Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obraz getta widziany oczami nastoletniej dziewczyny - Mary Berg. "Pamiętnik Mary Berg" jest świadectwem ogromnej tragedii, która spotkała setki tysięcy Żydów w gettcie warszawskim. Mary Berg, a dokładnie Miriam Wattenberg była jedną z nielicznych osób, której udało się przeżyć i wydostać z getta. W swoim pamiętniku Mary opisuje codzienne życie w zamkniętym od świata gettcie. Nastolatka była naocznym świadkiem morderstw i znęcania się nad niewinnymi ludźmi. Dorastała w niepewnej przyszłości przepełnionej strachem. W zapiskach Mary pełno jest smutku i wstrząsających wspomnień. Pisze o głodzie i nędzy, jaka ich spotykała. Strach był nieodłącznym elementem mieszkańców getta, którzy bali się wychodzić na ulicę. Wojna odebrała ludziom, a w tym Mary szansę na beztroskie życie i dorastanie. "Pamiętnik Mary Berg" jest obowiązkową lekturą dla każdego. Pamiętnik daje wyraz wielkiej niesprawiedliwości, która spotkała niewinnych ludzi. Jest również świadectwem zbrodni dokonanej przez Niemców i nie tylko na ludności żydowskiej. "Nasi pobratymcy żyją w cieniu śmierci, lecz każdy mimo wszystko myśli, że może zdoła to wytrzymać i przetrwa. Bez tej nadziei wyrastającej z jakiegoś cudownego źródła Żydzi w getcie popełniliby masowe samobójstwo." "Towarzyszyły mi różne myśli. Oczywiście cieszyłam się, że zostałam uratowana z tej doliny śmierci, lecz nie mogłam się powstrzymać, by nie robić sobie wyrzutów i nie zastanawiać się, czy naprawdę mam prawo uciekać w ten sposób, pozostawiając przyjaciół i krewnych na pastwę losu" "Walka o getto trwała pięć tygodni. Jego głodni, wyczerpani obrońcy toczyli heroiczny bój przeciwko potężnej hitlerowskiej machinie wojennej. Nie nosili mundurów, nie mieli stopni wojskowych, nie otrzymywali odznaczeń za swe nadludzkie wyczyny. Ich jedynym wyróżnieniem była śmierć w płomieniach. Wszyscy stali się Nieznanymi Żołnierzami, bohaterami, z którymi nikt nie może się równać." "Mimo rozmaitych restrykcji wiele spraw toczy się w getcie tak samo jak po stronie aryjskiej, choć są zakazane pod karą śmierci. W gruncie rzeczy wszystko jest zabronione. Nie wolno drukować nieocenzurowanych gazet, śpiewać pieśni narodowych, uczęszczać na nabożeństwa oraz do szkół, wchodzić do parków publicznych, podróżować pociągami, mieć radioodbiornik, płyty gramofonowe i aparaty telefoniczne - krótko mówiąc, nie wolno żyć! A jednak żyjemy mimo zakazów okupanta i mamy nadzieję, że jakoś przetrwamy ten niewolniczy reżim"