Niesamowicie i trafnie, jak sadzę, uchwycono tamten czas i wątpliwości tych po przeciwnej barykadzie. Myślałam, że będzie jak u Kirsta, ale nie... To zupełnie inny klimat, chociaz czas wojenny ten sam...

Niesamowicie i trafnie, jak sadzę, uchwycono tamten czas i wątpliwości tych po przeciwnej barykadzie. Myślałam, że będzie jak u Kirsta, ale nie... To zupełnie inny klimat, chociaz czas wojenny ten sam...

Jest taki cytat w tej książce w odniesieniu do zawieruchy wojennej, która dotyka głównych bohaterów: „Naszym błędem była zbytnia pycha, mniemalismy, że już przezwyciężyliśmy naszą krwawą przeszłość. A oto widzimy, ze nie wolno się nam nawet za nią obejrzeć, bo znów nas doścignie” ”. Niestety bardzo to aktualne w kontekście tego co dzieje sie tak blisko naszej granicy. Nie jest to moja ulubiona pozycja tego autora, ale i tak polecam

Jest taki cytat w tej książce w odniesieniu do zawieruchy wojennej, która dotyka głównych bohaterów: „Naszym błędem była zbytnia pycha, mniemalismy, że już przezwyciężyliśmy naszą krwawą przeszłość. A oto widzimy, ze nie wolno się nam nawet za nią obejrzeć, bo znów nas doścignie” ”. Niestety bardzo to aktualne w kontekście tego co dzieje sie tak blisko naszej granicy. Nie...

Nie ma słów, które wyraziłyby jak piękna jest ta książka... Ukazująca nieco inną perspektywę wojny. Bardzo polecam przeczytać ją teraz, podczas trwającej inwazji Rosji na Ukrainę , trafia chyba jeszcze mocniej... Jestem zachwycona tą książką, mimo że niewątpliwie jest to wymagająca pozycja.

Nie ma słów, które wyraziłyby jak piękna jest ta książka... Ukazująca nieco inną perspektywę wojny. Bardzo polecam przeczytać ją teraz, podczas trwającej inwazji Rosji na Ukrainę , trafia chyba jeszcze mocniej... Jestem zachwycona tą książką, mimo że niewątpliwie jest to wymagająca pozycja.

Smutna historia o życiu w czasie wojny, poczuciu beznadziejności swojego położenia i stopniowej utracie wiary w cokolwiek.

Smutna historia o życiu w czasie wojny, poczuciu beznadziejności swojego położenia i stopniowej utracie wiary w cokolwiek.

Nic dziwnego, że Hitler kazał spalić wszystkie książki Remarque'a. Chłodnym okiem patrzył na nagą prawdę rozebraną z propagandy. Bezsens wojny, cierpienie cywilów, okrucieństwo wobec drugiego człowieka. I niby wszyscy to wiemy, a nadal to trwa.

Nic dziwnego, że Hitler kazał spalić wszystkie książki Remarque'a. Chłodnym okiem patrzył na nagą prawdę rozebraną z propagandy. Bezsens wojny, cierpienie cywilów, okrucieństwo wobec drugiego człowieka. I niby wszyscy to wiemy, a nadal to trwa.

„Współwina rozciąga się na tysiące pokoleń. A gdzie zaczyna się osobista odpowiedzialność?”

Erich Maria Remarque poruszał szalenie trudne aspekty powiązane z wyborem między dobrem a złem, ale w czasach wojennych. Nigdy mnie nie przekonało uzasadnienie zbrodni koniecznością wykonywania rozkazów, zatem trudno było mi wykazać się współczuciem wobec przeżyć Ernsta Graebera, młodego niemieckiego żołnierza. Autor znakomicie poprowadził ścieżkę wątpliwości i wahania, scena z rozstrzelaniem rosyjskich partyzantów robiła wrażenie, podobnie jak metamorfoza myśli wiodących od oprawcy do ofiary. Ukazał również los mieszkańców niemieckich miast, kiedy wojna zbliżała się ku końcowi. Odwrócenie ról i przypomnienie, że kto wywołuje konflikt sam, wcześniej czy później, wpada w ramiona śmierci.

Więcej na: https://bookendorfina.blogspot.com/2023/07/czas-zycia-i-czas-smierci.html

„Współwina rozciąga się na tysiące pokoleń. A gdzie zaczyna się osobista odpowiedzialność?”

Erich Maria Remarque poruszał szalenie trudne aspekty powiązane z wyborem między dobrem a złem, ale w czasach wojennych. Nigdy mnie nie przekonało uzasadnienie zbrodni koniecznością wykonywania rozkazów, zatem trudno było mi wykazać się współczuciem wobec przeżyć Ernsta Graebera,...

Raz i dwa, raz i dwa
Dziewczynka Wojenka na imię ma
Trzy i cztery, trzy i cztery
Dziwne ona ma maniery
Pięć i sześć, pięć i sześć
Wcale lodów nie chce jeść
Siedem, osiem, siedem, osiem
Wciąż o kości tylko prosi
Dziewięć, dziesięć, dziewięć, dziesięć
Kto z was kości jej przyniesie?
Może ja, może ty?
Licz od nowa: raz, dwa, trzy
Gdyby do nas przyszła
Skłamałbym, że wyszłaś
Że na świat nie przyszłaś
Kłamałbym jak popadnie
Choć kłamać, córeńko nieładnie

Wojenka LAO CHE

Na zachodzie bez zmian 2.0....ehh...niewiele się zmieniło a jeśli , to na gorsze...czyli dajemy radę , kolejny poziom...
I jak się nie cieszyć z zakupu kolejnych czołgów...hurra...wiem, wiem...chcesz pokoju to....i tak na okrągło...
Nie da się tego przerwać , aż tak głupi nie jestem...ale proszę ...schowajmy te chorągiewki...mordujmy się jakoś racjonalniej...

Raz i dwa, raz i dwa
Dziewczynka Wojenka na imię ma
Trzy i cztery, trzy i cztery
Dziwne ona ma maniery
Pięć i sześć, pięć i sześć
Wcale lodów nie chce jeść
Siedem, osiem, siedem, osiem
Wciąż o kości tylko prosi
Dziewięć, dziesięć, dziewięć, dziesięć
Kto z was kości jej przyniesie?
Może ja, może ty?
Licz od nowa: raz, dwa, trzy
Gdyby do nas przyszła
Skłamałbym, że wyszłaś
Że...

Urlop po dwóch latach na froncie skłania młodego żołnierza do zadania sobie pytań, przed którymi wcześniej uciekał.
Powieść naprawdę mocna, pokazująca bezsens wojny, tragiczne położenie młodego człowieka zmuszonego walczyć o sprawę, w którą nie wierzy, wręcz zaczyna się nią brzydzić. Z drugiej strony ukazuje wielką wartość prostej codzienności, której w normalnych warunkach nie doceniamy.
Naprawdę warto przeczytać.

Urlop po dwóch latach na froncie skłania młodego żołnierza do zadania sobie pytań, przed którymi wcześniej uciekał.
Powieść naprawdę mocna, pokazująca bezsens wojny, tragiczne położenie młodego człowieka zmuszonego walczyć o sprawę, w którą nie wierzy, wręcz zaczyna się nią brzydzić. Z drugiej strony ukazuje wielką wartość prostej codzienności, której w normalnych...

Kolejna książka Remarque która pochlonalem, chciałem się dowiedzieć co będzie dalej i nie sądziłem że tak bolesna to jest książka. Opowiada ona o kruchości życia i tego jak bardzo wojna jest zła . Czytając wyobrażałem siebie w takiej sytuacji i jak ja bym się zachowywał. Doskonała książka jak każda tego autora którą miałem okazję przeczytać, jednak czuje że ta jest najmocniejsza w przekazie antywojennym

Kolejna książka Remarque która pochlonalem, chciałem się dowiedzieć co będzie dalej i nie sądziłem że tak bolesna to jest książka. Opowiada ona o kruchości życia i tego jak bardzo wojna jest zła . Czytając wyobrażałem siebie w takiej sytuacji i jak ja bym się zachowywał. Doskonała książka jak każda tego autora którą miałem okazję przeczytać, jednak czuje że ta jest...

To moja pierwsze spotkanie z Remarque. Aż sam jestem zdziwiony, że tak długo nie sięgnąłem po książki tego cenionego pisarza. W końcu, zainspirowany jednym z najciekawszych opisów, (na LC),zdecydowałem się poznać jego twórczość. Dawno już nic tak mnie nie poruszyło i dało do myślenia.

Tematem powieści jest wojna. Wojna pokazana oczami młodego niemieckiego żołnierza, któremu po początkowych triumfach III Rzeszy, na frontach zachodniej Europy, przychodzi zmierzyć się z odmienną rzeczywistością na wschodzie kontynentu, gdzie armia niemiecka z roli ofensywnej, z każdym dniem, coraz bardziej przechodzi do obrony i odwrotu, w konsekwencji walki nie tyle o życie, bo jaką ma wartość życie jednostki, ile do walki o to, by jeszcze przez jakiś czas utrzymać przy władzy tyranów.
W tak trudnym położeniu i sytuacji, niespodziewanie, ów żołnierz zostaje wysłany na urlop do ojczyzny. Gdzie po przybyciu, zastaje sytuację jakże odmienną od oczekiwanej. Niemieckie miasta nie są już oazą spokoju. Naloty aliantów są coraz częstsze, coraz młodsi i niedoświadczeni młodzieńcy kierowani są na front. Mieszkańcom przychodzi zmierzyć się z rzeczywistością, której od lat doświadczają, z niemieckich rąk, inne miasta Europy. Zniszczone ulice, domy, zabici cywile, wojna nikogo nie oszczędza, nikt już nie może czuć się bezpieczny. W tych okolicznościach młodemu mężczyźnie przychodzi przeżyć wielką miłość i stoczyć walkę nie tyle o życie, co o duszę. Świadomy nieuchronności konsekwencji rozpętania piekła oraz powrotu na front, upływające dni przeżywa, tak jakby były ostatnimi. I tak dostajemy dwa przeciwstawne obrazy: okrucieństwo i brutalność wojny w kontrze do piękna miłości.

Pomimo tego, że Remarque operuje pięknym językiem, z wielkim kunsztem dobiera słowa tworząc niezwykle barwne zdania, stające się panoramą opisywanych wydarzeń czy postaci, to jest to jednak literatura trudna. Nie tylko ze względu na tematykę wojenną, lecz z powodu tego, iż opisywane są m.in. cierpienia ludności niemieckiej, co sprawia, że z trudem przychodzi okazywanie współczucia i empatii wobec ich dramatu. Niemniej autor stawiając pytania o naturę zła, porusza kwestie fundamentalne, dotyczące odpowiedzialności za zbrodnię nazistów - zarówno odpowiedzialności społeczeństwa i jednostki, jak też winy i współwiny.

To moja pierwsze spotkanie z Remarque. Aż sam jestem zdziwiony, że tak długo nie sięgnąłem po książki tego cenionego pisarza. W końcu, zainspirowany jednym z najciekawszych opisów, (na LC),zdecydowałem się poznać jego twórczość. Dawno już nic tak mnie nie poruszyło i dało do myślenia.

Tematem powieści jest wojna. Wojna pokazana oczami młodego niemieckiego żołnierza,...