Jesienne werble

,,Stałam na wzgórzu, wiatr zawiał
I odgłos grzmotu przetoczył się przez ziemię
I położyłam moje dłonie na najwyższym kamieniu
I udałam się do dalekiego, odległego kraju
Gdzie jakiś czas żyłam z nieznajomymi
Którzy stali się kochankami i przyjaciółmi”
,,Woman of Balnain” z serialu ,,Outlander”


Rok 1768. Claire i Jamie Fraserowie docierają do Nowego Świata i zamieszkują w Karolinie Północnej, rozpoczynają budowę farmy i próbują układać sobie życie. Dla wychowanej w dwudziestym wieku Claire życie w młodej Ameryce jest trudne nie tylko ze względu na ciężki tryb życia, ale również powszechne niewolnictwo i świadomość zbliżającej się wojny o niepodległość.

Rok. 1969. Brianna, córka Fraserów, próbuje układać sobie życie po odejściu matki. Kiedy zakochuje się w Rogerze Wakefieldzie, wydaje się, że jej życie znów stanie się kolorowe. Jednak niespodziewanie dziewczyna dowiaduje się, że jej rodzice zginęli w pożarze sześć lat po wyjeździe do Ameryki. Chcąc zmienić przeszłość i poznać ojca, Brianna przechodzi przez kamienne kręgi i przenosi się w czasie.

Ci którzy czytali moje wcześniejsze opinie o tej serii wiedzą, że mam trudny stosunek do twórczości pani Gabaldon. Uważam, że sam pomysł był znakomity, a niektóre momenty naprawdę były ciekawe i poruszające. Niestety, liczne dłużyzny, niesmaczne sceny erotyczne i chwilami mocno niekonsekwentni bohaterowie zrażają mnie do książek o Claire. ,,Podróżniczka” w ogóle mi się nie podobała. Natomiast ,,Jesienne werble” bardzo mnie zaskoczyły. Uważam, że to najlepsza część sagi ,,Obca”. Chociaż początek jest trochę przydługi, chociaż nie rozumiem upodobania autorki do naturalizmu i wpychania wszędzie przemocy seksualnej, chociaż sceny erotyczne nadal mnie zniesmaczają, w tej części było coś, co naprawdę do mnie trafiło i zachęciło do przeczytania kolejnego tomu.

Zdecydowanie plusem jest tu nowa główna para czyli Brianna i Roger. Ich relacja jest zupełnie inna niż Claire i Jamiego, bardziej energetyczna, przyjacielska, z dozą przekomarzania się. Nie dość, że wnosi to odświeżenie po chwilami za bardzo patetycznych rodzicach Brianny, to jeszcze nastawia mnie lepiej do Gabaldon jako pisarki, pokazując, że umie ona tworzyć nie tylko klasycznie romantyczne pary. Brianna jest dziewczyną bardzo dumną i upartą, umie postawić na swoim, ale i uczyć się na błędach. Jej energia i gniewność naprawdę wnosi ożywczy powiew do tej serii. Roger natomiast jest inteligentnym myślicielem, ale też mężczyzną równie upartym i umiejącym walczyć o siebie jak Brianna. Mieszane uczucia mam co do Jamiego, który jest tutaj bardzo konsekwentnie przedstawiany jako mężczyzna, który ma mocno osiemnastowieczne zachowania i czasami musi wybierać między swoimi wartościami a miłością do żony i córki. Wszystko byłoby pięknie, gdyby w poprzednich tomach Jamie chwilami był przedstawiony jako osoba tak ślamazarna i nieśmiała, że trudno mi go powiązać z tym dumnym góralem, który jest przedstawiony w ,,Jesiennych werblach”.

Zdecydowanie ten tom zawierał też najwięcej wzruszających momentów. Szczególnie urzekła mnie trudna, powoli rodząca się więź między Brianną a jej biologicznym ojcem i jednocześnie wyrzuty sumienia dziewczyny, że zdradza swoją miłość do Franka Randalla. Poruszyły mnie relacje Jamiego z jego dziećmi, córką, której nie wychował, i synem, który nie ma pojęcia kto jest jego prawdziwym ojcem. Spodobało mi się to, że Gabaldon wróciła do traumy jaką Jamie przeżył za sprawą Czarnego Jacka i widać było, że nadal ma to na niego wpływ, oraz bólu Claire po stracie pierwszego dziecka. A przede wszystkim pełen miłości, ale i trudności związek Brianny i Rogera oraz ważna decyzja przed którą staje dziewczyna.

Kiedy byłam już prawie zupełnie zrażona do twórczości Diany Gabaldon ta znowu dała wciągnęła mnie w swoją historię i zachęciła do dalszego czytania. Nie sądzę jednak, bym w pewnym momencie poczuła taki zachwyt jak inni czytelnicy tej sagi.

,, – Nic nie ginie, Angielko, ale wszystko się zmienia.
- To jest pierwsza zasada termodynamiki(…)
- Nie(…) To jest wiara.”

,,Stałam na wzgórzu, wiatr zawiał
I odgłos grzmotu przetoczył się przez ziemię
I położyłam moje dłonie na najwyższym kamieniu
I udałam się do dalekiego, odległego kraju
Gdzie jakiś czas żyłam z nieznajomymi
Którzy stali się kochankami i przyjaciółmi”
,,Woman of Balnain” z serialu ,,Outlander”


Rok 1768. Claire i Jamie Fraserowie docierają do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

bohaterowie nadal interesujący, autorka dla zwiększenia poczytności "dorzuca" potomstwo... no cóż, na bezrybiu i rak ryba ;)

bohaterowie nadal interesujący, autorka dla zwiększenia poczytności "dorzuca" potomstwo... no cóż, na bezrybiu i rak ryba ;)

Pokaż mimo to

Moim zdaniem najsłabsza ze wszystkich części. Historia chyba już jest niepotrzebnie naciągana i rozciągana na tyle części. Poprzednie części powieści wciągnęły mnie w całości, do tego stopnia że byłam wręcz od nich "uzależniona" i nie byłam w stanie się nich oderwać. W przypadku tej części zrobiłam to bez większego problemu.. Po "Jesiennych Werblach" jestem skutecznie wyleczona ze swojego uzależnienia

Moim zdaniem najsłabsza ze wszystkich części. Historia chyba już jest niepotrzebnie naciągana i rozciągana na tyle części. Poprzednie części powieści wciągnęły mnie w całości, do tego stopnia że byłam wręcz od nich "uzależniona" i nie byłam w stanie się nich oderwać. W przypadku tej części zrobiłam to bez większego problemu.. Po "Jesiennych Werblach" jestem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

B. ciekawa

B. ciekawa

Pokaż mimo to

Po latach rozłąki i wielu zawirowaniach losu, małżeństwo Claire i Jemie usiłują znaleźć swoje miejsce na Ziemi. Droga wiedzie ich przez Karolinę Północną roku 1767, gdzie się osiedlają.
Niewątpliwie czwarta część "Obcej" to obszerna i pięknie opowiedziana historia, z bogatą fabułą, barwnymi opisami przyrody, starannie skonstruowanymi postaciami i mnóstwem szczegółów. Misterność narracji sprawia jednak, że akcja płynie leniwym nurtem, zahaczając lekko o dłużyzny. Zamiast burzliwych przygód znajdujemy raczej zmaganie się z trudną codziennością, a często z brutalnością osiemnastowiecznego świata.
Nieszczęścia spadają tym razem na córkę głównych bohaterów (to chyba jakieś przekleństwo rodu Fraserów) oraz na bliskiego jej mężczyznę. Oboje przeżywają dramatyczne chwile.
Niemniej koniec książki jest optymistyczny i dużo bardziej emocjonujący niż początek, ale zmęczyłam się tą lekturą i nie wiem czy jeszcze zajrzę do dalszych dziejów "Obcej".

Po latach rozłąki i wielu zawirowaniach losu, małżeństwo Claire i Jemie usiłują znaleźć swoje miejsce na Ziemi. Droga wiedzie ich przez Karolinę Północną roku 1767, gdzie się osiedlają.
Niewątpliwie czwarta część "Obcej" to obszerna i pięknie opowiedziana historia, z bogatą fabułą, barwnymi opisami przyrody, starannie skonstruowanymi postaciami i mnóstwem szczegó...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O serii, którą napisała Diana Gabaldon, wspominam bardzo często. Zakochałam się w historii Claire i z sentymentem wspominam te czasy, gdy denerwował mnie mój szkocki akcent. Czwarta część serii okazała się najbardziej poruszającą, zadziwiającą i wciągającą z tych, które przeczytałam do tej pory. Obiecałam sobie, że ograniczę w tym roku Dianę Gabaldon i poczytam coś innego, ale piąty tom już mnie kusi.

O serii, którą napisała Diana Gabaldon, wspominam bardzo często. Zakochałam się w historii Claire i z sentymentem wspominam te czasy, gdy denerwował mnie mój szkocki akcent. Czwarta część serii okazała się najbardziej poruszającą, zadziwiającą i wciągającą z tych, które przeczytałam do tej pory. Obiecałam sobie, że ograniczę w tym roku Dianę Gabaldon i poczytam coś innego, ale ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powtórzę się, ale autorka naprawdę rozwija się językowo i pisarsko. Fabuła jest dopracowana, pojawia się wiele współgrających ze sobą wątków. Widać ogromny postęp w stosunku do pierwszej, a nawet i drugiej części. Ciężko napisać cokolwiek o treści, żeby nie zdradzać zbyt wiele, ale podobała mi się ta część. Jedyne, co mogę dodać, to że w najważniejszych scenach brakowało mi troszkę większego suspensu i finezji. Miałam wrażenie, jakby autorka sama nie mogła się doczekać, aż wydarzy się to, co miało się wydarzyć i opisywała te sceny najszybciej jak się da.

Powtórzę się, ale autorka naprawdę rozwija się językowo i pisarsko. Fabuła jest dopracowana, pojawia się wiele współgrających ze sobą wątków. Widać ogromny postęp w stosunku do pierwszej, a nawet i drugiej części. Ciężko napisać cokolwiek o treści, żeby nie zdradzać zbyt wiele, ale podobała mi się ta część. Jedyne, co mogę dodać, to że w najważniejszych scenach brakowało mi tro...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Jesienne werble" schodzą nieco z tonu .Jest zdecydowanie najspokojniejszym tomem. Claire z Jamiem postanowili osiedlić się w Karolinie Północnej. Nie wszystko idzie jak z płatka ale jednak w końcu się urządzają. Najbardziej jednak wciągająca jest tutaj historia Brianny i Rogera. Ta część jest zdecydowanie ciekawsza;)

"Jesienne werble" schodzą nieco z tonu .Jest zdecydowanie najspokojniejszym tomem. Claire z Jamiem postanowili osiedlić się w Karolinie Północnej. Nie wszystko idzie jak z płatka ale jednak w końcu się urządzają. Najbardziej jednak wciągająca jest tutaj historia Brianny i Rogera. Ta część jest zdecydowanie ciekawsza;)

Pokaż mimo to

mimo najszczerszych chęci- pokonana przez objętość. Co za dużo to niezdrowo:)

mimo najszczerszych chęci- pokonana przez objętość. Co za dużo to niezdrowo:)

Pokaż mimo to

Przygodę z serią zaczęłam właśnie od tej książki. Kupiłam ją, bo nie mogłam się doczekać co będzie dalej w serialu Outlander. Polecam obie te pozycje. Świetna fabuła i interesujący bohaterowie. Zwroty akcji. Naprawę dużo się dzieje,ale w końcu to 1000 stron. Już czytam kolejną.

Przygodę z serią zaczęłam właśnie od tej książki. Kupiłam ją, bo nie mogłam się doczekać co będzie dalej w serialu Outlander. Polecam obie te pozycje. Świetna fabuła i interesujący bohaterowie. Zwroty akcji. Naprawę dużo się dzieje,ale w końcu to 1000 stron. Już czytam kolejną.

Pokaż mimo to