Serce gangstera

Hej❤️

Powieść Anny Wolf przyciągnęła mnie do siebie opisem. Porachunki mafijne to przyjemna i przystępna tematyka, która ostatnio króluje na rynku książek. Polskie autorki również podjęły się zadania ujarzmienia tego tematu i jak na razie całkiem nieźle im to wychodzi. Niestety „Serce Gangstera” to lekki zawód – historia zaczęła się naprawdę obiecująco, ale z czasem Aleksiej wszystko doszczętnie zepsuł. Zniszczył. Spopielił. Obrzydził.

Książka opowiada o Chloe, która została porwana przez rosyjskiego mafiosę – Aleksiej (o dziwo) dobrze ją traktuje, a lęki dziewczyny szybko zmieniają się w nieco inne uczucia. Cała sytuacja na dobrą sprawę jest winą Nicka, brata Chloe, który w wyniku nieporozumienia zrobił z niej zabezpieczenie na pieniądze, które pożyczył od Aleksieja Tarasowa. Nick ma znacznie więcej za uszami, niż mogłoby się wydawać i trochę jeszcze namiesza w życiu swojej siostry oraz gangstera.

Chloe to utrzymująca zainteresowanie czytelnika bohaterka, która ma delikatnie zarysowane pazurki. Nie zakochałam się w niej, ale też mnie nie odpychała – na pewno pozytywnie na moją ocenę wpływa fakt, iż nie była przesadnie irytująca. Bardziej postrzegam ją jako ofiarę, aniżeli faktycznie wprowadzającą coś do powieści postać. Autorka z rozmysłem manewrowała pomiędzy dialogami i świetnie przemieszczała się między kolejnymi wydarzeniami, opisując je to z punktu widzenia Chloe a to z Tarasowa. Niestety dziewczyna… rozpływa się za każdym razem, gdy spojrzenie Aleksieja ją dosięga – sytuacja rozwija się trochę za szybko i zbyt łatwo. Tu znowu pojawia się dylemat, który często mi towarzyszy podczas recenzowania tego typu romansów. Z jednej strony bohaterka jest niesamowicie silna – stawia czoła złym i potężniejszym od siebie mężczyznom, ale z drugiej zupełnie mięknie pod naporem „tego jednego” (albo i „jedynego”). Jasne, że jakoś ten romans musi się kręcić, ale szczypta dobitniejszego uporu i walki byłaby pożądana.

Aleksiej z początku wydawał mi się absolutnie cudowny! Męski, inteligentny, dobrze zbudowany, zadziwiająco delikatny w stosunku do Chloe i uroczy. I bum. Nagle zupełnie mu „odwala”, gdy decyduje się na swój chytry pomysł zapłodnienia Chloe – nie żeby to była jakaś wielka tajemnica. W chwili obecnej jakieś 90% książek z wątkiem mafijnym kończy się (lub kręci wokoło) na posiadaniu dzieci (co samo w sobie jest męczące, obrzydliwe i, sorry, ale trochę żałosne. Czy każda piękna historia musi się kończyć spłodzeniem potomka? Czy naprawdę autorki nie widzą w tym świecie czegoś więcej? Czy definicją „szczęśliwego zakończenia” muszą być dzieci? Naprawdę? Serio?! To się robi nudne i jest po prostu beznadziejne – trochę tak, jakby bohaterowie nie potrafili cieszyć się sobą i musieli mieć jakiś bodziec, który będzie ich zlepiał i trochę tak, jakby w tym świecie nie czekało na nich już nic więcej ekscytującego, tylko niańczenie swoich podopiecznych). Anna Wolf stworzyła ciekawą historię, dobry romans, który łatwo się czyta. Na przykładzie „Serca Gangstera” piję do ogólnego trendu w książkach i postrzegania „szczęśliwego zakończenia”. Takie przedstawienie rzeczywistości jest również obecne w wielu powieściach fantasy – historia dwójki bohaterów zostaje uroczyście przypieczętowana dzieckiem. I tym samym wiemy, że już nic ciekawego się nie wydarzy. Okay, może trochę dramatyzuję – każdemu to się chyba zdarza.😁 Niemniej jednak denerwujące jest takie ustawianie życia – dyskurs, który w 21 wieku jest niesamowicie krzywdzący. Dlaczego kobieta musi urodzić dziecko, aby być postrzegana jako osoba spełniona? Dlaczego mężczyzna ma być tym, który ma wyryte w żyłach zapładnianie tej jedynej? Wydaje się to taką niesprawiedliwością… uh – aż głowa boli.

Dziecko stało się w powieściach symbolem wiecznego szczęścia, a szczerze uważam, że jest dokładnie na odwrót. Wydaje mi się, że w pewien sposób dzieci właśnie zabijają historie miłosne w książkach – zamykają kurtynę i otaczają żelaznym drutem. Dlaczego? Na pewno ciężko by było to niektórym przyznać, ale potomstwo to ciężar (i zanim ktoś się na mnie rzuci ze smoczkiem w ręku, to proponuje tę kwestię dobrze przemyśleć). Dzieci dają niektórym ludziom szczęście – bezsprzeczne. Faktem też jest, iż niezależnie od tego, ile szczęścia przynoszą, to obciążają rodziców na setki różnych sposobów – w tym finansowo, emocjonalnie, psychicznie i fizycznie. Zamiast wydać pieniądze na mleko można by kupić świetną książkę, zamiast wózka i wyposażenia do pokoiku wyjazd do Tybetu i nauki pośród mnichów. Co przemawia przez te słowa? Na pewno nuta samolubności.

Nie twierdzę też, że dzieci to zło wcielone – są ludzie, którzy je uwielbiają i nie mam nic do tego. Po prostu szkoda, że prawie każda historia w powieściach musi się kończyć w taki właśnie sposób. Nie ma miejsca na inną rzeczywistość i nie ma miejsca na coś więcej – nie ma otwartych zakończeń, a te (jak na złość) bywają najlepsze.

„Serce gangstera” poruszyło w moim sercu bardzo ciemne i zimne uczucia. Uściślając – zachowanie Tarasowa oraz jego czyny (chyba nie można zrobić komuś większej krzywdy, niż sprawić dziecko, gdy ktoś jest tego niepewny). Jak można planować coś, mając świadomość, że kobieta może tego nie chcieć i jest niezdecydowana? Nigdy w życiu nie znienawidziłam bardziej żadnej postaci. Przez swoje postępowanie i uskutecznienie jakiejś chorej wizji Aleksiej stał się ucieleśnieniem czegoś, czego nie daje się przełknąć – wykorzystywania drugiej osoby pod piękną i idylliczną osłonką miłości, działania bez zgody i akceptacji ze strony drugiej osoby, w pewnym sensie przymusu, postępowania z dobrymi intencjami, ale tak naprawdę niszczenia podstawowych zasad, na których opiera się związek. Do „Serca Gangstera” (jak nigdy) pasuje mi powiedzenie „piekło wybrukowane jest dobrymi intencjami”. Co z tego, że Chloe koniec końców się cieszy z wizji posiadania dzieci, ale w zasadzie i tak już nie miała innego wyjścia? Zbyt krucha i delikatna osóbka, aby móc się faktycznie postawić Aleksiejowi – cała ta gadanina o ostrości Chloe i jej wyrazistości jest przesadzona. Tak jak pisałam – dziewczyna ma tylko delikatnie zarysowany pazur.

Gdyby pominąć wątek przedłużania linii rodu, to Tarasow zająłby zupełnie inne miejsce w zestawieniu seksownych i nieustępliwych bohaterów.

Mężczyzna został ciekawie wykreowany, a jego sposób bycia intryguje – jest na pewno oryginalny. Fragmenty pisane z jego perspektywy nie nudziły i zachęcały do dalszego odkrywania historii – niestety wady jego charakteru są dla mnie o wiele, wiele, wiele, wieleeeee za duże, aby go w późniejszym czasie znieść. Początek został utkany genialnie – Aleksiej porywa Chloe, napięcie rośnie, płuca odmawiają posłuszeństwa, a serce bije szybciej. Później czar pryska bezpowrotnie.

Postacie drugoplanowe (a zwłaszcza Nick – brat Chloe) pomagają płynnie snuć powieść i scalają wątki w jedność. Posiadanie brata, który ma problemy z hazardem to sytuacja patowa. Jeszcze gorzej, gdy ten brat nie potrafi się ogarnąć i szasta nieswoimi pieniędzmi na prawo i lewo. Czy da się uratować kogoś na straconej pozycji?

Powieść została napisana z użyciem wielu wulgaryzmów, ale ostrość języka świetnie wpisuje się w sytuację. Chloe to bohaterka, którą dość szybko się zapomni – lont dynamitu został odpalony, ale zgasł gdzieś w pół drogi wraz z brakiem asertywności ze strony dziewczyny. Aleksiej to mężczyzna, który wzbudza wiele emocji – niestety niekoniecznie tych pozytywnych. Z nim jest trochę tak, jakby był paczką fasolek wszystkich smaków – liczysz na coś pysznego, dajesz się nabrać, aż nieuchronnie trafia Ci się fasolka o smaku opresyjnego dupka, który swoje samolubne zamiary chowa pod płaszczem miłości. Szkoda! Najpierw zajadamy się czymś nie z tej ziemi, ale szybko okazuje się, że opis na opakowaniu to ściema – ktoś wrzucił kilka dobrych fasolek, a reszta to kolejne gorzkie pigułki. Miłość nie zatuszuje wszystkiego – na pewno nie uda się zakryć niezjadliwej postawy Aleksieja.

Moja ocena 5/10.

Hej❤️

Powieść Anny Wolf przyciągnęła mnie do siebie opisem. Porachunki mafijne to przyjemna i przystępna tematyka, która ostatnio króluje na rynku książek. Polskie autorki również podjęły się zadania ujarzmienia tego tematu i jak na razie całkiem nieźle im to wychodzi. Niestety „Serce Gangstera” to lekki zawód – historia zaczęła się naprawdę obiecująco, ale z czasem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

super

super

Pokaż mimo to

Znowu dałam się namówić na romans, rzekomo jeden z najlepszych. Jak mi przykro. Fabuła o konstrukcji cepa. Bohaterowie nie lepsi. Od pierwszego rozdziału wiedziałam o czym będzie ta książka do samego końca. On i ona. On oczywiście przystojny z boskim ciałem, ona oczywiście piękna, zgrabna i filigranowa. Fabuła zerżnięta z 365 dni z niewielkimi przeróbkami i motywami z Greya. O bohaterach nie wiemy nic. Bohaterowie są właściwie tylko imionami. NIe mają rodziny, przeszłości, zainteresowań. Praktycznie zero postaci pobocznych, zero wątków pobocznych. Zero wszystkiego. Do tego nie rozumiem tego motywu, w którym porwana kobieta zakochuje się w swoim porywaczu, który jest gangsterem, grozi jej, bywa niemiły itd. Ale ona zakochuje się już po kilku dniach bo... no nie zgadniecie, on ma takie boskie ciało. Serio? Takie jesteśmy? My kobiety? Jesteśmy aż takimi pustakami? Wystarczy kaloryfer na brzuchu żeby stracić głowę? Przewidywalność przebiegu fabuły aż boli, niczym nie zaskakuje. Świat gangsterski opiera się na tym że jest boss, są chłopaki od mokrej roboty, boss ma gnata a jakieś zwłoki ktoś komuś każe rozpuścić w kwasie. Naprawdę tylko tyle? Ja nie twierdzę, że autorka powinna wkręcić się do półświatka i pomieszkać tam w realu, ale może chociaż poczytać o tym środowisku trochę? Ja wiem, że to romans ale wzdychanie do siebie dwójki bohaterów przez 280 stron to dla mnie za mało. Serio są tego 4 tomy? Serio to jest jeden z lepszych romansów? Ocena 7 naprawdę zobowiązuje. A tu taki pasztet. Daję ocenę 2, choć ciężko mi uwierzyć, że można stworzyć jeszcze gorszą fabulę i bardziej mdłe postaci.

Znowu dałam się namówić na romans, rzekomo jeden z najlepszych. Jak mi przykro. Fabuła o konstrukcji cepa. Bohaterowie nie lepsi. Od pierwszego rozdziału wiedziałam o czym będzie ta książka do samego końca. On i ona. On oczywiście przystojny z boskim ciałem, ona oczywiście piękna, zgrabna i filigranowa. Fabuła zerżnięta z 365 dni z niewielkimi przeróbkami i motywami z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podobał mi się zarówno motyw gangsterski jak i cała fabuła :) oczywiście czasem przesadzone niektóre sceny,odrealnione,ale główna bohaterka bardzo fajna ,z pazurem😁 kibicowałam temu romansowi, super książka na wieczory przy winku:)

Podobał mi się zarówno motyw gangsterski jak i cała fabuła :) oczywiście czasem przesadzone niektóre sceny,odrealnione,ale główna bohaterka bardzo fajna ,z pazurem😁 kibicowałam temu romansowi, super książka na wieczory przy winku:)

Pokaż mimo to

Książka wciągająca i emocjonującą. Bardzo ostry język i mnóstwo przekleństw, co momentami mi przeszkadzało. Historia mnie zaciekawiła choć nie mogłam się pozbyć skojarzeń z "365 dni", tylko tak jakby była to uboższa wersja wspomnianej książki.
Ogólnie warta przeczytania, bo dobrze się bawiłam.

Książka wciągająca i emocjonującą. Bardzo ostry język i mnóstwo przekleństw, co momentami mi przeszkadzało. Historia mnie zaciekawiła choć nie mogłam się pozbyć skojarzeń z "365 dni", tylko tak jakby była to uboższa wersja wspomnianej książki.
Ogólnie warta przeczytania, bo dobrze się bawiłam.

Pokaż mimo to

Spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Jak na książkę z milionem odsłon mogę śmiało powiedzieć, ze na platformie Wattpad czytałam dużo lepsze pozycje, które swojej papierowej wersji się nie doczekały. Książka, krótka przez co można czuć spory niedosyt- ja taki czuje. W książce jest wiele nieścisłości, nie jest to pozycja nie do tknięcia, ale nic zachwycającego to to nie jest. Po następne pozycje sięgać nie zamierzam. Ale jak wiadomo tylko krowa nie zmienia zdania.;)

Spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Jak na książkę z milionem odsłon mogę śmiało powiedzieć, ze na platformie Wattpad czytałam dużo lepsze pozycje, które swojej papierowej wersji się nie doczekały. Książka, krótka przez co można czuć spory niedosyt- ja taki czuje. W książce jest wiele nieścisłości, nie jest to pozycja nie do tknięcia, ale nic zachwycającego to to nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że książka bardzo podobała mi się. Ale dlaczego?
Po pierwsze bohaterka ma silny charakter i nie wypatrzony język 😂, w końcu nie jakieś ciepłe kluski 🤭💪
Druga sprawa to wątek kryminalny, sensacja, mafia, porwania, morderstwa itd 😈
No i wisienka 🍒 na torcie, czyli uczucia ❤️
Polecam bardzo powieść autorki 🤩 dużo się dzieje, nie można się nudzić. Powieść czyta się z zapartym tchem aż do ostatnich stron ❤️

Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że książka bardzo podobała mi się. Ale dlaczego?
Po pierwsze bohaterka ma silny charakter i nie wypatrzony język 😂, w końcu nie jakieś ciepłe kluski 🤭💪
Druga sprawa to wątek kryminalny, sensacja, mafia, porwania, morderstwa itd 😈
No i wisienka 🍒 na torcie, czyli uczucia ❤️
Polecam bardzo powieść autorki 🤩 dużo się dzieje, nie można się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Muszę przyznać, że jedyne co podobało mi się w tej książce, to playlista zamieszczona na końcu lektury. Postacie są płytkie, dialogi sztuczne, akcja słabo rozwinięta, równocześnie jest bardzo przrwidywalna. Główny bohater zachowuje się raczej jak neandertalczyk, a nie jak gangster. Niestety, bardzo wątpię, że sięgnę po kolejną część tej serii.

Muszę przyznać, że jedyne co podobało mi się w tej książce, to playlista zamieszczona na końcu lektury. Postacie są płytkie, dialogi sztuczne, akcja słabo rozwinięta, równocześnie jest bardzo przrwidywalna. Główny bohater zachowuje się raczej jak neandertalczyk, a nie jak gangster. Niestety, bardzo wątpię, że sięgnę po kolejną część tej serii.

Pokaż mimo to

Chyba muszę sobie zrobić przerwę od czytania mafijnych erotyków bo to się po prostu zrobiło nudne.

Chyba muszę sobie zrobić przerwę od czytania mafijnych erotyków bo to się po prostu zrobiło nudne.

Pokaż mimo to

Jak zaczęłam czytać to niestety wydawało mi się, że chyba cofnęłam się w czasie o rok i czytam 365dni. Ale książka się rozkręciła, fabuła (poniekąd przewidywalna) wciągnęła mnie na maksa. Szkoda (spoiler), że i tu główna bohaterka (wiek aż 22lata) zostaje z brzuchem. Ogólnie jestem na tak i pędzę czytać kolejna część

Jak zaczęłam czytać to niestety wydawało mi się, że chyba cofnęłam się w czasie o rok i czytam 365dni. Ale książka się rozkręciła, fabuła (poniekąd przewidywalna) wciągnęła mnie na maksa. Szkoda (spoiler), że i tu główna bohaterka (wiek aż 22lata) zostaje z brzuchem. Ogólnie jestem na tak i pędzę czytać kolejna część

Pokaż mimo to