Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przytaczane przez autora fakty same w sobie są niezmiernie ciekawe, zwłaszcza dla kogoś, kto interesuje się historią regionu. Zarzucana autorowi stronniczość rzeczywiście jest dostrzegalna, chociaż w małym stopniu, a on sam przyznaje się do niej wprost już na początku książki. Jednak na tym kończą się pozytywy. Forma książki jest moim zdaniem nie do przyjęcia. Autor na samym wstępie, żartując, dziękuje osobom odpowiedzialnym za korektę za skrócenie/uproszczenie pisanych przez niego długich, wielokrotnie złożonych zdań. Trudno sobie wyobrazić jak twór ten musiał wyglądać przed tą korektą, bo nawet w swoim aktualnym kształcie pełen jest zdań zawiłych i przez to mało zrozumiałych. Co więcej, mam wrażenie, że zwłaszcza druga połowa książki, roi się od błędów gramatycznych, stylistycznych i logicznych. Nie zgadzają się końcówki występujące w niepasujących przypadkach, zaimki liczby mnogiej występują z rzeczownikami w liczbie pojedynczej itp itd. Autor wykazuje się niekonsekwencją co do stosowania feminatywów. Na przestrzeni kilku kolejnych stron posługuje się określeniami ministra, minister i prezes, każdym opisującym kobietę… co więcej, treści powtarzają się. Ogólnie czyta się to bardzo ciężko, dobrnęłam do końca tylko dzięki szczeremu zainteresowaniu tematem.

Przytaczane przez autora fakty same w sobie są niezmiernie ciekawe, zwłaszcza dla kogoś, kto interesuje się historią regionu. Zarzucana autorowi stronniczość rzeczywiście jest dostrzegalna, chociaż w małym stopniu, a on sam przyznaje się do niej wprost już na początku książki. Jednak na tym kończą się pozytywy. Forma książki jest moim zdaniem nie do przyjęcia. Autor na...