O matulu ale to było przeciągnięte! Naprawdę uważam, że moznaby skrócić tę książkę o połowę, pomijając wszystkie zbyteczne i przeciągnięte opisy każdego dnia z życia Claire i Jamiego. Na początku słuchało się przyjemnie, ale potem lektura zaczęła mnie tak męczyć, że z trudem skończyłam.
Ogólnie - całkiem to było przyjemne, losy bohaterów są ciekaee, ale sama książka była zbyt nużąca dla mnie. Zdecydowanie lepsza była pierwsza część.
W pewnym momencie zaczął mnie tez męczyć ten nierealny patos wypowiedzi Jamiego, zwłaszcza te wylewne okazywanie miłości i pożądania. Co ale cóż, to romans, więc się nie czepiam.
Czepiam się za to stylu autorki - trochę mi zgrzytały niektóre zdania.

Tak czy inaczej, nie było źle, może kiedyś sięgnę po następną część.

O matulu ale to było przeciągnięte! Naprawdę uważam, że moznaby skrócić tę książkę o połowę, pomijając wszystkie zbyteczne i przeciągnięte opisy każdego dnia z życia Claire i Jamiego. Na początku słuchało się przyjemnie, ale potem lektura zaczęła mnie tak męczyć, że z trudem skończyłam.
Ogólnie - całkiem to było przyjemne, losy bohaterów są ciekaee, ale sama książka była...

Nauczona na błędzie, każdej osobie która zamierza się brać za ten tom czy w ogóle całą serię, radzę zrobić to podczas urlopu. O pisarstwie Gabaldon można powiedzieć tyle samo złego co dobrego, nie ulega to wątpliwości, jednak historia którą nam tak barwnie przedstawia jest szalenie, żeby nie powiedzieć okrutnie wciągająca. Mimo że ją znam bo oglądałam serial (zrobiony naprawde wiernie, chociaż widać już nieco inne sposoby prowadzenia fabuły czy wykorzystywania postaci co jest dość naturalne),to dałam się złapać na haczyk i łapałam się na tym, że wolę zostać w domu z nosem w książce niż wyjść z domu w piękne, letnie dni. Jak to nie jest świadectwo na udaną opowieść, to ja już nie wiem co innego może nim być ;)

Nie ukrywam że dostrzegam coraz więcej wad, zarówno w samym piórze autorki ale przede wszystkim tłumaczeniu, o którym to wspomniałam już nieco przy pierwszym tomie. Jest to drażniące, ale nie będę się na tym rozwodzić bo nie mam wyboru tłumaczenia skoro jest jedno na polskim rynku. Być może kiedyś wrócę do książek w oryginale i zobaczę jak mi się to czyta. Faktem jest jednak, że autorka też czasem niezbyt sobie radzi, postacie nie są tak fajnie prowadzone jak w pierwszym tomie bo zwyczajnie w książce dzieje się zbyt dużo. Przypomina to momentami jakąś książkę akcji a nie romans, tym bardziej że Claire i Jamie nie mają zbyt wiele czasu na gojenie ran czy zaleczanie traum, większe przemyślenia czy spokojne podejmowanie pewnych decyzji, które na każdym kroku są od nich wymagane. Powiedzmy że szczególnie od Jamiego bo są zdecydowanie tradycyjną parą gdzie mężczyzna ma więcej do powiedzenia (Claire się jakoś przeciw temu nie buntuje, żeby nie było). A im dalej w las tym więcej czeka ich ludzkich tragedii, z ich udziałem czy w ramach bycia biernymi obserwatorami. Jest to dla mnie troszkę mniej wiarygodne, ale ilość trudności jakie napotykają nie przekracza jeszcze granic absurdu. Czytelnik dostaje też od kopa spory spoiler - co kto lubi, być może ciekawiej się czyta historię wiedząc jak się ona zakończy, ciągle mając nadzieję, że to co już wiemy że się wydarzyło wcale nie nadejdzie? Mi się taki zabieg w przypadku tej książki dość spodobał, zresztą nie był dla mnie niespodzianką. Nie sposób jednak nie zauważyć, że bez niego jednak historię tę czytałoby się zupełnie inaczej.

Sam pobyt Jamiego i Claire w Paryżu był dość dziwny, miało się wrażenie że starają się zapobiec historycznej katastrofie w dość pokrętny, powolny sposób. Myślę, że w sytuacji wiedzy o pewnej zagładzie całego narodu w wyniku bardzo jasno określonego zdarzenia, ich decyzja co do tego jak rozwiązać sprawę byłaby tak naprawdę zgoła inna… ale autorka wybrała z oczywistych względów taką romantyczną, czystą wizję tego jak można starać się zapobiec nieszczęściu. Nierealne i nielogiczne, ale wiele takich elementów w tej książce jest i nie ma co tego ukrywać. Mnie najbardziej smucił ogrom niewykorzystanych postaci, choćby Murtagh książkowy to zaledwie słabiutki cień tego serialowego. Strasznie brakowało mi jakichś konkretnych interakcji bohaterów z kimś innym niż między sobą, świat przedstawiony i relacje postaci wyszły koniec końców słabiutko i bez wyrazu, dostaliśmy zaledwie kontur z tego co mogło być fantastycznym obrazem. Nie wiem czy to kwestia braku lub niewyszlifowanych umiejętności pisarskich autorki, czy może zaplanowania tylko i wyłącznie fabuły zamiast budowy jej oprawy, ale cały czas miałam wrażenie zmarnowania olbrzymiego potencjału.

Wiem że wiele osób narzeka na sceny seksu, ja też nie jestem jakoś szczególną fanką tego jak są one przedstawione - typowo, zawsze i wszędzie są chętni, sytuacje są mocno wyidealizowane, ogólnie słabo się to odbiera czytając taką scenę co jakiś czas. Ale jestem skłonna to wybaczyć, jednak jest to urocza para połączona w nieco mniej uroczych okolicznościach, ale kopulująca w otoczeniu cudownych krajobrazów (w których opisywaniu akurat Gabaldon jest naprawdę dobra!) - nie jest to wybitne arcydzieło literatury erotycznej i o tytuł taki bynajmniej nie zabiega, więc nie będę się czepiać. Mi osobiście ta historia zwyczajnie siadła - jest romans, jest przygoda, są wzruszenia ale i klęski, ogólnie niezły emocjonalny rollercoster. Przywiązałam się mocno do Claire i Jamiego, z chęcią sięgnę po kolejne tomy bo jestem ciekawa wielu rzeczy które ich i mnie jako czytelnika czekają. Urlopu już mieć nie będę, także pozostało mi czytanie w przerwach w pracy i po nocach, ale jak dla mnie mimo wszystko warto ;) Polecam zapoznać się na własną rękę!

Nauczona na błędzie, każdej osobie która zamierza się brać za ten tom czy w ogóle całą serię, radzę zrobić to podczas urlopu. O pisarstwie Gabaldon można powiedzieć tyle samo złego co dobrego, nie ulega to wątpliwości, jednak historia którą nam tak barwnie przedstawia jest szalenie, żeby nie powiedzieć okrutnie wciągająca. Mimo że ją znam bo oglądałam serial (zrobiony...

Jest to kontynuacja serii w której się zakochałam!

Jest to kontynuacja serii w której się zakochałam!

Uwięziona w bursztynie, to druga część OBCEJ, czyli dalsze losy Jamiego i Claire, tyle że akcja przenosi się do wyrafinowanej Francji.
Bardzo ciekawy i trochę dezorientujący jest wątek początkowy, który przewija się między rozdziałami i opowiada o Claire która w latach 60tych już z dorosłą córką, przylatuje do Szkocji, by wyjawić Briannie prawdę o mężczyźnie który jest jej ojcem. Na początku byłam zaskoczona takim spoilerem i to jeszcze z ręki autorki, ale rodział za rozdziałem stał się naprawdę wciągającą historią.
Książka kipi fascynującym romansem, znajdziecie tu też milion dworskich intryg, które trzymają w napięciu, niesamowitą przygodę, trochę dramatu, ale są też momenty które się dłużą, bo książka ma przecież ponad 800 stron.
Jedno jest pewne. Choć Susan Elizabeth Philips wysoko stawia poprzeczkę w swoich romansach, to miłość Jamiego i Claire jest nakjgorętszym związkiem o jakim czytałam. Do tego niezwykła herbata jaśminowa z @warsztat.herbaty która jest najlepszą jaśminową jaką piłam (link w opisie) i przepis na udany wieczór gotowy!

Uwięziona w bursztynie, to druga część OBCEJ, czyli dalsze losy Jamiego i Claire, tyle że akcja przenosi się do wyrafinowanej Francji.
Bardzo ciekawy i trochę dezorientujący jest wątek początkowy, który przewija się między rozdziałami i opowiada o Claire która w latach 60tych już z dorosłą córką, przylatuje do Szkocji, by wyjawić Briannie prawdę o mężczyźnie który jest jej...

Początkowo dłużyzny, potem czyta się jednym tchem. Klimat poprzedniego tomu został zachowany.

Początkowo dłużyzny, potem czyta się jednym tchem. Klimat poprzedniego tomu został zachowany.

Nie jest to lekka książka. Od czytelnika wymaga niesamowitego skupienia. Po fenomenalnej części pierwszej pt "Obca" nie potrafiłam odmowić sobie sięgnięcia po tom drugi. Po opiniach o "Uwięzionej w bursztynie" można przeczytać że "pierwsze 200 stron jest ciężkie a dopiero potem zaczyna się coś dziać" . Moim zdaniem ta Książka nie dzieli się na rozdziały a "momenty" które są ciekawe lub nie. Były sytuacje że czytałam z zapartym tchem a stronę później męczyłam się z tą polityką we Francji która niesamowicie mnie nudziła. Koniec końców tak naprawdę ostatnie rozdziały utrzymały te książkę w podobnym poziomie do części pierwszej. Z czystej ciekawości co dalej z państwem Fraser , sięgnę po tom trzeci .

Nie jest to lekka książka. Od czytelnika wymaga niesamowitego skupienia. Po fenomenalnej części pierwszej pt "Obca" nie potrafiłam odmowić sobie sięgnięcia po tom drugi. Po opiniach o "Uwięzionej w bursztynie" można przeczytać że "pierwsze 200 stron jest ciężkie a dopiero potem zaczyna się coś dziać" . Moim zdaniem ta Książka nie dzieli się na rozdziały a...

Niechlujne tłumaczenie. Błędy ortograficzne i logiczne, Nie tego oczekiwałam po przeczytaniu I tomu. Zdecydowanie słabsza niż pierwszy tom.

Niechlujne tłumaczenie. Błędy ortograficzne i logiczne, Nie tego oczekiwałam po przeczytaniu I tomu. Zdecydowanie słabsza niż pierwszy tom.

Przebrnęłam przez drugi tom Obcej, czyli Uwięzioną w bursztynie. I momentami była to trudna przeprawa, ale całość była tego warta. Tę cegłę czyta się zaskakująco szybko i przyjemnie.

Za dużo nie mogę powiedzieć, bo wydarzenia są bezpośrednią kontynuacją pierwszej części, ale muszę przypomnieć, że kocham tę serię… Za jej dokładność, niezwykłość i niesamowity klimat, nie ważne gdzie w danym momencie znajdują się bohaterowie.

Z początku myślałam, że czytam zły tom, bo początek dzieje się w czasach Claire i narracja jest z perspektywy Rogera, ale potem wszystko nabiera sensu. Na końcu mamy piękną klamrę kompozycyjną, a w środku przynajmniej dwa momenty do płaczu (wiem, że dla niektórych może nawet i więcej).

No i muszę przyznać, że w książce tyle się dzieje, że nie wiem, czy bym ogarnęła bez uprzedniego obejrzenia serialu 🙈 Ale mimo wszystko wspaniale przyswaja się wiedzę historyczną okraszoną romansem, intrygami i tak wspaniałymi bohaterami. Choć przepraszam, ale Claire bez Jamiego była trochę bez wyrazu…

Trzeci tom ma jeszcze 100 stron więcej niż drugi, więc jeszcze trochę poczekam z jego przeczytaniem 🤡

~ Madzia
Po więcej recenzji zapraszamy na: www.instagram.com/shaggy.books/

Przebrnęłam przez drugi tom Obcej, czyli Uwięzioną w bursztynie. I momentami była to trudna przeprawa, ale całość była tego warta. Tę cegłę czyta się zaskakująco szybko i przyjemnie.

Za dużo nie mogę powiedzieć, bo wydarzenia są bezpośrednią kontynuacją pierwszej części, ale muszę przypomnieć, że kocham tę serię… Za jej dokładność, niezwykłość i niesamowity klimat, nie...

Pomijając fakt, że nie jest to chyba moja tematyka, to książka napisana jest fatalnie. Nie wiem ile winy ponosi za to tłumacz, ale jest chaotyczna, bohaterowie praktycznie teleportują się z miejsca na miejsce, czasami naprawdę ciężko się połapać co robią. Brak tu dobrego budowania napięcia, główne postacie są irytujące, a tytułowa Obca vel Clair to kawał dwulicowej, egoistycznej, pozbawionej moralności baby. Zresztą, nie wiem czy jest tu bohater, którego można polubić. Ponadto, ktoś kto wydawał tę książkę, mógłby trochę więcej czasu poświecić na jej korektę - błędów jest tyle, że praktycznie na każdej stronie znajdzie się jeden, a czasem i nawet kilka. Aaa... i jest znacząca różnica między ospą prawdziwą, a wietrzną, autorka powinna zrobić jakiś research, a jeśli już uznała, że nie musi się dokształcać, to powinien to wyłapać wydawca lub choćby tłumacz. Tak naprawdę to przemęczyłam czytając długie dwa miesiące. Serial chyba nieco lepszy, co rzadko się przytrafia., Książek nie bardzo polecam...

Pomijając fakt, że nie jest to chyba moja tematyka, to książka napisana jest fatalnie. Nie wiem ile winy ponosi za to tłumacz, ale jest chaotyczna, bohaterowie praktycznie teleportują się z miejsca na miejsce, czasami naprawdę ciężko się połapać co robią. Brak tu dobrego budowania napięcia, główne postacie są irytujące, a tytułowa Obca vel Clair to kawał dwulicowej,...

Pierwsze 200 stron było dla mnie męczarnią. Później wraz z rozwojem akcji robi się coraz ciekawiej. Irytujące były powtórzenia przez całą książkę. Pierwszy tom był zdecydowanie lepiej napisany. Ten mam wrażenie że na siłę rozwleczony "żeby było długo".

Pierwsze 200 stron było dla mnie męczarnią. Później wraz z rozwojem akcji robi się coraz ciekawiej. Irytujące były powtórzenia przez całą książkę. Pierwszy tom był zdecydowanie lepiej napisany. Ten mam wrażenie że na siłę rozwleczony "żeby było długo".