Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytając opinię na temat tej pozycji, często spotykałam się z zarzutem, że autor niezmiennie stosuje ten sam schemat w swoich książkach które tym samym zrobiły się przewidywalne i niczym nie zaskakują.

Jednego jestem pewna – tej pozycji „nie odpuściłam” i przeczytałam ją w kilka godzin.

Uważam, że każdy autor jest indywidualny w swojej twórczości, ma swój sposób pisania, właśnie swoje schematy i na ich podstawie tworzy. Ale czy nawet jeśli stosuje ten sam schemat to tym samym spada uznanie do jego książek? Absolutnie nie. Lepiej stosować ten sam sprawdzony schemat, który jak dla mnie, cały czas zaskakuje, a każda historia jest poprowadzona na swój sposób i ma swoich unikalnych bohaterów.

Opis książki został przytoczony już wielokrotnie dlatego skupię się na konkretach.
Oczywiście nie jest to coś odkrywczego w literaturze, ale sposób narracji w książce moim zdaniem bardzo buduje klimat. Główny bohater nie tylko opowiada nam całą historię ale prowadzi wewnętrzny monolog ze swoim zmarłym bratem. Doskonale oddaje klimat książki, gdy pojawiają się kolejne niewiadome i nic co dotychczas mogło się wydawać oczywiste już nie jest – tym bardziej jak pytania są kierowane także do zamarłego brata.
Dodatkowo książka jest bardzo konkretna. Nie ma ani jednej niepotrzebnej linijki tekstu, żadnych długich opisów ani zbędnego przeciągania akcji. Za każdym razem gdy mówiłam sobie, że gdy tylko skończę rozdział i odkładam książkę – oczywiście wydarzyło się coś, co pod żadnym pozorem nie pozwoliło mi odłożyć tego na później.
Najważniejsze w całej historii są dla mnie aspekty moralne i życiowe które poruszył autor. Nie ma tu podziału na tzw. dobrych i złych. Tak naprawdę jest to jedna historia którą każdy z bohaterów odbiera inaczej – przede wszystkim w taki sposób aby znaleźć usprawiedliwienie dla swojego postępowania i decyzji, albo – w chwilach zwątpienia – po prostu przyznać się do błędu.

Warto przeczytać – nie tylko dla Cobena i jego sprawdzonego schematu – ale także treści które porusza sama historia. Polecam.

Czytając opinię na temat tej pozycji, często spotykałam się z zarzutem, że autor niezmiennie stosuje ten sam schemat w swoich książkach które tym samym zrobiły się przewidywalne i niczym nie zaskakują.

Jednego jestem pewna – tej pozycji „nie odpuściłam” i przeczytałam ją w kilka godzin.

Uważam, że każdy autor jest indywidualny w swojej twórczości, ma swój sposób pisania,...