Podróżniczka

Kolejna część przygód Claire i Jamiego. Podobała mi się, choć miejscami ( bardzo krótkimi) mi się dłużyła. Jestem jednak pewna, że sięgnę po kolejny tom.

Kolejna część przygód Claire i Jamiego. Podobała mi się, choć miejscami ( bardzo krótkimi) mi się dłużyła. Jestem jednak pewna, że sięgnę po kolejny tom.

Ciężko było się oderwać od lektury :) Na szczęście kolejny tom już wypożyczony.

Ciężko było się oderwać od lektury :) Na szczęście kolejny tom już wypożyczony.

Diana Gabaldon trzyma poziom i w tej części sagi.
Chociaż początek "Podróżniczki" bardzo mi się dłużył to był niezbędny dla dalszego rozwoju akcji.
I to jest właśnie atut "Obcej" - wszystko jest dokładnie przemyślane. Czuć na każdej stronie, że autorka zanim usiadła do pisania to ułożyła sobie solidny plan przygód Clair i Jamiego.
Polecam!

Diana Gabaldon trzyma poziom i w tej części sagi.
Chociaż początek "Podróżniczki" bardzo mi się dłużył to był niezbędny dla dalszego rozwoju akcji.
I to jest właśnie atut "Obcej" - wszystko jest dokładnie przemyślane. Czuć na każdej stronie, że autorka zanim usiadła do pisania to ułożyła sobie solidny plan przygód Clair i Jamiego.
Polecam!

Końcówka jest strasznie trudna do ogarnięcia, mimo że oglądałam serial. Generalnie nie lubię tego etapu w życiu Freaserów.

Końcówka jest strasznie trudna do ogarnięcia, mimo że oglądałam serial. Generalnie nie lubię tego etapu w życiu Freaserów.

Świetna książka. Jest prawie równie wciągająca jak część pierwsza. Tempo głównej akcji jest dość powolne. Wydarzenia nabierają momentalnie bardzo szybkiego tempa pod koniec książki. Bardzo dużo przemyśleń, opisów sytuacji mocno pobocznych. Według mnie jednak każdy z tych fragmentów jest potrzebny dzięki temu wchodzi się w świat Obcej bardziej. Sama Gabaldon napisała w tej powieści poprzez Jamiego słowa, które tłumaczą jej decyzję o długości powieści. "Owszem, uważam że książka nie może być krótsza. W końcu trudno na kilku stronach omówić wszystkie zawiłości życia z nadzieją na dokładność relacji".

Świetna książka. Jest prawie równie wciągająca jak część pierwsza. Tempo głównej akcji jest dość powolne. Wydarzenia nabierają momentalnie bardzo szybkiego tempa pod koniec książki. Bardzo dużo przemyśleń, opisów sytuacji mocno pobocznych. Według mnie jednak każdy z tych fragmentów jest potrzebny dzięki temu wchodzi się w świat Obcej bardziej. Sama Gabaldon napisała w tej...

Kolejna część obcej. Jest to już 3 tom obcej.
Książka w czasach wojnejnych w Szkocji. Głównych bohaterów czyli claire i Jamse jest mało w tej części. Ale mimo wszystko była warta uwagi ta cześć książki.
Dużo w książce było akcji wiele się działo. Mimo swojej objętości warto było spędzić z nią czas.
Szybko się ją czyta i spędzone chwilę z tą książka były warte swojej uwagi.
Polecam wam tą książkę jeśli jeszcze nie czytaliście.

Kolejna część obcej. Jest to już 3 tom obcej.
Książka w czasach wojnejnych w Szkocji. Głównych bohaterów czyli claire i Jamse jest mało w tej części. Ale mimo wszystko była warta uwagi ta cześć książki.
Dużo w książce było akcji wiele się działo. Mimo swojej objętości warto było spędzić z nią czas.
Szybko się ją czyta i spędzone chwilę z tą książka były warte swojej...

Druga część zatytułowana Uwięziona w bursztynie była ciężka do przetrawienia. Zbyt mało akcji, a dużo polityki. Czy trzeci tom wypada znacznie lepiej?
16 kwietnia 1746 roku to nie jest dzień, który należał do Szkotów. Armia króla Jerzego II rozgromiła wojska Karola Edwarda Stuarta. Większość nie doczekała kolejnego dnia, niektórych stracono w Anglii. Pozostali zostali sprzedani jako niewolnicy do pracy na amerykańskich plantacjach bawełny.

Przez większość czasu akcja rozgrywa się w 1968 roku, gdzie Claire po latach ponownie zagłębia się w dokumentację z epoki. Kobieta chce znaleźć odpowiedź na pytanie: czy jej mąż żyje? Z pomocą Bree i Rogera znajduje pewien ślad po Czerwonym Jamiem. Postanawia zaryzykować i powraca do XVIII wieku. Jak zareaguje na wieści o jej ukochanym?



Podróżniczka wypada o niebo lepiej niż Uwięziona w bursztynie. Drugi tom zniechęcał mnie do kontynuowania śledzenia losów Jamiego i Claire. Zbyt dużo polityki. Zabrakło również ciekawego wątku, który byłby motywem przewodnim przez całą drugą księgę. Natomiast Diana Gabaldon szybko wyciągnęła lekcję z popełnionego błędu i naprawiła go. Trzecia część serii Obca wypada celująco. Znalazła to coś, co przyciąga uwagę czytelnika.

Akcja w Podróżniczce rozgrywa się w dwóch osiach czasu. Teraźniejszości i przeszłości. Autorka potrafi bardzo dobrze poruszać się w tych płaszczyznach, szczególnie że obie linie czasowe w pewnych momentach mają wspólny wątek. Trochę mnie to zaskoczyło. Jednak oceniam to na plus. Myślę, że jest to miły ukłon w stronę czytelników, którzy czytają bardzo uważnie i zauważają pewne detale. Dwie osie czasu mają swój charakterystyczny urok. Nie potrafię tego opisać, ale narracja nasiąknięta jest tajemniczością i ukrytymi znaczeniami. Ciężko przejść wobec tej powieści obojętnie.

Cała recenzja na: CzasoStrefa

Druga część zatytułowana Uwięziona w bursztynie była ciężka do przetrawienia. Zbyt mało akcji, a dużo polityki. Czy trzeci tom wypada znacznie lepiej?
16 kwietnia 1746 roku to nie jest dzień, który należał do Szkotów. Armia króla Jerzego II rozgromiła wojska Karola Edwarda Stuarta. Większość nie doczekała kolejnego dnia, niektórych stracono w Anglii. Pozostali zostali...

Bardzo lubię historię Claire i Jamiego, jednak ta część jest słaba. Ciągnąca się w nieskończoność podczas czytania, nużąca i niekonsekwenta. Parę głównych bohaterów i nie tylko spotyka wiele strasznych historii, a bardzo słabo się odbija to w ich późniejszym zachowaniu (albo wcale porównując do poprzednich części). Spokojnie mozna było skrócić tą książkę o jakieś 300stron. Dużo zbędnych wątków i przygód, które nic nie wnosiły do głównego wątku, a jedynie niepotrzebnie rozwlekły historię. Utknęłam w połowie i bardzo się męczyłam, aby ją skończyć.

Bardzo lubię historię Claire i Jamiego, jednak ta część jest słaba. Ciągnąca się w nieskończoność podczas czytania, nużąca i niekonsekwenta. Parę głównych bohaterów i nie tylko spotyka wiele strasznych historii, a bardzo słabo się odbija to w ich późniejszym zachowaniu (albo wcale porównując do poprzednich części). Spokojnie mozna było skrócić tą książkę o jakieś 300stron....

Czyta się świetnie, jest to naprawdę wciągająca opowieść. Jednak z każdą częścią coraz bardziej mi brak klimatu Szkocji i wszechobecnych Szkotów, dzięki którym tak naprawdę pokochałam tę historię...
Tym razem tropiki, dziwne afrykańskie rytuały i... nie do końca przekonujący rozwój fabuły. Nie kupiłam tego zakończenia poszukiwań Iana - tak jakby autorka w ostatniej chwili wpadła na ten pomysł. Planuję przeczytać następną część, ale może dopiero wtedy, gdy stęsknię się za Claire i Jamiem. Tak z sentymentu, bo parą są fantastyczną.

Czyta się świetnie, jest to naprawdę wciągająca opowieść. Jednak z każdą częścią coraz bardziej mi brak klimatu Szkocji i wszechobecnych Szkotów, dzięki którym tak naprawdę pokochałam tę historię...
Tym razem tropiki, dziwne afrykańskie rytuały i... nie do końca przekonujący rozwój fabuły. Nie kupiłam tego zakończenia poszukiwań Iana - tak jakby autorka w ostatniej chwili...

Podróżniczka kolejny trzeci już tom 'tasiemca', Pani Gabaldon sprawił, że poważnie rozważam sens brnięcia w kolejne tomy.

Na plus w końcu mamy Jamiego i Clarie razem. Nie ma też już przeskoków tak fabularnych jak i narratorskich a przynajmniej nie tyle co w poprzednich tomach i cóż to tyle...

W kwestii negatywów najbardziej razi chyba niekonsekwencja. Nie wiem czy to kwestia tłumaczenia czy samej autorki ale kiedy czytałam coś o złocie włosów Clarie zastanawiam się czy autorce już naprawdę aż tak zależało na objętości książki. W następnej kolejności muszę przyznać że bohaterowie tak często wspominają obiekt poszukiwań, że w końcowej fazie zapomniałam, że wszystko to było właśnie z tego powodu. Po za tym nastroje bohaterki przerażają dowiaduje się szokujących rzeczy o swoim mężu i co? I nic. Burza szaleje tylko w głowie Clarie i to przez jakąś stronę tylko po to żeby przez kolejne 5 rozwodzić się nad tym jak go kocha. Rozumiem że miłość wszystko wybacza... Ale chyba jednak nie tak szybko.
Idąc dalej. Bohaterowie nie widzieli się 20 lat. Spokojnie można by zrobić tom w którym próbują się na nowo poznać i zrozumieć a nie wrzucać ich w wir wydarzeń, który prawdę mówiąc nie porywa.

Ostatecznie przyznaję, że książka jest dobra, nieco brakuje jej do ideału ale prawdziwym pogromcą jest tutaj wylewność autorki.

Podróżniczka kolejny trzeci już tom 'tasiemca', Pani Gabaldon sprawił, że poważnie rozważam sens brnięcia w kolejne tomy.

Na plus w końcu mamy Jamiego i Clarie razem. Nie ma też już przeskoków tak fabularnych jak i narratorskich a przynajmniej nie tyle co w poprzednich tomach i cóż to tyle...

W kwestii negatywów najbardziej razi chyba niekonsekwencja. Nie wiem czy to...