Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kocham wszystko, co osobliwe. Ta książka spełniła moje oczekiwania w 100 %. Czekam z niecierpliwością na kolejne podróże do osobliwego świata i spotkania z Osobliwcami.

Kocham wszystko, co osobliwe. Ta książka spełniła moje oczekiwania w 100 %. Czekam z niecierpliwością na kolejne podróże do osobliwego świata i spotkania z Osobliwcami.

Hmm... Spodziewałam się przygód, akcji i dzikich zwierząt. Dostałam encyklopedię fauny i flory safari.

Hmm... Spodziewałam się przygód, akcji i dzikich zwierząt. Dostałam encyklopedię fauny i flory safari.

Obawiałam się, że w wieku 24 lat książki młodzieżowe nie znajdą u mnie miejsca, a jednak ;) Wystarczy ciekawy pomysł... Oczywiście rzuca się w oczy brak realizmu... nastolatkowie próbują wszystko rozwiązać sami, zawalają szkołę, znikają na całe dnie z domu... ale przecież o to chodzi. Polecam!

Obawiałam się, że w wieku 24 lat książki młodzieżowe nie znajdą u mnie miejsca, a jednak ;) Wystarczy ciekawy pomysł... Oczywiście rzuca się w oczy brak realizmu... nastolatkowie próbują wszystko rozwiązać sami, zawalają szkołę, znikają na całe dnie z domu... ale przecież o to chodzi. Polecam!

Moyes...Kocham!
Kluczem do tej książki jest pytanie, czy to co znane, przypominające dobre czasy jest lepsze niż to, co mamy?
Ile razy biegniemy za wspomnieniami, bez refleksji? Zapominając o tym, co mamy tuż obok? Nie doceniając tego dobra, które już jest w naszym życiu?
Josh jest uosobieniem jakiś nierealnych, nieosiągalnych rzeczy, za które dalibyśmy się "zabić", a gdy je dostajemy, czar pryska. Pryska czar naszych wybujałych oczekiwań.
Sam jest dobrem, które oczywiście ma różne barwy, nie brak mu szarości i czerni. Przyszło do nas w najcięższych chwilach... Doceniajmy dobro, które teraz mamy w swoim życiu!

Moyes...Kocham!
Kluczem do tej książki jest pytanie, czy to co znane, przypominające dobre czasy jest lepsze niż to, co mamy?
Ile razy biegniemy za wspomnieniami, bez refleksji? Zapominając o tym, co mamy tuż obok? Nie doceniając tego dobra, które już jest w naszym życiu?
Josh jest uosobieniem jakiś nierealnych, nieosiągalnych rzeczy, za które dalibyśmy się "zabić", a gdy...

Książki o wybitnych osobach zazwyczaj same się bronią. Oczywiście wszystko można zepsuć, jeśli się ktoś postara ;)
Kobiety, które mniej więcej w moim wieku codziennie zarażały życie w walce, opiekując się swoimi dziećmi czy innymi bliskimi.
Nie wiedziały czy przeżyją, w świecie, gdzie salutuje się żołnierzom, ja chcę również zasalutować im: sanitariuszkom, łączniczkom, matkom, siostrom, córkom. Zwyczajnym dziewczynom, które zapisały się w historii niezwyczajnymi zgłoskami.

Książki o wybitnych osobach zazwyczaj same się bronią. Oczywiście wszystko można zepsuć, jeśli się ktoś postara ;)
Kobiety, które mniej więcej w moim wieku codziennie zarażały życie w walce, opiekując się swoimi dziećmi czy innymi bliskimi.
Nie wiedziały czy przeżyją, w świecie, gdzie salutuje się żołnierzom, ja chcę również zasalutować im: sanitariuszkom, łączniczkom,...

Emocje...przeżywamy je każdego dnia, stykamy się z nimi codziennie, ale czy tak naprawdę coś o nich wiemy? Skąd się biorą? Dlaczego reagujemy tak a nie inaczej na pewne sytuacje? Czy negatywne emocje takie jak smutek, żałoba, wstyd są jedynie "złymi" emocjami? A może wnoszą także coś pozytywnego do naszego życia?
Ta książka odpowiada na te i wiele innych pytań, których w gonitwie dzisiejszego świata nie mamy czasu zadać. Ba, nawet ich wymyśleć.
Szczególnie zachęcam do zapoznania się z rozdziałem o Nudzie - myślę, że jest tak uniwersalny, że każdy powinien go przeczytać. Wiele spraw zgadza się z poglądami z książek W. Cejrowskiego, któremu daleko do wydawnictwa Agora ;) Cóż, życie potrafi zaskoczyć :D

Emocje...przeżywamy je każdego dnia, stykamy się z nimi codziennie, ale czy tak naprawdę coś o nich wiemy? Skąd się biorą? Dlaczego reagujemy tak a nie inaczej na pewne sytuacje? Czy negatywne emocje takie jak smutek, żałoba, wstyd są jedynie "złymi" emocjami? A może wnoszą także coś pozytywnego do naszego życia?
Ta książka odpowiada na te i wiele innych pytań, których w...

Pomimo, że fabularyzowana, ta książka oddaje mrok i beznadzieję obozu Auschwitz... Przerywniki z życia Stanisławy Leszczyńskiej pokazują jak różne są koleje ludzkiego losu i nigdy nie wiadomo, kiedy przyda się prawo do wykonywania zawodu położnej.
Z powodu moich studiów (położnictwo) ta opowieść na pewno zdecydowanie w inny sposób mnie porusza niż kogoś nie związanego z tym zawodem, natomiast polecam ją każdemu.
Życiorys Stanisławy Leszczyńskiej Polacy powinni znać - jest jedną z najwybitniejszych córek naszego narodu a mało kto wie, kim była.

Pomimo, że fabularyzowana, ta książka oddaje mrok i beznadzieję obozu Auschwitz... Przerywniki z życia Stanisławy Leszczyńskiej pokazują jak różne są koleje ludzkiego losu i nigdy nie wiadomo, kiedy przyda się prawo do wykonywania zawodu położnej.
Z powodu moich studiów (położnictwo) ta opowieść na pewno zdecydowanie w inny sposób mnie porusza niż kogoś nie związanego z tym...

Z niektórymi książkami czy filmami mam taki problem, że nie jestem w stanie jednoznacznie orzec czy mi się podobają czy nie. Jest wybitna - pokazuje w sposób tak bardzo obrazowy (miałam często chęć wyłączyć wyobraźń), że piekło na ziemi budują ludzie (nie potrzebują sił z zewnątrz).
Po zamknięciu tej książki miałam w głowie, w sercu i na ustach tylko jedno pytanie:
JAK?

Z niektórymi książkami czy filmami mam taki problem, że nie jestem w stanie jednoznacznie orzec czy mi się podobają czy nie. Jest wybitna - pokazuje w sposób tak bardzo obrazowy (miałam często chęć wyłączyć wyobraźń), że piekło na ziemi budują ludzie (nie potrzebują sił z zewnątrz).
Po zamknięciu tej książki miałam w głowie, w sercu i na ustach tylko jedno pytanie:
JAK?

Urodziłam się w Radomsku i tu mieszkałam, zanim wyjechałam na studia i tu zostawiłam moje serce. Brzmi sentymentalnie, ale to część mnie, a w mojej subiektywnej ocenie tej książki musiało to wybrzmieć. Co mnie łączy ze Stanisławem Sojczyńskim? Radomsko.
Jego życie w mniejszym lub większym stopniu orbitowało wokół tego miasta. Tu tkwiło serce organizacji, którą powołał do życia - KWP (Konspiracyjne Wojsko Polskie). Niedaleko stąd się urodził.
W pierwszej klasie liceum wybrałam się na konkurs o Żołnierzach Wyklętych - zupełnie niezwiązany z moim profilem biologiczno-chemicznym, ale trzeba poszerzać horyzonty, prawda? To wtedy poznałam wielu, przeczytałam mnóstwo materiałów o Niezłomnych (oni już nie są "wyklęci", dlatego preferuję to określenie), ale "Warszyca" tam nie było, jego biografii nie czytałam.
Minęło jakieś 5 lat, przyszła pandemia, a ja w końcu znalazłam czas, żeby poznać mojego rodaka. Zrobił na mnie gigantyczne wrażenie - był nauczycielem, co później wykorzystywał w pracy nad swoimi żołnierzami. Całe życie miał od górkę od urodzenia się w chłopskiej rodzinie na początku XX wieku aż po walkę o wolność w czasach, kiedy przecież byliśmy po "wyzwoleniu"... Dziękuję autorowi za rzetelne opracowanie życia Stanisława Sojczyńskiego - za wnikliwe oddzielenie kłamstw, oszczerstw, ale i gloryfikacji - od prawdy.
Jedyne, czego mi zabrakło to wątek życia prywatnego "Warszyca": jego żony, dzieci - może nie ma wielu informacji o nich albo ta książca w zamyśle miała być krótka.
Chciałabym, żeby chociaż mieszkańcy mojego Radomska poznali bliżej tego Niezłomnego - mamy, co prawda mural w centrum miasta jemu poświęcony, ale myślę, że to nadal za mało.
A tak potrzeba pamiętać - jeśli my zapomnimy to kto będzie pamiętał?

Urodziłam się w Radomsku i tu mieszkałam, zanim wyjechałam na studia i tu zostawiłam moje serce. Brzmi sentymentalnie, ale to część mnie, a w mojej subiektywnej ocenie tej książki musiało to wybrzmieć. Co mnie łączy ze Stanisławem Sojczyńskim? Radomsko.
Jego życie w mniejszym lub większym stopniu orbitowało wokół tego miasta. Tu tkwiło serce organizacji, którą powołał do...

Nie zawiodłam się! Styl niezmiennie fascynujący z nutką kowbojów, rozbojów i tego typu rzeczy. Przeniosłam się do amazońskiej dżungli z tego świata ogarniętego koronawirusem i nie żałuję ani chwili. Może (tak jak napisał autor) czasami nie chciałam tam być, ale kiedy się juz zacznie przygodę trzeba ją skończyć (albo po prostu przetrwać, nieważne w jakim kawałku).

Nie zawiodłam się! Styl niezmiennie fascynujący z nutką kowbojów, rozbojów i tego typu rzeczy. Przeniosłam się do amazońskiej dżungli z tego świata ogarniętego koronawirusem i nie żałuję ani chwili. Może (tak jak napisał autor) czasami nie chciałam tam być, ale kiedy się juz zacznie przygodę trzeba ją skończyć (albo po prostu przetrwać, nieważne w jakim kawałku).

Pomimo, że od mojej ostatniej przygody z Tomkiem minęło parę lat to wróciłam do tej serii i nie żałuję. Ponownie zachwyciły mnie szczegółowe opisy fauny i flory, a ta konkretna część dostarczyła wielu wzruszeń. Polecam!

Pomimo, że od mojej ostatniej przygody z Tomkiem minęło parę lat to wróciłam do tej serii i nie żałuję. Ponownie zachwyciły mnie szczegółowe opisy fauny i flory, a ta konkretna część dostarczyła wielu wzruszeń. Polecam!