Cejrowski jak zwykle ze swoim niesamowitym humorem opowiada o miejscach, do których większość śmiertelników jednak nie ma okazji i odwagi dotrzeć.

Cejrowski jak zwykle ze swoim niesamowitym humorem opowiada o miejscach, do których większość śmiertelników jednak nie ma okazji i odwagi dotrzeć.

Przesadna agitacja religijna i polityczna. Poza tym książka ciekawa.

Przesadna agitacja religijna i polityczna. Poza tym książka ciekawa.

Nie ma za dużo co tutaj pisać, ponieważ książka świetna i chętnie się po nią sięga.

Nie ma za dużo co tutaj pisać, ponieważ książka świetna i chętnie się po nią sięga.

Cejrowski ma zdecydowanie swój charakterystyczny styl pisania, który wciąga czytelnika w jego przygody już od samego początku. Niemniej jednak uważam, że "Gringo.." było lepsze.
Tak czy siak, jest to naprawdę dobra książka dla osób lubiących podróżowanie od tej mniej estetycznej i turystycznej strony.

Cejrowski ma zdecydowanie swój charakterystyczny styl pisania, który wciąga czytelnika w jego przygody już od samego początku. Niemniej jednak uważam, że "Gringo.." było lepsze.
Tak czy siak, jest to naprawdę dobra książka dla osób lubiących podróżowanie od tej mniej estetycznej i turystycznej strony.

Super.

Super.

Świetna książka. Dużo uczy. Dla podróżników.

Świetna książka. Dużo uczy. Dla podróżników.

Właśnie skończyłem czytać "Podróżnik WC" i choć pan Wojciech stwierdziłby od razu, że to "Wyspa na prerii" jest znacznie lepsza, to nie mogę się z tym zgodzić. Szczerze i ciekawie napisana relacja z egzotycznych wypraw. Niewiele jest książek, które czytało mi się tak płynnie.

Właśnie skończyłem czytać "Podróżnik WC" i choć pan Wojciech stwierdziłby od razu, że to "Wyspa na prerii" jest znacznie lepsza, to nie mogę się z tym zgodzić. Szczerze i ciekawie napisana relacja z egzotycznych wypraw. Niewiele jest książek, które czytało mi się tak płynnie.

Pierwszego wydania „Podróżnik WC” nie czytałam, więc trudno mi powiedzieć, czy drugie wydanie książki Wojciecha Cejrowskiego jest jeszcze lepsze, choć na logikę biorąc można tak przypuszczać. Ale na pewno czuję szacunek do autora za szczerość z jaką potrafił się przyznać, że pierwszy „Podróżnik WC” był „nieporadny” i „trochę zbyt zadufany w sobie”. W dodatku uwierało go możliwe rozczarowanie czytelników, gdy sięgną po wydanie z 1997 roku i do tego słono przepłacone w stosunku do jakości. Dzięki tym czynnikom plus namowom wydawcy „Podróżnik WC” został wznowiony i dostał się tym sposobem również w moje ręce.
„Podróżnik WC” to zbiór notatek z podróży, dotyczących nie tylko ekspedycji typowo tropikalnych, ale również wypraw do państw przynajmniej z pozoru bardziej ucywilizowanych, bo autor jak rasowy podróżnik stara się zawsze dostać tam gdzie stopa ludzka jeszcze nie stanęła. Choć jest też i wspomnienie z komunistycznej Polski 😉
Książka jest mixem różnorodnych przygód, anegdot i wspomnień z podróży, które czasami są wręcz niewiarygodne. Ale Wojciech Cejrowski przemyca tu również swoje poglądy, choćby na tematy religijne, o samotnym podróżowaniu i typowych wczasowiczach. Wtrąca ciekawostki historyczne jak chociażby o Ciudad Perdida, wyjaśnia jak się odnaleźć w nowym środowisku czy daje rady odnośnie przygotowania do podróży. Wszystko to opatrzone jest ciekawymi zdjęciami, które ukazują życie codzienne z miejsc, w których autor przebywał.
Z „Podróżnika WC” można czerpać garściami. Jeśli ktoś przygotowuje się do podróży (choćby tylko w marzeniach),ma pod ręką konkretne informacje. A jeśli ktoś szuka rozrywki to ją z pewnością znajdzie. Napisana ze swadą i lekkością. Przyjemna lektura.

Pierwszego wydania „Podróżnik WC” nie czytałam, więc trudno mi powiedzieć, czy drugie wydanie książki Wojciecha Cejrowskiego jest jeszcze lepsze, choć na logikę biorąc można tak przypuszczać. Ale na pewno czuję szacunek do autora za szczerość z jaką potrafił się przyznać, że pierwszy „Podróżnik WC” był „nieporadny” i „trochę zbyt zadufany w sobie”. W dodatku uwierało go...

O czym? - O pierwszych podróżach Cejrowskiego do krajów Ameryki Łacińskiej, z wątkami autobiograficznymi (i autopromocyjnymi ;).

Dla kogo? - Dla wszystkich. Wszystkich 16+ - trochę słów o seksie.

Wartość - Relacje Cejrowskiego bardzo dobrze się czyta, zarówno pod względem językowym jak i budowania opowieści. WC nie jest turystą lecz podróżnikiem i to czuć. Ukazuje prawdziwe (to też się czuje) życie tubylców. Z charakterystycznym dla siebie, kąśliwym (ale bez przesady) humorem.

Mankamenty - Jak to u WC - minusem może być trochę zbyt wiele pewności siebie. I w kółko powtarzane, że te opowieści są krępujące, że już ich nie opowiada itd., czytaj: autopromocja i podkręcanie niby-napięcia.

Opowieść - Luźno połączone ze sobą historyjki, z naturalnym dla WC indywidualnym spojrzeniem. Ciekawe, wciągające. Najbardziej podobała mi się opowieść z Niemcami i Francuzem, który okazał się Szwajcarem.

Język - Język WC pełen polotu, bardzo obrazowy, z dobrymi i świeżymi porównaniami. Czyta się szybko i przyjemnie. A mimo to zapada w pamięć.

Wydanie - Ładne, podoba mi się. Dużo zdjęć, niektóre normalne, z życia codziennego więc bez szału. Niektóre za to trafiające w jakiś taki dobry moment: krajobrazowo, świetlnie i pomysłowo.

Podsumowanie - Dobra książka. Jak każda WC - opiniotwórcza. Podoba mi się ukierunkowanie na podróże samotne i bez znajomości języka. Trochę jak rzucenie się na głęboką wodę - kto ma "łeb na karku" wyciągnie z takich wojaży dużo więcej niż ktoś podróżujący z biurem podróży, nie daj Bóg, do hotelu z basenem, którego nie opuszcza przez cały pobyt. Takie podejście jest mi bliskie. Z Cejrowskim można się nie zgadzać, można go nie lubić, ale przejść obojętnie się nie da. Jako podróżnik i pisarz książek podróżniczych zasługuje na szacunek.

O czym? - O pierwszych podróżach Cejrowskiego do krajów Ameryki Łacińskiej, z wątkami autobiograficznymi (i autopromocyjnymi ;).

Dla kogo? - Dla wszystkich. Wszystkich 16+ - trochę słów o seksie.

Wartość - Relacje Cejrowskiego bardzo dobrze się czyta, zarówno pod względem językowym jak i budowania opowieści. WC nie jest turystą lecz podróżnikiem i to czuć. Ukazuje...

Jak zwykle ciekawa i zabawna książka jednak chyba najsłabsza z przeczytanych przeze mnie. "Rio Anaconda", "Do źródeł Orinoko" czy "Wyspa na prerii" nie mają sobie równych :). Jednak i przy tej się trochę uśmiałam. Nie do łez, jak przy poprzednich, ale jednak. Książka oczywiście pięknie wydana,jak album, śliczne zdjęcia, gładki gruby papier, optymalnej wielkości czcionka, wygodnie i szybko się czyta. Język prosty, humorystyczny, bez niepotrzebnego rozwlekania ale na tyle szczegółowo opisana, że można się poczuć uczestnikiem wyprawy po dżunglii :)

Jak zwykle ciekawa i zabawna książka jednak chyba najsłabsza z przeczytanych przeze mnie. "Rio Anaconda", "Do źródeł Orinoko" czy "Wyspa na prerii" nie mają sobie równych :). Jednak i przy tej się trochę uśmiałam. Nie do łez, jak przy poprzednich, ale jednak. Książka oczywiście pięknie wydana,jak album, śliczne zdjęcia, gładki gruby papier, optymalnej wielkości czcionka,...