Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Emocje...przeżywamy je każdego dnia, stykamy się z nimi codziennie, ale czy tak naprawdę coś o nich wiemy? Skąd się biorą? Dlaczego reagujemy tak a nie inaczej na pewne sytuacje? Czy negatywne emocje takie jak smutek, żałoba, wstyd są jedynie "złymi" emocjami? A może wnoszą także coś pozytywnego do naszego życia?
Ta książka odpowiada na te i wiele innych pytań, których w gonitwie dzisiejszego świata nie mamy czasu zadać. Ba, nawet ich wymyśleć.
Szczególnie zachęcam do zapoznania się z rozdziałem o Nudzie - myślę, że jest tak uniwersalny, że każdy powinien go przeczytać. Wiele spraw zgadza się z poglądami z książek W. Cejrowskiego, któremu daleko do wydawnictwa Agora ;) Cóż, życie potrafi zaskoczyć :D

Emocje...przeżywamy je każdego dnia, stykamy się z nimi codziennie, ale czy tak naprawdę coś o nich wiemy? Skąd się biorą? Dlaczego reagujemy tak a nie inaczej na pewne sytuacje? Czy negatywne emocje takie jak smutek, żałoba, wstyd są jedynie "złymi" emocjami? A może wnoszą także coś pozytywnego do naszego życia?
Ta książka odpowiada na te i wiele innych pytań, których w...

Pomimo, że fabularyzowana, ta książka oddaje mrok i beznadzieję obozu Auschwitz... Przerywniki z życia Stanisławy Leszczyńskiej pokazują jak różne są koleje ludzkiego losu i nigdy nie wiadomo, kiedy przyda się prawo do wykonywania zawodu położnej.
Z powodu moich studiów (położnictwo) ta opowieść na pewno zdecydowanie w inny sposób mnie porusza niż kogoś nie związanego z tym zawodem, natomiast polecam ją każdemu.
Życiorys Stanisławy Leszczyńskiej Polacy powinni znać - jest jedną z najwybitniejszych córek naszego narodu a mało kto wie, kim była.

Pomimo, że fabularyzowana, ta książka oddaje mrok i beznadzieję obozu Auschwitz... Przerywniki z życia Stanisławy Leszczyńskiej pokazują jak różne są koleje ludzkiego losu i nigdy nie wiadomo, kiedy przyda się prawo do wykonywania zawodu położnej.
Z powodu moich studiów (położnictwo) ta opowieść na pewno zdecydowanie w inny sposób mnie porusza niż kogoś nie związanego z tym...

Z niektórymi książkami czy filmami mam taki problem, że nie jestem w stanie jednoznacznie orzec czy mi się podobają czy nie. Jest wybitna - pokazuje w sposób tak bardzo obrazowy (miałam często chęć wyłączyć wyobraźń), że piekło na ziemi budują ludzie (nie potrzebują sił z zewnątrz).
Po zamknięciu tej książki miałam w głowie, w sercu i na ustach tylko jedno pytanie:
JAK?

Z niektórymi książkami czy filmami mam taki problem, że nie jestem w stanie jednoznacznie orzec czy mi się podobają czy nie. Jest wybitna - pokazuje w sposób tak bardzo obrazowy (miałam często chęć wyłączyć wyobraźń), że piekło na ziemi budują ludzie (nie potrzebują sił z zewnątrz).
Po zamknięciu tej książki miałam w głowie, w sercu i na ustach tylko jedno pytanie:
JAK?

Urodziłam się w Radomsku i tu mieszkałam, zanim wyjechałam na studia i tu zostawiłam moje serce. Brzmi sentymentalnie, ale to część mnie, a w mojej subiektywnej ocenie tej książki musiało to wybrzmieć. Co mnie łączy ze Stanisławem Sojczyńskim? Radomsko.
Jego życie w mniejszym lub większym stopniu orbitowało wokół tego miasta. Tu tkwiło serce organizacji, którą powołał do życia - KWP (Konspiracyjne Wojsko Polskie). Niedaleko stąd się urodził.
W pierwszej klasie liceum wybrałam się na konkurs o Żołnierzach Wyklętych - zupełnie niezwiązany z moim profilem biologiczno-chemicznym, ale trzeba poszerzać horyzonty, prawda? To wtedy poznałam wielu, przeczytałam mnóstwo materiałów o Niezłomnych (oni już nie są "wyklęci", dlatego preferuję to określenie), ale "Warszyca" tam nie było, jego biografii nie czytałam.
Minęło jakieś 5 lat, przyszła pandemia, a ja w końcu znalazłam czas, żeby poznać mojego rodaka. Zrobił na mnie gigantyczne wrażenie - był nauczycielem, co później wykorzystywał w pracy nad swoimi żołnierzami. Całe życie miał od górkę od urodzenia się w chłopskiej rodzinie na początku XX wieku aż po walkę o wolność w czasach, kiedy przecież byliśmy po "wyzwoleniu"... Dziękuję autorowi za rzetelne opracowanie życia Stanisława Sojczyńskiego - za wnikliwe oddzielenie kłamstw, oszczerstw, ale i gloryfikacji - od prawdy.
Jedyne, czego mi zabrakło to wątek życia prywatnego "Warszyca": jego żony, dzieci - może nie ma wielu informacji o nich albo ta książca w zamyśle miała być krótka.
Chciałabym, żeby chociaż mieszkańcy mojego Radomska poznali bliżej tego Niezłomnego - mamy, co prawda mural w centrum miasta jemu poświęcony, ale myślę, że to nadal za mało.
A tak potrzeba pamiętać - jeśli my zapomnimy to kto będzie pamiętał?

Urodziłam się w Radomsku i tu mieszkałam, zanim wyjechałam na studia i tu zostawiłam moje serce. Brzmi sentymentalnie, ale to część mnie, a w mojej subiektywnej ocenie tej książki musiało to wybrzmieć. Co mnie łączy ze Stanisławem Sojczyńskim? Radomsko.
Jego życie w mniejszym lub większym stopniu orbitowało wokół tego miasta. Tu tkwiło serce organizacji, którą powołał do...

Nie zawiodłam się! Styl niezmiennie fascynujący z nutką kowbojów, rozbojów i tego typu rzeczy. Przeniosłam się do amazońskiej dżungli z tego świata ogarniętego koronawirusem i nie żałuję ani chwili. Może (tak jak napisał autor) czasami nie chciałam tam być, ale kiedy się juz zacznie przygodę trzeba ją skończyć (albo po prostu przetrwać, nieważne w jakim kawałku).

Nie zawiodłam się! Styl niezmiennie fascynujący z nutką kowbojów, rozbojów i tego typu rzeczy. Przeniosłam się do amazońskiej dżungli z tego świata ogarniętego koronawirusem i nie żałuję ani chwili. Może (tak jak napisał autor) czasami nie chciałam tam być, ale kiedy się juz zacznie przygodę trzeba ją skończyć (albo po prostu przetrwać, nieważne w jakim kawałku).

Pomimo, że od mojej ostatniej przygody z Tomkiem minęło parę lat to wróciłam do tej serii i nie żałuję. Ponownie zachwyciły mnie szczegółowe opisy fauny i flory, a ta konkretna część dostarczyła wielu wzruszeń. Polecam!

Pomimo, że od mojej ostatniej przygody z Tomkiem minęło parę lat to wróciłam do tej serii i nie żałuję. Ponownie zachwyciły mnie szczegółowe opisy fauny i flory, a ta konkretna część dostarczyła wielu wzruszeń. Polecam!

Przeczytałam...i gdyby nie to, że miałam ją pod ręką (nagroda mojej mamy ze szkoły) i w życiu nie zwróciłabym na nią uwagi. Język świetny, bo XIX-wieczny, fabuła - moim zdaniem za bardzo bez pomysłu. Nie polecam.

Przeczytałam...i gdyby nie to, że miałam ją pod ręką (nagroda mojej mamy ze szkoły) i w życiu nie zwróciłabym na nią uwagi. Język świetny, bo XIX-wieczny, fabuła - moim zdaniem za bardzo bez pomysłu. Nie polecam.

Byłam ciekawa, jako studentka położnictwa książki o pielęgniarkach - napisanej przez pielęgniarkę. Czytałam ją w nadziei, że będzie to opowieść o pasji, zaangażowaniu, chwilach trudnych, ale i satysfakcji, i spełnieniu. W zamian dostałam kubeł zimnej wody na głowę (nie jestem naiwna, im bardziej wchodzę w to środowisko to widzę, że różowo nie jest), ale i ogarnęło mnie ogromne zniechęcenie. W ogromnym skrócie dowiedziałam się, że nie mam szans na szczęśliwe małżeństwo i macierzyństwo - bo autorka znalazła takich rozmówców, którzy są wypaleni, załamani...i w ogóle szkoda gadać. Promyczek nadziei znalazłam na końcu książki, ale byłam po prostu chora po tej lekturze...

Byłam ciekawa, jako studentka położnictwa książki o pielęgniarkach - napisanej przez pielęgniarkę. Czytałam ją w nadziei, że będzie to opowieść o pasji, zaangażowaniu, chwilach trudnych, ale i satysfakcji, i spełnieniu. W zamian dostałam kubeł zimnej wody na głowę (nie jestem naiwna, im bardziej wchodzę w to środowisko to widzę, że różowo nie jest), ale i ogarnęło mnie...

Nie moje klimaty zdecydowanie...Sam wątek kryminalny według mnie na plus i praca profilera w policji jak najbardziej mnie zaintrygowała. Jednak natężenie patologii w tej książce zdecydowanie przekracza mój próg wrażliwości i czasami aż mnie mdliło. Jako że nie chciałam oceniać dopóki nie przeczytam całości, więc przemęczyłam się.

Nie moje klimaty zdecydowanie...Sam wątek kryminalny według mnie na plus i praca profilera w policji jak najbardziej mnie zaintrygowała. Jednak natężenie patologii w tej książce zdecydowanie przekracza mój próg wrażliwości i czasami aż mnie mdliło. Jako że nie chciałam oceniać dopóki nie przeczytam całości, więc przemęczyłam się.

Henryk Sienkiewicz to klasyka...Mimo, że nie jestem przedstawicielem płci męskiej to nie przeszkadzają mi opisy bitew, potyczek, a ten język - cudowny. Mam istny sentyment do polszczyzny z dawnych lat. Wątek miłosny wpleciony inteligentnie, tak aby nie zanudzić mężczyzny, a usatysfakcjonować kobietę. Dodatkowo wątek męskiej przyjaźni, na śmierć i życie...Polecam!

Henryk Sienkiewicz to klasyka...Mimo, że nie jestem przedstawicielem płci męskiej to nie przeszkadzają mi opisy bitew, potyczek, a ten język - cudowny. Mam istny sentyment do polszczyzny z dawnych lat. Wątek miłosny wpleciony inteligentnie, tak aby nie zanudzić mężczyzny, a usatysfakcjonować kobietę. Dodatkowo wątek męskiej przyjaźni, na śmierć i życie...Polecam!

Piękna opowieść o poświęceniu, patriotyzmie, a także o dojrzewaniu. Rilla z rozkapryszonej dziewczynki, stała się odpowiedzialną opiekunką sieroty-Jasia Andersona. Zadziwiła całą rodzinę, ale przecież wszyscy byli wówczas dzielni. Ta książka opowieda całą prawda o wojnie, straszliwą prawdę. Przeciwstawia cichy, spokojny i wciąż bezpieczny świat mieszkańców Złotego Brzegu z walczącą Europą-pełną niewinnych ofiar. To historia o zmianie priorytetów, o tym jak niania zaczyna interesować się polityką, a młodzi chłopcy zaciągają się do wojska...

Piękna opowieść o poświęceniu, patriotyzmie, a także o dojrzewaniu. Rilla z rozkapryszonej dziewczynki, stała się odpowiedzialną opiekunką sieroty-Jasia Andersona. Zadziwiła całą rodzinę, ale przecież wszyscy byli wówczas dzielni. Ta książka opowieda całą prawda o wojnie, straszliwą prawdę. Przeciwstawia cichy, spokojny i wciąż bezpieczny świat mieszkańców Złotego Brzegu z...

Gigant :D Nie mogłam doczekać się ostatniej części, która oczywiście mnie nie zawiodła. Czuję, że będę tęsknić za Percy'm, Annabeth i Grover'em. Pomysł na książkę oceniam na 6! Dużo akcji i zaskoczeń, ale przede wszystkim fantastyka, fantastyka i mity greckie, czyli to, co lubię :p

Gigant :D Nie mogłam doczekać się ostatniej części, która oczywiście mnie nie zawiodła. Czuję, że będę tęsknić za Percy'm, Annabeth i Grover'em. Pomysł na książkę oceniam na 6! Dużo akcji i zaskoczeń, ale przede wszystkim fantastyka, fantastyka i mity greckie, czyli to, co lubię :p

Bardzo lubię styl p. Cejrowskiego. Szczególnie w wakacje lubię patrzeć na piękne zdjęcia i przenosić się w inne miejsce.
Wiele osób krytykuje go za to, że na łamach książek dzieli się swoimi poglądami polityczno-religijnymi. Mi to akurat nie przeszkadza, gdyż w wielu sprawach mamy podobne zdanie. A do wszystkich tych, co krytykują: chyba każdy zna światopogląd p. Cejrowskiego, więc jak coś Państwa denerwuje to polecam zmienić autora :)

Bardzo lubię styl p. Cejrowskiego. Szczególnie w wakacje lubię patrzeć na piękne zdjęcia i przenosić się w inne miejsce.
Wiele osób krytykuje go za to, że na łamach książek dzieli się swoimi poglądami polityczno-religijnymi. Mi to akurat nie przeszkadza, gdyż w wielu sprawach mamy podobne zdanie. A do wszystkich tych, co krytykują: chyba każdy zna światopogląd p....