Łatwopalni

Książka którą czyta się bardzo szybko.
Przeczytałam naprawdę dużo książek o twardych facetach z ciężką przeszłością, zaplątanych w nielegalne interesy jeżdżących na motorach, ,,,
No cóż. Tutaj tak nie jest.
Znaczy jest wszystko. Ale główny bohater jest inny przez co całkiem inaczej czyta się tą książkę, Tutaj główny bohater to lekarz a zarazem malarz, więc trzeba spojrzeć na książkę z nieco innej perspektywy niż w innych tego typu książkach. Przeżył w życiu traumę, a i owszem, jednak nie znaczy to że będzie biegał po mieście wymachując giwerą i wciągając dragi. Jak sobie z tym poradził? przeczytaj a się dowiesz. Ja polecam książkę bardzo serdecznie,

Jedyne co "rzuciło mi się w oczy" to pora roku w której dzieje się akcja książki, niby ciągle opisywana jest jesień, a grill u koleżanki z pracy głównej bohaterki odbył się w maju,,,, tak że ten, miałam z tym problem,

Książka którą czyta się bardzo szybko.
Przeczytałam naprawdę dużo książek o twardych facetach z ciężką przeszłością, zaplątanych w nielegalne interesy jeżdżących na motorach, ,,,
No cóż. Tutaj tak nie jest.
Znaczy jest wszystko. Ale główny bohater jest inny przez co całkiem inaczej czyta się tą książkę, Tutaj główny bohater to lekarz a zarazem malarz, więc trzeba spojrzeć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nawet nie mogę dać 7 za faceta, mimo iż ciemne długie włosy i zielone oczy ma. Po okładce spodziewałam się czegoś innego. Innych bohaterów, chociaż takiego trochę bad boya. A on jakiś taki za dobry i za słodki.
Trochę naiwny styl i lekko pretensjonalna historia, za dużo w narracji uczuć i odczuć. Momentami miałam wrażenie, że na siłę autorka stawia bohaterów w trudnych życiowych sytuacjach. Jakieś to takie nieautentyczne dla mnie było. No i oczywiście czekałam tylko kiedy się skończy ciążą. Spoiler? Nie sądzę - to było do przewidzenia. W Polsce większość obyczajów kończy się ciążą.

Nawet nie mogę dać 7 za faceta, mimo iż ciemne długie włosy i zielone oczy ma. Po okładce spodziewałam się czegoś innego. Innych bohaterów, chociaż takiego trochę bad boya. A on jakiś taki za dobry i za słodki.
Trochę naiwny styl i lekko pretensjonalna historia, za dużo w narracji uczuć i odczuć. Momentami miałam wrażenie, że na siłę autorka stawia bohaterów w trudnych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nic specjalnego, książka bardzo przewidywalna. Bohaterzy okropnie mnie irytowali. Jedyny plus tej książki był taki, że szybko się ją czytało.

Nic specjalnego, książka bardzo przewidywalna. Bohaterzy okropnie mnie irytowali. Jedyny plus tej książki był taki, że szybko się ją czytało.

Pokaż mimo to

Przeszłość nieubłaganie wpływa na naszą teraźniejszość i przyszłość. Nasze decyzje czy niespodzianki od losu sprawiają, że albo jesteśmy szczęśliwi albo wciąż czegoś żałujemy, mamy do siebie pretensje, cierpimy. Doskonale opisała to Agnieszka Lingas-Łoniewska w trylogii 'Łatwopalni', której dwa wznowione tomy miałam okazję czytać.

Jarek Minc ma trzydzieści dziewięć lat i motocykl, którym wciąż przemieszcza się po Polsce, uciekając. Cztery lata temu w jego życiu doszło do traumatycznych zdarzeń, za które wciąż się obwinia; nie potrafi sobie wybaczyć. Koszmary budzą go z krzykiem każdej nocy. Przypadek sprawia, że pojawia się w małej miejscowości pod Wałbrzychem i spotyka na ulicy Monikę Rudzką, kobietę smutną, wręcz szarą. Widząc jej niechęć do mężczyzny zagadującego ją z czarnego samochodu, postanawia jej pomóc. Wynajmuje pokój u pań Rudzkich nieświadomy, jak bardzo zmieni nie tylko swoje życie.

Monika jest miejscową nauczycielką języka polskiego. Mieszka z matką - Marią, z którą nie ma dobrych relacji; może winna jest temu prawda sprzed lat, ukryta jedynie w sercu Marii? Dziesięć lat temu Monika została sama, zerwał z nią "złoty chłopiec" - Grzesiek, syn miejscowego biznesmena i podążając za pragnieniami ojca ożenił się z kimś innym. Jednak obiecał Monice, że nie da jej spokoju - dlaczego, skoro ma teraz swoją rodzinę?


Dwoje skrzywdzonych ludzi, zagubionych, spragnionych bliskości drugiego człowieka odnalazło się w pokoiku na poddaszu. Monika i Jarek zaczęli się do siebie zbliżać i choć skrywane tajemnice długo nimi pozostawały, to z każdym dniem stają się coraz bardziej otwarci. Napięcie między nimi rośnie i choć chcieliby wiele, demony im nie pozwalają. Po każdym kroku do przodu, krok do tyłu. Oboje są pełni obaw co do przyszłości, oboje walczą ze sobą, swoimi uczuciami oraz z małomiasteczkowym postrzeganiem i na deser - z zazdrością. A kiedy dołączy do tego zemsta... ich los będzie niepewny.

Z każdą stroną lektury pojawia się coraz więcej pytań - czy Maria wyzna córce prawdę? Co tak naprawdę wydarzyło się w życiu Jarka i czy zacznie zależeć mu na przyszłości bardziej, niż na przeszłości? Kogo wybierze Monika i czy jej serce zniesie zmiany, które przygotowało życie? Czy Sylwia będzie miała siłę na walkę o miłość do męża alkoholika?
Tak, to jeden z problemów drugiego planu - alkoholizm. Wielka miłość naznaczona pijącym współmałżonkiem, jak postrzegają to dzieci, ile trudu musi wtedy włożyć żona, by utrzymać rodzinę. Jak długo jest w stanie walczyć...

"Łatwopalni" to znana mi już powieść, czytałam ją bowiem kilka lat temu, jednak jak się okazało w trakcie lektury, w głowie pozostał mi jedynie zarys. Historię odświeżyłam sobie ze szczegółami a emocje pojawiły się tak mocne, jakbym nie znała jej zupełnie. Znając również twórczość autorki miałam pewność, że nie będzie różowo. Zawsze kiedy jest zbyt dobrze, Agnieszka wprowadza do fabuły "czarny charakter", który miesza, kombinuje i sprowadza na bohaterów pozytywnych - kłopoty. Książkę czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Fabuła dostarcza nie tylko wzlotów i upadków, ale również tajemnic, kłamstw i niedopowiedzeń. Tak naprawdę jest poprowadzona w taki sposób, że czytelnik nie ma pewności, jak zakończy się ten tom.


Podsumowując - "Łatwopalni" to historia pełna emocji i zawirowań, drapieżności, traum i celnych ripost; tęsknoty, bólu, żalu, rozczarowania i sekretów rodzinnych. Serca matek będą pełne współczucia dla losu dzieci, wielokrotnie będzie konieczność przeprowadzenia szczerych rozmów. Bohaterów męczą wyrzuty sumienia, demony przeszłości, ale i pożądanie. Często żyją jedynie połowicznie, czekając na zmiany, ale przecież same nie nadejdą... To powieść o nienawiści, niespełnionej miłości, wycofaniu i marzeniach, polecam!

Przeszłość nieubłaganie wpływa na naszą teraźniejszość i przyszłość. Nasze decyzje czy niespodzianki od losu sprawiają, że albo jesteśmy szczęśliwi albo wciąż czegoś żałujemy, mamy do siebie pretensje, cierpimy. Doskonale opisała to Agnieszka Lingas-Łoniewska w trylogii 'Łatwopalni', której dwa wznowione tomy miałam okazję czytać.

Jarek Minc ma trzydzieści dziewięć lat i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Twórczość Agnieszki Lingas-Łoniewskiej jest mi już znana i z przyjemnością sięgam po jej kolejne powieści. Moim nieśmiałym marzeniem jest nadrobienie wszystkich, ale czy i kiedy się to wydarzy – nie mam pojęcia. W ostatnich dniach udało mi się sięgnąć nareszcie po pierwszy tom z serii Łatwopalni, a o tym, czy mi się ta historia podobała, opowiem za chwilę.

On jest mężczyzną uciekającym przed dręczącą przeszłością. Nigdzie nie zagrzewa miejsca na dłużej, a Polskę przemierza na swoim motocyklu. Ona jest nauczycielką, mieszkającą z wymagającą matką, która nadal nie może wybaczyć jej dawnych błędów. W miasteczku, w którym mieszkają, wszystko jest ustalane raz na zawsze, więc prawdopodobnie już zawsze będą mieszkać tylko we dwie. Los zrzuca jednak Jarka właśnie w okolice miasteczka, więc pozostaje teraz pytanie: czy uda mu się wstrząsnąć światem Moniki i obudzić uśpioną miejscowość?

Główni bohaterowie zdecydowanie zasługują na kilka słów. Monika to postać, którą polubiłam od samego początku i poczułam w stosunku do niej coś na wzór współczucia. Jest dorosłą kobietą, która właściwie została skazana na mieszkanie ze swoją matką do końca życia, w dodatku z ogromnym poczuciem winy. Autorka bardzo dobrze wykreowała tę postać i jako czytelnik mogłam poczuć to, co przeżywała aktualnie bohaterka.

Jeśli chodzi o postać Jarka, to o nim również mam coś dobrego do powiedzenia. Bardzo polubiłam tego bohaterka, ponieważ mimo przypisywanych mu łatek (skoro jeździ na motocyklu i ma długie włosy, to najpewniej jest niebezpieczny i w ogóle jest to diabeł wcielony), nie poddawał się i starał się pokazać Monice z jak najlepszej strony, a to, co mówią o nim inni, niezbyt go interesowało. Jest to bardzo dobra postawa i muszę przyznać, że właśnie dzięki temu tak bardzo polubiłam tego bohatera. Jego historia mnie z kolei bardzo poruszyła i no cóż, nie umiem o nim powiedzieć złego słowa.

Jak zawsze warsztat autorki zasługuje na pochwałę i uważam, że nie bez przyczyny Agnieszkę Lingas-Łoniewską nazywa się dilerką emocji. To jak ta kobieta pisze i przedstawia historie swoich bohaterów, jest świetne i nie mogę wyjść z zachwytu. W Łatwopalnych pełno jest ukrytego bólu, prześladującej przeszłości i przede wszystkim emocji, które z łatwością przechodzą na czytelnika. Nie będzie to więc zadziwiające, jeśli napiszę, że ta powieść mnie wciągnęła i sprawiła, że muszę poznać dalsze losy tych bohaterów.

W tej książce nie brakuje ciekawych postaci, wciągającej akcji oraz zwrotów akcji. Jeżeli jeszcze zastanawiacie się, czy czytać tę książkę - pragnę rozwiać Wasze wątpliwości. No, a jeżeli po prostu szukacie dobrego romansu, który może zająć Wasze myśli, to z całego serca polecam Wam Łatwopalnych.

Twórczość Agnieszki Lingas-Łoniewskiej jest mi już znana i z przyjemnością sięgam po jej kolejne powieści. Moim nieśmiałym marzeniem jest nadrobienie wszystkich, ale czy i kiedy się to wydarzy – nie mam pojęcia. W ostatnich dniach udało mi się sięgnąć nareszcie po pierwszy tom z serii Łatwopalni, a o tym, czy mi się ta historia podobała, opowiem za chwilę.

On jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Standardowy romans, książkę czytało się szybko i można było się przy niej zrelaksować Najbardziej podobało mi się nawiązanie autorki do tekstu Jacka Cygana Łatwopalni "A my tak łatwopalni biegniemy w ogień by mocniej żyć"

Standardowy romans, książkę czytało się szybko i można było się przy niej zrelaksować Najbardziej podobało mi się nawiązanie autorki do tekstu Jacka Cygana Łatwopalni "A my tak łatwopalni biegniemy w ogień by mocniej żyć"

Pokaż mimo to

Nie wiem czemu tak długo omijałam tę pozycję. Pełna zagmatwanych życiowych problemów i nadziei, że każdy moze liczyć na drugą szansę, jeśli tylko sobie na to pozwoli. Szybko biorę się za następne części ☺️

Nie wiem czemu tak długo omijałam tę pozycję. Pełna zagmatwanych życiowych problemów i nadziei, że każdy moze liczyć na drugą szansę, jeśli tylko sobie na to pozwoli. Szybko biorę się za następne części ☺️

Pokaż mimo to

" Ludzie są tacy łatwopalni. Płoną i gasną, zanim słońce zdąży się schować za chmurami. Po co to wszystko? Jesteśmy tylko maleńkim płomykiem. Czy nie lepiej płonąć  jasnym blaskiem i pod koniec dnia zniknąć z godnością  i z poczuciem dobrze wykonanego zadania?".

  Autorka nie bez powodu nazywana jest dilerką emocji. Jej książki rozwalają emocjonalnie, kryją w sobie zarówno złość jak i wzruszenia. Zawsze chce się po nie sięgać.

 Monika mieszka w małej podwałbrzyskiej miejscowości z mamą, z którą nie może się porozumieć. Przeszłość zakorzeniona w sercu Pani Rudzkiej mocno odbija się na relacjach z córką. Monika, nauczycielka w miejscowej szkole, jakoś radzi sobie w życiu publicznym, lecz w prywatnym zakamarku jest "żółwiem", który chowa się w swojej skorupie. Porzucona przez Grześka, bogatego przedsiębiorcę i swoją pierwszą miłość, nierozumiana przez matkę, ma swoje marzenia, jednak ich realizację przesłania strach. Światełko w tunelu na wyjscie ze szczelnego kokonu pojawia się wraz z Jarkiem Mincem.

"Było jej przykro, czuła się odrzucona, mała, nic niewarta, pomijana. Zdawało się jej, że już zwalczyła w sobie te uczucia, ale nie wcale nie odeszły, ukryła się tylko i czekały na moment słabości, aby wrócić. I przypomnieć jej tę małą dziewczynkę, która robi wszystko, aby zasłużyć na dobre słowo  i choć odrobinę uczucia".

  Jarek ("poraniony, z duszą poznaczoną bliznami win, zaplątany w rozpaczy, zatracony w rozpamiętywaniu")   to wolny duch, który wciąż ucieka przed bólem i cierpieniem. To, co stało się w przeszłości, nieustannie odbija się na jego wegetacji. Dopóki nie upora się ze swoim sumieniem, nie będzie mógł normalnie zacząć żyć.  Zdaje się na los, który skrzyżował jego drogę z drogą pięknej nauczycielki. Ich serca lgną do siebie. Oboje chcą być kochani i rozumiani.  Mogą pomóc sobie wzajemnie uporać się z demonami. Czy jednak im sie to uda? Czy uleczą swoje dusze?

"Maski. Ludzie nienawidzą masek, ale nie potrafi bez nich żyć. On też nadal nosił swoją. Tylko ona potrafiła pod nią zajrzeć i dostrzec to, co próbował ukrywać".

    On wynajmuje u niej pokój, zakochują się w sobie - niby zwykła historia miłosna, ale słodyczy tu nie odnajdziecie. To historia przyprawiona pieprzem i solą na otwarte rany. To powieść o szukaniu i odnajdywaniu siebie. Mnie totalnie wciągnęła, a zakończenie wbiło w fotel. Dobrze, że mam przy sobie kolejne dwie części.

" Ludzie są tacy łatwopalni. Płoną i gasną, zanim słońce zdąży się schować za chmurami. Po co to wszystko? Jesteśmy tylko maleńkim płomykiem. Czy nie lepiej płonąć  jasnym blaskiem i pod koniec dnia zniknąć z godnością  i z poczuciem dobrze wykonanego zadania?".

  Autorka nie bez powodu nazywana jest dilerką emocji. Jej książki rozwalają emocjonalnie, kryją w sobie zarówno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po serii książek mafijnych sięgnęłam po tą pozycję. Nie zawiodłam się i dobrze spędziłam czas. Smutne jak bardzo łatwo zatracić się w zdobywaniu kariery by wszystko stracić. Jak trudno później odzyskać siebie samego. Jak trudno uwierzyć w miłość. Polecam

Po serii książek mafijnych sięgnęłam po tą pozycję. Nie zawiodłam się i dobrze spędziłam czas. Smutne jak bardzo łatwo zatracić się w zdobywaniu kariery by wszystko stracić. Jak trudno później odzyskać siebie samego. Jak trudno uwierzyć w miłość. Polecam

Pokaż mimo to

"Łatwopalni" to historia o bolesnej przeszłości, gojeniu ran i wybaczaniu sobie. Ale też opowieść o miłości pełnej niedopowiedzeń, łez i straconych szans, przy której nie raz się wzruszycie. U Pani Agnieszki, bohaterowie zakochują się szybko i bez pamięci, więc jeśli nie wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia, raczej nie odnajdziecie się w jej historiach. Ja tam jednak wierzę i uwielbiam je całym sercem. Wiem, że mamy teraz całe mnóstwo podobnych tematycznie historii, ale nikt nie potrafi opowiadać o nieszczęśliwej miłości równie emocjonalnie, co Agnieszka Lingas-Łoniewska. Warto zwrócić uwagę, na te już nie nowe, ale nieco odświeżone i wciąż bardzo poruszające książki. Już nie mogę się doczekać, aż poznam finał tej historii!

http://beauty-little-moment.blogspot.com/2020/10/atwopalni-i-przebudzenie-agnieszka.html

"Łatwopalni" to historia o bolesnej przeszłości, gojeniu ran i wybaczaniu sobie. Ale też opowieść o miłości pełnej niedopowiedzeń, łez i straconych szans, przy której nie raz się wzruszycie. U Pani Agnieszki, bohaterowie zakochują się szybko i bez pamięci, więc jeśli nie wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia, raczej nie odnajdziecie się w jej historiach. Ja tam jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to