Książka obiektywnie dobra, jednak ciężko było mi przez nią przebrnąć; paradoksalnie mniej wymagająca niż „Folwark Zwierzęcy”, a obie poruszają tę samą problematykę – jedynie w „1984” jest to wszystko wyłożone jest bardzo wprost.

Książka obiektywnie dobra, jednak ciężko było mi przez nią przebrnąć; paradoksalnie mniej wymagająca niż „Folwark Zwierzęcy”, a obie poruszają tę samą problematykę – jedynie w „1984” jest to wszystko wyłożone jest bardzo wprost.

Po rok "1984" Orwella sięgnąłem bezpośrednio za sprawą Czesława Miłosza po lekturze "Zniewolonego umysłu", gdzie Orwell zostaje wspomniany jako autor w bloku wschodnim bezwzględnie zakazany. To przemówiło mi do wyobraźni i choć political fiction bywa dla mnie przytłaczające, połknąłem Orwella w ciągu kilku dni. Z początku bełkotliwy, wprowadzający od pierwszych stron jeden neologizm za drugim, szybko wciąga czytelnika w życie głównego bohatera, szeregowego pracownika ministerstwa w totalitarnym społeczeństwie przyszłości poddawanym nieustannej kontroli. Bohater ten przeczuwa, że jest przez system oszukiwany, ale jednocześnie ma świadomość, że z obawy o własne życie, nie wolno mu tych wątpliwości w żaden sposób wyrazić. Ostatecznie jednak małymi krokami na swój własny nieznaczący nic i nieznaczny w obliczu potęgi partii sposób pozwala sobie na łamanie kolejnych reguł. To opowieść, która, tak samo jak "Umysł" Miłosza, w owym czasie miała być przestrogą dla zachodnich społeczeństw przed sowieckim socjalizmem. W szerszym kontekście zaś to wciąż adekwatny portret bezradności dążącej do realizacji osobistej wolności jednostki w starciu z bezdusznym wszechmocnym systemem. Orwella czyta się nieporównywalnie łatwiej, ale jest to też lektura proporcjonalnie mniej satysfakcjonująca, o ile oczywiście można którąkolwiek z obu książek rozpatrywać w takich kategoriach.

Po rok "1984" Orwella sięgnąłem bezpośrednio za sprawą Czesława Miłosza po lekturze "Zniewolonego umysłu", gdzie Orwell zostaje wspomniany jako autor w bloku wschodnim bezwzględnie zakazany. To przemówiło mi do wyobraźni i choć political fiction bywa dla mnie przytłaczające, połknąłem Orwella w ciągu kilku dni. Z początku bełkotliwy, wprowadzający od pierwszych stron jeden...

Mimo momentami trudnego pióra dzieło wybitne - będę wracać do niego z pewnością nie raz. Może nie dlatego, że jest barwne, miłe i przyjemne - przeciwnie - uderzyła mnie nieuchronność i powtarzalność pewnych działań. Co jakiś czas trafiamy na taki system, który robi z nas tylko kadłub człowieka, ci, co nie chcą się przystosować, to w pewnym sensie outsaiderzy- wyrzutkowie społeczeństwa, a my, którzy chcemy próbować być sobą w tym wielkim szaleństwie, wychylając zbytnio głowę jesteśmy "pacyfikowani by być morzem owiec.... Genialne spostrzeżenie. To niekoniecznie faszyzm czy stalinizm, te układy, mechanizmy są ciągle z nami - bombardowani z ekranów "mojszą" prawdą.

Mimo momentami trudnego pióra dzieło wybitne - będę wracać do niego z pewnością nie raz. Może nie dlatego, że jest barwne, miłe i przyjemne - przeciwnie - uderzyła mnie nieuchronność i powtarzalność pewnych działań. Co jakiś czas trafiamy na taki system, który robi z nas tylko kadłub człowieka, ci, co nie chcą się przystosować, to w pewnym sensie outsaiderzy- wyrzutkowie...

Powrót do klasyki, powrót do młodości. Znakomita książka, którą każdy zna. Niedościgniony wzór dla większości książek o takim profilu. Klasyczny must read.

Powrót do klasyki, powrót do młodości. Znakomita książka, którą każdy zna. Niedościgniony wzór dla większości książek o takim profilu. Klasyczny must read.

Jedna z tych książek, które każdy powinien przeczytać.

Jedna z tych książek, które każdy powinien przeczytać.

Boje się wizji świta, jaki zaserwował nam Orwell w swoim opus magnum. Rok 1984 to ponura, mroczna, tragiczna, przykra i beznadziejna wizja świata, rządów mających na celu tłumienie wszelkich oznak własnego zdania, poglądów i uczuć oraz manipulacja „prawdą”. Najbardziej boli fakt, że taka wizja może mieć (albo już ma) miejsce. Lektura obowiązkowa.

Boje się wizji świta, jaki zaserwował nam Orwell w swoim opus magnum. Rok 1984 to ponura, mroczna, tragiczna, przykra i beznadziejna wizja świata, rządów mających na celu tłumienie wszelkich oznak własnego zdania, poglądów i uczuć oraz manipulacja „prawdą”. Najbardziej boli fakt, że taka wizja może mieć (albo już ma) miejsce. Lektura obowiązkowa.

Klasyk który rozpoczął moją pasję do trudniejszych, starszych książek. Pomijając wartość sentymentalną to wybitna książka, dająca wiele tematów do przemyśleń. Nigdy nie zapomnę jak się czułam gdy czytałam ją po raz pierwszy. Bardzo dobrze ukazane dystopiczne społeczeństwo. Wybitna książka ;>

Klasyk który rozpoczął moją pasję do trudniejszych, starszych książek. Pomijając wartość sentymentalną to wybitna książka, dająca wiele tematów do przemyśleń. Nigdy nie zapomnę jak się czułam gdy czytałam ją po raz pierwszy. Bardzo dobrze ukazane dystopiczne społeczeństwo. Wybitna książka ;>

Książka, po której przeczytaniu jeszcze długo zastanawiam się nad jej sensem i wyjaśnieniem.

Książka, po której przeczytaniu jeszcze długo zastanawiam się nad jej sensem i wyjaśnieniem.

Książka zdecydowanie warta przeczytania.

Książka zdecydowanie warta przeczytania.

Oceania to jedno z trzech światowych mocarstw i od zawsze toczy wojnę z Euracją i jest w sojuszu ze Wschódazją. Albo odwrotnie, zależy, co powiedziała Partia. Winston pamięta, że sojusz się zmieniał, ale wydaje się jedyną taką osobą. W dodatku pracuje w Ministerstwie Prawdy i sam dba o to, żeby obecna sytuacja była prawdziwa od zawsze. Jednak świadomie popełnia myślozbrodnię, pamiętając o zmianach i nienawidząc Partii i zachowań jej wyznawców. Pewnego dnia poznaje młodą Julię, która też się buntuje przeciw ograniczeniu jej wolności (ale głównie seksualnej, polityczna i intelektualna jej nie interesują). Czy ich bunt jest możliwy? Czy może rzeczywiście cała nadzieja tkwi w prolach, którzy właściwie nie są ograniczani przez Partię?
"Rok 1984" to straszna powieść. Pokazuje, że większość ludzi jest w stanie się dostosować do każdych warunków, które zapewniają im jakąkolwiek stabilność i nie zmuszają do wysiłku umysłowego. Ludzie są w stanie uwierzyć, że 2+2=5, bo powiedział im to ktoś, kto przecież nie może kłamać. Przesłanie powieści jest przerażające i dlatego cieszę się, że jest to lektura szkolna. Skłania do myślenia, a forma powieści jest przyjazna dla uczniów (choć elementy opisów albo wyjaśnień systemu politycznego potrafią być nużące). Dochodzą do ciekawych wniosków, zauważają analogie we współczesnym świecie i (przynajmniej chwilowo) doceniają znajomość niuansów językowych i postanawiają podjąć działania, by nie doprowadzić do sytuacji opisanej przez Orwella.

Oceania to jedno z trzech światowych mocarstw i od zawsze toczy wojnę z Euracją i jest w sojuszu ze Wschódazją. Albo odwrotnie, zależy, co powiedziała Partia. Winston pamięta, że sojusz się zmieniał, ale wydaje się jedyną taką osobą. W dodatku pracuje w Ministerstwie Prawdy i sam dba o to, żeby obecna sytuacja była prawdziwa od zawsze. Jednak świadomie popełnia...