Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To powinna być szkolna lektura.

To powinna być szkolna lektura.

"Nie liczy się to, czego oczekujemy od życia, ale to, czego życie oczekuje od nas". Książka, którą powinien przeczytać w dzisiejszych czasach przysłowiowy każdy. A już na pewno ludzie, którzy mierzą się z chronicznym smutkiem, poczuciem beznadziei, depresją. W okropnym czasie wojny na Ukrainie i wszechobecnym braku autorytetów moralnych, słowa doktora Frankla przynoszą odpowiedzi na fundamentalne pytania i nadzieję, której tak nam potrzeba.

"Nie liczy się to, czego oczekujemy od życia, ale to, czego życie oczekuje od nas". Książka, którą powinien przeczytać w dzisiejszych czasach przysłowiowy każdy. A już na pewno ludzie, którzy mierzą się z chronicznym smutkiem, poczuciem beznadziei, depresją. W okropnym czasie wojny na Ukrainie i wszechobecnym braku autorytetów moralnych, słowa doktora Frankla przynoszą...

Książka, która kiedyś należała do mojego pradziadka; na pierwszej stronie zapisane atramentem jego nazwisko i rok 1964..
Moja wiedza na temat historii starożytnej jest zdecydowanie za mała i jako pasjonatka, czuję się w obowiązku ją uzupełnić.
O hellenistycznym Egipcie nie wiedziałam praktycznie nic. W zasadzie tyle, że faktycznie królowa Kleopatra pochodziła z dynastii greckiej a nie egipskiej, wyczytałam to jako 12 letnia dziewczynka bodajże, z fikcyjnej serii 'Pamiętniki księżniczek'.
Tymczasem, rzeczywiście, przez długi czas językiem urzędowym i powszechnie używanym w Egipcie był grecki.
Autorka najpierw informuje czytelników o początkach nauki papirologii, o historii odkryć papirusów. Potem omawia każdy aspekt życia w Egipcie tamtych czasów; kwestii niewolników; funkcjonowania administracji, skomplikowanych podatków i nieograniczonej władzy króla; o bibliotece aleksandryjskiej i wierzeniach egipskich.. Warto było. Czytanie odkopanej książki pradziadka po latach sprawiło mi ogromną frajdę.

Książka, która kiedyś należała do mojego pradziadka; na pierwszej stronie zapisane atramentem jego nazwisko i rok 1964..
Moja wiedza na temat historii starożytnej jest zdecydowanie za mała i jako pasjonatka, czuję się w obowiązku ją uzupełnić.
O hellenistycznym Egipcie nie wiedziałam praktycznie nic. W zasadzie tyle, że faktycznie królowa Kleopatra pochodziła z dynastii...

Po raz pierwszy przeczytałam tę powieść w czasach licealnych. Już wtedy mnie ujęła, ale teraz, po ok. dodatkowych dziesięciu latach życiowych doświadczeń, myślę, że jestem w stanie w pełni docenić jej piękno. Murakami popełnił dzieło kompletne - dla mnie, natomiast, największą siłą tej książki są niesamowite portrety ludzi pogubionych życiowo.

Po raz pierwszy przeczytałam tę powieść w czasach licealnych. Już wtedy mnie ujęła, ale teraz, po ok. dodatkowych dziesięciu latach życiowych doświadczeń, myślę, że jestem w stanie w pełni docenić jej piękno. Murakami popełnił dzieło kompletne - dla mnie, natomiast, największą siłą tej książki są niesamowite portrety ludzi pogubionych życiowo.

Ta powieść jest jak wybitny kamerdyner, według słów Stevensa: "wielka i godna". Literatura prawdziwie piękna.
Jaki biedny ten główny bohater! Tak ślepo podążał za swoim panem, który w okresie największej fascynacji nazistami i tak by go zwolnił, gdyby Stevens miał korzenie żydowskie, niezależnie od talentów czy swojej słynnej godności. Ciężko było strawić momentami jego bezduszność.

Ta powieść jest jak wybitny kamerdyner, według słów Stevensa: "wielka i godna". Literatura prawdziwie piękna.
Jaki biedny ten główny bohater! Tak ślepo podążał za swoim panem, który w okresie największej fascynacji nazistami i tak by go zwolnił, gdyby Stevens miał korzenie żydowskie, niezależnie od talentów czy swojej słynnej godności. Ciężko było strawić momentami jego...

Lektura tej powieści była dla mnie intelektualnym wyzwaniem. I choć czułam wiele emocji, raczej o negatywnym zabarwieniu- niedowierzanie, litość, niejednokrotnie niechęć, a nawet irytację- główna bohaterka pozostała mi bliska. Czasem miałam dziwne wrażenie, jakbym czytała własne myśli.
Mamy tu przeróżne wątki z życia kobiety 'postępowej'- relacji damsko-męskich, dziecko-rodzic, odbywanej przez Anny psychoanalizy, prób literackich. Są też wspomnienia z czasów drugiej wojny, którą spędziła w Południowej Afryce, będąc świadkiem rasizmu Anglików wobec rdzennej afrykańskiej ludności. A przecież szli oni walczyć z Hitlerem.. I najważniejsze- Anna,jako była komunistka, która działalność w partii postrzegała w kategoriach faktycznej możliwości poprawy świata, mierzy się z rozczarowaniem i pustką.
Na koniec pytanie retoryczne. Ciekawa jestem, jakie refleksje u czytelników z byłych krajów ZSRR wzbudzają intelektualne rozterki duchowe byłej komunistki z Wielkiej Brytanii. Ironiczny uśmiech? Niedowierzanie? Politowanie?

Lektura tej powieści była dla mnie intelektualnym wyzwaniem. I choć czułam wiele emocji, raczej o negatywnym zabarwieniu- niedowierzanie, litość, niejednokrotnie niechęć, a nawet irytację- główna bohaterka pozostała mi bliska. Czasem miałam dziwne wrażenie, jakbym czytała własne myśli.
Mamy tu przeróżne wątki z życia kobiety 'postępowej'- relacji damsko-męskich,...

Niezwykła, im dalej tym bardziej wciąga. W moim odczuciu bardzo wiarygodny portret człowieka, który mści się za doznane krzywdy.

Niezwykła, im dalej tym bardziej wciąga. W moim odczuciu bardzo wiarygodny portret człowieka, który mści się za doznane krzywdy.

Powieść, która nawiązuje do formy wiktoriańskiego romansu, okazuje się czymś na kształt pastiszu lub satyry. Błyskotliwa, dopracowana w detalach; wymaga uwagi i skupienia. Nie dokończyłam, gdyż ostatnio raczej nie mam cierpliwości do tak wymagających lektur. Miłośnicy niebanalnej literatury będą zachwyceni.

Powieść, która nawiązuje do formy wiktoriańskiego romansu, okazuje się czymś na kształt pastiszu lub satyry. Błyskotliwa, dopracowana w detalach; wymaga uwagi i skupienia. Nie dokończyłam, gdyż ostatnio raczej nie mam cierpliwości do tak wymagających lektur. Miłośnicy niebanalnej literatury będą zachwyceni.

W takich czasach potrzeba nam takich książek.

W takich czasach potrzeba nam takich książek.

Uwielbiam takie powieści, o tego typu kobietach - zdolnych, niespełnionych i poszukujących wrażeń.. Antytezach "matki - Polki". Przypomina mi trochę klimatem inną z moich ulubionych książek - "Złoty notes".

Uwielbiam takie powieści, o tego typu kobietach - zdolnych, niespełnionych i poszukujących wrażeń.. Antytezach "matki - Polki". Przypomina mi trochę klimatem inną z moich ulubionych książek - "Złoty notes".

Dobrze napisana biografia, szybko się czyta. Autorka jest pełna uznania dla Simony Kossak, jej niezwykłej ale i trudnej osobowości,poświęcienia dla sprawy ochrony zwierząt i natury. Z drugiej strony nie kreuje mitu, nic nie upiększa. Ukazuje traumatyczne dzieciństwo w inteligenckim krakowskim domu malarzy, brak zainteresowania ze strony rodziców, w szczególności rozczarowanie matki, gdyż Simona nie urodziła się chłopcem i nie została czwartym Kossakiem. Walka z własnym nazwiskiem i otoczeniem, niezrozumienie innych.. Simona robiła wszystko, by wykreować swoją własną historię. Udało się.

Dobrze napisana biografia, szybko się czyta. Autorka jest pełna uznania dla Simony Kossak, jej niezwykłej ale i trudnej osobowości,poświęcienia dla sprawy ochrony zwierząt i natury. Z drugiej strony nie kreuje mitu, nic nie upiększa. Ukazuje traumatyczne dzieciństwo w inteligenckim krakowskim domu malarzy, brak zainteresowania ze strony rodziców, w szczególności...