A ja żem jej powiedziała...

Zabawna, prawdziwa. Pisze o tym co wielu/ wiele z nas myśli jednak lepiej ubrane w słowa. Książka na rozluźnienie, ale skłania do refleksji. Bardzo fajna pozycja :)

Zabawna, prawdziwa. Pisze o tym co wielu/ wiele z nas myśli jednak lepiej ubrane w słowa. Książka na rozluźnienie, ale skłania do refleksji. Bardzo fajna pozycja :)

Pokaż mimo to

Nosowska jest szczerą, dojrzałą i oryginalną obserwatorką rzeczywistości. Mimo sławy i spektakularnej kariery pozostała skromna. I ma to, czego brakuje teraz wszystkim – dystans do samej siebie. Ani przez chwilę nikogo nie udaje. Z perspektywy dojrzałej kobiety. Nieoczywiste, głębokie, błyskotliwe, świetnie napisane i bawiące do łez. Ta książka zabije cię miłością.

Nosowska jest szczerą, dojrzałą i oryginalną obserwatorką rzeczywistości. Mimo sławy i spektakularnej kariery pozostała skromna. I ma to, czego brakuje teraz wszystkim – dystans do samej siebie. Ani przez chwilę nikogo nie udaje. Z perspektywy dojrzałej kobiety. Nieoczywiste, głębokie, błyskotliwe, świetnie napisane i bawiące do łez. Ta książka zabije cię miłością.

Pokaż mimo to

Książka lekka, humorystyczna, życiowa. Czytając ją miałam w głosie głos Pani Kasi :) Na pewno można do niej wracać wiele razy, nawet po przeczytaniu!

Książka lekka, humorystyczna, życiowa. Czytając ją miałam w głosie głos Pani Kasi :) Na pewno można do niej wracać wiele razy, nawet po przeczytaniu!

Pokaż mimo to

Niezła. Lekko się czyta. Miałam wrażenie, że autorka chciała wcielić się w rolę jakiegoś coucha, motywatora, ale według mnie niekoniecznie się jej to udało.
To jedna z tych książek, którą przeczytasz, ale zaraz o niej zapominasz, nie wspominasz... Bo nie ma o czym.

Niezła. Lekko się czyta. Miałam wrażenie, że autorka chciała wcielić się w rolę jakiegoś coucha, motywatora, ale według mnie niekoniecznie się jej to udało.
To jedna z tych książek, którą przeczytasz, ale zaraz o niej zapominasz, nie wspominasz... Bo nie ma o czym.

Pokaż mimo to

krótka, lekka i

krótka, lekka i

Pokaż mimo to

Książka zrobiła dość dużo szumu wokół siebie, zanim się jeszcze pojawiła. Byłam jej bardzo ciekawa. Po zakupie trochę zawiodłam się na widok małej ilości treści, aczkolwiek po przeczytaniu uważam że "nie ilość a jakość się liczy"to dobry opis dla tej publikacji. Było zabawnie, mądrze, czasem wzruszająco, miło spędzało się czas z tą książką, uważam że mimo kolorów, hałasu i dużej dawki żartu ma w sobie mądry przekaz, a większość osób po jej przeczytaniu zrobi sobie cichy rachunek sumienia i podsumuje swoje dotychczasowe życie. Polecam!

Książka zrobiła dość dużo szumu wokół siebie, zanim się jeszcze pojawiła. Byłam jej bardzo ciekawa. Po zakupie trochę zawiodłam się na widok małej ilości treści, aczkolwiek po przeczytaniu uważam że "nie ilość a jakość się liczy"to dobry opis dla tej publikacji. Było zabawnie, mądrze, czasem wzruszająco, miło spędzało się czas z tą książką, uważam że mimo kolorów, hał...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mało tekstu, dużo obrazków, marginesy na pół strony. Mimo to przyjemna lektura, czyta się samo, od czasu do czasu można się uśmiechnąć.

Mało tekstu, dużo obrazków, marginesy na pół strony. Mimo to przyjemna lektura, czyta się samo, od czasu do czasu można się uśmiechnąć.

Pokaż mimo to

Wzbraniałam się przed przeczytaniem, no i troszkę szkoda, że tak długo byłam na nie. Książka-plotkara, gdzie nie ma górnolotnych słów, doniosłych i wzniosłych peanów, a życie jest jak w Royal Family. Przyziemne problemy, które większość z nas ma i z którymi zmagamy się, raz lepiej, raz gorzej. Co wyniosłam z lektury? Generalnie - nie ma się po co spinać, życie i tak jest śmiertelne.

Wzbraniałam się przed przeczytaniem, no i troszkę szkoda, że tak długo byłam na nie. Książka-plotkara, gdzie nie ma górnolotnych słów, doniosłych i wzniosłych peanów, a życie jest jak w Royal Family. Przyziemne problemy, które większość z nas ma i z którymi zmagamy się, raz lepiej, raz gorzej. Co wyniosłam z lektury? Generalnie - nie ma się po co spinać, życie i tak jest śmiert...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdyby takie były niedzielne kazania jak ta książka, to wierni więcej dawaliby na tacę!
A, że siła tkwi głównie w przekonaniu, że się ją ma, to ja miałam przekonanie, że ta książka to petarda. Tyle moich refleksji kłębiło się we łbie po przeczytaniu miliona recenzji. A i Empik swoimi rozdaniami mnie pogrążył. Wierciłam się na dupie przed TV jakbym miała owsiki. Statuetka?! Serio?! TAK! dla Nosowskiej! To dawaj! Czytam! I się zadziało...
A, że głową muru nie przebiję, to wybieram narzędzie tępe (nie, nie dzidę) aczkolwiek skuteczniejsze, żeby sobie od razu w łeb nie walnąć, to w samo serce te kombinereczki sobie wbiłam, przecież mogę, nie?
Jak ja pędziłam zachłannie przez tą książkę, galop niepojęty! A od tego kartkowania to taki przeciąg sobie zrobiłam, że tylko gile w nosie. I szok! Nic! Nic we łbie nie zostało?! Ej, co ze mną nie tak? Grzecznie zaczęłam od początku, jak nie ja. Jak ja chciałam delektować się każdym słowem, zaczerpnąć ze studni głębokiej mądre cytaciki, a cytaciki to ja kocham, co by potem gwiazdorzyć przed koleżankami jaka to ja erudytka jestem, ha! I niby rozdziały krótkie, bo myśl mądra przyodziana grubo w puste słowa być nie musi. Tylko że jakoś specjalnie mądrości narodów nie wyczytałam, nawet między wierszami. Życiowe przesłania owszem są, ale tak to ja codziennie gadam z kumpelą w pracy i do głowy mi nie przyszło żeby to wydać! Ale jako obowiązkowa lektura z psychologii transportu to być musi, aby zgłębić techniki opanowania agresji w tramwaju w godzinach szczytu.
A ja chciałam czegoś więcej. Odkrycia żeby mi kapcie spadły. Żebym się zaśmiewała aż czkawki dostanę, żebym szczękę zbierała z podłogi, bo to nie byle kto pisał. Sama Nosowska. Ikona wolności słowa, kobiecej siły i bezpretensjonalnej szczerości. Chciałam oszaleć, a ja nadal zdrowa na umyśle jestem.

Ja mam świadomość, że teraz to ja spokojnie żadną ulicą nie przejdę, a list gończy już za mną wydany i facet w czarnym prochowcu czai się za rogiem, ale zaryzykuję i publicznie to powiem! Bo jak się kogoś kocha to człowiek musi bo się udusi - cytując klasyka - szczerą prawdę wywalić.
A ja żem jej powiedziała: Kaśka! Ty cudna kobieto! Śpiewaj, pisz teksty piosenek nawet w języku mandaryńskim i suahili bo piękne są, filmiki nagrywaj, nawet na drutach serwetki dziergaj, tylko nigdy więcej nie pisz TAKICH książek! Napisz taką książkę, która wystrzeli mnie w literacki kosmos. Dobra książka Nosowskiej to za mało, nawet jeśli to bestseller Empiku. Nosowska, Ty napisz bestseller! Ja wiem, że za tą zuchwałość zapłacę, bo za książkę nie zapłaciłam. Sic! W prezencie dostałam a co. Tak żem jej powiedziała. Amen.

Gdyby takie były niedzielne kazania jak ta książka, to wierni więcej dawaliby na tacę!
A, że siła tkwi głównie w przekonaniu, że się ją ma, to ja miałam przekonanie, że ta książka to petarda. Tyle moich refleksji kłębiło się we łbie po przeczytaniu miliona recenzji. A i Empik swoimi rozdaniami mnie pogrążył. Wierciłam się na dupie przed TV jakbym miała owsiki. Statuetka?! S...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo lubię i szanuję Panią Katarzynę, książka w porządku, luźny język, życiowe wątki, chociaż nie umiałam czytać więcej, niż po kilka krótkich rozdziałów dziennie, niesamowicie mi się dłużyła i ostatecznie bywała krótką odskocznią od innych lektur.
Czasami niepotrzebne i niemiłe czepianie się ludzi i ich zachowań, ale chyba taka specyfika tej książki

Bardzo lubię i szanuję Panią Katarzynę, książka w porządku, luźny język, życiowe wątki, chociaż nie umiałam czytać więcej, niż po kilka krótkich rozdziałów dziennie, niesamowicie mi się dłużyła i ostatecznie bywała krótką odskocznią od innych lektur.
Czasami niepotrzebne i niemiłe czepianie się ludzi i ich zachowań, ale chyba taka specyfika tej książki

Pokaż mimo to