Siedem sióstr

Cykl "Siedmiu sióstr" został mi polecony, jako sympatyczna saga rodzinna, dobra do poduszki. Nie stanę się po nim fanką twórczości autorki, chociaż doceniam historyczne odesłania i ogrom pracy włożony w przygotowania do opracowania kolejnych historii sióstr. Dodaję też duży plus za wykorzystanie mitu o plejadach, jako elementu spajającego wszystkie historie.

Cykl "Siedmiu sióstr" został mi polecony, jako sympatyczna saga rodzinna, dobra do poduszki. Nie stanę się po nim fanką twórczości autorki, chociaż doceniam historyczne odesłania i ogrom pracy włożony w przygotowania do opracowania kolejnych historii sióstr. Dodaję też duży plus za wykorzystanie mitu o plejadach, jako elementu spajającego wszystkie historie.

Są książki, do których nie mogę się przekonać, ale rekord prób w podejściu do przeczytania ma dzisiejsza recenzja. Książki Lucindy Riley znam, ale seria „Siedem sióstr” jest tą serią, do której naprawdę nie mogłam się przekonać. To było siódme podejście (a może szóste? Już sama straciłam rachubę. :p) Tym razem dałam szansę i wiecie co? Opłacało się! Jeżeli macie takie książki, do których nie czujecie chemii odłóżcie i poczekajcie na inny moment. Może nie dziś, może nie jutro, ale będzie taki czas, w którym przekonacie się, że było warto. Wracając do książki to przeżyłam coś fantastycznego, a to za sprawą pierwszej z sióstr adoptowanej przez Pa Salta, a mowa o Mai.
Pewnie jestem jedną z ostatnich osób na świecie, które dopiero teraz zapoznały się z tą serią, więc zapraszam do zapoznania się z opisem książki, która nakreśli zarys pierwszej części. Nie ukrywam, że początek książki nie był tym, co potem okazało się być, ale to tylko na plus. Każda rodzina ma swoją tajemnicę, ale czy warto być zatwardziałym w tym wszystkim? Maja po śmierci swojego przyszywanego ojca jest w żałobie. Na pocieszenie Pa Sald zostawił wskazówki każdej z siedmiu adoptowanych córek do tego, skąd pochodzą itp. Powtórzę fantastycznie było przeżywać to, co odkrywała Maja, to jaką drogę przeszła, żeby w końcu dowiedzieć się, kim byli jej rodzice, skąd pochodzi, no i poznać kogoś, kto należy do jej rodziny. Jestem pod wielkim wrażeniem tego, w jaki sposób autorka uknuła całą tę historię i już nie mogę się doczekać ostatniej części, która łączy te wszystkie adopcje.
Kochani wiem, że każda z części jest oddzielną historią, więc nie trzeba pilnować kolejności. Mocno ciekawa jestem waszego zdania.

Są książki, do których nie mogę się przekonać, ale rekord prób w podejściu do przeczytania ma dzisiejsza recenzja. Książki Lucindy Riley znam, ale seria „Siedem sióstr” jest tą serią, do której naprawdę nie mogłam się przekonać. To było siódme podejście (a może szóste? Już sama straciłam rachubę. :p) Tym razem dałam szansę i wiecie co? Opłacało się! Jeżeli macie takie...

Niektóre wątki i przemyślenia bohaterów są zbyt przegadane, ale mimo wszystko jest to interesująca opowieść, chwilami wręcz fascynująca. Autorka chce przemycić kilka swoich poglądów, ale robi to w sposób na tyle mało nachalny, że nie psuje to odbioru powieści. Wraz ze śledzeniem poczynań bohaterek można samemu pogrążyć się w przemyśleniach o życiu, o śmierci bliskich, o trudnych wyborach i o miłości. To duża wartość tej powieści.

Niektóre wątki i przemyślenia bohaterów są zbyt przegadane, ale mimo wszystko jest to interesująca opowieść, chwilami wręcz fascynująca. Autorka chce przemycić kilka swoich poglądów, ale robi to w sposób na tyle mało nachalny, że nie psuje to odbioru powieści. Wraz ze śledzeniem poczynań bohaterek można samemu pogrążyć się w przemyśleniach o życiu, o śmierci bliskich, o...

Zacznę od tego, że Lucindę pokochałam za poprzednia książkę, która to zrobiła na mnie ogromne wrażenie i choć mija kolejny tydzień nie potrafię o niej zapomnieć. Jednak dzisiaj trzeba napisać kilka słów o pierwszym tomie cyklu „siedem sióstr”.

Pierwszy tom dotyczy tajemniczej śmierci ojca bohaterek cyklu, a także równie lub bardziej tajemniczego pochodzenia jego pierwszej córki (czy też pierwszej siostry) Maji. Maja to bohaterka nudna, trochę użalająca się nad własnym życiem. Jej obraz jak dla mnie został przedstawiony w blady sposób. Same poszukiwania swojej przeszłości i związane z tym tajemnice szczerze nie zrobiły na mnie wrażenia. Trochę mi się dłużyło przy tej lekturze.
Najciekawszą postacią jest oczywiście Izabela i tutaj autorka wykonała kawał dobrej roboty aby bohaterka miała wyrazistą osobowość i solidnie ukazany wygląd. Wyszło tak dobrze, że czułam jakby Izabela stała tuż przede mną. Jej losy śledziłam z większą ciekawością, pod koniec jej historii „coś” nawet poczułam. Poruszenie? Ciekawość? Być może.
Ogromny plus za opisy: Rio i powstania słynnego Cristo, ogromny plus także za postać Landowskiego i przy okazji podkreślenie trudnej sytuacji wielu obywateli Polski. Pojawiły się również Włochy, Francja czy opis arystokracji Portugalskiej. To są zdecydowanie powody dla, których po książkę warto sięgnąć!

U Lucindy lubię to, że książki są przemyślane. Nie ma miejsca na przypadkowe postacie, turowy muzyczne czy imiona. Więc oczywiście przeczytam wszystkie części głęboko wierząc, że któraś tak mocno trafi w moje serce jak „Dziewczyna z Neapolu” .

Zastanawiałam się czy dać 6 czy 7 *

Zacznę od tego, że Lucindę pokochałam za poprzednia książkę, która to zrobiła na mnie ogromne wrażenie i choć mija kolejny tydzień nie potrafię o niej zapomnieć. Jednak dzisiaj trzeba napisać kilka słów o pierwszym tomie cyklu „siedem sióstr”.

Pierwszy tom dotyczy tajemniczej śmierci ojca bohaterek cyklu, a także równie lub bardziej tajemniczego pochodzenia jego pierwszej...

Atlantis – wspaniała posiadłość nad brzegiem Jeziora Genewskiego, była miejscem, w którym wychowała się Maia D'Aplièse wraz ze swoimi pięcioma młodszymi siostrami. Wszystkie zostały adoptowane przez niezwykle bogatego i tajemniczego Pa Salta.
Teraz wszystkie siostry spotykają się w domu po otrzymaniu smutnej wiadomości o jego śmierci. Każda z nich dostaje list zawierający wskazówki, które mają im pomóc w odkryciu ich przeszłości i pochodzenia, jeśli tylko zechcą podjąć tę podróż.

Dla Maii słowa Pa Salta stają się początkiem drogi do Rio de Janeiro, gdzie w zrujnowanej willi poznaje fascynującą historię Izabeli Bonifacio, żyjącej w minionych czasach.

Pierwszy tom serii ,,Siedem Sióstr" całkowicie mnie oczarował, od pierwszych stron skradł moje serce swoją niezwykłą historią. Powieść snuje się dwutorowo: w teraźniejszości oraz w czasach Belle Époque. Choć współczesna opowieść jest interesująca, to właśnie historia osadzona w przeszłości wciągnęła mnie bez reszty.
Ta książka jest prawdziwym arcydziełem, pełnym tajemnic, dramatów i romansu, tworząc wyjątkową opowieść. Razem z Maią odbywamy emocjonującą podróż w poszukiwaniu prawdy o jej korzeniach. Na każdej stronie odkrywamy nowe sekrety i zaskakujące zwroty akcji, które trzymają w napięciu do samego końca.
Choć wiele zagadek zostaje rozwiązanych, książka pozostawia nas z mnóstwem pytań i tajemnic, które czekają na odkrycie w kolejnych tomach. Niektóre wątki tylko delikatnie zarysowane, inne pełne niedomówień, obiecują kolejne fascynujące przygody. Z każdym rozdziałem zagłębiamy się coraz bardziej w przeszłość i przyszłość bohaterek, co sprawia, że oczekiwanie na następne części staje się prawdziwą przyjemnością.
Z ogromną radością sięgam po kolejny tom tej serii, nie mogąc doczekać się dalszych niesamowitych przygód i sekretów, które tylko czekają, by zostać odsłonięte.

Atlantis – wspaniała posiadłość nad brzegiem Jeziora Genewskiego, była miejscem, w którym wychowała się Maia D'Aplièse wraz ze swoimi pięcioma młodszymi siostrami. Wszystkie zostały adoptowane przez niezwykle bogatego i tajemniczego Pa Salta.
Teraz wszystkie siostry spotykają się w domu po otrzymaniu smutnej wiadomości o jego śmierci. Każda z nich dostaje list zawierający...

Pozwólcie że zacznę od cytatu z Hamleta.
"Poloniusz: Cóż czytasz, mości książę ?-
Hamlet: Słowa, słowa, słowa..."

"Siedem sióstr" irlandzkiej autorki to zdecydowanie przegadana powieść. Pierwsza część sagi rodzinnej, mogłaby swobodnie zmieścić się w jednej trzeciej swej objętości.
Tą przesadnie ckliwą historię, gdzie mnóstwo jest przytulania, pocieszania, okazywania wsparcia, należy uznać za tendencyjną.

Baśniowość i magia nie wynagradza kiepskich, właściwie sztucznych dialogów.
Bohaterowie z początku wyglądają blado, dopiero w dalszej części sagi nabierają barw.
Przez liczne powtórzenia, statyczna fabuła rozwija się bardzo powoli i dość przewidywalnie.

Powieść mówi o sile miłości i wartości jaką jest rodzina. Bo nawet w zastępczej rodzą się więzy uczuć których nic nie jest w stanie przerwać.

Szczerze mówiąc to zasypiałem podczas lektury.
Liczne wątki mitologiczne choć atrakcyjne nie do końca uwiodły mnie jako czytelnika., nie przeważają wad.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Lucindy Riley, przyznaję że nieudane. Tomiszczu stawiam 6/10.

Pozwólcie że zacznę od cytatu z Hamleta.
"Poloniusz: Cóż czytasz, mości książę ?-
Hamlet: Słowa, słowa, słowa..."

"Siedem sióstr" irlandzkiej autorki to zdecydowanie przegadana powieść. Pierwsza część sagi rodzinnej, mogłaby swobodnie zmieścić się w jednej trzeciej swej objętości.
Tą przesadnie ckliwą historię, gdzie mnóstwo jest przytulania, pocieszania, okazywania...

Bardzo ciekawa, pełna zagadek książka, która opowiada o tajemniczej śmierci ojca sześciu adoptowanych córek. Kiedy wszystkie zjeżdżają się do rodzinnej posiadłości otrzymują od prawnika koperty z listem od ojca, w którym są instrukcje dotyczące ich pochodzenia.
W pierwszej części poznajemy historię najstarszej z córek Mai i jej podróż do Brazylii w celu odnalezienia swoich korzeni.
Świetnie się przy tej książce bawiłam historia Izabeli i jej przygód w Paryżu skradła moje serce.

Bardzo ciekawa, pełna zagadek książka, która opowiada o tajemniczej śmierci ojca sześciu adoptowanych córek. Kiedy wszystkie zjeżdżają się do rodzinnej posiadłości otrzymują od prawnika koperty z listem od ojca, w którym są instrukcje dotyczące ich pochodzenia.
W pierwszej części poznajemy historię najstarszej z córek Mai i jej podróż do Brazylii w celu odnalezienia swoich...

Polecam

Polecam

Nie rozumiem zachwytow nad tą serią. Banda mimoz, przeżywa przez całą książkę śmierć ojca. Bohaterki są totalnie oderwane od rzeczywistości.

Nie rozumiem zachwytow nad tą serią. Banda mimoz, przeżywa przez całą książkę śmierć ojca. Bohaterki są totalnie oderwane od rzeczywistości.

Bardzo miła powieść,... romans , trochę historii,..dwie linie czasowe, takie książki lubię, lekkie, miłe i przyjemne, ....polecam 💜💜💜i je zakupię chyba wszystkie ....

Bardzo miła powieść,... romans , trochę historii,..dwie linie czasowe, takie książki lubię, lekkie, miłe i przyjemne, ....polecam 💜💜💜i je zakupię chyba wszystkie ....