Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zanim w ręce wpadła mi ta książka, przekopałam cały blog Piotra C. I wiecie co? Mi się podobało.

Książka raczej nie spotkała się z przychylnością opinii publicznej, bo płytki język, bo bzdury, bo spaczony pogląd głównego bohatera na kobiety i świat, bo przekleństwa.

Tak, zgadza się. Przekleństw jest dużo, wulgarnych określeń też się znajdzie kilka i o ile w "normalnych książkach" raczej przeszkadza mi nadmiar takich zwrotów, o tyle tutaj nie było to dla mnie ani dziwne ani powodem do zgorszenia.

Autor tak wykreował fabułę, bohaterów, że ta książka naprawdę brzmiała by dziwnie gdyby była napisana przykładną polszczyzną.

O czy jest książka?

O życiu. Tak, o życiu. O tym, że ludzie mając słabo płatną pracę, nie mają za co żyć, za co spełniać marzeń i tęskni im się do wyższego poziomu. Ale są też ludzie, którzy mają dobrą pracę, dobre pieniądze, ładne mieszkanie oczywiście wyposażone w znanym sklepie i co? I okazuje się, że oni też najszczęśliwsi nie są. Bo takie właśnie jest życie. Nie pieniądze świadczą o naszym szczęściu albo jego braku, ale jednak odgrywają ważną rolę w tym przedstawieniu.

Ci ludzie z "wyższych sfer" wykształceni, modnie ubrani, znający każdy klub w dużym mieście też potrzebują miłości i bliskości drugiej osoby, ale jak wiadomo tego akurat nie kupi się za żadne pieniądze.

Sposób w jaki Czarny wyraża się o kobietach? Cóż, może i nie jest zbyt romantyczny ale i tacy ludzie są. Bardzo wielu mężczyzn wyraża się w taki sposób, co nie znaczy, że ja to popieram i mi się to podoba. Na pocieszenie mogę dodać, że ta ziemia nosi też normalnych facetów, którzy w kobietach widzą coś więcej niż dupę i cycki.

Na koniec chciałam podkreślić, że choć autor szokuje słownictwem, w niesmaczny sposób opisuje życie młodych ludzi, to muszę powiedzieć, że to znikąd się nie wzięło. Mówią, że w każdej bajce jest ziarno prawdy i ja osobiście potrafię tą "prawdę" wyłuskać z masy przekleństw.

Daję 7/10 gwiazdek, bo może i lektura nie jest najwyższych lotów, ale to poniekąd nieprzerysowana prawda płynąca z życia. Książka przypisana do literatury pięknej. Trochę mam mieszane uczucia odnośnie tego, ten gatunek zawsze kojarzył mi się z czymś wyniosłym, czystym, pięknym, z prawdą. Tutaj mamy prawdę ale nie do końca ona jest przedstawiona w subtelny sposób. Osobiście lubię szukać mądrości w tekstach autora. I ja ją znajduje. A że pisana prostym słownictwem? Cóż czasem inaczej się nie da.

Zanim w ręce wpadła mi ta książka, przekopałam cały blog Piotra C. I wiecie co? Mi się podobało.

Książka raczej nie spotkała się z przychylnością opinii publicznej, bo płytki język, bo bzdury, bo spaczony pogląd głównego bohatera na kobiety i świat, bo przekleństwa.

Tak, zgadza się. Przekleństw jest dużo, wulgarnych określeń też się znajdzie kilka i o ile w "normalnych...

Pamiętam jak kilka razy omijałam tę książkę na półkach biblioteki, jakoś nie wydawała mi się ciekawa. Aż pewnego dnia z braku laku sięgnęłam po nią, no i w sumie mogłam tego nie robić.

Temat ciekawy, naprawdę można było z tego wiele wyciągnąć i zrobić świetny dramat, ale autorka skopała to i spłyciła tak bardzo, że chyba bardziej się już nie dało.

Przeczytałam ją dość szybko, ale bez żadnego punktu zaczepienia, bez żądnych przemyśleń, bez sympatii czy antypatii dla bohaterów. No szkoda.

Pamiętam jak kilka razy omijałam tę książkę na półkach biblioteki, jakoś nie wydawała mi się ciekawa. Aż pewnego dnia z braku laku sięgnęłam po nią, no i w sumie mogłam tego nie robić.

Temat ciekawy, naprawdę można było z tego wiele wyciągnąć i zrobić świetny dramat, ale autorka skopała to i spłyciła tak bardzo, że chyba bardziej się już nie dało.

Przeczytałam ją dość...

Mam poczucie zmarnowanego czasu i w zasadzie nie wiem co ta książka miała dać czytelnikowi. Żadnej mądrości tam nie znalazłam.

Mam poczucie zmarnowanego czasu i w zasadzie nie wiem co ta książka miała dać czytelnikowi. Żadnej mądrości tam nie znalazłam.

Zazwyczaj nie przepadam za literaturą młodzieżową, bo nie potrafiłam wśród niej znaleźć nic dla siebie, ale ta książka kusiła mnie od długiego czasu, a gdy w końcu po nią sięgnęłam to przepadłam. Dałam się wciągnąć w świat Deamona i Katy bez dwóch zdań. Naprawdę świetna historia, świetnie wykreowani bohaterowie, nie ma zbędnych durnot, za bardzo rozbudowanych wątków, które nie mają znaczenia. Cała historia nie jest banalna, jest spójna i ciekawa, a potyczki Deamona i Katy, to złoto.

Zazwyczaj nie przepadam za literaturą młodzieżową, bo nie potrafiłam wśród niej znaleźć nic dla siebie, ale ta książka kusiła mnie od długiego czasu, a gdy w końcu po nią sięgnęłam to przepadłam. Dałam się wciągnąć w świat Deamona i Katy bez dwóch zdań. Naprawdę świetna historia, świetnie wykreowani bohaterowie, nie ma zbędnych durnot, za bardzo rozbudowanych wątków, które...

Uwielbiam książki w takich formatach. Oszczędność słów, a głębia treści. Piękne słowa, przemyślenia prosto z serca. Idealna dla wrażliwców. Ktoś może powiedzieć, że to banał ale jak prawdziwy. Piękna.

Uwielbiam książki w takich formatach. Oszczędność słów, a głębia treści. Piękne słowa, przemyślenia prosto z serca. Idealna dla wrażliwców. Ktoś może powiedzieć, że to banał ale jak prawdziwy. Piękna.

Rzadko kiedy sięgam po książki z gatunku fantastyki czy science-fiction, ta na początku też nie wydawała mi się ciekawa, ale w końcu po obejrzeniu filmu skusiłam się na książkę i ku swojemu zaskoczeniu całkiem sprawnie przebrnęłam do końca.

Fajna, lekka w odbiorze, delikatny wątek miłosny, ciekawa tematyka. Bardzo podobało mi się napięcie, które autorka zbudowała i sprawnie ukryła między słowami, a także subtelny wątek romantyczny, który dodaje smaku całemu przedsięwzięciu, ale nie dominuje w książce. Wielki plus za to.

Rzadko kiedy sięgam po książki z gatunku fantastyki czy science-fiction, ta na początku też nie wydawała mi się ciekawa, ale w końcu po obejrzeniu filmu skusiłam się na książkę i ku swojemu zaskoczeniu całkiem sprawnie przebrnęłam do końca.

Fajna, lekka w odbiorze, delikatny wątek miłosny, ciekawa tematyka. Bardzo podobało mi się napięcie, które autorka zbudowała i...

Drugi tom "Niezgodnej" wciągnął mnie jeszcze bardziej niż pierwszy. Ciekawa i przyjemna książka. Dobrze się czyta, a emocje bohaterów czuję jak swoje własne. Nie raz i nie dwa czułam dreszcz strachu na plecach, a później ulgę. Naprawdę fajna książka.

Drugi tom "Niezgodnej" wciągnął mnie jeszcze bardziej niż pierwszy. Ciekawa i przyjemna książka. Dobrze się czyta, a emocje bohaterów czuję jak swoje własne. Nie raz i nie dwa czułam dreszcz strachu na plecach, a później ulgę. Naprawdę fajna książka.

Ciężko mi napisać coś sensownego o tej książce, bo dla mnie osobiście byłą ciężka w odbiorze. Bardzo długo ją czytałam, bo kilka razy robiłam dłuższe przerwy i za każdym razem dość niechętnie do niej wracałam, ale chciałam ją przeczytać w całości, choćby po to aby móc szczerze ją ocenić.
Niby pomysł ciekawy, ale jakieś wykonanie słabe. Coś mnie w niej ciekawiło, ale jednocześnie nudziło. Nie było tam punktu zaczepienia dla mnie, który by wprowadził mnie na wyżyny emocjonalnego zachwytu.

Ciężko mi napisać coś sensownego o tej książce, bo dla mnie osobiście byłą ciężka w odbiorze. Bardzo długo ją czytałam, bo kilka razy robiłam dłuższe przerwy i za każdym razem dość niechętnie do niej wracałam, ale chciałam ją przeczytać w całości, choćby po to aby móc szczerze ją ocenić.
Niby pomysł ciekawy, ale jakieś wykonanie słabe. Coś mnie w niej ciekawiło, ale...

To chyba moja ulubiona książka tej autorki, mimo, że cały jej dorobek średnio trafia w mój gust literacki. Ale ta była całkiem przyjemna. Trochę się pośmiałam, troszkę wzruszyłam, trochę się bałam. Może zabrakło mi jakiejś iskrzącej głębi w tym romansie, ale ja to zawsze mam wygórowane wymagania wobec literatury. Przeczytałam ją dwa razy, nie wiem czy jak bym przeczytałam kolejny raz, to miałabym takie samo zdanie na jej temat, czy może lepsze albo gorsze ale teraz wydaje mi się całkiem miła w odbiorze.

To chyba moja ulubiona książka tej autorki, mimo, że cały jej dorobek średnio trafia w mój gust literacki. Ale ta była całkiem przyjemna. Trochę się pośmiałam, troszkę wzruszyłam, trochę się bałam. Może zabrakło mi jakiejś iskrzącej głębi w tym romansie, ale ja to zawsze mam wygórowane wymagania wobec literatury. Przeczytałam ją dwa razy, nie wiem czy jak bym przeczytałam...

Nie wiem czemu ale książki z tej serii bardzo długo omijałam. Chociaż były szumnie zapowiadane i raczej wyczekiwane, ja jakoś nie mogłam się do nich przekonać. Aż pewnego dnia w końcu do niej usiadłam i ciężko było mi przebrnąć przez pierwsze strony. Bardzo się nudziłam, ale nie poddałam się. Ku mojej radości tylko początek był dość przewidywalny, ale później akcja się rozkręciła i to do tego stopnia, że była bardzo zaciekawiona tego co będzie dalej.

Polubiłam głównych bohaterów. Bardzo przeżywałam ich smutki, rozterki, śmiałam się z ich żartów. Zżyłam się z nimi. To był miło spędzony na przyjemnej lekturze.

PS. A okładka to cudo.

Nie wiem czemu ale książki z tej serii bardzo długo omijałam. Chociaż były szumnie zapowiadane i raczej wyczekiwane, ja jakoś nie mogłam się do nich przekonać. Aż pewnego dnia w końcu do niej usiadłam i ciężko było mi przebrnąć przez pierwsze strony. Bardzo się nudziłam, ale nie poddałam się. Ku mojej radości tylko początek był dość przewidywalny, ale później akcja się...

Pierwsza część, jak chyba zawsze była lepsza, ale mimo to, ta też mnie zaciekawiła. Dość miło i szybko spędziłam czas przy tej lekturze.

Pierwsza część, jak chyba zawsze była lepsza, ale mimo to, ta też mnie zaciekawiła. Dość miło i szybko spędziłam czas przy tej lekturze.

Na tą książkę trafiłam zupełnym przypadkiem. Przechodziłam się między półkami w bibliotece i nagle zobaczyłam ją na małej kupce innych książek. Nie wiem co mnie do niej przyciągnęło, ale to było coś magicznego. Usiadłam i przeczytałam ją za jednym razem. Bardzo mądra, wartościowa, poruszająca i wzruszająca. Można wiele z niej wyciągnąć. Gdy skończyłam czytać byłam bardzo rozczarowana, że to już koniec.

Na tą książkę trafiłam zupełnym przypadkiem. Przechodziłam się między półkami w bibliotece i nagle zobaczyłam ją na małej kupce innych książek. Nie wiem co mnie do niej przyciągnęło, ale to było coś magicznego. Usiadłam i przeczytałam ją za jednym razem. Bardzo mądra, wartościowa, poruszająca i wzruszająca. Można wiele z niej wyciągnąć. Gdy skończyłam czytać byłam bardzo...

Dziwna ta książka. Momentami oderwana od rzeczywistości (jakieś dziwne laboratorium), taka nierealna, mało prawdziwa, nie wzbudza pozytywnych emocji, nie zachwyca, nie wzrusza, mało głębi, bohaterowie mało ciekawi, akcja nie porywa. Czytałam na raty i skończyłam trochę na siłę. Kolejnych części raczej nie przeczytam.

Dziwna ta książka. Momentami oderwana od rzeczywistości (jakieś dziwne laboratorium), taka nierealna, mało prawdziwa, nie wzbudza pozytywnych emocji, nie zachwyca, nie wzrusza, mało głębi, bohaterowie mało ciekawi, akcja nie porywa. Czytałam na raty i skończyłam trochę na siłę. Kolejnych części raczej nie przeczytam.

Pomysł zawarcia w książce obrazów i prawdziwych wyznań ludzi, jest bardzo oryginalny. I do mnie jak najbardziej przemawia.

Aczkolwiek o ile obrazy szczególnie mnie nie dotknęły (nie mówię, że są złe, tylko po prostu to nie moja dziedzina) o tyle wyznania - to bomba. Byłam trochę rozczarowana zbyt małą ich ilością w tekście, ale to nie zaważyło na całości.

Książka trochę smutna, a zwłaszcza początek, który musiałam przepłakać. Moja czytelnicza dusza, mimo mojego wyraźnego sprzeciwu i zakazu postawiła mnie w roli Auburn i nie, nie podobało mi się to wcielenie. Pewnie nikomu by się nie podobało, bo kto by chciał przeżyć coś takiego.

Całość mimo smutnego tła, czytało się lekko i dość szybko. Mimo widocznych uczuć wśród bohaterów, i braku jakiegokolwiek śladu mojego znudzenia podczas czytania, ta historia nie pozwoliła mi wejść na wyżyny mojego "emocjonalnego rozrzewnienia". Nie wiem dlaczego tak się stało.

Daję 8/10 ale mimo wszystko zachęcam do przeczytania, jeżeli ktoś jeszcze tego nie zrobił.

Pomysł zawarcia w książce obrazów i prawdziwych wyznań ludzi, jest bardzo oryginalny. I do mnie jak najbardziej przemawia.

Aczkolwiek o ile obrazy szczególnie mnie nie dotknęły (nie mówię, że są złe, tylko po prostu to nie moja dziedzina) o tyle wyznania - to bomba. Byłam trochę rozczarowana zbyt małą ich ilością w tekście, ale to nie zaważyło na całości.

Książka trochę...

Lubię sposób pisania autorki, jest lekki i przyjemny w odbiorze, ale czy ta książka mnie porwała w szczególny, zaskakujący sposób? No nie.

Owszem przeczytałam wszystko, ale całość jest dla mnie bez wyrazu. Historia ta obrazuje się mi w takiej szarej skąpanej w nicości i braku pozytywnych emocji, codzienności.

Nie popieram zdrady, w żadnym aspekcie i nie uważam aby było dla niej jakiekolwiek usprawiedliwienie, więc nie potrafiłam się w stu procentach utożsamić z główną bohaterką. Nie raz i nie dwa zadawałam sobie pytanie, po co ona tkwi w tak beznadziejnym związku, ale nie znalazłam satysfakcjonującej mnie odpowiedzi.

Główny bohater też wydaje się przerysowany i to bardziej w tą złą niż dobrą stronę.

Lubię książki Pani Witkiewicz, bo są lekkie i przyjemne, ale ta mnie nie zadowoliła. I osobiście nie przypisałabym jej do gatunku literatury pięknej.

Lubię sposób pisania autorki, jest lekki i przyjemny w odbiorze, ale czy ta książka mnie porwała w szczególny, zaskakujący sposób? No nie.

Owszem przeczytałam wszystko, ale całość jest dla mnie bez wyrazu. Historia ta obrazuje się mi w takiej szarej skąpanej w nicości i braku pozytywnych emocji, codzienności.

Nie popieram zdrady, w żadnym aspekcie i nie uważam aby było...

Być może dla wielu czytelników ta książka nie jest wybitnym dziełem. Może główna bohaterka zachowuje się niedojrzale, może głównemu bohaterowi możemy zarzucić brak męskości albo niezdecydowanie, może dialogi nie są zbyt wygórowane, ale cała ta historia jest tak lekka i przyjemna, a zarazem smutna i przybijająca, że nie potrafię przejść obok niej obojętnie.

Przeczytałam tę książkę już kilka razy i wiem, że jeszcze do niej wrócę. Mimo tego, że wiem jak potoczą się losy bohaterów i znam jej zakończenie, coś jest magicznego w niej, co za każdym razem wywołuje we mnie żywe uczucia. Nie potrafię się nie ekscytować gdy między Robertem, a Magdą zaczyna iskrzyć, nie potrafię się wzruszać gdy robi się smutno i nie potrafię się nie uśmiechać, gdy jest śmiesznie.

Może sposób opisania tej historii ociera się raczej o przeciętny niż wyjątkowy, to jednak jest to moja ulubiona książka i ma swoje miejsce w moim sercu.

Być może dla wielu czytelników ta książka nie jest wybitnym dziełem. Może główna bohaterka zachowuje się niedojrzale, może głównemu bohaterowi możemy zarzucić brak męskości albo niezdecydowanie, może dialogi nie są zbyt wygórowane, ale cała ta historia jest tak lekka i przyjemna, a zarazem smutna i przybijająca, że nie potrafię przejść obok niej obojętnie.

Przeczytałam tę...

Książkę przeczytałam trzy razy. Za każdym kolejnym, choć tak naprawdę znałam losy bohaterów, płakałam jak przy pierwszym razie.

Nie jestem w stanie przypomnieć sobie innego dzieła jakiegokolwiek autora, który by aż tak mną wstrząsnął.

Zauważyłam, że książka spotkała się raczej ze średnim zachwytem czytelników, bo zakazana miłość, bo zbyt duża różnica wieku, bo historia "płytka". Dla mnie osobiście, to najpiękniejsza historia miłosna, napisana w prawdziwy i wciągający sposób. Za każdym razem gdy ją czytałam, sięgała gdzieś w głąb mnie, dotykała do żywego. Wzbudzała emocje.

Treść miejscami może jest za bardzo ubrana w ciężkie słowa, co momentami utrudnia czytanie, ale sam sposób w jaki jest opisana ta historia rekompensuje wszystko.

Nie znajdziemy tu typowo łóżkowych scen, ociekających erotyzmem, przesłodzonego, nastoletniego uczucia kierowanego do nauczyciela, tylko prawdziwe, głębokie emocje, opisane w piękny sposób. Nie ma tu różowych serduszek i baneru "żyli długo i szczęśliwie", tu jest prawdziwe życie, tęsknota, strata, cierpienie i konieczność radzenia sobie z tym.

Polecam wszystkim, którzy chcą odpocząć od typowych erotyków, pisanych według oklepanych schematów. Wszystkim, którzy szukają w książce "czegoś wiecej" niż wyrazów zlepionych w zdania i wszystkim tym, którzy widzą świat "inaczej".

Książka zdecydowanie jest moją NAJ.

Książkę przeczytałam trzy razy. Za każdym kolejnym, choć tak naprawdę znałam losy bohaterów, płakałam jak przy pierwszym razie.

Nie jestem w stanie przypomnieć sobie innego dzieła jakiegokolwiek autora, który by aż tak mną wstrząsnął.

Zauważyłam, że książka spotkała się raczej ze średnim zachwytem czytelników, bo zakazana miłość, bo zbyt duża różnica wieku, bo historia...

Sięgnęłam po tę książkę, mając nadzieję, że znajdę tam jakieś fajne opisy życia muzyków. Coś naprawdę związanego z muzyką. I nie dość, że nic takiego nie znalazłam to jeszcze cały ten ich romans to taki naciągany. Główna bohaterka to taka cnotliwa "chcę ale nie mogę". A główny bohater? hmm można się domyślić skoro to rockowiec. Afera za aferą, życie bez absolutnie żadnych zobowiązań, bo tak wygodnie. Ciężko się to czytało. Trochę się umęczyłam.

Sięgnęłam po tę książkę, mając nadzieję, że znajdę tam jakieś fajne opisy życia muzyków. Coś naprawdę związanego z muzyką. I nie dość, że nic takiego nie znalazłam to jeszcze cały ten ich romans to taki naciągany. Główna bohaterka to taka cnotliwa "chcę ale nie mogę". A główny bohater? hmm można się domyślić skoro to rockowiec. Afera za aferą, życie bez absolutnie żadnych...

W książkach tej autorki jest coś co mnie jednocześnie irytuje, ale nie pozwala przerwać czytania. Przeczytałam, ale żeby mnie ta książka porwała to nie mogę powiedzieć. Chyba bardziej mnie ciekawił wątek kryminalny niż miłosny.

W książkach tej autorki jest coś co mnie jednocześnie irytuje, ale nie pozwala przerwać czytania. Przeczytałam, ale żeby mnie ta książka porwała to nie mogę powiedzieć. Chyba bardziej mnie ciekawił wątek kryminalny niż miłosny.