Najbardziej podobały mi się opisy sytuacji politycznej Iranu. Lubię książki z których można się dowiedzieć faktów historycznych, codzienności z tamtych okresów. Zaciekawiło mnie to na tyle, że szukałam więcej informacji o Iranie i jego historii.
Jeśli chodzi o bohaterki to ich po prostu nie lubię. Nie potrafię współczuć Elżbiecie. Jej uczucia i stany jakoś mnie nie przekonują. Żyje tyle lat z mężem, zdradziła go z facetem którego kompletnie nie zna.. wtedy jakoś nie czuła wstrętu i strachu.. jakoś nie rozumiem jej myślenia ani działania. Często robi ironiczne uśmiechy. Nie wiem czego jest to wina.. czy złego opisu bohaterki... Czytałam wiele książkę i wojnie i zranionych kobietach, i większość bohaterek lubiłam i im współczułam. Tutaj nie potrafię ich polubić. Wydaje mi się to wszystko niemożliwe w realnym życiu. Życie w małżeństwie bez miłości, ale jednoczęściowy uwielbienie męża i mówienie o nim jak o aniele. A jednocześnie zdrada z miłością z młodych lat, jakieś dziwne przyciągnie.. nie przemawia to do mnie. Nie potrafię opisać Elżbiety, a już ta sprawą z Bahar i jej zabójstwem to jakieś chore jest... Przecież dzieci Bahar były dorosłe. Ich świat by się tak łatwo nie zawalił.

Najbardziej podobały mi się opisy sytuacji politycznej Iranu. Lubię książki z których można się dowiedzieć faktów historycznych, codzienności z tamtych okresów. Zaciekawiło mnie to na tyle, że szukałam więcej informacji o Iranie i jego historii.
Jeśli chodzi o bohaterki to ich po prostu nie lubię. Nie potrafię współczuć Elżbiecie. Jej uczucia i stany jakoś mnie nie...

Jak dla mnie, troszkę za dużo polityki :).

Jak dla mnie, troszkę za dużo polityki :).

"Świat w płomieniach" autorstwa Marii Paszyńskiej to poruszająca podróż przez czasy i losy dwóch kobiet w Iranie z lat 60. XX wieku. Książka przemyca w sobie głębokie emocje, a jednocześnie pozwala czytelnikowi zanurzyć się w fascynującą historię politycznych i społecznych przemian w kraju.

Centralnymi postaciami są Stefania i Elżbieta, które mimo różnic w swoich życiach, łączy skomplikowana więź siostrzeńcza. Autorka doskonale przedstawia psychologiczne aspekty relacji między nimi, ukazując zarówno ich bliskość, jak i trudne chwile.

Maria Paszyńska sprawnie operuje historią polityczną, umiejętnie wprowadzając czytelnika w atmosferę tamtego czasu. Opisuje Iran jako kraj przeżywający burzliwe zmiany, a wydarzenia polityczne stanowią istotny kontekst dla losów bohaterek. Dodaje to narracji głębi i rozbudowuje perspektywę czytelnika na ówczesne realia.

Mistrzowskie kreacje postaci pozwalają czytelnikowi głębiej zrozumieć ich motywacje, wybory i dylematy. Halszka, jako ceniony naukowiec, oraz Stefania, starająca się odnaleźć w związku, stanowią fascynujące portrety kobiet zmagających się z własnymi demonami.

"Świat w płomieniach" to nie tylko opowieść o Iranie, ale także o sile kobiecej więzi i determinacji w obliczu trudności. Zrównoważone połączenie historii osobistej z tłem politycznym sprawia, że książka jest intrygującym i pouczającym czytelniczym doświadczeniem.

"Świat w płomieniach" autorstwa Marii Paszyńskiej to poruszająca podróż przez czasy i losy dwóch kobiet w Iranie z lat 60. XX wieku. Książka przemyca w sobie głębokie emocje, a jednocześnie pozwala czytelnikowi zanurzyć się w fascynującą historię politycznych i społecznych przemian w kraju.

Centralnymi postaciami są Stefania i Elżbieta, które mimo różnic w swoich życiach,...

6/10

6/10

Trzecia część cyklu ,,Owoc granatu" czyli ,,Świat w płomieniach" Siostry spędziły wiele lat w Iranie, obydwie wyszły za mąż, Stefania wyszła za swoją miłość z młodzieńczych lat, jednak jej wyobrażenie szczęśliwego życia małżeńskiego dość mocno minęło się z tym co jej ukochany miał jej do zaoferowania, natomiast Elżbieta została cenionym naukowcem i farmaceutom, jednak czas pokazał że zarówno Elżbieta jak i Stefania mocno minęły się ze szczęśliwym życiem i obydwie doświadczyły jeszcze wielu trudności życiowych. W porównaniu do dwóch poprzednich części ta książka zmieniła swoją tematykę z historii powojennej na zwykły romans z historią obyczajową w tle, po mimo że wiedziałam że tak to będzie to jednak poczułam mały zawód. Powieść nie jest zła jednak nie ma już tego klimatu jaki miały wcześniejsze części.

Trzecia część cyklu ,,Owoc granatu" czyli ,,Świat w płomieniach" Siostry spędziły wiele lat w Iranie, obydwie wyszły za mąż, Stefania wyszła za swoją miłość z młodzieńczych lat, jednak jej wyobrażenie szczęśliwego życia małżeńskiego dość mocno minęło się z tym co jej ukochany miał jej do zaoferowania, natomiast Elżbieta została cenionym naukowcem i farmaceutom, jednak czas...

W ciągu dwóch dni przeczytałem dwa pierwsze tomy. Połknąłem je po prostu. Lubię zarówno okres II wojny światowej a jeszcze bardziej zaciekawił mnie etap opisany w Iranie. Niestety na razie nigdzie nie mogę dostać trzeciego tomu na ebooka , może ktoś wie gdzie lub pożyczy.

W ciągu dwóch dni przeczytałem dwa pierwsze tomy. Połknąłem je po prostu. Lubię zarówno okres II wojny światowej a jeszcze bardziej zaciekawił mnie etap opisany w Iranie. Niestety na razie nigdzie nie mogę dostać trzeciego tomu na ebooka , może ktoś wie gdzie lub pożyczy.

Jak to mówią piątek weekendu początek.😅 Jakie macie plany? Ja po intensy

Dziś przychodzę z opinią o kolejnym tomie z cyklu Owoc granatu. W moim odczuciu jest to jedna z ciekawszych części. Każdy z bohaterów musi zmierzyć się ze swoimi demonami, przepracować traumy i nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości. A ta zdecydowanie nie rozpieszcza. Po latach spokoju, rewolucja arabska zmusza Elżbietę i Stefanię do ucieczki z bezpiecznej przystani, jaką był dla nich Iran. Nowe życie zaczynają w Paryżu - jednak okazuje się że to tylko kolejny przystanek.
Życie pod wspólnym dachem jest trudne. Wszystkie problemy przed którymi bliźniaczki uciekły, doganiają je i uderzają w nie z ogromną siłą.
Ta część to ciekawy portret psychologiczny poszczególnych postaci. To opowieść o ludziach, którym przyszło się mierzyć z wojenną trzymą. Nie jest to łatwe, bo takie rany nie potrafią się zagoić, mimo starań. Przenoszą się natomiast na kolejne pokolenia.

Muszę przyznać że czytało mi się bardzo szybko tę książkę - mimo iż zachowanie głównych bohaterek potrafiło mocno irytować. 🙈

Jak to mówią piątek weekendu początek.😅 Jakie macie plany? Ja po intensy

Dziś przychodzę z opinią o kolejnym tomie z cyklu Owoc granatu. W moim odczuciu jest to jedna z ciekawszych części. Każdy z bohaterów musi zmierzyć się ze swoimi demonami, przepracować traumy i nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości. A ta zdecydowanie nie rozpieszcza. Po latach spokoju, rewolucja...

OPINIA DOTYCZY CAŁOŚCI

Tetralogię „Owoc granatu” Marii Paszyńskiej połknęłam jednym tchem. To poruszająca saga, której akcja zaczyna się tuż przed drugą wojną światową, a kończy na początku XXI wieku.

Ostatnie lato 1939 roku nastoletnie bliźniaczki Elżbieta i Stefania spędzają u dziadków na Kresach. Piękna pogoda, czytanie książek, odwiedziny u znajomych i wreszcie pierwsze miłości… - tę sielankę zakłócają wieści o zbliżającej się wojnie, chociaż nie wszyscy chcą w to wierzyć.
Siostry, mimo iż wizualnie podobne jak dwie krople wody, różnią się charakterem. Elżbieta uwielbia towarzyszyć dziadkom w codziennych pracach, włóczyć się samotnie po okolicy i zachwycać przyrodą. Stefcia nie lubi opuszczać dworku, w którym oddaje się swoim pasjom – grze na skrzypcach, czytaniu poezji, marzeniom o sławie oraz bogatym mężu.

Życie dziewcząt zmienia się drastycznie, gdy wraz z częścią rodziny trafiają do bydlęcego wagonu, który wywiezie je na Syberię.
Radziecki łagier to piekło na ziemi, ale i sprawdzian siostrzanych uczuć. To również pierwszy, ale nie ostatni etap ich wojennej i powojennej tułaczki.

Autorka stworzyła poruszającą opowieść, która akcja rozgrywa się w różnych miejscach. Losy sióstr toczą się rozbieżnie, ale niezmiennie łączy je młodzieńcza miłość do tego samego mężczyzny oraz psychiczna trauma.
Perypetie kobiet i ich bliskich śledzi się jednym tchem, tym bardziej, że wydarzenia są nieprzewidywalne i wciąż pojawiają się nowe wątki oraz postacie.

Bardzo dobrze ukazane jest tło historyczne, co jest jedną z cech prozy Marii Paszyńskiej.
Polecam – to idealna seria na lato!

OPINIA DOTYCZY CAŁOŚCI

Tetralogię „Owoc granatu” Marii Paszyńskiej połknęłam jednym tchem. To poruszająca saga, której akcja zaczyna się tuż przed drugą wojną światową, a kończy na początku XXI wieku.

Ostatnie lato 1939 roku nastoletnie bliźniaczki Elżbieta i Stefania spędzają u dziadków na Kresach. Piękna pogoda, czytanie książek, odwiedziny u znajomych i wreszcie...

Niestety książka mnie ogromnie rozczarowała. Po pierwszym wciągającym tomie, drugim słabym, miałam nadzieję, że kolejny tom powieści czymś mnie zaskoczy. Historia jest bardzo nudna, nie ma w sobie dynamiki. Autorka po kilkanaście razy powtarza te same przemyślenia bohaterów, przypomina po parę razy te same sytuacje spotykające bohaterów. Mam wrażenie, że autorka nie miała już pomysłu, jak rozwinąć postaci i stąd skoki w czasie. Dodatkowo zamiast historii o ludziach, dostaję mnóstwo informacji politycznych.

Niestety książka mnie ogromnie rozczarowała. Po pierwszym wciągającym tomie, drugim słabym, miałam nadzieję, że kolejny tom powieści czymś mnie zaskoczy. Historia jest bardzo nudna, nie ma w sobie dynamiki. Autorka po kilkanaście razy powtarza te same przemyślenia bohaterów, przypomina po parę razy te same sytuacje spotykające bohaterów. Mam wrażenie, że autorka nie miała...

Trzecia część serii Owoc Granatu. Dalsze losy bliźniaczek Elżbiety i Stefanii, a w tle Iran na skraju kryzysu. Siostry ułożyły sobie życie z dala od siebie, ale czy znalazły prawdziwe szczęście? Ciekawa i refleksyjna powieść.

Trzecia część serii Owoc Granatu. Dalsze losy bliźniaczek Elżbiety i Stefanii, a w tle Iran na skraju kryzysu. Siostry ułożyły sobie życie z dala od siebie, ale czy znalazły prawdziwe szczęście? Ciekawa i refleksyjna powieść.