Świetne uzupełnienie pierwszej części. Można poznać myśli Holdera i jego spojrzenie na całą sytuację. Przybliżona zostaje również historia Less.

Świetne uzupełnienie pierwszej części. Można poznać myśli Holdera i jego spojrzenie na całą sytuację. Przybliżona zostaje również historia Less.

to samo co w pierwszej części, tylko z innej perspektywy. Od połowy książki omijałam dialogi, bo po co je czytać kolejny raz? jedynie list Less ciekawy.

to samo co w pierwszej części, tylko z innej perspektywy. Od połowy książki omijałam dialogi, bo po co je czytać kolejny raz? jedynie list Less ciekawy.

Mam być szczera? Oczywiście, że będę 😜.

Pierwszy tom i jakby to nazwać "pierwotną" wersję tej historii czytałam jeszcze w gimnazjum. Czyli dobre parę lat temu. Fabularnie pamiętałam ją... dosyć ogólnikowo. Podobała mi się, ale nie była jakaś cudowna.

Mam wrażenie, że ta historia z perspektywy Holdera jest o wiele bardziej przystępna. Wręcz płynęłam przez rozdziały. Ale to akurat zasługa CH, której styl pisania naprawdę mi odpowiada.

Tak czy siak, książka była świetna i choć miałam momenty typu "co jest, kurwa?" (Cytując samego Holdera XD) to i tak ocenię ją wysoko. Po pierwsze: bo lubię twórczość tej autorki. I po drugie: bo postać Holdera przedstawia sobą ogromnie dużo. I cudownie jest znaleźć coś co sprawia, że możesz utożsamić się z którymś z bohaterów dobrych książek.

Mam być szczera? Oczywiście, że będę 😜.

Pierwszy tom i jakby to nazwać "pierwotną" wersję tej historii czytałam jeszcze w gimnazjum. Czyli dobre parę lat temu. Fabularnie pamiętałam ją... dosyć ogólnikowo. Podobała mi się, ale nie była jakaś cudowna.

Mam wrażenie, że ta historia z perspektywy Holdera jest o wiele bardziej przystępna. Wręcz płynęłam przez rozdziały. Ale to...

Po Losing Hope sięgnęłam zaraz po skończeniu Hopeless. Podchodziłam do niej sceptycznie bo historia opowiedziana w pierwszym tomie wydawała się skończona i w stu procentach pełna. Tego co na mnie czekało zdecydowanie się nie spodziewałam.

Losing Hope to nie tyle kontynuacja, co poznanie tej samej historii oczami drugiego bohatera, Holdera. I tu znowu, już na starcie ogarnęła mnie niechęć. Spodziewałam się nudy bo w końcu znam tę historię więc co mnie może zachwycić tym razem? WSZYSTKO. W tej historii było jeszcze tak wiele do opowiedzenia. Poznanie myśli Holdera, jego perspektywy na niektóre sytuację, jego zachowanie, uczucia, historia jego siostry, jego znajomi i jego przeżycia ... Dopiero teraz uznać, że historia opowiedziana już w Hopeless, jest pełna.

Po Losing Hope sięgnęłam zaraz po skończeniu Hopeless. Podchodziłam do niej sceptycznie bo historia opowiedziana w pierwszym tomie wydawała się skończona i w stu procentach pełna. Tego co na mnie czekało zdecydowanie się nie spodziewałam.

Losing Hope to nie tyle kontynuacja, co poznanie tej samej historii oczami drugiego bohatera, Holdera. I tu znowu, już na starcie...

"Losing Hope" jest książką, która opowiada losy Sky i Holdera z perspektywy Holdera. Ukazuje emocje Holdera po stracie siostry i odnalezieniu Hope. Stanowi uzupełnienie do "Hopeless" i wytłumaczenie zachowania chłopaka.

"Losing Hope" jest książką, która opowiada losy Sky i Holdera z perspektywy Holdera. Ukazuje emocje Holdera po stracie siostry i odnalezieniu Hope. Stanowi uzupełnienie do "Hopeless" i wytłumaczenie zachowania chłopaka.

To samo co w 1 części.

To samo co w 1 części.

Listy Dean'a do siostry nie zajmowały objętościowo tak dużo miejsca. Należało je przerzucić do pierwszego tomu i byłoby po sprawie. Zupełnie zbędna część mająca na za zadanie wyciągnięcia kasy od czytelnika.

Listy Dean'a do siostry nie zajmowały objętościowo tak dużo miejsca. Należało je przerzucić do pierwszego tomu i byłoby po sprawie. Zupełnie zbędna część mająca na za zadanie wyciągnięcia kasy od czytelnika.

Istnienie tej książki jest bez sensu. Serio.

Spokojnie mogłabym pominąć większość i przeskoczyć na kilka ostatnich stron, żeby przeczytać list Less i zakończenie, bo cała reszta to po prostu pierwszy tom z punktu widzenia Holdera. Może i miałoby to sens, gdyby nie spędzali razem dosłownie każdej chwili. Bo skoro oni ciągle są razem, to co innego może on opisywać? No właśnie nic. I przez to skończenie tej książki zajęło mi wieki, bo nie widziałam w niej sensu i zastanawiałam się, czy w ogóle jest sens to czytać. Trochę się czeszę, że dobrnęłam do końca właśnie dla tego listu, ale przez całą resztę czuję się oszukana.

Istnienie tej książki jest bez sensu. Serio.

Spokojnie mogłabym pominąć większość i przeskoczyć na kilka ostatnich stron, żeby przeczytać list Less i zakończenie, bo cała reszta to po prostu pierwszy tom z punktu widzenia Holdera. Może i miałoby to sens, gdyby nie spędzali razem dosłownie każdej chwili. Bo skoro oni ciągle są razem, to co innego może on opisywać? No...

Znowu nie wystawiam oceny bo bez sensu zaniżać średnią. Nie moja grupa wiekowa, nie jestem targetem - mój błąd, że sięgnęłam po tę historię.

Część druga jest lepsza niż jedynka, ma trochę lepszy styl. Mimo to - nie wiem po co powstała, jest to historia z pierwszej części opowiedziana z perspektywy drugiej osoby. Dialogi można spokojnie pomijać w większości jak ktoś czytał Hopeless ;)

Ciekawy pomysł z notatnikiem i listami, a także tym ostatnim, który rzuca nam nowe światło na sprawę siostry Deana, ale podtrzymuję to, że przeczytam 3 część i kończę czytanie książek tej autorki ;) Sposoby rozwiązywania sytuacji trudnych przez bohaterów wykraczają poza moje możliwości zrozumienia różnych postaw.
A radzenie sobie z traumą przez Sky nadal zadziwia pomimo tego, że wiedziałam co mnie czeka jak czytałam. I jasne są różne sposoby radzenia sobie, ale tu nie ma kontynuacji, nie ma wskazania opcji co zrobić gdy... Jest magia tego, że nagle traumy poniekąd znikają i jest sielanka. I to może być trudność gdy czyta to bardzo młoda osoba, która jest w podobnej sytuacji i nie wiem jak sobie poradzić...

Znowu nie wystawiam oceny bo bez sensu zaniżać średnią. Nie moja grupa wiekowa, nie jestem targetem - mój błąd, że sięgnęłam po tę historię.

Część druga jest lepsza niż jedynka, ma trochę lepszy styl. Mimo to - nie wiem po co powstała, jest to historia z pierwszej części opowiedziana z perspektywy drugiej osoby. Dialogi można spokojnie pomijać w większości jak ktoś czytał...

Kilka lat temu przeczytałam „Hopeless”, które pochłonęłam chyba w jeden weekend i które, na jakiś czas, wciągnęło mnie w cały ten gatunek. Dowiedziawszy się, że druga część cyklu to w sumie ta sama fabuła, ale z innej perspektywy – postanowiłam poczekać, aż historia lekko zatrze się w mojej pamięci. I dobrze, dzięki temu mogłam przeżyć tę historię jeszcze raz.

„Losing Hope” równie mocno mnie wciągnęło i równie szybko przeczytałam. Jednak, wrażenia są słabsze, nadal mocno przeżywałam losy bohaterów, ale wszystko wydało mi się lekko naciągane i naiwne. Miałam odczucie, jakbym się „zestarzała” do tej książki, która może skierowana jest do młodszej publiki (sami bohaterowie mają 17/18 lat). A może po prostu się czepiam, przecież w książkach wszystko jest możliwe.

Jako, że dawno czytałam pierwszą część i pamiętam ją pobieżnie, ciężko odnieść mi się do tego, co faktycznie zostało uzupełnione czy dodane. Jednak, niesamowite jest to, że pomimo tego, że dostajemy to samo, tyle, że z innej perspektywy – nadal jest to tak ciekawe i wciągające. Oczywiście, Dean Holder, jest prawdopodobnie wymarzoną pierwszą miłością wielu dziewczyn i taka jego tu rola. Pozostaje przy tym wielowymiarową postacią, której motywacja i przeszłość znajduje tu więcej przestrzeni niż w poprzedniej części.

Tak więc, zobaczmy to innymi oczami, dowiedzmy się ciut więcej, a co najważniejsze przeżywajmy to jeszcze raz.

Wyzwanie LC 2023 – lipiec – przeczytam książkę, której tytuł lub nazwisko autora zaczyna się na „L”.

Kilka lat temu przeczytałam „Hopeless”, które pochłonęłam chyba w jeden weekend i które, na jakiś czas, wciągnęło mnie w cały ten gatunek. Dowiedziawszy się, że druga część cyklu to w sumie ta sama fabuła, ale z innej perspektywy – postanowiłam poczekać, aż historia lekko zatrze się w mojej pamięci. I dobrze, dzięki temu mogłam przeżyć tę historię jeszcze raz.

„Losing...