Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Plus za zaskakujące zakończenie.

Plus za zaskakujące zakończenie.

Głupota głównej bohaterki była wręcz przytłaczająca. Poza tym, wspomnianego wcześniej Edwarda Nortona ciągle widziałam oczami wyobraźni w trakcie czytania.

Głupota głównej bohaterki była wręcz przytłaczająca. Poza tym, wspomnianego wcześniej Edwarda Nortona ciągle widziałam oczami wyobraźni w trakcie czytania.

Ta powieść jest jak wybitny kamerdyner, według słów Stevensa: "wielka i godna". Literatura prawdziwie piękna.
Jaki biedny ten główny bohater! Tak ślepo podążał za swoim panem, który w okresie największej fascynacji nazistami i tak by go zwolnił, gdyby Stevens miał korzenie żydowskie, niezależnie od talentów czy swojej słynnej godności. Ciężko było strawić momentami jego bezduszność.

Ta powieść jest jak wybitny kamerdyner, według słów Stevensa: "wielka i godna". Literatura prawdziwie piękna.
Jaki biedny ten główny bohater! Tak ślepo podążał za swoim panem, który w okresie największej fascynacji nazistami i tak by go zwolnił, gdyby Stevens miał korzenie żydowskie, niezależnie od talentów czy swojej słynnej godności. Ciężko było strawić momentami jego...

Nierówna taka. Pomysł wydawał się interesujący: bogata, wykształcona i inteligentna młoda kobieta w wyniku rozczarowania dotychczasowym życiem i relacjami z ludźmi uzależnia się od leków psychotropowych i próbuje zrobić egzystencjalny restart. Mniej więcej do połowy czytało się świetnie, potem zrobiło się jakoś tak nudno, końcówka niezła. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Nierówna taka. Pomysł wydawał się interesujący: bogata, wykształcona i inteligentna młoda kobieta w wyniku rozczarowania dotychczasowym życiem i relacjami z ludźmi uzależnia się od leków psychotropowych i próbuje zrobić egzystencjalny restart. Mniej więcej do połowy czytało się świetnie, potem zrobiło się jakoś tak nudno, końcówka niezła. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Powieść, która nawiązuje do formy wiktoriańskiego romansu, okazuje się czymś na kształt pastiszu lub satyry. Błyskotliwa, dopracowana w detalach; wymaga uwagi i skupienia. Nie dokończyłam, gdyż ostatnio raczej nie mam cierpliwości do tak wymagających lektur. Miłośnicy niebanalnej literatury będą zachwyceni.

Powieść, która nawiązuje do formy wiktoriańskiego romansu, okazuje się czymś na kształt pastiszu lub satyry. Błyskotliwa, dopracowana w detalach; wymaga uwagi i skupienia. Nie dokończyłam, gdyż ostatnio raczej nie mam cierpliwości do tak wymagających lektur. Miłośnicy niebanalnej literatury będą zachwyceni.

Lektura tej powieści była dla mnie intelektualnym wyzwaniem. I choć czułam wiele emocji, raczej o negatywnym zabarwieniu- niedowierzanie, litość, niejednokrotnie niechęć, a nawet irytację- główna bohaterka pozostała mi bliska. Czasem miałam dziwne wrażenie, jakbym czytała własne myśli.
Mamy tu przeróżne wątki z życia kobiety 'postępowej'- relacji damsko-męskich, dziecko-rodzic, odbywanej przez Anny psychoanalizy, prób literackich. Są też wspomnienia z czasów drugiej wojny, którą spędziła w Południowej Afryce, będąc świadkiem rasizmu Anglików wobec rdzennej afrykańskiej ludności. A przecież szli oni walczyć z Hitlerem.. I najważniejsze- Anna,jako była komunistka, która działalność w partii postrzegała w kategoriach faktycznej możliwości poprawy świata, mierzy się z rozczarowaniem i pustką.
Na koniec pytanie retoryczne. Ciekawa jestem, jakie refleksje u czytelników z byłych krajów ZSRR wzbudzają intelektualne rozterki duchowe byłej komunistki z Wielkiej Brytanii. Ironiczny uśmiech? Niedowierzanie? Politowanie?

Lektura tej powieści była dla mnie intelektualnym wyzwaniem. I choć czułam wiele emocji, raczej o negatywnym zabarwieniu- niedowierzanie, litość, niejednokrotnie niechęć, a nawet irytację- główna bohaterka pozostała mi bliska. Czasem miałam dziwne wrażenie, jakbym czytała własne myśli.
Mamy tu przeróżne wątki z życia kobiety 'postępowej'- relacji damsko-męskich,...

Ciężko mi ocenić tę powieść. Napisana ciekawie, jednak żadna z postaci nie wzbudza mojego zainteresowania ani ochoty żeby w jakiś sposob ją zrozumieć. Nie jest to dla mnie historia miłosna, pomimo, że uczucie Gatsby'ego do Daisy jest tu motywem przewodnim. Gatsby dorabia się fortuny za pomocą szemranych interesów; kreuje się na światowca, organizuje legendarne przyjęcia tylko po to, by stracić życie z powodu marzenia, które w moim odczuciu było urojeniem. Nie kochał Daisy; był pod wpływem jej urody i uroku osobistego. Moim zdaniem bardziej zależało mu na odzyskaniu siebie z przeszłości oraz przeszktałceniu jej w sposób, który zaspokoiłby jego ambicje. Powieść momentami nuży, film o wiele lepszy.

Ciężko mi ocenić tę powieść. Napisana ciekawie, jednak żadna z postaci nie wzbudza mojego zainteresowania ani ochoty żeby w jakiś sposob ją zrozumieć. Nie jest to dla mnie historia miłosna, pomimo, że uczucie Gatsby'ego do Daisy jest tu motywem przewodnim. Gatsby dorabia się fortuny za pomocą szemranych interesów; kreuje się na światowca, organizuje legendarne przyjęcia...