W czepku urodzone. O niewidzialnych bohaterkach szpitalnych korytarzy
Wydawnictwo:
Otwarte
literatura faktu
- Data wydania:
- 2019-02-13
- Data 1. wyd. pol.:
- 2019-02-13
- Liczba stron:
- 304
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788375155617
- Wydawnictwo:
- Otwarte
- Tagi:
- pielęgniarka szpital pacjent
- Kategoria:
- literatura faktu
- Data wydania:
- 2019-02-13
- Liczba stron:
- 304
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788375155617
- Tagi:
- pielęgniarka szpital pacjent
Pielęgniarki. Kończą trudne studia, dostają niskie pensje. Frustruje je, gdy traktowane są wyłącznie jako pomocnice lekarzy – przecież wykonują ciężką i wymagającą pracę. Często też niewdzięczną, bo pacjenci potrafią dawać w kość. A jednak kochają to, co robią. Czerpią z pracy ogromną satysfakcję i chcą opiekować się chorymi. Pielęgniarstwo to coś więcej niż zawód. Przejdź się z nimi po szpitalnym korytarzu, a dowiesz się, jak naprawdę wygląda ich życie.
„To były długie godziny rozmów z pracownikami różnych oddziałów i szpitali z wielu miast i placówek. Rozumiejąc ich przeżycia, analizując przemyślenia i wspominając własne doświadczenia, jeszcze głośniej mogę powtórzyć jedno z moich ulubionych pytań: Jestem pielęgniarką, a jaka jest twoja supermoc?”
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Poczekaj, szukamy dla Ciebie najlepszych ofert
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Oficjalne recenzje
Pielęgniarstwo w czasach kryzysu relacji międzyludzkich
Pielęgniarka to zawód uznawany za „gorszy” od lekarza. Bycie lekarzem niejako z zasady gwarantuje szacunek społeczny, podobnie jak bycie księdzem czy posłem. Pielęgniarka jest natomiast często postrzegana jako postać drugorzędna, pomagająca lekarzom w prostszych czynnościach. Jest to mit, krzywdzący i niesprawiedliwy. Pielęgniarstwo jest bowiem w pełni samodzielnym zawodem, który wymaga ukończenia minimum trzyletnich studiów, żeby w ogóle móc go wykonywać. Ponadto są miejsca, w których prawo nie dopuszcza zatrudnienia pielęgniarki jedynie po studiach, ale wymagane jest posiadanie dodatkowych kwalifikacji. Z taką sytuacją mamy do czynienia choćby w przypadku oddziałów intensywnego nadzoru medycznego (nazywanych OIOM-ami). Żeby tam pracować, trzeba mieć odpowiedni kurs kwalifikacyjny, a najlepiej specjalizację anestezjologiczną. Sposób dokształcania się pielęgniarek jest jasny, za kurs muszą płacić z własnej kieszeni i tylko czasami mogą liczyć na zwrot części kosztów z Izby Pielęgniarskiej. Są to sumy rzędu nawet kilku tysięcy złotych za samą możliwość dalszej nauki. Nie ma tu niczego za darmo. W zajęciach mogą uczestniczyć jedynie w prywatnym czasie, bo chociaż pracodawcy oczekują dokształcania, wcale go nie umożliwiają w godzinach pracy. Specjalizacja trwa dwa lata.
Jakby nie patrzeć, nie można zawodu wymagającego tak wielu lat nauki sprowadzać do roli pomocnicy lekarza. Mimo to ten zawód nie ma w Polsce renomy, a wielu ludzi traktuje pielęgniarki jak swego rodzaju służące. Istnieje społeczne przyzwolenie na podważanie autorytetu pielęgniarki, podczas gdy jest to niewyobrażalne w przypadku lekarza. Dlaczego? Czy powodem jest to, że pielęgniarki zajmują się czynnościami higienicznymi, że podają chorym baseny, zmieniają pampersy, myją zabrudzone ludzkie ciała, w tym genitalia – czy to może dawać komukolwiek prawo do złego potraktowania pielęgniarki? Wydawałoby się że nie, że wręcz przeciwnie, to powinno budzić wdzięczność i szacunek, ale jednak dzieje się inaczej.
Weronika Nawara w swojej książce „W czepku urodzone. O niewidzialnych bohaterkach szpitalnych korytarzy” próbuje ukazać zawód pielęgniarki z bliska, tak by każdy mógł chociaż przez chwilę wczuć się w tę trudną rolę. Jak sama pisze, chciałaby „odczarować” ten zawód, ale nie jestem pewna, czy nie osiągnęła odwrotnego rezultatu, a przynajmniej częściowo. Książka zbudowana jest z krótkich wypowiedzi pielęgniarek dotyczących kilku zagadnień. Każda część poprzedzona jest nieco dłuższą wypowiedzią samej autorki, również będącej na co dzień pielęgniarką. O ile autorka mówi o pielęgniarstwie tak, jakby się chciało, by o tym opowiadać, z wielką wrażliwością na chorego człowieka, z pasją i szacunkiem, o tyle jej rozmówcy nie do końca. Często pada na przykład słowo „obleśny”, jakże nieodpowiednie w ustach pielęgniarki i w ogóle w czyichkolwiek. „Obleśna” jest więc wydzielina z oskrzeli pacjentki, którą trzeba odessać, żeby się nie udusiła, „obleśna” jest odleżyna chorego unieruchomionego w łóżku, bo jest głęboka i zainfekowana, „obleśne” jest też krocze cewnikowanej kobiety. Jak można uznać osobę wyrażającą się w taki sposób o pacjentach za kogoś godnego szacunku społecznego? Jeśli więc celem miało być ukazanie pielęgniarek jako „superbohaterek szpitalnych korytarzy”, należało lepiej dobrać rozmówczynie. Te wypowiedzi przysłoniły całą rzeszę mądrych i wrażliwych pielęgniarek, które swoją pracę wykonują z poszanowaniem godności pacjenta.
Podsumowując, książka jest szokująca, budzi sprzeczne uczucia – z jednej strony podziw, a z drugiej niechęć. Wydaje się, że problem z pielęgniarstwem polega na zanikaniu umiejętności bezpośredniej komunikacji u ludzi, co jest tak charakterystyczne dla nas wszystkich. Piszemy wiadomości tekstowe, ale nie rozmawiamy ze sobą, mamy coraz mniej oporów przed wzajemnym obrażaniem się, bo kiedy nie patrzy się rozmówcy w twarz, poniża się go o wiele łatwiej. W czasach kryzysu relacji międzyludzkich nie ma możliwości, by zawody wymagające bezpośredniego kontaktu z drugim człowiekiem nie były skazane na ogromne problemy.
Izabela Straszewska
Popieram [ 6 ]
Link do recenzji
265
0
108
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 615
- 431
- 138
- 96
- 18
- 16
- 14
- 10
- 9
- 9
Cytaty
Brak stawek dołączonych do ofert pracy to w pielęgniarstwie standard. Wchodzę na jedną ze stron internetowych, widzę ogłoszenie, w którym li...
RozwińByć może podchodzę do tego zbyt idealistycznie, jednak według mnie pielęgniarstwo to nie tylko praca. To określony styl życia, na który się ...
Rozwiń
Czy da się wyjść ze szpitala, zatrzasnąć drzwi i nie myśleć o swoich pacjentach?
NIE.
Trzeba być albo wielkim profesjonalistą, a...
Opinie [88]
Napiszę jako młoda pielęgniarka.
więcejPomysł na książkę super, przedstawienie może rozczarować. Ta pozycja przedstawia pielęgniarki jako wiecznie niezadowolone, zapracowane, wiecznie mało pieniędzy, wiecznie niedocenione... Może wiele z tych rzeczy faktycznie jest prawdą, bo pielęgniarki są spostrzegane nadal jako "siostry", "misja, pasja, powołanie", a ich pensje są BARDZO...
Będzie krótko. Tak krótko i szybko jak szybko się czyta – dwa krótkie wieczory. Mam niedosyt. Mam tak gdy mam oczekiwania względem książki. A względem tej miałem spore. Autorkę książki „śledziłem” przed jej popełnieniem chociażby na blogu o tym samym tytule. Niestety, zawiodłem się. Zupełnie inna historia. Oczekiwałem czegoś więcej niż kolejnego zbioru wywiadów. Zbioru...
więcejWiele lat temu, kiedy moja nieżyjąca już babcia opuszczała intensywną po zawale, mama kupiła pielęgniarkom z oddziału ogromny kosz kwiatów z dedykacją. Podobało mi się to, choć zastanawiałam się wtedy, czy to aby nie przesada. Dziś wiem, że nie. Polecam książkę, bo nigdy nie wiemy kiedy my albo ktoś z naszych bliskich znajdzie się pod opieką pielęgniarską.
Pokaż mimo toPiszę tę opinię jako pielęgniarka.
więcejUważam, że książka nie jest obiektywna, ponieważ autorka jest przesadnie zafiksowana na punkcie pielęgniarstwa. Pokazuje pielęgniarki jako osoby przewrażliwione, z takim nadmiarem empatii, że aż dziwne iż jeszcze nie upadło ich zdrowie psychiczne. Przedstawione osoby nie potrafią rozdzielić życia zawodowego i prywatnego. Jeszcze nie...
Książka jest zbiorem wypowiedzi pielęgniarek i pielęgniarzy o różnym stażu pracy, od studentów pielęgniarstwa aż do osób w wieku emerytalnym. Wypowiadają się oni na różne tematy - pacjentów, ich rodzin, systemu, lekarzy, warunków pracy, powołania, swojego podejścia do zawodu. Co jakiś czas autorka, która również jest pielęgniarką i prowadzi bloga o takim samym tytule jak...
więcejZawsze miałam szacunek do pielęgniarek - w rodzinie mam aż dwie - a teraz, po przeczytaniu książki, mam jeszcze większy. Generalnie książka poprzez różne rozmowy fajnie pokazuje różne aspekty tej ciężkiej pracy. Dodatkowo wpływa to na szybkie czytanie i bardzo wciąga. Polecam każdemu i mam nadzieję, że nadejdzie kiedyś chwila kiedy pielęgniarki będą zadowolone ze swojej...
więcejKsiążkę, bardzo lekko się czyta, moje zdanie to takie, że - Ludzie nie doceniają pielęgniarek, bo nie wiedzą z czym one się borykają na co dzień. Jeśli choć raz by stanęli na ich miejscu, dużo ludzi widziało by to w innym świetle.
Pokaż mimo to. "W czepku urodzone" to druga w ostatnim czasie książka o pielegniarkach i pielęgniarzach po jaką sięgnęłam. Cieszę się, że takie pozycje wychodzą, ponieważ są one bardzo potrzebne. Myślę, że my, jako społeczeństwo powinniśmy bardziej doceniać trudne zawody, które służą nam wszystkim i są tak bardzo obciążające psychicznie. Dobrze, że ta książka została wydana, jednak...
więcejMam wrażenie, że tylko medycy czytają książki, które opowiadają historie innych medyków. Nie mówiąc o tym, że te pielęgniarskie czytają w dużej mierze głównie pielęgniarki lub studentki tego kierunku.
więcejTę książkę powinien przeczytać każdy. Każdy. Lekarz i student lekarskiego. Pielęgniarka i studentka pielęgniarstwa. Ratownik i student ratownictwa medycznego. Położna i...
Dość ciekawa pozycja, choć miejscami męczył mnie tzw. "wałkowanie" jednego i tego samego tematu. Zakonczenie moim zdaniem fatalne. Rozdział o stracie i o umieraniu bardzo mnie poruszył, ale cała sympatie do tej książki zabiło zakończenie. Zamiast ponownego narzekania można było ukazać piękno tego zawodu.
Pokaż mimo to