Dwór skrzydeł i zguby

Trzeci tom serii „Dwór skrzydeł i zguby” pozostanie na długo w mojej pamięci. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak przeżywałam, czytając jakąś serię książkową. Należą się wielkie gratulacje Maas za tą książkę, choć to część druga pozostaje moją ulubioną. Trójka też była dla mnie idealna, mimo że wiem, że niektórzy doszukują się w niej błędów. Ja się przy niej rewelacyjnie bawiłam, a to o to przecież chodzi, nie?
Książka rozpoczyna się dokładnie w tym miejscu, gdzie skończyła się dwójka, od razu po wyprawie do króla Hyberni po Kocioł. Przenosimy się znowu do Dworu Wiosny, gdzie aktualnie przebywa Feyra, która szpieguje Tamlina, Juriana i resztę jego świty. Stara się znaleźć potrzebne informacje, które mogą się przydać, aby naprostować bieg wydarzeń. Feyra gra w bardzo niebezpieczną grę, gdzie jeden niewłaściwy ruch będzie kosztował nie tylko ją, ale i cały Prythian zagładę. Do tego w tak zwanym międzyczasie rozgrywa swoją własną zemstę na Tamlinie, za wszystko to co spotkało ją i jej siostry. Młoda fae musi zadecydować, komu może zaufać, a komu jednak nie. Musi także szukać wiernych sojuszników, których niekoniecznie spotka w sprzyjających okolicznościach. Niestety nad Prythianem ciemne chmury oznajmiają zbliżającą się nieubłaganie krwawą bitwę, a czasu jest coraz mniej.
„Dwór skrzydeł i zguby” przepełniony jest intrygami, taktykami wojennymi, nieoczekiwanymi zwrotami akcji i mrożącymi krew w żyłach potworami. Nieoczekiwani sojusznicy wychodzą z ukrycia, w końcu dowiadujemy się, czym kierował się Tamlin podczas swoich wyborów, kim i czym tak naprawdę jest Amrena, poznajemy Rhysanda i jego rodzinę z zupełnie innej strony, dowiadujemy się bardzo ciekawych rzeczy o innych dworach i innych postaciach.
Dwór Nocy na czele ze swoim księciem i księżną szukają sojuszników w każdym zakątku świata. Kierują nawet swoją prośbę o pomoc do osób, o których bym nawet nie pomyślała.
Brutalność, ciemność i strach przeplata się tutaj na zmianę z nielicznym szczęściem. Bohaterowie spędzają każdą wolną chwilę z najbliższymi. Nikt nie ośmiela się marzyć o szczęśliwym zakończeniu, które de facto może nie nastąpić. Jeden krok dzieli ludność Prythianu i króla Hyberni od zderzenia się ze sobą. Hybernia ma tu ogromną przewagę. Bez tego nie byłoby tak ciekawie, prawda?
W tej części zdecydowanie bardziej rozwija się więź pomiędzy Rhysem a Feyrą, w końcu są swoimi towarzyszami, do końca swoich dni. Napięcie jakie w nich narasta, bardzo mnie usatysfakcjonowało. Podobało mi się wykreowanie tych postaci i w żadnym aspekcie nie mogę im nic zarzucić. Zwłaszcza Rysio, który zyskał moje serce już w pierwszej części. Jest fenomenalny, uwielbiam <3
Spodobała mi się także postać Feyry, która tutaj niesamowicie się rozwija. Odkrywa w sobie potęgę, swoją moc, która może ich uratować. Dziewczyna zmienia się na przestrzeni tych trzech części, dorasta, dojrzewa, w końcu przeszła bardzo ciężką drogę w swoim życiu. Niech żyje księżna!
W tym tomie tak naprawdę dopiero poznajemy Nestę i Elaine, dwie starsze siostry Feyry, które wskutek bliskiego kontaktu z Kotłem stały się fae. Obie polubiłam, nawet pyskatą Nestę.
Uwielbiam całym sercem Mor, Amrenę, Azjela i Kasjana. Są to jedne z nielicznych postaci, które od razu wpasowały się w moje gusta i które od razu pokochałam. Każdy z nich ma niesamowitą, a zarazem bolesną historię, jednak dzięki wsparciu najbliższych są w stanie ruszyć dalej.
Pisałam już wcześniej, że Maas potrafi w emocje. Tutaj tylko to potwierdziła. Książka jest bardzo wzruszająca, a chwile wesołe idealnie przeplatają się z tymi łzawymi.
Już wiem, że będę do tej serii jeszcze wracać… nie raz...

Trzeci tom serii „Dwór skrzydeł i zguby” pozostanie na długo w mojej pamięci. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak przeżywałam, czytając jakąś serię książkową. Należą się wielkie gratulacje Maas za tą książkę, choć to część druga pozostaje moją ulubioną. Trójka też była dla mnie idealna, mimo że wiem, że niektórzy doszukują się w niej błędów. Ja się przy niej rewelacyjnie...

Jest to część nierówna - mamy wiele wciąż zaskakujących i ekscytujących momentów, do tego Maas potrafi tworzyć epickie bitwy.
Plot armor jest jednak zbyt silny w tej części.

Jest to część nierówna - mamy wiele wciąż zaskakujących i ekscytujących momentów, do tego Maas potrafi tworzyć epickie bitwy.
Plot armor jest jednak zbyt silny w tej części.

Trzeci tom i trzeci raz dałam się znowu porwać. Troszkę nudzą mnie wątki miłości głównej pary, bo wszystko jest cukierkowo różowe - jednak pozostałe postaci nadrabiają i mam nadzieję, że ich wątki zostaną rozbudowane w kolejnych częściach.

Trzeci tom i trzeci raz dałam się znowu porwać. Troszkę nudzą mnie wątki miłości głównej pary, bo wszystko jest cukierkowo różowe - jednak pozostałe postaci nadrabiają i mam nadzieję, że ich wątki zostaną rozbudowane w kolejnych częściach.

Przeczytałam książkę godzinę temu i ciągle próbuję zebrać myśli. Co nie zmienia faktu, że pobiłam swój własny rekord w czytaniu ponad 800 stron(dwa dni). No nie szło się oderwać choćby na chwilę. Sen stał się denerwującą czynnością. Coś niesamowitego. Dużo płakałam, zwłaszcza podczas opisu bitwy. Złamała mi serce doszczętnie. Ale także Tamlin poprawił swoją postać w moich oczach. Przestałam rozumieć skąd ten ciągły hejt na niego. Sporo zakochanych ludzi robi i mówi głupie rzeczy. A za to co zrobił dla Feyry, trochę się zrehabilitował. Nie ma świętych, nawet Rhysand czasem odwalał głupie rzeczy.
Oceniłam książkę tak wysoko ponieważ ta seria od pierwszej strony skradła moje serce. Całość dążyła właśnie do tej chwili, by zawalczyć o przyszłość Prythianu. A także ceniłam sobie pojawienie się tylu postaci, które były badassami. W końcu nie sama Feyra jest tu chodzącym cudem. To było naprawdę na plus! I gdybym mogła to dalabym wręcz 15 gwiazdek.

Przeczytałam książkę godzinę temu i ciągle próbuję zebrać myśli. Co nie zmienia faktu, że pobiłam swój własny rekord w czytaniu ponad 800 stron(dwa dni). No nie szło się oderwać choćby na chwilę. Sen stał się denerwującą czynnością. Coś niesamowitego. Dużo płakałam, zwłaszcza podczas opisu bitwy. Złamała mi serce doszczętnie. Ale także Tamlin poprawił swoją postać w moich...

Najlepsza jak dla mnie z serii

Najlepsza jak dla mnie z serii

Od tego tomu ta seria mnie na maxa uwiodła i zainteresowała postaciami i historią.

Od tego tomu ta seria mnie na maxa uwiodła i zainteresowała postaciami i historią.

„Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają”
„Dwór skrzydeł i zguby”, czyli 3 tom serii #acotar. I to jest, póki co, najlepszy tom.
Głównym wątkiem w tej części są przygotowania i sama wojna z Hybernią.
Mamy tutaj pełen wachlarz postaci. Pojawiają się absolutnie wszyscy, o których chodźby była tylko wzmianka w poprzednich częściach. Wielokrotnie zostaniemy przez nich zaskoczeni. Czasami negatywnie, ale też i pozytywnie. Tym razem od samego początku jest akcja. Coś się dzieje. Nie momentów spokoju i przemyśleń. Jest też kilka zaskakujących plot twistów. Poprostu mamy pokazany Prythian w całej swojej okazałości. Myślę, że to jest kwintesencja całej serii.

„Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają”
„Dwór skrzydeł i zguby”, czyli 3 tom serii #acotar. I to jest, póki co, najlepszy tom.
Głównym wątkiem w tej części są przygotowania i sama wojna z Hybernią.
Mamy tutaj pełen wachlarz postaci. Pojawiają się absolutnie wszyscy, o których chodźby była tylko wzmianka w poprzednich częściach. Wielokrotnie zostaniemy...

Uwielbiam Dwory, co tu dużo mówić. 10 gwiazdek za całą tę serię. Za niesamowity fantastyczny świat i ogrom serca włożony w napisanie tego wszystkiego.

Uwielbiam Dwory, co tu dużo mówić. 10 gwiazdek za całą tę serię. Za niesamowity fantastyczny świat i ogrom serca włożony w napisanie tego wszystkiego.

Świetnie się bawiłam czytając trzeci tom przygód Feyry. Wydarzenia, które mają miejsce w tej części dworów zgrabnie kończą wiele wątków, ale niestety nie wszystkie. Główna bohaterka przebyła długą drogę do miejsca, w którym się obecnie znajduje. Czy jest z tego powodu szczęśliwa? Straciła przecież w tej wojnie coś więcej niż swoje człowieczeństwo...

Świetnie się bawiłam czytając trzeci tom przygód Feyry. Wydarzenia, które mają miejsce w tej części dworów zgrabnie kończą wiele wątków, ale niestety nie wszystkie. Główna bohaterka przebyła długą drogę do miejsca, w którym się obecnie znajduje. Czy jest z tego powodu szczęśliwa? Straciła przecież w tej wojnie coś więcej niż swoje człowieczeństwo...

„Czekałbym kolejne pięćset, tysiąc lat na ciebie. A jeśli to koniec czasu, jaki dany jest nam razem… warto było.” 🥺💔

Kiedy seria Dwory została mi polecana setki tysięcy razy przez moje przyjaciółki, nigdy nie sądziłam, że wywoła ona u mnie tak wiele przeróżnych emocji. Dwa pierwsze tomy były naprawdę dobre i nie sądziłam, że trzeci roztrzaska moje serce na milion kawałków i sprawi, że będę płakać pół nocy. Znacie to uczucie, kiedy w stu procentach przywiążecie się do jakiegoś bohatera, a jemu staje się potworna krzywda?

Ten tom był doskonały w każdym calu. Cegiełka, która zawiera mnóstwo dynamiki podczas zbliżającej się wojny o wszystko. Na początku brakowało mi postaci Rhysanda, który został na Dworze Nocy, podczas gdy Feyra starała się od środka zburzyć porządek Dworu Wiosny. Szybko się okazało, że nie musiałam na niego długo czekać i niesamowicie podobała mi się rozwijająca relacja pomiędzy Rhysem a Feyrą. Tej dwójki nie da się nie kochać!

"Dwór skrzydeł i zguby" to przepiękna historia, gdzie motyw poświęcenia odgrywa kluczową rolę. To prawdziwa miłość rodząca się pomiędzy bohaterami, a także zawierane sojusze. To wspaniale wykreowany świat fantasy, w którym nie ma miejsca na pomyłkę, a wszystkie czyny bohaterów są przemyślane. Polecam z całego serca! Właśnie zabieram się za kolejny tom!

„Czekałbym kolejne pięćset, tysiąc lat na ciebie. A jeśli to koniec czasu, jaki dany jest nam razem… warto było.” 🥺💔

Kiedy seria Dwory została mi polecana setki tysięcy razy przez moje przyjaciółki, nigdy nie sądziłam, że wywoła ona u mnie tak wiele przeróżnych emocji. Dwa pierwsze tomy były naprawdę dobre i nie sądziłam, że trzeci roztrzaska moje serce na milion kawałków...