Uwięziona w bursztynie

mogła być o połowę krótsza, serio. dłużyły mi się opisy dni, które nie wnosiły nic do fabuły. przez to wpadłam z krótki zastój, ale dobrnęłam do końca.
końcówka już o wiele lepsza i bardziej wciągająca

mogła być o połowę krótsza, serio. dłużyły mi się opisy dni, które nie wnosiły nic do fabuły. przez to wpadłam z krótki zastój, ale dobrnęłam do końca.
końcówka już o wiele lepsza i bardziej wciągająca

Po drugim tobie stwierdzam,że bardziej mi się podoba postać Jamiego niż Clarie. I zdecydowanie wolę o nim czytać.
Opisy mnie nie nużą, postaci nie są płaskie, przygoda goni przygodę. I wszystko w otoczeniu mrocznej Szkocji. Z radością wskoczę w trzeci tom.

Po drugim tobie stwierdzam,że bardziej mi się podoba postać Jamiego niż Clarie. I zdecydowanie wolę o nim czytać.
Opisy mnie nie nużą, postaci nie są płaskie, przygoda goni przygodę. I wszystko w otoczeniu mrocznej Szkocji. Z radością wskoczę w trzeci tom.

Początek był świetny, czytałam z zapartym tchem. Pierwsze 100 stron połknęłam na raz, później było kaskadowo gorzej. Przez pół książki nic się nie działo i przebrnęłam tylko przez postanowienie. Dopiero końcówka rozbudziła trochę klimat i zachęciła do sięgnięcia po trzecią część.

Ale jest to zdecydowanie subiektywna opinia. Po prostu nie jestem fanem historii miłosnych, a już na pewno w takim nasileniu:).

Początek był świetny, czytałam z zapartym tchem. Pierwsze 100 stron połknęłam na raz, później było kaskadowo gorzej. Przez pół książki nic się nie działo i przebrnęłam tylko przez postanowienie. Dopiero końcówka rozbudziła trochę klimat i zachęciła do sięgnięcia po trzecią część.

Ale jest to zdecydowanie subiektywna opinia. Po prostu nie jestem fanem historii miłosnych, a...

„(…) Pozwól, że we śnie ci powiem, jak bardzo cię kocham. Bo gdy nie śpisz, mogę jedynie raz za razem powtarzać te same, jakże ubogie słowa. A to co w świetle dnia wydawać się może niemądre, w snach będzie prawdziwe.”

„Uwięziona w bursztynie” to kontynuacja „Obcej” i opis dalszych losów Claire. Chwytając za tę książkę przez pierwsze kilkanaście stron miałam wrażenie, że czytam w złej kolejności i na pewno nie jest to druga część. Początek książki zabiera nas do roku 1968 kiedy Claire wraz z dorosłą córką Brianną wraca do Szkocji, by opowiedzieć jej historię o pochodzeniu, magicznym kręgu kamieni i podróżach w czasie.

Te opowieści sprawiają, że my również dowiadujemy się co działo się bezpośrednio przed powrotem Claire do XX wieku. Przenosimy się do eleganckiej osiemnastowiecznej Francji, gdzie stajemy się świadkami zawiłych prób zmiany biegu historii przez głównych bohaterów.

Przez całą książkę towarzyszą nam znane postacie historyczne takie jak Karol Stuart czy Ludwik XV, a nawet pojawiają się wzmianki o „Wariacjach goldbergowskich” Jana Sebastiana Bacha, który w osiemnastowiecznej Francji nie był modnym kompozytorem.

Książka jest przepełniona pięknymi, realistycznymi opisami, które sprawiały, że czułam jakbym sama podróżowała w czasie. Nie jest to książka na jeden czy dwa wieczory, ale niesamowicie wciąga i ciężko było mi się od niej oderwać.

„Niech miłosne pocałunki spoczną
Na twych wargach, zacznij całować i całuj
Sto i tysiąc razy,
Sto i tysiąc razy więcej”

„(…) Pozwól, że we śnie ci powiem, jak bardzo cię kocham. Bo gdy nie śpisz, mogę jedynie raz za razem powtarzać te same, jakże ubogie słowa. A to co w świetle dnia wydawać się może niemądre, w snach będzie prawdziwe.”

„Uwięziona w bursztynie” to kontynuacja „Obcej” i opis dalszych losów Claire. Chwytając za tę książkę przez pierwsze kilkanaście stron miałam wrażenie, że...

Mam sentyment do tych książek, głównie przez serial netflixa. Przeczytałam, ale męczyłam się z tą częścią, zakończenie super ciekawe. Ogólnie polecam, chociaż środkowa cześć książki za bardzo rozciągnięta.

Mam sentyment do tych książek, głównie przez serial netflixa. Przeczytałam, ale męczyłam się z tą częścią, zakończenie super ciekawe. Ogólnie polecam, chociaż środkowa cześć książki za bardzo rozciągnięta.

Drugą część sagi rozpoczynamy po raz kolejny w XX wieku, by potem przenieść się w przeszłość i dowiedzieć się, jak doszło do stanu z początku powieści.

Niestety, ta część ogromnie mnie zmęczyła. Książka spokojnie mogłaby być moim zdaniem o połowę krótsza. Nadmiar epizodycznych postaci jest przytłaczający. Gdy postaci są we Francji, ma się wrażenie, że czytamy o każdym dniu z życia Claire i Jamiego, podczas gdy tak naprawdę niewiele się tam dzieje.

Ponadto, coś chyba jest bardzo nie tak z tłumaczeniem powieści - znalazłam kilka błędów i nieścisłości, niezręczności językowe. Pewnie przeczytam kolejne części, ale z o wiele mniejszą przyjemnością, niż zwiastowała to "Obca".

Drugą część sagi rozpoczynamy po raz kolejny w XX wieku, by potem przenieść się w przeszłość i dowiedzieć się, jak doszło do stanu z początku powieści.

Niestety, ta część ogromnie mnie zmęczyła. Książka spokojnie mogłaby być moim zdaniem o połowę krótsza. Nadmiar epizodycznych postaci jest przytłaczający. Gdy postaci są we Francji, ma się wrażenie, że czytamy o każdym dniu...

Trochę słabsza od pierwszego tomu. Zastanawiam się z czego to wynika, w końcu to kolejna część oparta na rewelacyjnym serialu… myślę, że tym razem za dużo było opisów.

Trochę słabsza od pierwszego tomu. Zastanawiam się z czego to wynika, w końcu to kolejna część oparta na rewelacyjnym serialu… myślę, że tym razem za dużo było opisów.

Ciąg dalszy przygód Claire i Jamiego, rozpoczynamy tradycyjnie we współczesności. Claire wraz z dwudziestoletnią córka poszukują, z pomocą syna wielebnego Wakefielda, informacji o losach klanów Fraser i MacKenzie po wojnie pod Culloden. Z czasem tajemnicza Claire ujawnia młodym całą prawdę o swojej podróży do przeszłości. Po kilku rozdziałach przenosimy się na nowo do XVIII wieku by poznać szczegóły historii.
Książka jest bardzo nierówna, momentami wciągająca, kiedy indziej nudna, ciężko się czyta. Niestety dla mnie to koniec wspólnej podróży, za dużo tu historycznych i politycznych wątków, poprowadzonych tak, że w ogóle nie porywają, szkoda czasu na te ogromne tomiska, które z powodzeniem mogłyby być o połowę cieńsze i o połowę ciekawsze.

Ciąg dalszy przygód Claire i Jamiego, rozpoczynamy tradycyjnie we współczesności. Claire wraz z dwudziestoletnią córka poszukują, z pomocą syna wielebnego Wakefielda, informacji o losach klanów Fraser i MacKenzie po wojnie pod Culloden. Z czasem tajemnicza Claire ujawnia młodym całą prawdę o swojej podróży do przeszłości. Po kilku rozdziałach przenosimy się na nowo do XVIII...

Ciężko jest mi ocenić drugi tom. Z jednej strony książka wciąga, ale niestety kilka opisów ominęłam, bo były dla mnie zbędne.
Dodatkowo niektóre opisy są strasznie nierealistyczne, ale może tak miało być.
Mimo wszystko polecam, dobrze się czyta.

Ciężko jest mi ocenić drugi tom. Z jednej strony książka wciąga, ale niestety kilka opisów ominęłam, bo były dla mnie zbędne.
Dodatkowo niektóre opisy są strasznie nierealistyczne, ale może tak miało być.
Mimo wszystko polecam, dobrze się czyta.

O matulu ale to było przeciągnięte! Naprawdę uważam, że moznaby skrócić tę książkę o połowę, pomijając wszystkie zbyteczne i przeciągnięte opisy każdego dnia z życia Claire i Jamiego. Na początku słuchało się przyjemnie, ale potem lektura zaczęła mnie tak męczyć, że z trudem skończyłam.
Ogólnie - całkiem to było przyjemne, losy bohaterów są ciekaee, ale sama książka była zbyt nużąca dla mnie. Zdecydowanie lepsza była pierwsza część.
W pewnym momencie zaczął mnie tez męczyć ten nierealny patos wypowiedzi Jamiego, zwłaszcza te wylewne okazywanie miłości i pożądania. Co ale cóż, to romans, więc się nie czepiam.
Czepiam się za to stylu autorki - trochę mi zgrzytały niektóre zdania.

Tak czy inaczej, nie było źle, może kiedyś sięgnę po następną część.

O matulu ale to było przeciągnięte! Naprawdę uważam, że moznaby skrócić tę książkę o połowę, pomijając wszystkie zbyteczne i przeciągnięte opisy każdego dnia z życia Claire i Jamiego. Na początku słuchało się przyjemnie, ale potem lektura zaczęła mnie tak męczyć, że z trudem skończyłam.
Ogólnie - całkiem to było przyjemne, losy bohaterów są ciekaee, ale sama książka była...