Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podróż w czasie jest jednym z moich ulubionych motywów literackich, dlatego, gdy tylko zobaczyłam „Jak zawsze” Zygmunta Miłoszewskiego na księgarnianej półce, wiedziałam, że koniecznie muszę to przeczytać. Głównymi bohaterami książki są Grażyna i Ludwik, starsze małżeństwo nico rozgoryczone tym, że ich życie przeminęło, a czas nie obszedł się z nimi łaskawie. Tymczasem w pięćdziesiątą rocznicę wspólnie spędzonej nocy, para nieoczekiwanie przenosi się w czasie. Dzieje się to tak po prostu, bez wehikułu czasu, przechodzenia przez szczelinę czasoprzestrzenną, czy nawet przesuwania wskazówek zabytkowego zegara. Zasypiają starzy i zmęczeni w swoim warszawskim mieszkaniu, a budzą się w zupełnie obcym miejscu w odmłodniałych o pięćdziesiąt lat ciałach. W dodatku okazuje się, że świat, w którym się znaleźli, nie do końca wygląda tak, jak ten z czasów ich młodości.

„Jak zawsze” ukazuje nam alternatywną historię powojennej Polski, w której socjalizm upadł, nim zdążył się na dobre rozpocząć. Ponadto Polskę łączą bardzo zażyłe stosunki z Francją i już w latach sześćdziesiątych, ma szansę stać się częścią Zachodniej Europy. Nowa rzeczywistość nie została naznaczona szarością socjalizmu i nie ma w niej miejsca na relikty panowania komunistów takie, jak Pałac Kultury czy radzieckie pomniki. Sklepowe półki są pełne ogólnodostępnej żywności, a Edward Gierek to jedynie aktywnie działający polityk opozycji. Świat przedstawiony przez Miłoszewskiego jest bardzo wiarygodny. Łatwo uwierzyć, że przy odrobinie szczęścia, mógłby naprawdę zaistnieć. Autor szczegółowo opisuje alternatywne wydarzenia historyczne, zawirowania polityczne oraz zmienioną architekturę miasta. Ponadto bardzo skupia się na uwypukleniu różnic pomiędzy światem socjalistycznej Polski, a tym alternatywnym, podkreślając ich wady i zalety. Autor także bardzo trafnie analizuje postępowanie narodu polskiego jako ogółu. Ujawnia nasze przywary, a ich przyczyn doszukuje się w wojennej okupacji oraz zaborach.

Muszę przyznać, że poczułam się nieco oszukana, gdy odkryłam, że z kart powieści przebija aktualna polityka. Nie tego oczekuje się od książki reklamowanej jako ironiczno-romantyczna komedia. Brakowało mi także wyjaśnienia wątków fantastycznych, czyli mechanizmu podróży w czasie oraz powodu, dla którego bohaterowie znaleźli się w alternatywnej rzeczywistości. Powieść kończy się nagle, a samo zakończenie historii Ludwika i Grażyny pozostawia niedosyt. Zapewne były to celowe zabiegi autora zmuszającego czytelnika do samodzielnej interpretacji i wysnucia własnych wniosków. Ja te wyjaśnienia znalazłam, dlatego, pomimo niedociągnięć, uważam tę książkę za bardzo dobrą. Historia głównych bohaterów naprawdę mnie wciągnęła, alternatywny świat był interesujący, a podczas czytania cały czas trzymałam kciuki, by pomimo oczywistego tytułu, wszystko nie skończyło się jak zawsze.

Podróż w czasie jest jednym z moich ulubionych motywów literackich, dlatego, gdy tylko zobaczyłam „Jak zawsze” Zygmunta Miłoszewskiego na księgarnianej półce, wiedziałam, że koniecznie muszę to przeczytać. Głównymi bohaterami książki są Grażyna i Ludwik, starsze małżeństwo nico rozgoryczone tym, że ich życie przeminęło, a czas nie obszedł się z nimi łaskawie. Tymczasem w...