Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Postać, którą poznajemy dzięki tej opowieści jest inspirująca, pełna wiary, siły i niezwykłego optymizmu. Niemniej jednak sama w sobie książka jest w moim subiektywnym odczuciu bardzo jednowymiarowa. Nie należę do osób wierzących w boga, ale dobrze znana jest mi potęga pozytywnego myślenia. Książkę bez trudu przełożyć można na "język prawa przyciągania" z biblijnego, którym posługuje się Vujicic. Jak na biografię książka jest nazbyt chaotyczna. Powtarzanie tej samej historii w kilku rozdziałach, brak chronologicznej ciągłości. Z kolei jak na książkę motywacyjną (mimo, że spisaną przez człowieka głębokiej wiary) nazbyt często przewija się zwrot "Bóg Cię kocha". Całość niezmiernie mdła ale i piękna w swej naiwności.

Postać, którą poznajemy dzięki tej opowieści jest inspirująca, pełna wiary, siły i niezwykłego optymizmu. Niemniej jednak sama w sobie książka jest w moim subiektywnym odczuciu bardzo jednowymiarowa. Nie należę do osób wierzących w boga, ale dobrze znana jest mi potęga pozytywnego myślenia. Książkę bez trudu przełożyć można na "język prawa przyciągania" z biblijnego,...

Choć nie jest to szczyt literackiego kunsztu, opowieść wciąga czytelnika pozostawiając go po każdym rozdziale z coraz to większą ilością pytań. Szczypta grozy, romansu i całkiem intuicyjna do rozwiązania zagadka. Zakończenie może wzruszyć, mimo że całość nie wyryje się raczej w naszej pamięci. Ot czytadełko na jesienny wieczór.

Choć nie jest to szczyt literackiego kunsztu, opowieść wciąga czytelnika pozostawiając go po każdym rozdziale z coraz to większą ilością pytań. Szczypta grozy, romansu i całkiem intuicyjna do rozwiązania zagadka. Zakończenie może wzruszyć, mimo że całość nie wyryje się raczej w naszej pamięci. Ot czytadełko na jesienny wieczór.

Po przeczytaniu "Bez strachu" jest mi szalenie przykro, bo książka pozostawia po sobie więcej pytań niżeli odpowiedzi. Moim zdaniem autorka była nieprzygotowana, stronnicza, negatywnie nastawiona, a nawet więcej- totalnie nie gotowa na zmierzenie się z tematyką którą obrała na temat książki. Ciała ja przerażały, smród odstraszał, na dobrą sprawę nie poznała tego o czym pisze. A miała ku temu rewelacyjną okazję. Pan Adam Ragiel wydaje się być bardzo unikatową postacią. Natchniony w swoim zawodzie, pozytywnie nastawiony, świadomy i inteligentny. Gdyby nie brak sensownych pytań ze strony autorki z całą pewnością byłby to jeden z lepszych reportaży jakie przeczytałam.

Po przeczytaniu "Bez strachu" jest mi szalenie przykro, bo książka pozostawia po sobie więcej pytań niżeli odpowiedzi. Moim zdaniem autorka była nieprzygotowana, stronnicza, negatywnie nastawiona, a nawet więcej- totalnie nie gotowa na zmierzenie się z tematyką którą obrała na temat książki. Ciała ja przerażały, smród odstraszał, na dobrą sprawę nie poznała tego o czym...

Opowieść zawarta na kartkach tej książki pochłonęła mnie całkowicie, a nie zwykłam czytać tego typu literatury. Poznawszy już bohaterów nie mogłam odłożyć jej nie myśląc o tym co u nich słychać, co stanie się dalej. Niezwykłe pióro, cudowny umysł i dobre serce stworzyły tę historię. Co chwila wybuchy cichego śmiechu zastępowały łzy albo rumieńce czy szeroko otwarte ze zdumienia oczy. Mnogość zawartych tu emocji sprawiła mi niezwykłą radość. Polecam z całego serduszka.

Opowieść zawarta na kartkach tej książki pochłonęła mnie całkowicie, a nie zwykłam czytać tego typu literatury. Poznawszy już bohaterów nie mogłam odłożyć jej nie myśląc o tym co u nich słychać, co stanie się dalej. Niezwykłe pióro, cudowny umysł i dobre serce stworzyły tę historię. Co chwila wybuchy cichego śmiechu zastępowały łzy albo rumieńce czy szeroko otwarte ze...