O zmierzchu

Opowieść o 40-letniej pani profesor uniwersytetu, która się właśnie rozstała z mężem, kupiła nowe mieszkanie, pije za dużo alkoholu i boi się samotności; rzecz jest po prostu nudna, niewiele się w książce dzieje, słabe to niestety.

Opowieść o 40-letniej pani profesor uniwersytetu, która się właśnie rozstała z mężem, kupiła nowe mieszkanie, pije za dużo alkoholu i boi się samotności; rzecz jest po prostu nudna, niewiele się w książce dzieje, słabe to niestety.

Pokaż mimo to

Nie jest to typowa recenzja, ponieważ beletrystykę traktuję jako "rozrywkę" i nie zastanawiam się wówczas nad błędami, konstrukcją czy językiem. Ale ta pozycja należy do rodzaju dobrych beletrystyk, które na chwilę odrywają od rzeczywistości. Podobał mi się sposób prowadzenia narracji. Historia jest dobrze opowiedziana i dobrze się czyta. Polubiłam bohaterkę, może dlatego, że ją rozumiałam i znajdywałam wspólne cechy.
O autorce usłyszałam w reportażu Katarzyny Tubylewicz. Ponieważ kończyłam trzecią książkę poświęconą Szwecji (non fiction w polskim dobrym stylu) chciałam sięgnąć po lekturę lżejszą, pamiętając co mówiła autorka "O zmierzchu" pani Katarzynie.
Słowa Therese umknęły mi, może dlatego, że nie przywiązuję jednak większej wagi do lżejszej beletrystyki i z reguły nie szukam w niej nic więcej niż dobrej rozrywki. Oczywiście są wyjątki.

Nie jest to typowa recenzja, ponieważ beletrystykę traktuję jako "rozrywkę" i nie zastanawiam się wówczas nad błędami, konstrukcją czy językiem. Ale ta pozycja należy do rodzaju dobrych beletrystyk, które na chwilę odrywają od rzeczywistości. Podobał mi się sposób prowadzenia narracji. Historia jest dobrze opowiedziana i dobrze się czyta. Polubiłam bohaterkę, może dlatego,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co takiego jest w szwedzkim powietrzu, że tak często samotność staje się bohaterką książek napisanych przez szwedzkich pisarzy?
"O ZMIERZCHU" Therese Bohnan, w tłumaczeniu Justyny Czechowskiej, to skondensowana opowieść o teoretycznie silnej kobiecie, która odniosła zawodowy sukces, ale w życiu prywatnym coś poszło nie tak. Czterdziestoletnia historyczka sztuki, profesor, atrakcyjna, lubiąca seks, łatwo nawiązuje kontakt z mężczyznami (myśli, że ich rozumie), ale gorzej wychodzi jej zbudowanie głębokiej relacji.
Z kobietami jej nie po drodze - nie ma przyjaciółki, kumpelki.
Ale nie tylko ona boryka się z samotnością...
Czego szuka? Czego pragnie? Jak sobie radzi z samotnością w wielkim mieście?
Uderzyła mnie myśl, że podobnie odczuwam japońską literaturę. Tam też samotność jest czymś naturalnym, gęstym, namacalnym...

Co takiego jest w szwedzkim powietrzu, że tak często samotność staje się bohaterką książek napisanych przez szwedzkich pisarzy?
"O ZMIERZCHU" Therese Bohnan, w tłumaczeniu Justyny Czechowskiej, to skondensowana opowieść o teoretycznie silnej kobiecie, która odniosła zawodowy sukces, ale w życiu prywatnym coś poszło nie tak. Czterdziestoletnia historyczka sztuki, profesor,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To druga powieść Therese Bohman, którą przeczytałam. Pierwszą była "Ta druga" i muszę niestety przyznać, że żadna z tych historii do mnie nie trafiła. Nie umiem zrozumieć czym się kierują bohaterki tych powieści, nie rozumiem ich motywacji i jakoś nie postawić się w ich roli. Jednak Karolina Andersson nie wzbudza we mnie aż tak negatywnych odczuć jak bohaterka poprzedniej powieści. Ta historia mi się dłużyła, nie wciągnęłam się. Dobrnęłam do końca ponieważ czytałam wiele pozytywnych recenzji i miałam nadzieję , że i mnie w końcu coś w tej historii poruszy. W zasadzie nie poruszyło, poza małymi fragmentami. Raczej nie wrócą już do tej autorki.

To druga powieść Therese Bohman, którą przeczytałam. Pierwszą była "Ta druga" i muszę niestety przyznać, że żadna z tych historii do mnie nie trafiła. Nie umiem zrozumieć czym się kierują bohaterki tych powieści, nie rozumiem ich motywacji i jakoś nie postawić się w ich roli. Jednak Karolina Andersson nie wzbudza we mnie aż tak negatywnych odczuć jak bohaterka poprzedniej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia o kobiecie, która odniosła sukces...niby sukces. Wydaje się, że była sama dla siebie "sterem, żeglarzem, okrętem" a jednak nie do końca. O ile podobało mi się, że w życiu zawodowym nie dała sobie "nadmuchać w kaszę" czyli nie dała się wrobić przez ambitnego młodego człowieka, który chciał ją potraktować jak trampolinę do kariery naukowej o tyle wątek miłosny rani mi serce (nie dosłownie).

Historia o kobiecie, która odniosła sukces...niby sukces. Wydaje się, że była sama dla siebie "sterem, żeglarzem, okrętem" a jednak nie do końca. O ile podobało mi się, że w życiu zawodowym nie dała sobie "nadmuchać w kaszę" czyli nie dała się wrobić przez ambitnego młodego człowieka, który chciał ją potraktować jak trampolinę do kariery naukowej o tyle wątek miłosny rani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka opowiada o Karolinie wykładowcy akademickim. To samotna wśród otoczenia kobieta. W sumie nie wiem czego ona szukała? Miłości, przyjaźni, zrozumienia? Zdradzała partnera z wieloma mężczyznami, była w jakiś sposób uzależniona od seksu. Jej myśli krążyły wokół tego tematu. Pozostaje sama, bezdzietna, nieszczęśliwa, niezależna i niezdecydowana. W książce dużo informacji z zakresu sztuki, malarstwa. Momentami była dla mnie nudna. Myślałam, że rozwiązanie sprawy związanej z młodym doktorantem nabierze jakiegoś tempa, ale to też było jak krew z nosa. Możliwe, że ja nie zrozumiałam przesłania autorki. Książka jest dla mnie mdła, nie wniosła nic odkrywczego, nic specjalnego w moje życie.

Książka opowiada o Karolinie wykładowcy akademickim. To samotna wśród otoczenia kobieta. W sumie nie wiem czego ona szukała? Miłości, przyjaźni, zrozumienia? Zdradzała partnera z wieloma mężczyznami, była w jakiś sposób uzależniona od seksu. Jej myśli krążyły wokół tego tematu. Pozostaje sama, bezdzietna, nieszczęśliwa, niezależna i niezdecydowana. W książce dużo informacji...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak, jak podobała mi się "Ta druga", tak "O zmierzchu" mi się nie podoba. Być może to kwestia warsztatu; autorka dopiero w "Tej drugiej" wiedziała jak przekazać to, co zamierzała - ogrom i głębię myśli i rozterek bohaterki.
Karolina z "O zmierzchu" to nudna, 40-letnia profesor sztuki. Po rozwodzie z mężem, którego wielokrotnie zdradzała, czuje się niepotrzebna, niekompletna, nachodzą ją refleksje o życiu tu i teraz, i życiu za chwilę. Ale jest w tym wszystkim męcząca, bo o ile każda z nas, kobiet i dziewczyn, ma swoje przemyślenia o sobie, otaczającym nas świecie i ludziach, o tyle użalanie się nad sobą nie prowadzi nigdzie. Kobieta wikła się w kolejne relacje, czysto seksualne. Sypia z kilkoma mężczyznami, głównie po alkoholu. Jest nijaka prywatnie, i zawodowo. Ma pod sobą doktoranta, lekkoducha i lovelasa, który ogłasza uroczyście, że ma wspaniały temat pracy doktorskiej, hit nad hity! Promotorka jednak podchodzi do tego... ospale...? Nie wykazuje właściwie żadnych emocji. Jest nijaka, smutna, męcząca. I taka też była, niestety, cała powieść.
Krótka, bo ledwie 200 stron z haczykiem, a męczyłam się kilka dni.

Tak, jak podobała mi się "Ta druga", tak "O zmierzchu" mi się nie podoba. Być może to kwestia warsztatu; autorka dopiero w "Tej drugiej" wiedziała jak przekazać to, co zamierzała - ogrom i głębię myśli i rozterek bohaterki.
Karolina z "O zmierzchu" to nudna, 40-letnia profesor sztuki. Po rozwodzie z mężem, którego wielokrotnie zdradzała, czuje się niepotrzebna,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dość przyjemna lektura z tzw "drugim dnem". Kibicowałam głównej bohaterce w walce z jej rozterkami.

Dość przyjemna lektura z tzw "drugim dnem". Kibicowałam głównej bohaterce w walce z jej rozterkami.

Pokaż mimo to

Trochę Sally Rooney, trochę Rebecca Makai. Spotkałam się z wieloma negatywnymi komentarzami na temat tej książki, więc nie miałam zbyt wysokich oczekiwań. Pozytywnie się rozczarowałam, wg mnie to jedna z najlepszych publikacji Pauzy.

Trochę Sally Rooney, trochę Rebecca Makai. Spotkałam się z wieloma negatywnymi komentarzami na temat tej książki, więc nie miałam zbyt wysokich oczekiwań. Pozytywnie się rozczarowałam, wg mnie to jedna z najlepszych publikacji Pauzy.

Pokaż mimo to

Bardzo słaba książka, roztkliwianie się nad sobą przez współczesną kobietę sukcesu, która uświadomiła sobie, że czegoś jej w życiu brakuje i nie czuje się spełniona.

Bardzo słaba książka, roztkliwianie się nad sobą przez współczesną kobietę sukcesu, która uświadomiła sobie, że czegoś jej w życiu brakuje i nie czuje się spełniona.

Pokaż mimo to