Powieść miała olbrzymi potencjał jeżeli chodzi o scenariusz historii, jednak mam pewne przeświadczenie, że nie został on do końca wykorzystany. I pewien niedosyt. Mogłoby być więcej sytuacji komediowych, większy wątek zamiany partnerów. Wątek polityczny również był tylko liźnięty. Pomysł na historię świetny i wierzę, że autor napracował się nad powieścią, ale zabrakło powyższych rzeczy...

Powieść miała olbrzymi potencjał jeżeli chodzi o scenariusz historii, jednak mam pewne przeświadczenie, że nie został on do końca wykorzystany. I pewien niedosyt. Mogłoby być więcej sytuacji komediowych, większy wątek zamiany partnerów. Wątek polityczny również był tylko liźnięty. Pomysł na historię świetny i wierzę, że autor napracował się nad powieścią, ale zabrakło...

Czy żałujesz, że czegoś w przeszłości nie zrobił_ś? Nie podj_ł_ś jakiejś decyzji albo teraz postąpił_byś zupełnie inaczej?

W dużym skrócie o tym właśnie jest „Jak zawsze” Zygmunta Miłoszewskiego. O tym, czego możemy żałować po latach albo też wręcz przeciwnie. Co by było, gdyby?

Ludwik i Grażyna obchodzą 50 rocznicę wspólnego pierwszego razu. Świętują, bo przecież kto im zabroni. I tutaj pyk! Po udanej nocy budzą się w pełni sił, zniknęły wszelkie zmarszczki i bolące kości. Cofnęli się w czasie, do tej pierwszej wspólnej nocy. Jednak wszystko, to co ich otacza wydaje się zupełnie inne niż było prze 50 laty. Komunistyczna Warszawa, świat stanął na głowie, a nic nie jest takie, jakie było.

Jak odnajdą się w takiej sytuacji bohaterowie?

Autor przeprowadza czytelnika przez zmiany, jakie zaszły w społeczeństwie, dokonuje tak naprawdę analizy ludzkich zachowań. Nie zabraknie złośliwości i ironii.

Pomysł na książkę bardzo oryginalny, wręcz nietypowy, pełen sprzeczności, a samo zakończenie otwarte.

Przyznam się, że parę lat temu rozłożyłabym na czynniki pierwsze każdą sytuację, zdarzenie, swój wybór na czynniki pierwsze. Teraz mniej się zastanawiam. Oczywiście są wybory, których teraz bym nie dokonała, ale czy człowiek nie uczy się na błędach? 😊

Czy żałujesz, że czegoś w przeszłości nie zrobił_ś? Nie podj_ł_ś jakiejś decyzji albo teraz postąpił_byś zupełnie inaczej?

W dużym skrócie o tym właśnie jest „Jak zawsze” Zygmunta Miłoszewskiego. O tym, czego możemy żałować po latach albo też wręcz przeciwnie. Co by było, gdyby?

Ludwik i Grażyna obchodzą 50 rocznicę wspólnego pierwszego razu. Świętują, bo przecież kto im...

Książka bardzo mnie wciągnęła. Pomysł na fabułę bardzo nietypowy i oryginalny. Koniec jest niejednoznaczny i otwarty. Chętnie przeczytałam kontynuację losów Grażyny i Ludwika

Książka bardzo mnie wciągnęła. Pomysł na fabułę bardzo nietypowy i oryginalny. Koniec jest niejednoznaczny i otwarty. Chętnie przeczytałam kontynuację losów Grażyny i Ludwika

Pierwsza część książki super. Druga bez pomysłu.

Pierwsza część książki super. Druga bez pomysłu.

Żałuję, że przed przeczytaniem nie zrobiłam sobie powtórki z historii, bo lata 60. XX wieku są czasami, gdy nawet moi rodzice nie byli na świecie. Nastawiona byłam sceptycznie, a to się przede wszystkim dobrze czyta. Kolega z pracy śmiał się, że mam humor 50-latki, gdy chichotałam czytając przemyślenia Grażyny, głównej bohaterki. Świetnie przedstawieni bohaterowie, momentami jest zabawnie, lekko, momentami refleksyjnie. Szkoda, że tak dużo polityki, bo historia Grażyny i Ludwika zeszła na dalszy plan, ale rozumiem, że takie było założenie. Została mi w pamięci i na pewno warto po nią sięgnąć, myślę, że osoby znające czasy PRL będą się o wiele lepiej przy niej bawić niż ja, a i tak bardzo przyjemnie mi się czytało.

Żałuję, że przed przeczytaniem nie zrobiłam sobie powtórki z historii, bo lata 60. XX wieku są czasami, gdy nawet moi rodzice nie byli na świecie. Nastawiona byłam sceptycznie, a to się przede wszystkim dobrze czyta. Kolega z pracy śmiał się, że mam humor 50-latki, gdy chichotałam czytając przemyślenia Grażyny, głównej bohaterki. Świetnie przedstawieni bohaterowie,...

"Jak zawsze" to książka dająca wiele do myślenia i prowokująca do weryfikacji życia. Jest rok 2013, Grażyna i Ludwik po raz pięćdziesiąty obchodzą rocznicę dnia, kiedy po raz pierwszy poszli ze sobą do łóżka. . Kiedy budzą się okazuje się, że jest rok 1963! On ma 34 lata, ona 29 i wygląda na to, że zyskali okazję cofnięcia się w czasie I przeżywania jeszcze raz swojej młodości.Czasem trudno jest żyć w czasach, które mamy już za sobą.

"Jak zawsze" to książka dająca wiele do myślenia i prowokująca do weryfikacji życia. Jest rok 2013, Grażyna i Ludwik po raz pięćdziesiąty obchodzą rocznicę dnia, kiedy po raz pierwszy poszli ze sobą do łóżka. . Kiedy budzą się okazuje się, że jest rok 1963! On ma 34 lata, ona 29 i wygląda na to, że zyskali okazję cofnięcia się w czasie I przeżywania jeszcze raz swojej...

Znów nie rozumiem zachwytów tą przeciętną, momentami nędzną literaturą.
Miało być zabawnie? Nie było. Bohaterowie? Schematyczni, nudni.

Opisy, opisy, opisy, więcej opisów - architektury, rzeczywistości, umeblowania bidnych mieszkań PRL-u, zwyczajów, polityki, topografii pępka świata wg. autora, czyli Warszawy.
Im głębiej, tym gorzej.
Po paszkwilu na Polskę, i wyszczególnieniu, dlaczego jesteśmy głupim narodem, pozostał tylko niesmak.
Pomysł na fabułę był ciekawy, ale męczyłam się wyjątkowo, czytając.
Nic mnie nie urzekło.
Zakończenie równie irytujące jak całość.

Jak polecić ją, skoro niezgodna polecenia...
Smutne, jak często literackie gnioty mają wspaniałą ogólnokrajową reklamę...
Najlepsza książka 2017 roku? 🤣🤣🤣🤣🤣

Znów nie rozumiem zachwytów tą przeciętną, momentami nędzną literaturą.
Miało być zabawnie? Nie było. Bohaterowie? Schematyczni, nudni.

Opisy, opisy, opisy, więcej opisów - architektury, rzeczywistości, umeblowania bidnych mieszkań PRL-u, zwyczajów, polityki, topografii pępka świata wg. autora, czyli Warszawy.
Im głębiej, tym gorzej.
Po paszkwilu na Polskę, i...

Skuszona bardzo dobrymi recenzjami sięgnęłam, przeczytałam i w sumie żałuję. Nie porwała mnie ta historia absolutnie. Może w innych okolicznościach, mając inny charakter, nawet bym ją porzuciła, ale jakiś diabeł z tyłu głowy był ciekawy zakończenia. I tu nastąpił kolejny zawód, a nawet przez moment złość, że autor pozostawił sporo niedopowiedzeń i miałam poczucie zakończenia "bez zakończenia".

Na plus: kilka życiowych przemyśleń w środku
Na minus: cała reszta

Skuszona bardzo dobrymi recenzjami sięgnęłam, przeczytałam i w sumie żałuję. Nie porwała mnie ta historia absolutnie. Może w innych okolicznościach, mając inny charakter, nawet bym ją porzuciła, ale jakiś diabeł z tyłu głowy był ciekawy zakończenia. I tu nastąpił kolejny zawód, a nawet przez moment złość, że autor pozostawił sporo niedopowiedzeń i miałam poczucie...

Świetna książka. Lekka, wciągająca, z humorem - dobrze się czyta. Miałam nadzieję na inne zakończenie, ale i tak super!

Świetna książka. Lekka, wciągająca, z humorem - dobrze się czyta. Miałam nadzieję na inne zakończenie, ale i tak super!

Porywająca opowieść, satyra na polską klasę polityczną przemycona w tle romantycznej, przesyconej seksem opowieści. Czuję zniechęcenie autora do polskiej rzeczywistości, rezygnację, że nigdy do niczego nie dojdziemy, bo nie potrafimy się wybić, wypromować jako naród. Przy tym autor nie podaje rozwiązania, wyjścia z tej matni. Czy to właśnie ten moment, panie Zygmuncie, kiedy przestał Pan śledzić wiadomości z kraju? Ja jakieś 2 lata temu przestałam oglądać newsy. Zauważyłam, że mnie to denerwuje.
Po za tym chciałam zaznaczyć, że Grażyna jest bezapelacyjnie idiotką!

Porywająca opowieść, satyra na polską klasę polityczną przemycona w tle romantycznej, przesyconej seksem opowieści. Czuję zniechęcenie autora do polskiej rzeczywistości, rezygnację, że nigdy do niczego nie dojdziemy, bo nie potrafimy się wybić, wypromować jako naród. Przy tym autor nie podaje rozwiązania, wyjścia z tej matni. Czy to właśnie ten moment, panie Zygmuncie,...