Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba nie powinnam czytać takich książek. Mam na myśli książek, z modelem "współczesnej kobiety", która przez większość czasu zachowuje się jak kretynka. Książka nie była zła, historia miala spory potencjał, ale oczywiście doszukałam się kilku nonsensów, dlatego dziwi mi aż tak wysoka ocena tej książki, a może to ja mam zbyt wysokie literackie wymagania.
Nonsens nr 1: Kobita jedzie do Paryża bez znajomości języka francuskiego, a tam cud! Tadam tssss wszyscy mówią biegle po angielsku! Nawet dziadek mający ponad 90 lat. No niesamowite, tym bardziej, że byłam w Paryżu i wiem, że większość Francuzów wcale nie mówi w języku angielskim a druga połowa udaje, że go nie rozumie. Chyba zatrzymali się w czasach balów, gdzie język francuski był prestiżem i teraz wszystkich ludzi anglojęzycznych traktują jak ignorantów.
Nonsens nr 2: oczywiście standardowo przedstawiona współczesna kobieta, zlepek niepowodzenia życiowego i biadolenia nad swoim losem- bo przecież tak jest najłatwiej. Podchody do Gavina niczym 16 letnia dziewica Orleańska po to żeby na koniec go odtrącić. Po czym oczywiście musiał być happy end więc, kiedy ona dzwoni do niego po długim czasie braku kontaktu i żąda żeby do niej przyjechał. On oczywiście to robi.
Nonsens nr 3: nie wiem jakiej narodowości jest autorka książki ale podejrzewam, że jest Amerykanką. Te wszystkie zwroty matki do córki - "kochanie", zakańczające większość jej wypowiedzi i oczywiście ciągle powtarzanie "kocham Cię" jako mantry miłości matczynej. Dodatkowo traktowanie 12 dziewczyny jakby była opóźniona o dobre kilka lat.
Ocenę daje za pomysł na fabułę.

Chyba nie powinnam czytać takich książek. Mam na myśli książek, z modelem "współczesnej kobiety", która przez większość czasu zachowuje się jak kretynka. Książka nie była zła, historia miala spory potencjał, ale oczywiście doszukałam się kilku nonsensów, dlatego dziwi mi aż tak wysoka ocena tej książki, a może to ja mam zbyt wysokie literackie wymagania.
Nonsens nr 1:...

Fabuła ma potencjał, tylko to mnie trzymało przy tym cyklu do trzeciego tomu. Niestety, wykonanie już mniej. Miałam wrażenie, że książkę piszą dwie osoby: nastolatka z drugiej gimnazjum i dorosła osoba. Momentami książka jest wręcz nieralnie irracjonalna a dialogi i zachowania osób dziecinne. Zazwyczaj jest tak, że w jakiś sposób asymilujemy się z główną bohaterką lub ją lubimy a tutaj Mare Barrow jest przez większość fabuły irytującym dzieckiem z kompleksem Boga. Książki polecam osobom do dwudziestego roku życia...lub mniej.

Fabuła ma potencjał, tylko to mnie trzymało przy tym cyklu do trzeciego tomu. Niestety, wykonanie już mniej. Miałam wrażenie, że książkę piszą dwie osoby: nastolatka z drugiej gimnazjum i dorosła osoba. Momentami książka jest wręcz nieralnie irracjonalna a dialogi i zachowania osób dziecinne. Zazwyczaj jest tak, że w jakiś sposób asymilujemy się z główną bohaterką lub ją...

Bardzo często sięgam po trylogię czy sagi rodzinne, ponieważ bardzo lubię śledzić wybory i przemiany głównych bohaterów. Trzeci tom cyklu o rozdzielonych bliźniaczkach, mówiąc szczerze, mocno mnie wymęczył. Książka jest dobra, fabuła raczej ciekawa ale coś sprawiało, że czytanie jej, budziło we mnie niespokojne odczucia. Jestem empatka, więc naturalnie wczuwam się w emocje bohaterów, a te tutaj były bardzo ciężkie. Przeczytałam ją bardzo szybko, ale będę potrzebować teraz coś lżejszego, żeby wyrównać mój książkowy nastrój. Nie mam w planach czytać czwartej części.

Bardzo często sięgam po trylogię czy sagi rodzinne, ponieważ bardzo lubię śledzić wybory i przemiany głównych bohaterów. Trzeci tom cyklu o rozdzielonych bliźniaczkach, mówiąc szczerze, mocno mnie wymęczył. Książka jest dobra, fabuła raczej ciekawa ale coś sprawiało, że czytanie jej, budziło we mnie niespokojne odczucia. Jestem empatka, więc naturalnie wczuwam się w emocje...

Proszę nie zrażać się kilkoma opiniami, że książka jest słaba. Wyraźnie zaznaczone jest, że jest to książka dla młodzieży a więc narracja prowadzona jest przez osiemnastoletnią dziewczynę. I wszystko jak najbardziej pasuje, ponieważ w tym wieku jest się ogromnie zagubionym, czasem robi się głupie rzeczy, niektóre sprawy traktuje zbyt emocjonalnie a niektóre zbyt obojętnie. Chyba niektórzy z nas zapomnieli, że też byli nastolatkami :)

Proszę nie zrażać się kilkoma opiniami, że książka jest słaba. Wyraźnie zaznaczone jest, że jest to książka dla młodzieży a więc narracja prowadzona jest przez osiemnastoletnią dziewczynę. I wszystko jak najbardziej pasuje, ponieważ w tym wieku jest się ogromnie zagubionym, czasem robi się głupie rzeczy, niektóre sprawy traktuje zbyt emocjonalnie a niektóre zbyt obojętnie....

To moja pierwsza styczność z autorką i jestem bardzo miło zaskoczona. Nie wszystkie powieści historyczne są ciekawe a przy tym poprawne historycznie. A tutaj było bardzo interesująco,przez całą fabułę książki. Dobrze ukazane ówczesne realia i twarde życie,jakie było codziennością wszystkich ludzi. Mam w zwyczaju czepiać się niuansów, ale tutaj nie znajduję niczego do czego mogłam skierować słowa niezadowolenia bądź krytyki.

To moja pierwsza styczność z autorką i jestem bardzo miło zaskoczona. Nie wszystkie powieści historyczne są ciekawe a przy tym poprawne historycznie. A tutaj było bardzo interesująco,przez całą fabułę książki. Dobrze ukazane ówczesne realia i twarde życie,jakie było codziennością wszystkich ludzi. Mam w zwyczaju czepiać się niuansów, ale tutaj nie znajduję niczego do czego...

Na wstępie muszę zaznaczyć, że podobała mi się cała seria choć historia Tiggy (siostra Księżyca), która miała być niby tak uduchowiona i pełna magii - a nie była, urzekła mnie najmniej. Kolejna w rankingu od końca jest właśnie Zagubiona Siostra. Przede wszystkim infantylność kobiety 60 letniej, głównej bohaterki, czasami mnie wręcz zadziwiała. Kobieta uciekła na 37 lat, zrywając kontakt z rodziną i wszystkimi, których kochała bo ktoś powiedział jej kilka słów groźby. Nie próbowała tego zweryfikować, tylko zachowywała się jakby ścigał ją cały kartel narkotykowy bo bossowi mafii zabiła dziecko. Za dużo naciąganych i trochę głupich elementów. Kolejna rzecz, która niesamowicie mnie irytowała to za każdym razem, kiedy dochodziło do wyjaśnienia jakieś tajemnicy bądź historii, to nagle była przerwa na herbatę, ktoś mówił, że jest głodny albo postanowili "czekać z tym do jutra". Naliczyłam ok. 15 takich momentów. Koniec książki musiałam delikatnie mówiąc "przewijać".

Na wstępie muszę zaznaczyć, że podobała mi się cała seria choć historia Tiggy (siostra Księżyca), która miała być niby tak uduchowiona i pełna magii - a nie była, urzekła mnie najmniej. Kolejna w rankingu od końca jest właśnie Zagubiona Siostra. Przede wszystkim infantylność kobiety 60 letniej, głównej bohaterki, czasami mnie wręcz zadziwiała. Kobieta uciekła na 37 lat,...

Czytam odkąd skończyłam sześć lat i zarówno jako dziecko, nastolatka czy jako obecnie dorosła osoba, wiedziałam jedno. Jeśli myślę o książce, kiedy dopiero co ją odłożę i nie mogę się doczekać, kiedy ją pochłonę, jest naprawdę dobra a przede wszystkim absorbująca. Tak było teraz, naprawdę ciekawa historia, wymagająca dużego zaangażowania pisarki i wiedzy na temat muzyki, kompozytorów i samej Norwegii. Szczerze polecam, choć myślę, że raczej kobietom :)

Czytam odkąd skończyłam sześć lat i zarówno jako dziecko, nastolatka czy jako obecnie dorosła osoba, wiedziałam jedno. Jeśli myślę o książce, kiedy dopiero co ją odłożę i nie mogę się doczekać, kiedy ją pochłonę, jest naprawdę dobra a przede wszystkim absorbująca. Tak było teraz, naprawdę ciekawa historia, wymagająca dużego zaangażowania pisarki i wiedzy na temat muzyki,...

Bardzo fajna, przyjemnie i szybko się czytało- tak jak poprzednie części. Polecam każdemu, kto lubi powieści historyczne lub sagi rodzinne. Nie byłabym sobą, gdybym się nie doczepiła jakiegoś niuansu, więc : drażniło mnie, że różne postacie nazywane były tym samym imieniem (nawet drugoplanowe czy epizodyczne, gdzie to imię naprawdę można było dać jakiekolwiek) i druga rzecz, w jednej części Kasia jest opisywana jako brunetka i zostaje to podkreślone dobitnie a w kolejnej jest już ruda :P ja wiem, że to nie ma żadnego znaczenia, ale lubię jak w literaturze wszystko jest dokładnie dograne :)

Bardzo fajna, przyjemnie i szybko się czytało- tak jak poprzednie części. Polecam każdemu, kto lubi powieści historyczne lub sagi rodzinne. Nie byłabym sobą, gdybym się nie doczepiła jakiegoś niuansu, więc : drażniło mnie, że różne postacie nazywane były tym samym imieniem (nawet drugoplanowe czy epizodyczne, gdzie to imię naprawdę można było dać jakiekolwiek) i druga...

Bardzo dobra i rzetelna książka, dla osób, które znają już nieco działanie umysłu, czy słynne prawo przyciągania. Wszystko jest energią, wszystko się łączy i ta książka pokazuje na to dobitne dowody :)

Bardzo dobra i rzetelna książka, dla osób, które znają już nieco działanie umysłu, czy słynne prawo przyciągania. Wszystko jest energią, wszystko się łączy i ta książka pokazuje na to dobitne dowody :)

Jeśli kogoś interesuje Prawo założenia, teoria wieloswiatow i energetyka, to poczuje się jak w domu. Bardzo dobrze wyjaśnione równolegle rzeczywistości i wpływ jaki możemy na nie wywierać, a raczej jaki mam wybór odnośnie tego co dostajemy z zewnątrz :) Polecam!

Jeśli kogoś interesuje Prawo założenia, teoria wieloswiatow i energetyka, to poczuje się jak w domu. Bardzo dobrze wyjaśnione równolegle rzeczywistości i wpływ jaki możemy na nie wywierać, a raczej jaki mam wybór odnośnie tego co dostajemy z zewnątrz :) Polecam!

Nie powinnam zabierać się za literaturę typowo kobiecą, która do mnie zupełnie nie przemawia, ale skusiłam się, bo autorkę znam z powieści "Słowik".
Najbardziej w tej książce podobała mi się okładka :)
A tak poważnie, nie była zła jeśliby patrzeć pod kątem tego gatunku, ale nie była też porywająca. Momentami mocno mdła i przewidywalna.

Nie powinnam zabierać się za literaturę typowo kobiecą, która do mnie zupełnie nie przemawia, ale skusiłam się, bo autorkę znam z powieści "Słowik".
Najbardziej w tej książce podobała mi się okładka :)
A tak poważnie, nie była zła jeśliby patrzeć pod kątem tego gatunku, ale nie była też porywająca. Momentami mocno mdła i przewidywalna.

Jedyne słowo jakie przychodzi mi na myśl po przeczytaniu tej książki to: "piękna". Wspaniała opowieść, magiczny świat przedstawiony w książce, który dokładnie "widziałam" w swojej głowie. Interesujące postacie, tak różne od siebie. Powieść wręcz w siebie wsiąka czytelnika, gratka dla prawdziwych marzycieli :)

Jedyne słowo jakie przychodzi mi na myśl po przeczytaniu tej książki to: "piękna". Wspaniała opowieść, magiczny świat przedstawiony w książce, który dokładnie "widziałam" w swojej głowie. Interesujące postacie, tak różne od siebie. Powieść wręcz w siebie wsiąka czytelnika, gratka dla prawdziwych marzycieli :)

Nie mam zastrzeżeń, bardzo poprawnie i konkretnie napisana książka na temat jelit. Nie jest duża objętościowo, za to napakowana konkretnymi informacjami, żadnego lania wody. Nie dowiedziałam się niczego co by mnie zwaliło z nóg i wprowadziło w stan ekscytacji, jednak spodobało mi się ujęcie i opisanie konkretnych grup bakterii jelitowych, warto to wiedzieć :) Poza tym (jeśli ktoś to lubi) na końcu książki są ciekawe i bardzo zdrowo brzmiące przepisy na różne przekąski i potrawy. W skrócie, warto wypożyczyć ale nie kupować

Nie mam zastrzeżeń, bardzo poprawnie i konkretnie napisana książka na temat jelit. Nie jest duża objętościowo, za to napakowana konkretnymi informacjami, żadnego lania wody. Nie dowiedziałam się niczego co by mnie zwaliło z nóg i wprowadziło w stan ekscytacji, jednak spodobało mi się ujęcie i opisanie konkretnych grup bakterii jelitowych, warto to wiedzieć :) Poza tym...

Jakkolwiek to brzmi ta książka przyprawiła mnie o mdłości. Te wszystkie latające wszędzie kurwy i opisy wymiocin sprawiły, że straciłam apetyt na cały dzień. Nie polubiłam głównego bohatera, wręcz miałam ochotę potrząsnąć książką kiedy przeczytałam, jak wszystkie starannie przygotowane "słoiki" przez jego matkę, od razu wyrzucał do kosza. Jacek to zimny egocentryk, który czuje się lepszy od innych. Pewnie taki był zamysł, nie każdego głównego bohatera da się lubić. Poza tym zauważyłam, że trzy niezwiązane że sobą postaci w książce miały na imię Marek. Nie wiem, może to celowy zabieg. Dodatkowo zmienianie ksywki procenta na pioruna. Nie lubię takich niedogranych rzeczy. Jednak co przyznaję, książka jest bardzo ciekawa, czytając ją czułam się jakbym oglądała mroczny i sensacyjny film. Nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobała, jednak na jakiś czas muszę odstawić ten typ książek.

Jakkolwiek to brzmi ta książka przyprawiła mnie o mdłości. Te wszystkie latające wszędzie kurwy i opisy wymiocin sprawiły, że straciłam apetyt na cały dzień. Nie polubiłam głównego bohatera, wręcz miałam ochotę potrząsnąć książką kiedy przeczytałam, jak wszystkie starannie przygotowane "słoiki" przez jego matkę, od razu wyrzucał do kosza. Jacek to zimny egocentryk, który...

Bardzo dobrze i w interesujący sposób napisana książka o wilkach. Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy, nie będąc już i tak zielona w tym temacie. Musiałam jedynie pomijać momenty,gdzie z prawdziwą dokładnością były opisywane polowania wilków i daremna walka o życie ich ofiar. Ja wiem, że taki jest świat natury, a jednak nie mogłam tego czytać bez emocji. Miałam wrażenie, że momentami autorka książek zapomina, że łanie to też czujące zwierzęta a nie tylko pożywienie wilków. Niemniej, książka naprawdę interesującą, wiele ciekawych przemyśleń, cytatów, do tego piękne fotografie. Szczerze polecam :)

Bardzo dobrze i w interesujący sposób napisana książka o wilkach. Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy, nie będąc już i tak zielona w tym temacie. Musiałam jedynie pomijać momenty,gdzie z prawdziwą dokładnością były opisywane polowania wilków i daremna walka o życie ich ofiar. Ja wiem, że taki jest świat natury, a jednak nie mogłam tego czytać bez emocji. Miałam...

Świetna powieść, od której nie mogłam się oderwać. Uwielbiam takie sagi rodzinne i obserwowanie wzlotów i upadków jej członków. Postacie są żywe, interesujące ale nie przerysowane. Bardzo ciekawa fabuła, dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła, jak najbardziej polecam :)

Świetna powieść, od której nie mogłam się oderwać. Uwielbiam takie sagi rodzinne i obserwowanie wzlotów i upadków jej członków. Postacie są żywe, interesujące ale nie przerysowane. Bardzo ciekawa fabuła, dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła, jak najbardziej polecam :)

Tak mnie wymęczyła ta książka, że powstrzymam się od oceniania. Długo polowałam na tą pozycję, naprawdę doceniam kunszt językowy autora a jednak mam wrażenie, że to przerost formy nad treścią i tak naprawdę nie wiadomo o czym się czyta. Przemęczyłam, ponieważ była na mojej liście.

Tak mnie wymęczyła ta książka, że powstrzymam się od oceniania. Długo polowałam na tą pozycję, naprawdę doceniam kunszt językowy autora a jednak mam wrażenie, że to przerost formy nad treścią i tak naprawdę nie wiadomo o czym się czyta. Przemęczyłam, ponieważ była na mojej liście.

Niestety nie dałam rady ukończyć tej książki, nie porwała mnie. Główna bohaterka swoją infantylnością zniechęciła mnie totalnie do tej powieści. Ponad trzydziestoletnia kobieta używająca określeń "przyjęłam postawę pieszczotliwej kotki", obrażająca się na swojego faceta i upijająca przy tym winem ze swoim przyjacielem-gejem na którego ma ochotę, wprawia mnie w zwyczajne zdziwienie i irytację. Bardzo nie lubię w ten sposób przedstawianego modelu współczesnej kobiety, i o ile Bridget Jones jest urocza, tak pani doktor ze "Szmaragdowej Tablicy" jest po prostu żenująca. Sam wątek powieści, zaginiony obraz, powrót do przeszłości, tajemnica- to całkowicie moje klimaty, a jednak nie mogłam się wciągnąć w tą opowieść :(
Niemniej to tylko moja opinia, mam świadomość, że nie wszyscy są tak wybredni, a może bardziej- kapryśni i uczuleni na główne bohaterki o mentalności piętnastolatki.

Niestety nie dałam rady ukończyć tej książki, nie porwała mnie. Główna bohaterka swoją infantylnością zniechęciła mnie totalnie do tej powieści. Ponad trzydziestoletnia kobieta używająca określeń "przyjęłam postawę pieszczotliwej kotki", obrażająca się na swojego faceta i upijająca przy tym winem ze swoim przyjacielem-gejem na którego ma ochotę, wprawia mnie w zwyczajne...

Spodziewałam się ciekawszej fabuły, trochę większej uwagi poświęconej bohaterom i ich losom a nie tylko polityce. Historia starożytnego Rzymu jest dla mnie najmniej interesującą, dlatego moje ocena jest bardzo subiektywna. Momentami bardzo nużąca powieść :(

Spodziewałam się ciekawszej fabuły, trochę większej uwagi poświęconej bohaterom i ich losom a nie tylko polityce. Historia starożytnego Rzymu jest dla mnie najmniej interesującą, dlatego moje ocena jest bardzo subiektywna. Momentami bardzo nużąca powieść :(

Nie wiem dlaczego to sobie robię. Raz na jakiś czas w moje ręce wpadnie romansidło mojej mamy i zachęcona ładną okładką, zaczynam to czytać. Nie zlicze ile razy przewracalam oczami podczas czytania tej książki. Ani nie jest odkrywcza, powielony schemat: szara myszka oraz On- piękny, tajemniczy lekarz do tego malarz jeżdżący na motocyklu. Oczywiście po pierwszyn spojrzeniu na naszą przeciętna bohaterkę, nie może o niej zapomnieć!
Zawsze sobie mówię: nigdy więcej. Oby tym razem był to naprawdę ostatni raz.

Nie wiem dlaczego to sobie robię. Raz na jakiś czas w moje ręce wpadnie romansidło mojej mamy i zachęcona ładną okładką, zaczynam to czytać. Nie zlicze ile razy przewracalam oczami podczas czytania tej książki. Ani nie jest odkrywcza, powielony schemat: szara myszka oraz On- piękny, tajemniczy lekarz do tego malarz jeżdżący na motocyklu. Oczywiście po pierwszyn spojrzeniu...