Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaskoczeniem jest dla mnie tak wysoka ocena IV tomu „Szklanego tronu”. Myślę, że seria zyskała już rzesze fanów, a z kolejnymi częściami utwierdziła miłośników Zabójczyni , że to genialna seria.
W moim odczuciu „Królowa Cieni” wypadła naprawdę słabo, a Sarah J. Maas w tej części zgromadziła wszystkie niedoskonałości swoich poprzedniczek.
Być może powodem mojej niskiej oceny są spore oczekiwania, jakie wiązałam z tym tomem. Zanim rozpoczęłam go czytać, zostałam zasypana lawiną pozytywnych komentarzy, i stale powtarzającego się przekonania: To najlepsza ze wszystkich części!
Nie, to nie jest najlepsza część. W połowie lektury musiałam przerwać, a co najgorsze – nie miałam nawet ochoty do niej wracać.
Przede wszystkim postać Aelin jest nie do zniesienia. Została tak skrajnie wykreowana, że nie sposób zrozumieć kogo tak naprawdę autorka chciała stworzyć. Jest przedstawiana jako ucieleśnienie odwagi, nadziei a przede wszystkim wybawienia i wolności. Z drugiej strony jest niebezpieczną Zabójczynią, która wycina w pień każdego kto stanie na jej drodze. Utalentowana, piękna, zabójcza, pół Fae, włada magią, jest Królową, kochają ją wszyscy (i tu możemy wymienić praktycznie wszystkie przychylne epitety jakie tylko znamy) – a w moim odczuciu słowo hipokrytka najlepiej oddaje jej osobę. Dziecinna , infantylna, sama nie wie czego chce. Zresztą Rowan, także przeszedł niesamowitą metamorfozę – oczywiście na niekorzyść całej fabuły i ku rozczarowaniu czytelnika. Każdy z bohaterów tej części stał się nijaki, bezosobowy, miałki, przewidywalny. Każdy miał wzruszającą historię z przeszłości, nad każdym trzeba płakać, niezależnie czy jest zły czy dobry.
Sama akcja książki, jest do bólu przewidywalna – tak samo zresztą jak zachowania bohaterów, ich reakcje. Autorka chciała prawdopodobnie wnieść się na swoje wyżyny literackie – aczkolwiek w moim odczuciu wypadło to dość słabo. Nie popisała się ani językiem, ani fabułą – książka jest tak prosta, nie wymagającą wręcz uwagi od czytelnika – niejednokrotnie łapałam się na tym iż opuszczałam parę linijek tekstu (które i tak nie wnosiły nic szczególnego).
Oczywiście, „Królowa Cieni” nie jest najgorszą książką. Zachowała odrobinę klimatu z poprzednich części, ma swoje plusy (z chęcią czytałam rozdziały z udziałem Manon i Trzynastki), ale niestety w wielu kwestiach jest niedopracowana.
Myślę, że to pozycja która zdobyła już wystarczająco dużo miłośników i nikogo nie powinna zniechęcać moja opinia. Jeśli już ktoś raz pokochał główną bohaterkę, to będzie tylko utwierdzał się w tym uwielbieniu i ciężko mu będzie znaleźć jakieś mankamenty.
Mnie wciągnęła pierwsza część aczkolwiek z każdą następną entuzjazm zaczął przygasać w miarę z rosnącymi oczekiwaniami.
Pozycja tylko dla miłośników całej serii.

Zaskoczeniem jest dla mnie tak wysoka ocena IV tomu „Szklanego tronu”. Myślę, że seria zyskała już rzesze fanów, a z kolejnymi częściami utwierdziła miłośników Zabójczyni , że to genialna seria.
W moim odczuciu „Królowa Cieni” wypadła naprawdę słabo, a Sarah J. Maas w tej części zgromadziła wszystkie niedoskonałości swoich poprzedniczek.
Być może powodem mojej niskiej...