Tomasz Toborek

Urodziłam się w Radomsku i tu mieszkałam, zanim wyjechałam na studia i tu zostawiłam moje serce. Brzmi sentymentalnie, ale to część mnie, a w mojej subiektywnej ocenie tej książki musiało to wybrzmieć. Co mnie łączy ze Stanisławem Sojczyńskim? Radomsko. Jego życie w mniejszym lub większym stopniu orbitowało wokół tego miasta. Tu tkwiło serce organizacji, którą powołał do życia - KWP (Konspiracyjne Wojsko Polskie). Niedaleko stąd się urodził. W pierwszej klasie liceum wybrałam się na konkurs o Żołnierzach Wyklętych - zupełnie niezwiązany z moim profilem biologiczno-chemicznym, ale trzeba poszerzać horyzonty, prawda? To wtedy poznałam wielu, przeczytałam mnóstwo materiałów o Niezłomnych (oni już nie są "wyklęci", dlatego preferuję to określenie),ale "Warszyca" tam nie było, jego biografii nie czytałam. Minęło jakieś 5 lat, przyszła pandemia, a ja w końcu znalazłam czas, żeby poznać mojego rodaka. Zrobił na mnie gigantyczne wrażenie - był nauczycielem, co później wykorzystywał w pracy nad swoimi żołnierzami. Całe życie miał od górkę od urodzenia się w chłopskiej rodzinie na początku XX wieku aż po walkę o wolność w czasach, kiedy przecież byliśmy po "wyzwoleniu"... Dziękuję autorowi za rzetelne opracowanie życia Stanisława Sojczyńskiego - za wnikliwe oddzielenie kłamstw, oszczerstw, ale i gloryfikacji - od prawdy. Jedyne, czego mi zabrakło to wątek życia prywatnego "Warszyca": jego żony, dzieci - może nie ma wielu informacji o nich albo ta książca w zamyśle miała być krótka. Chciałabym, żeby chociaż mieszkańcy mojego Radomska poznali bliżej tego Niezłomnego - mamy, co prawda mural w centrum miasta jemu poświęcony, ale myślę, że to nadal za mało. A tak potrzeba pamiętać - jeśli my zapomnimy to kto będzie pamiętał?