Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Hitlerjugend. W czasach wojny i pokoju 1933 – 1945” Brendy Ralph Lewis to książka, która w sposób szczegółowy i rzetelny przedstawia historię nazistowskiej organizacji szerzącej idee propagandowe i indoktrynacyjne wśród młodzieży niemieckiej. Zostały tu opisane losy i działania ruchu na tle wydarzeń, które rozgrywały się w III Rzeszy i poza jej granicami, przybliżona jest postać Adolfa Hitlera i głównych działaczy Hitlerjugend oraz szlak bojowy Dywizji SS HJ podczas II wojny światowej. Przede wszystkim została pokazana rola Hitlerjugend jako jednego z narzędzi partii nazistowskiej NSDAP w budowaniu „tysiącletniej Rzeszy” i umacniania kontroli nad społeczeństwem niemieckim. Autorka wzbogaciła treść książki fragmentami dokumentów z tamtego okresu oraz czarno – białymi zdjęciami archiwalnymi.
Dzięki tej książce poznałam wiele interesujących faktów z historii. Zapoznanie się z tą pozycją daje do myślenia, jak niemiecka propaganda na zawsze zmieniła psychikę tych dorastających chłopców i wystawiła na doświadczenie okrucieństwa wojny.

„Hitlerjugend. W czasach wojny i pokoju 1933 – 1945” Brendy Ralph Lewis to książka, która w sposób szczegółowy i rzetelny przedstawia historię nazistowskiej organizacji szerzącej idee propagandowe i indoktrynacyjne wśród młodzieży niemieckiej. Zostały tu opisane losy i działania ruchu na tle wydarzeń, które rozgrywały się w III Rzeszy i poza jej granicami, przybliżona jest...

Książka Aileen Orr budzi emocje i pobudza do dyskusji. Historia Wojtka, któremu bliżej było do człowieka niż do zwierzęcia, śmieszy, intryguje, wprowadza w zadumę. Pozwala spojrzeć na dzieje II wojny światowej i czasów powojennych z perspektywy Brytyjczyka, który przez opis historii niedźwiedzia Wojtka, poznaje polską historię.

Książka Aileen Orr budzi emocje i pobudza do dyskusji. Historia Wojtka, któremu bliżej było do człowieka niż do zwierzęcia, śmieszy, intryguje, wprowadza w zadumę. Pozwala spojrzeć na dzieje II wojny światowej i czasów powojennych z perspektywy Brytyjczyka, który przez opis historii niedźwiedzia Wojtka, poznaje polską historię.

Nie pozwoliły, aby wojna zniszczyła ich marzenia.

Od jakiegoś czasu zaczęłam się interesować tematyką wojenną z punktu widzenia kobiet. Chciałam poznać ich historie, w jaki sposób potraktowały nową rzeczywistość i trudne czasy, w jakich się znalazły. Bo wojna nie dotyczy tylko mężczyzn, również kobiety z narażeniem życia przysłużyły się w walce z okupantem w obronie wolnej Polski, w obronie o własną godność i niezależność. Czytałam już różne wywiady, reportaże, pamiętniki, dzienniki opowiadające o życiu kobiet podczas II wojny światowej. Ostatnio w moich rękach znalazła się książka Łukasza Modelskiego "Dziewczyny wojenne" z serii "Prawdziwe historie" - i nie zawiodłam się.

W książce zostały umieszczone historie jedenastu kobiet. Oto one:
1. Dzidzia Rajewska
2. Magda Rusinek
3. Hala Chlistunow
4. Zenia Żurawska
5. Basia Matys
6. Jagoda Piłsudska
7. Irka Baranowska
8. Wanda Cejkówna
9. Lala Lwow
10. Ala Wnorowska
11. Zosia Wikarska

Na początku każdej historii poznajemy miejsca, w jakich dorastały, czas dzieciństwa, wczesnej młodości, ich początkowe losy. W chwili wybuchu wojny najmłodsza z nich miała 14 lat, najstarsza 21. Wtedy definitywnie musiały dorosnąć, dojrzeć, by zmierzyć się z nową rzeczywistością. A miały przecież swoje plany, ambicje, marzenia, inspiracje. Niektóre chciały ukończyć szkołę, napisać maturę i wybrać się na studia. Rozpocząć karierę zawodową. Wyjść za mąż i założyć rodzinę. Realizować swoje pasje. Można by wymieniać.
Natomiast wojna i okupacja pokrzyżowała im plany, zaczęły więc działać w konspiracji albo szukały pracy, by utrzymać rodzinę przed widmem głodu. Poznały okrucieństwo wojny, często musiały rozstać się ze swoimi najbliższymi, ukrywać się, zmieniać miejsce zamieszkania albo tożsamość. Narażały swoje życie w imię ideałów i wyższych wartości, wykazywały się wielkim heroizmem i odwagą, choć one nie uważały siebie za żadne bohaterki, uznawały, że to po prostu ich obowiązek. Przez pryzmat ich historii poznajemy codzienne życie cywili pod okupacją niemiecką, sowiecką, działanie konspiracji i podziemia, przygotowania do powstania warszawskiego i nastawienie do niego zarówno entuzjastyczne, jak i krytyczne, a potem życie po zakończeniu wojny. Czasy powojenne często okazywały się niezwykle ciężkie dla tych kobiet, ze względu na potrzebę nowego przystosowania się do panujących warunków, jak i do represji, jakie dotknęły niektóre z nich ze strony władz sowieckich.
Książkę czyta się z zapartym tchem, historie są niezwykle wzruszające, pobudzają do myślenia. Dodatkowo książka wzbogacona jest w zdjęcia z prywatnych archiwów bohaterek, prze co można je jeszcze lepiej poznać i wyobrazić sobie ich charaktery i osobowości.
Bardzo polecam zapoznanie się z tą książką. To nie tylko możliwość poznania faktów dotyczących historii. To przede wszystkim poznanie kobiet, które walczyły o swoje marzenia, głęboko wierzące w siłę miłości, przyjaźni i nadziei, które walczyły o godne życie w wolnej ojczyźnie. Takie książki jak "Dziewczyny wojenne" nie pozwolą, by zatraciła się pamięć o ludziach, którym przyszło żyć w tamtych czasach i doświadczyć okrucieństwa, jakie przyniosła wojna.

Nie pozwoliły, aby wojna zniszczyła ich marzenia.

Od jakiegoś czasu zaczęłam się interesować tematyką wojenną z punktu widzenia kobiet. Chciałam poznać ich historie, w jaki sposób potraktowały nową rzeczywistość i trudne czasy, w jakich się znalazły. Bo wojna nie dotyczy tylko mężczyzn, również kobiety z narażeniem życia przysłużyły się w walce z okupantem w obronie wolnej...

"Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei (...)
A kiedy trzeba - na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!"

Trzech przyjaciół - Jan Bytnar, Aleksy Dawidowski i Tadeusz Zawadzki - kończą prestiżowe liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Zdali maturę - przed nimi studia, realizacja życiowych planów.
Są wakacje 1939 roku.
Przyjaciele z upodobaniem oddają się górskim wędrówkom. Wszyscy należą do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Pochodzą z rodzin inteligenckich, od zawsze wychowywani w duchu patriotyzmu i wiary w najważniejsze wartości.
Jesienią wybucha wojna.
Ani jeden z nich nie ma wątpliwości, gdzie jest ich miejsce i jakie mają obowiązki. W okupowanej przez Niemców Warszawie prowadzą walkę konspiracyjną w ramach Małego Sabotażu, potem walczą w Grupach Szturmowych. Przyjmują pseudonimy: Rudy, Alek, Zośka.

"Kamienie na szaniec" to wstrząsający dokument poświęcenia, oddania i patriotyzmu młodych Polaków. Rudy, Alek i Zośka oraz wielu ich przyjaciół ginie w obronie niepodległej Polski. Oddają swe bezcenne życie ofiarnie i bez protestów, nie mają wątpliwości, że trzeba walczyć. Stanowią wzór wzajemnego oddania i przyjaźni - organizują Akcję pod Arsenałem, by odbić Rudego z rąk gestapo, a on sam, mimo nieludzkich tortur, nie wydaje nazwisk kolegów.

Ta książka to hołd oddany trzem głównym bohaterom, którzy "w tych niesamowitych latach potrafili żyć pełnią życia", którzy potrafili wcielić w życie dwa wspaniałe ideały: bohaterstwo i służbę.

Lektura stanowi także świadectwo tragedii młodego pokolenia, które na progu dorosłego życia spotkało się z wojną, przemocą, śmiercią najbliższych, koniecznością zabijania, walki, pokonywania własnych lęków, nieludzkim cierpieniem.

To "opowieść o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i pięknie żyć". Wobec tej książki nie można przejść obojętnie, trzeba koniecznie przeczytać i pamiętać o bohaterskich czynach tego młodego pokolenia.

"Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei (...)
A kiedy trzeba - na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!"

Trzech przyjaciół - Jan Bytnar, Aleksy Dawidowski i Tadeusz Zawadzki - kończą prestiżowe liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Zdali maturę - przed nimi studia, realizacja życiowych planów.
Są wakacje 1939 roku.
Przyjaciele z...