To było jak powrót do dzieciństwa. Wspaniała Cornelia Funke i niepokojący Guillermo del Toro. Musiało się udać.

Ofelia ma nowego tatę, kanalie jakich mało. Życie w starym młynie, odciętym od świata w czasie rewolucji dla dorosłych nie było łatwe, a co dopiero dla porzuconej emocjonalnie dziewczynki. Ofelia spotyka fauna, który uważa ja za dawno zaginiona księżniczkę Świata Podziemia. A może to tylko samotność, brutalność świata i jej dzika wyobraźnia?

Piękna, brutalna baśń. Okropne czasy, potwornii ludzie kontra niewinność, odwaga, miłość.

Książka równie dobra jak film, bo w tym wypadku sytuacja jest odwrotna, najpierw del Toro nakręcił przepiękny film, a później Funke spisała tę historię i trochę więcej... Niezwykle urzekły mnie opowieści, przerywniki, legendy.

Jest magicznie. Jest brutalnie. Jest smutno, wzruszająco. Pięknie. Polecam

To było jak powrót do dzieciństwa. Wspaniała Cornelia Funke i niepokojący Guillermo del Toro. Musiało się udać.

Ofelia ma nowego tatę, kanalie jakich mało. Życie w starym młynie, odciętym od świata w czasie rewolucji dla dorosłych nie było łatwe, a co dopiero dla porzuconej emocjonalnie dziewczynki. Ofelia spotyka fauna, który uważa ja za dawno zaginiona księżniczkę...

Kilka lat temu oglądałem film , który naprawdę mi się podobał , ale wtedy nie miałem nawet pojęcia , że jest również książka. Ostatnio się dowiedziałem i postanowiłem przeczytać. I książkowa historia jest fenomenalna i pochłania się Ją błyskawicznie. Polubiłem również Ofelię. A co do zakończenia to jest zarówno smutne jak i szczęśliwe i to od czytelnika zależy co tak naprawdę się wydarzyło. Dla jednych Ofelia faktycznie była zaginioną księżniczką i po tym jak została zamordowana przez ojczyma powróciła do swojego królestwa i rodziców oraz rządziła wiele , wiele lat jako ukochana księżniczka. Jednak dla innych wszystko co Ofelia widziała to Jej wyobraźnia i dziewczynka po prostu wymyśliła sobie magiczny świat , bo nie mogła znieść świata w którym żyła i gdzie toczyła się wojna. I po tym jak ojczym Ją zastrzelił po prostu trafiła do nieba i spotkała rodziców , ale w wyobraźni widziała właśnie magiczny świat. Według mnie mimo wszystko nie było żadnego magicznego świata , a Ofelia była po prostu samotną dziewczynką o olbrzymiej wyobraźni , która po śmierci trafiła w ramiona rodziców i w końcu była szczęśliwa. Według mnie kluczowe jest to , że na koniec w tym „magicznym” świecie Ofelia widzi swoich rodziców(Króla i Królową) , którzy jednak wyglądają jak Jej rodzice w normalnym świecie

Kilka lat temu oglądałem film , który naprawdę mi się podobał , ale wtedy nie miałem nawet pojęcia , że jest również książka. Ostatnio się dowiedziałem i postanowiłem przeczytać. I książkowa historia jest fenomenalna i pochłania się Ją błyskawicznie. Polubiłem również Ofelię. A co do zakończenia to jest zarówno smutne jak i szczęśliwe i to od czytelnika zależy co tak...

Książka zabiera czytelnika do mrocznego i magicznego świata Hiszpanii w czasie wojny domowej, gdzie mała Ofelia odkrywa tajemniczy labirynt zamieszkały przez fauna i inne fantastyczne stworzenia.
Powieść jest nie tylko baśnią dla dzieci i dorosłych, ale także przypowieścią o odwadze, nadziei i wyobraźni w obliczu brutalności i przemocy. Autorzy mistrzowsko łączą elementy realistyczne i fantastyczne, tworząc niezapomniany klimat i napięcie. Postacie są wyraziste i wiarygodne, a fabuła pełna zwrotów akcji i emocji. Książka porusza ważne tematy, takie jak wolność, sprawiedliwość, lojalność, miłość i poświęcenie. Jest to lektura zarówno piękna, jak i przerażająca, która skłania do głębokiej refleksji nad sensem życia i ludzką naturą.

Książka zabiera czytelnika do mrocznego i magicznego świata Hiszpanii w czasie wojny domowej, gdzie mała Ofelia odkrywa tajemniczy labirynt zamieszkały przez fauna i inne fantastyczne stworzenia.
Powieść jest nie tylko baśnią dla dzieci i dorosłych, ale także przypowieścią o odwadze, nadziei i wyobraźni w obliczu brutalności i przemocy. Autorzy mistrzowsko łączą elementy...

Uwielbiam. Znów można poczuć się tym małym dzieckiem, które wierzy w baśni. Piękna historia, pomimo okrutnej wojennej rzeczywistości.

Nie umiem wybrać, co jest lepsze - książka czy film. Oba kocham po równo. Trudno uwierzyć, że to drugie jest pierwowzorem dla papieru.

Książka zawiera dodatkowe rozdziały opowiadające historie poboczne związane z legendą o Podziemnym Królestwie oraz innymi nadnaturalnymi opowieściami przedwojennej Hiszpanii. Zaś film ma niesamowicie klimatyczną muzykę, magiczne potwory, które wyglądają jak żywe i przyprawiają o dreszcze. Myślę, że gdybym nie była po sensie filmu, to by one tak nie napawały mnie grozą na kartach powieści. Jednak brakowało mi w kinematograficznym dziele Guillermo del Toro informacji o świecie magicznym, jego historii oraz mieszkańcach. Dlatego myślę, że książka i film świetnie się uzupełniają.

Zakończenie jest piękne. Słodko-gorzkie, takie jakie baśnie dla dużych i małych powinny być.

Uwielbiam. Znów można poczuć się tym małym dzieckiem, które wierzy w baśni. Piękna historia, pomimo okrutnej wojennej rzeczywistości.

Nie umiem wybrać, co jest lepsze - książka czy film. Oba kocham po równo. Trudno uwierzyć, że to drugie jest pierwowzorem dla papieru.

Książka zawiera dodatkowe rozdziały opowiadające historie poboczne związane z legendą o Podziemnym...

☆ 8,5
Naprawdę mi się podobało.

☆ 8,5
Naprawdę mi się podobało.

Niestety mnie książka rozczarowała. Spodziewałam się więcej fantasy a w moim odbiorze więcej jest wątków partyzanckich. Moja wyobraźnia nie została tutaj pobudzona, może dlatego że miałam co do tej książki oczekiwania, jak widać oczekiwania psują efekt :) może gdy obejrzę film książkę docenię bardziej.

Niestety mnie książka rozczarowała. Spodziewałam się więcej fantasy a w moim odbiorze więcej jest wątków partyzanckich. Moja wyobraźnia nie została tutaj pobudzona, może dlatego że miałam co do tej książki oczekiwania, jak widać oczekiwania psują efekt :) może gdy obejrzę film książkę docenię bardziej.

Książka fabułę rozszerza, nie jest tylko opisem filmu. Opowieści będące jakoby przerywnikami od historii Ofelii dają sporo do myślenia. Całość wydaje się złożona jak i genialny film. Może nie dorównuje mu, ale jest bardzo dobra.

Książka fabułę rozszerza, nie jest tylko opisem filmu. Opowieści będące jakoby przerywnikami od historii Ofelii dają sporo do myślenia. Całość wydaje się złożona jak i genialny film. Może nie dorównuje mu, ale jest bardzo dobra.

Polowałam na tę książkę od dawna i w końcu udało mi się ją zdobyć.
Bardzo chciałam ją przeczytać, ponieważ, gdy byłam młodsza, byłam wielką fanką filmu. Dodatkowo zachęcił mnie fakt, że powieść napisała Cornelia Funke, moja ulubiona autorka z dzieciństwa.
Jakby tego było mało, wydanie jest przepiękne. Magiczna niebieska okładka i wspaniałe klimatyczne ilustracje wewnątrz książki.
Po prostu musiałam ją mieć.
Treść powieści jest równie interesująca jak i treść filmu. Jest to historia pewnej dziewczynki imieniem Ofelia, która niedaleko młyna, do którego wprowadziły się z matką, natrafia na tajemniczy labirynt.
Klimat jest mroczny, złowrogi, ale też magiczny, baśniowy. Po prostu cudowny.
Rozdziały są krótkie, więc czyta się gładko i szybko. Sama książka też nie jest długa, bo ma niespełna trzysta stron.
Powieść wywołała we mnie niesamowitą tęsknotę i melancholię. Jestem nią zachwycona i serdecznie polecam. Idealna na jesienne wieczory.

Polowałam na tę książkę od dawna i w końcu udało mi się ją zdobyć.
Bardzo chciałam ją przeczytać, ponieważ, gdy byłam młodsza, byłam wielką fanką filmu. Dodatkowo zachęcił mnie fakt, że powieść napisała Cornelia Funke, moja ulubiona autorka z dzieciństwa.
Jakby tego było mało, wydanie jest przepiękne. Magiczna niebieska okładka i wspaniałe klimatyczne ilustracje wewnątrz...

Na wstępie powiem, że książka ta powstała na podstawie filmu Guillermo del Toro i mam wrażenie, że to jest jej największy problem. O ile film potrafi dołożyć elementy do historii książkowej przez co niektóre ekranizacje są naprawdę dobre, tak w drugą stronę to niestety już tak nie działa. Historia Ofelii przypomina tradycyjną baśń, w której villaini są niesamowice okrutni a zakończenie nie musi być słodko-cukierkowe. Na pewno podobało mi się to, że baśń mieszała się tutaj z rzeczywistością. Dodatkowo pojawiają się tutaj przerywniki w postaci krótkich historii, które rozszerzały magiczną stronę tej książki. Niestety mam wrażenie, że ten klimat w pewnym momencie przestał być taki silny jak na początku. Jest tutaj też kilka momentów, które można przewidzieć. Ogólnie była to lektura przyjemna, ale miała większy potencjał i nie mogę się doczekać jak już zapoznam się z oryginalną filmową wersją.

Na wstępie powiem, że książka ta powstała na podstawie filmu Guillermo del Toro i mam wrażenie, że to jest jej największy problem. O ile film potrafi dołożyć elementy do historii książkowej przez co niektóre ekranizacje są naprawdę dobre, tak w drugą stronę to niestety już tak nie działa. Historia Ofelii przypomina tradycyjną baśń, w której villaini są niesamowice okrutni a...

"Labirynt fauna" był tak mroczny i napawający trwogą, jak się spodziewałam. To było idealne połączenie fantastyki i mroku, które w najdrobniejszych szczegółach przemówiło do mojej duszy.

Czasy II wojny światowej. Ofelia wraz z matką rozpoczynają nowy etap w życiu. Przenoszą się do domu w środku lasu, zamieszkałego przez ojczyma dziewczynki - kapitana Vidala. Mężczyzna nazywany przez Ofelię "wilkiem" to prawdziwy czarny charakter. Jest okrutny, gwałtowny i mściwy. Swoją wrogość wyładowuje na mieszkańcach wsi i partyzantach ukrywających się w lesie.
Ofelia nie potrafi się odnaleźć w nowej sytuacji. Doskwiera jej samotność i tęsknota za zmarłym ojcem. Odkrycie labiryntu rozpoczyna przerażającą przygodę, przepełnioną mroczną magią.

"Labirynt fauna" to zdecydowanie wielowarstwowa książka. Poprzez fantastyczną nutę pokazuje surowy i przejmujący obraz wojny. Del Toro i Funke skutecznie zilustrowali Czytelnikom potwory, które przybierają różne kształty i rozmiary.
Jestem zachwycona ilością tematów, które udało się "zapakować" w tę piękną powieść.

"Labirynt fauna" łączy elementy nowoczesnej powieści z klasyczną baśnią w stylu braci Grimm. Duet Del Toro - Funke ożywił historię przedstawioną w filmie. Przypomina również Czytelnikom, że potwory żyją wśród nas, przybierając przeróżne formy. Czasami po prostu trudno je dostrzec.

Pomimo brutalnego przesłania opowieść otulona jest romantyczną peleryną. Zło zostaje pokonane.

Polecam!

"Labirynt fauna" był tak mroczny i napawający trwogą, jak się spodziewałam. To było idealne połączenie fantastyki i mroku, które w najdrobniejszych szczegółach przemówiło do mojej duszy.

Czasy II wojny światowej. Ofelia wraz z matką rozpoczynają nowy etap w życiu. Przenoszą się do domu w środku lasu, zamieszkałego przez ojczyma dziewczynki - kapitana Vidala. Mężczyzna...