Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rewelacyjna ksiazka. Czekam na kolejną część z niecierpliwością.

Rewelacyjna ksiazka. Czekam na kolejną część z niecierpliwością.

Jestem świeżo po przeczytaniu książki "Wszystkie nuty życia", pierwsze co chciałam napisać to, to, że dawno nie czytałam tak pięknie napisanej książki. Autorka tak cudownie dobierała słowa opisujące miłość, przyjaźń, relacje łączące ludzi, wydarzenia w zasadzie wszystko. W książce zaznaczyłam przynajmniej z 10 fragmentów które warto zapamiętać.
"Muszę zmierzyć się z brzydka strona życia... Muszę zmierzyć się z brzydka strona miłości, aby móc w pełni czerpać z tej pieknej. Bo miłość to jedyne uczucie, które może sprawić, że czujesz się lekki, wolny i szczęśliwy, ale może również grzmotnąć cię o ziemię. Jest ciężka, ciągnie cię w dół i musisz to jakoś przetrwać."
To tylko jeden z wielu fragmentów, której trafiły prosto do mojego serca.
Głowni bohaterowie tej powieści Maja i Mikołaj to młodzi ludzie, którzy zaznali w życiu dużo cierpienia. Oboje nie potrafią poradzić sobie z przeszłością. Czuja sie słabi i obwiniają się o to co się im przydarzyło.
Przypadek sprawił, że się spotkali i dzięki temu pomalutku, powolutku zaczęli znowu oddychać. Zaczęli razem uczyć się jak przejść przez życie.
Piękna historia miłosna, która zdecydowanie nie była usłana fiołkami. Serdecznie polecam.

Jestem świeżo po przeczytaniu książki "Wszystkie nuty życia", pierwsze co chciałam napisać to, to, że dawno nie czytałam tak pięknie napisanej książki. Autorka tak cudownie dobierała słowa opisujące miłość, przyjaźń, relacje łączące ludzi, wydarzenia w zasadzie wszystko. W książce zaznaczyłam przynajmniej z 10 fragmentów które warto zapamiętać.
"Muszę zmierzyć się z brzydka...

Gruzińskie wino to debiut Anny Pilip, moim zdaniem bardzo udany. Z każdą strona czytało się mi coraz przyjemniej. Styl pisania autorki bardzo mi odpowiada. Przyjemnie wykreowania główna bohaterka Ana, wzbudziła moja sympatię, jej przyjaciółki wariatki dodawały harakterku. Sam zamysł wątku miłosnego również ciekawie rozwinięty, nie taki oczywisty. Bo niby jak mogło być coś oczywistego gdy każda ze stron przeżyła swoją własną tragedię, swoje własne piekło. Nie jest to opowieść tylko o winie, motylkach w brzuchu czy gorącym letnim romansie. To historia o odnalezieniu siebie, sensu życia i odnalezieniu szczęścia, co jak zapewne większość z nas wie nie jest takie łatwe. Pdobaly się mi fragmenty, listy, czy zapiski ze strony Gio, które zdecydowanie potęgowały emocje, które mi towarzyszyły podczas czytania. No i opisy pieknej Gruzji. Nie miałam okazji nigdy zawitać do tego kraju ale ta książka zdecydowanie zachęciła mnie do odwiedzić w tym pięknym miejscu.

Gruzińskie wino to debiut Anny Pilip, moim zdaniem bardzo udany. Z każdą strona czytało się mi coraz przyjemniej. Styl pisania autorki bardzo mi odpowiada. Przyjemnie wykreowania główna bohaterka Ana, wzbudziła moja sympatię, jej przyjaciółki wariatki dodawały harakterku. Sam zamysł wątku miłosnego również ciekawie rozwinięty, nie taki oczywisty. Bo niby jak mogło być coś...

Sporo teraz tematyki mafii w romansach czy erotykach w literaturze polskiej i zagranicznej. Naleze do tych osób, którym to wogole nie przeszkadza. Cały czas jest w nich coś co mnie zachęca do dalszego czytania. Syn mafii również się do nich zalicza. Przede wszystkim głowni bohaterowie. Ona, kobieta silna, charyzmatyczna, ale troszkę zagubiona, zraniona. On szef, boss mafii oczywiście, samiec alfa, zdobywa co i kiedy chce. Ich historia jest duuuzO ciekawsza niż się wydaje na samym początku. Stopniowo odkrywamy tajemnice, które im towarzyszą. Emocje są dawkowane. A zakończenie. Petarda. Teraz tylko czekać na kolejną część. Bo jak tu zostawić czytelnika z taką niewiedza co będzie dalej. Polecam.

Sporo teraz tematyki mafii w romansach czy erotykach w literaturze polskiej i zagranicznej. Naleze do tych osób, którym to wogole nie przeszkadza. Cały czas jest w nich coś co mnie zachęca do dalszego czytania. Syn mafii również się do nich zalicza. Przede wszystkim głowni bohaterowie. Ona, kobieta silna, charyzmatyczna, ale troszkę zagubiona, zraniona. On szef, boss mafii...

Moje doświadczenie w książkami z gatunku fantasy jest dość marne. Rzadko sięgam po książki z tego gatunku chociaż w zasadzie nie wiem dlaczego. Myślę jednak ze po przeczytaniu "Mrok we krwi" to się zmieni. To pierwsza książka Pana Pawła jaka miałam okazję przeczytać, jestem bardzo pozytywnie zaskoczona.
Nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, obawiałam się, że świat fantastyczny mnie nie będzie interesował. Myliłam się. Akcja tej powieści zostaje nam przedstawiona w z perspektywy dwóch głównych gohaterow, dzięki temu poznajemy, dwa światy, dwie kultury, czyli podwójna dawkę tej magicznej, zaskakującej historii. Myślę że sposób wykreowania postaci i świata a raczej światów w których żyli spowodował, że mogłam sobie wyobrazić jak wyglądali, jak żyli, z czym musieli się mierzyć. Wątek magii jak dla mnie bardzo udany. To ten moment w książce, po którym nie wiedziałam co się może wydarzyć. "Mrok we krwi" zdecydowanie nie jest to książka przewidywalna. Bo niby jak skoro poznajemy zupełnie inne światy. To ciekawe, autor wykreowal nowy Świat, nowa kulturę, wierzenia, zdolności nawet stworzenia. Zazdroszczę autorowi takiej wyobraźni. Tak jak napisałam było ciekawie, nieprzewidywalnie, tajemniczo. Czekam na kolejna czesc.

Moje doświadczenie w książkami z gatunku fantasy jest dość marne. Rzadko sięgam po książki z tego gatunku chociaż w zasadzie nie wiem dlaczego. Myślę jednak ze po przeczytaniu "Mrok we krwi" to się zmieni. To pierwsza książka Pana Pawła jaka miałam okazję przeczytać, jestem bardzo pozytywnie zaskoczona.
Nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, obawiałam się, że świat...