo bankructwa, niespłacone długi dołują go. Był dumnym i honorowym człowiekiem i to właśnie duma nie pozwalała mu się zwrócić o pożyczkę do przyjaciół. Życie, które go nie oszczędzało dało mu w końcu do zrozumienia, że karmił się złudzeniami. Często ryzykował i przegrywał. Widmo katastrofy wciąż się przybliżało lub oddalało, ale wciąż tkwiło na horyzoncie. A na dodatek jeden nieprzemyślany postępek zburzył małżeńskie szczęście. Zaufanie, które zniknęło między kochającymi się ludźmi po zdradzie jednego z nich. Wiara w drugiego człowieka legła w gruzach.

"Nikt nie może uniknąć konsekwencji swoich postępków." (str.107)

Mimo, że szczęście nie zawsze im sprzyjało, osiągnęli coś w życiu. Po złych dniach nastawały dobre, po smutkach radość. Ich wróg też przysparzał im kłopotów.
Sympatyczna postać lekarza, lojalnego w stosunku do przyjaciół. Blaski i cienie jego zawodu. Jego rozterki miłosne. Był wyrozumiały w stosunku do innych, lecz nie wobec siebie. Poświęcił swoje szczęście dla ratowania bliskich mu osób.

Przypadki kierujące ludzkim losem i zmieniające bieg życia. Jedne niszczące ludzkie wysiłki i starania, inne ocalające życie i chroniące przed złem i tragedią.

"Prawdziwą miarą charakteru i wartości jest zachowanie zgodne z własnymi poglądami, bez przywiązywania wagi do sztucznych konwenansów, które akceptują ludzie aspirujący do wyższej pozycji społecznej." (str. 144)

Kolejny rok spędzony z rodziną Poldarków, niezbyt dla nich szczęśliwy i miejscowymi ziemianami, utrzymującymi coraz rzadsze kontakty ze sobą.
Pech prześladujący...

Najlepsza z dotychczasowych części, bohaterowie bardziej ludzcy i jakby bardziej współcześni nam, choć nadal tkwimy w Kornwalii w XVIII wieku. Ta część z Warlegganem na pierwszym planie. To obok szlachetnego i przewidywalnego, jak dotąd, Rossa najbardziej intrygująca mnie męska postać. Ileż samozaparcia musiał mieć w sobie ten mężczyzna, jak wielką wiarę w siebie i ile konsekwencji. Dąży do nie najszlachetniejszego celu powoli i uparcie. Widzę jego mroczne strony, ale równocześnie podziwiam i kibicuję mu. Rossowi i Demelzie autor nie daje odetchnąć. Cały czas wikła ich w nowe afery i emocjonalne huśtawki. Ross już nie taki szlachetny, a Demelza nie taka kryształowa. Przekonują się na własnej skórze, że zapomnieć o pierwszej miłości jest bardzo trudno, a odpłacanie komuś pięknym za nadobne nie zawsze przynosi ukojenie. W tle wielka historia, we Francji wrze, na miejscu kopalnie, przemyt, bieda, a Kornwalia trwa, jak zawsze wietrzna i urocza. Na tej części autor planował zakończyć sagę. Całe szczęście, że tego nie zrobił.
Połowa moich koleżanek jest zachwycona sagą. Druga połowa nie - bo jej nie przeczytała. Jak je przekonać?

Najlepsza z dotychczasowych części, bohaterowie bardziej ludzcy i jakby bardziej współcześni nam, choć nadal tkwimy w Kornwalii w XVIII wieku. Ta część z Warlegganem na pierwszym planie. To obok szlachetnego i przewidywalnego, jak dotąd, Rossa najbardziej intrygująca mnie męska postać. Ileż samozaparcia musiał mieć w sobie ten mężczyzna, jak wielką wiarę w siebie i ile...

Tom czwarty jest w mojej opinii jednym z najlepszych w serii! Przez większość czasu naprawdę dużo się dzieje - akcja za akcją. Zachowanie Rossa jest niesamowicie irytujące, czasem ogromnie żal mi Demelzy, choć podziwiam jej miłość wobec męża. Elizabeth póki co naprawdę nie lubię (choć zacznę ją lubić w siódmym tomie - w chwili pisania opinii czytam ósmy), ale George, choć wredny, jest skonstruowany przez pisarza po mistrzowsku!

Tom czwarty jest w mojej opinii jednym z najlepszych w serii! Przez większość czasu naprawdę dużo się dzieje - akcja za akcją. Zachowanie Rossa jest niesamowicie irytujące, czasem ogromnie żal mi Demelzy, choć podziwiam jej miłość wobec męża. Elizabeth póki co naprawdę nie lubię (choć zacznę ją lubić w siódmym tomie - w chwili pisania opinii czytam ósmy), ale George, choć...

Tom tak samo świetny jak poprzednie, czy Ross i Demelza sobie poradzą, bo czarne chmury gromadzą się nad nimi? I ten okropny Warleggan! Ale muszą być też czarne charaktery, by reszta wypadła lepiej.

Tom tak samo świetny jak poprzednie, czy Ross i Demelza sobie poradzą, bo czarne chmury gromadzą się nad nimi? I ten okropny Warleggan! Ale muszą być też czarne charaktery, by reszta wypadła lepiej.

Polecam wszystkim. Bardzo dobrze się czyta.

Polecam wszystkim. Bardzo dobrze się czyta.

Mimo braku "weny na czytanie", udało mi się dokończyć czwartą cześć o Poldarkach w dość dobrym tempie.
Akcja książki jest naszpikowana ogromną dawką emocji.
Ukazuje jak wiele możemy zawdzięczać bliskim nam osobom i takim, z którymi, wydawałoby się, nic nas nie łączy. Że stara miłość nie rdzewieje, ale lepiej o niej zapomnieć, jeżeli chce się prowadzić normalne życie. I, że czasami jednak los może się do nas uśmiechnąć.
Z niecierpliwością oczekuje momentu, kiedy zacznę czytać kolejny tom, dobrą rekomendacją dla tej sagi na pewno jest to, że potrafi przenieść człowieka w klimat tamtej epoki i tak zaabsorbować myśli, że nie ma sie czasu zamartwiać "urokami" dnia codziennego ;)

Mimo braku "weny na czytanie", udało mi się dokończyć czwartą cześć o Poldarkach w dość dobrym tempie.
Akcja książki jest naszpikowana ogromną dawką emocji.
Ukazuje jak wiele możemy zawdzięczać bliskim nam osobom i takim, z którymi, wydawałoby się, nic nas nie łączy. Że stara miłość nie rdzewieje, ale lepiej o niej zapomnieć, jeżeli chce się prowadzić normalne życie. I, że...