Maladie i inne opowiadania

Droga z której się nie wraca - 7/10
Wiedźmin bez wiedźmina, ale w naprawdę solidnym wykonaniu. Szkoda że takie krótkie.

Muzykanci - 2/10
Dziwne, bardzo chaotyczne i nie sprawiające mi żadnej frajdy. Niedługie, więc dałem sobie 2 razy szansę z tym opowiadaniem i nadal mam wrażenie że niewiele rozumiem. Kolejnego podejścia nie będzie.

Tandaradei! - 4/10
Trochę horror, trochę thriller, ale taki który o ciarki mnie nie przyprawił. Bardzo średni utwór.

W leju po bombie - 9/10
Nastawiłem się na fantastykę, a tu wojenne political fiction. Byłem zaskoczony, ale ostatecznie bardzo zadowolony. Pierwszorzędny manifest antywojenny.

Coś się kończy, coś się zaczyna - 7/10
Wiedźmin po raz drugi, tym razem z Geraltem i całą resztą znanych postaci. Bardzo zabawne opowiadanie, ale docenią najbardziej wszyscy, którzy najpierw zapoznali się z całym cyklem, pomimo, że powstało zanim większość historii o Geralcie, Yen i Ciri ujrzało światło dzienne.

Bitewny pył 9/10
Ja chcę więcej!!!!!!
Króciutkie, bardzo treściwe i świetnie napisane opowiadanie S-F. Zakończone w taki sposób, że nic nie stało na przeszkodzie aby rozwinąć to w cały cykl, ale niestety Andrzej Sapkowski nigdy z tej możliwości nie skorzystał.

Złote popołudnie (7/10)
Fabularnie średnie, ale bardzo nadrabia humorem.

Zdarzenie w Mischief Creek (8/10)
Zaczęło się niewinnie, a wyszło bardzo konkretnie. Odrobinkę wiedźmowego horroru, szczyptę humoru i udana zabawa z konwencją. Wyszło dużo lepiej niż pierwotnie się zapowiadało.

Spanienkreuz (7/10)
Teoretycznie fantasy, ale właściwie nie ma to absolutnie znaczenia, w tym wypadku. Doskonała pozycja mówiąca o różnych postawach wobec żołnierskich rozkazów i ofiarach wojny.

Maladie (9/10)
Jest to wariacja na temat mitów arturiańskich, więc spodziewałem się fantasy, którego właściwie nie uświadczyłem. Absolutnie nie jest to wada. Fabularnie bardzo ciekawie, ale to bohaterowie są tutaj najmocniejszym ogniwem.

W sumie wychodzi 7/10, ale wystawiam 8/10 i osobiście zalecam omijać szerokim łukiem "Muzykantów", i trochę mniejszym "Tandaradei!". Pozostałe utwory są co najmniej dobre, albo bardzo dobre.

Droga z której się nie wraca - 7/10
Wiedźmin bez wiedźmina, ale w naprawdę solidnym wykonaniu. Szkoda że takie krótkie.

Muzykanci - 2/10
Dziwne, bardzo chaotyczne i nie sprawiające mi żadnej frajdy. Niedługie, więc dałem sobie 2 razy szansę z tym opowiadaniem i nadal mam wrażenie że niewiele rozumiem. Kolejnego podejścia nie będzie.

Tandaradei! - 4/10
Trochę horror,...

Mam wrażenie jakby opowiadania były wyciągnięte z szuflady autora i sklejone w jedną całość. Jak to bywa z takimi opowiadaniami, jedne były ciekawsze, drugie były nijakie, a trzecie niezwykle nudne. Książka najwyżej nadaje się do bezmyślnego czytania w trasie.

Mam wrażenie jakby opowiadania były wyciągnięte z szuflady autora i sklejone w jedną całość. Jak to bywa z takimi opowiadaniami, jedne były ciekawsze, drugie były nijakie, a trzecie niezwykle nudne. Książka najwyżej nadaje się do bezmyślnego czytania w trasie.

Czytając Wiedźmina myślałem OK. Świat piękny ale postacie beznadziejne i fabuła przesycona napaleńczymi tekstami i słabymi opisami seksu. Po przeczytaniu Maladi stwierdzam, że to nie charakter postaci a Sapkowskiego. W każdym opowiadaniu doświadczamy fajnego świata, ciekawych opisów, potworów czy zjawisk. Ale poza tym w ten świat zawsze wrzucony jest tekst dennych opisów czyiś uwodzicielskich uroków itd. Opisy postaci są powtarzające i znacząco do siebie podobne. Myślę, że ten autor zrobił by większą karierę w jakiś romansidłach klasy B albo i C niż w fantastyce. 5 gwiazdek jedynie za "światy", było by więcej gdyby w świat wrzucić bardziej różnorodne i ciekawe postacie.

Czytając Wiedźmina myślałem OK. Świat piękny ale postacie beznadziejne i fabuła przesycona napaleńczymi tekstami i słabymi opisami seksu. Po przeczytaniu Maladi stwierdzam, że to nie charakter postaci a Sapkowskiego. W każdym opowiadaniu doświadczamy fajnego świata, ciekawych opisów, potworów czy zjawisk. Ale poza tym w ten świat zawsze wrzucony jest tekst dennych opisów...

Jako miłośnik opowiadań o wiedźminie, sagi wiedźmińskiej i trylogii husyckiej nie mogłem po prostu pominąć tego zbioru. Andrzeja Sapkowskiego wziąłem w ciemno. Poza kilkoma wyjątkami nie było mi to potrzebne.

W skrócie o poszczególnych opowiadaniach:

''Droga, z której się nie wraca'' - 8/10. To opowiadanie z wiedźmińskiego uniwersum już znałem i nadal bardzo je cenię. Visenna i Korin to świetna odmiana od w dużej mierze wyczerpanych bohaterów z sagi.

''Muzykanci'' - 4/10. Początkowo byłem zaintrygowany, ale później nie dostałem tak naprawdę nic co zrobiłoby na mnie wrażenie.

"Tandaradei!'' - 5/10. Miało być trochę grozy, więc trochę się udało, a trochę nie.

"W leju po bombie'' - 4/10. Choć język Sapkowskiego zawsze do mnie przemawia to tutaj zazwyczaj się nudziłem. Było kilka dobrych tekstów, ale główny wątek mnie nie oczarował. Czegoś mi zabrakło. Może rozwinięcia...

''Coś się kończy coś zaczyna'' - 5/10. Wersja ślubu Geralta i Jennefer z całą gamą poznanych bohaterów z uniwersum Wiedźmina oczywiście. Po prostu przebrnąłem. Tak jak w poprzednim opowiadaniu kilka razy się zaśmiałem, ale główny wątek mnie nie zainteresował.

''Bitewny pył'' - 6/10. Coś z gatunku thriller/s-f, na którym nieźle się bawiłem. Jednak zdecydowanie za krótko.

"Złote popołudnie" - 5/10. Czytając to opowiadanie miałem mieszane uczucia. Czasem było zabawnie, ale nie mogłem pozbyć się wrażenia, że bez przypomnienia sobie oryginalnej ''Alicji w krainie czarów'' coś straciłem. Nie porwało mnie jednak na tyle, żeby spróbować...

''Zdarzenie w Mischief Creek'' - 7/10. Najlepsze opowiadanie po ''Drodze, z której się nie wraca''. Nowy kontynent, pościg i tajemnicza uciekinierka. Jest klimat, są bohaterowie, jest niepewność. Podobało mi się.

''Spanienkreuz" - 3/10. Bez urazy za ocenę, ale nie wiem po co w ogóle to przeczytałem. Nie dotarło do mnie. Na szczęście było bardzo krótkie.

''Maladie'' - 4/10. Tym razem wyciągnąłem wnioski z poprzedniego razu i przypomniałem sobie oryginalną historię powiązaną z opowiadaniem, a mianowicie ''Dzieje Tristana i Izoldy''. Na nie wiele się to zdało, chociaż znałem dobrze wszystkich bohaterów. Taka trochę inna wersja, ale czy zmieniła coś w moim życiu? Nie bardzo.

Średnia matematyczna wychodzi 5/10, ale emocjonalnie tyle się namęczyłem, że daje 4/10. Z dziesięciu opowiadań szczerze to cieszę się, że poznałem ''Drogę, z której się nie wraca'' (ale to czytałem już zanim kupiłem zbiór ''Maladie'') i ''Zdarzenie z Mischief Creek''. Nagrodę pocieszenie dostaje ''Gwiezdny pył''. Reszta do mnie nie przemawia. Przynajmniej na razie. Może tak działa czytanie różnych gatunków na raz?

Jako miłośnik opowiadań o wiedźminie, sagi wiedźmińskiej i trylogii husyckiej nie mogłem po prostu pominąć tego zbioru. Andrzeja Sapkowskiego wziąłem w ciemno. Poza kilkoma wyjątkami nie było mi to potrzebne.

W skrócie o poszczególnych opowiadaniach:

''Droga, z której się nie wraca'' - 8/10. To opowiadanie z wiedźmińskiego uniwersum już znałem i nadal bardzo je cenię....

Sapkowski należy do tego grona, które w ogóle nie powinno mienić się pisarzami. Podobnie jak Rowling, miał dobry pomysł na jedną historię, a że przy okazji zręcznie włada słowem, jakoś to wyszło. Reszta jest milczeniem - wliczając niniejszy zbiorek. 4 tylko i wyłącznie za 2-3 w miarę dobre opowiadania, które zaplątały się tutaj, jak sądzę, bardziej z przypadku, niż z zamiaru, gdyż, jak wszyscy doskonale wiemy: i ślepej kurze trafi się ziarno.

Sapkowski należy do tego grona, które w ogóle nie powinno mienić się pisarzami. Podobnie jak Rowling, miał dobry pomysł na jedną historię, a że przy okazji zręcznie włada słowem, jakoś to wyszło. Reszta jest milczeniem - wliczając niniejszy zbiorek. 4 tylko i wyłącznie za 2-3 w miarę dobre opowiadania, które zaplątały się tutaj, jak sądzę, bardziej z przypadku, niż z...

Ależ fantastyczne opowiadanie ,,Zdarzenie w Mischief CreekZ" ,oprócz tego 2 wiedźmińkie opowiadania, także o kotach fajne.

Ależ fantastyczne opowiadanie ,,Zdarzenie w Mischief CreekZ" ,oprócz tego 2 wiedźmińkie opowiadania, także o kotach fajne.

Ciężko w sumie się rozpisać o tym zbiorze opowiadań, każde jest fenomenalnie napisane i wciągające, Sapkowski to w końcu wybitny pisarz. Trudno też zrobić jakiś ranking, bo każde jest dobre i porusza inne tematy, na wyróżnienie zasługują jednak te ze świata wiedźmińskiego: "Droga, z której się nie wraca" i "Coś się kończy, coś się zaczyna", bardzo fajne byłby też przedmowy autora przed każdym opowiadaniem. Co mogę więcej dodać, jedynie tyle, że polecam.

Ciężko w sumie się rozpisać o tym zbiorze opowiadań, każde jest fenomenalnie napisane i wciągające, Sapkowski to w końcu wybitny pisarz. Trudno też zrobić jakiś ranking, bo każde jest dobre i porusza inne tematy, na wyróżnienie zasługują jednak te ze świata wiedźmińskiego: "Droga, z której się nie wraca" i "Coś się kończy, coś się zaczyna", bardzo fajne byłby też przedmowy...

Zaczyna się mocno, by później trochę nieco zwolnić a następnie urzec czytelnika. Czy ten zbiór posiada słabe opowiadania ? I tak i nie . Tak, dlatego że niektóre są zbyt krótkie żeby słuchacza wciągnąć w swój świat . Nie, ponieważ każdy ma swoje ulubione gatunki , jednemu bardziej podobać się będzie horror i fantasy a innemu nie będzie się podobać gatunek wojenny .

Nie mogłem się oprzeć i przedstawię wam moją "Topkę" :
1. Zdarzenie w Mischief Creek - majstersztyk, nic tak nie jednoczy jak ulubiony bohater i na odwrót, antybohater, w tym opowiadaniu jest to Pastor Maddox :D
2. Droga, z której się nie wraca - Choć go tu nie ma ani krztyny to czuć tu Wiedźmina w każdym słowie i całym klimacie. Świetnie poprowadzona akcja , bohaterowie i napięcie. Dla fanów Sagi spragnionych Geralta po jej ukończeniu pozycja obowiązkowa.
3. Ex aequo : Maladie i Złote popołudnie - Oba opowiadania przeczytałem z zainteresowaniem i przyjemnością . Zaciekawiły mnie aby sięgnąć po oryginały , nie będę spojlerował , sami sprawdźcie ;)

Wyróżnione : Bitewny pył - dobrze się to czytało , wyobraźnia pracowała , ale tak jak we wstępie pisałem jedno z tych za krótkich opowiadań żeby można coś więcej napisać.

Coś się kończy, coś się zaczyna - Spotkanie z Geraltem, Yenefer i Ciri , hmmm ciężko to gdzieś umiejscowić . Trochę taki Wiedźmin bez miecza.

No i reszta : Muzykanci , Tandaradei!, W leju po bombie, Spanienkreuz - hmmmm co by tu napisać , Sapkowski jest królem fantasy i już ! Dlatego nie będę poddawał ocenie tych opowiadań . Napewno fani gatunków coś coś z nich wyciągną

Podsumowanie : Jeśli ktoś zatęsknił za twórczością Pana Sapkowskiego to zdecydowanie książkę polecam , każdy wybierze coś dla siebie :)

Zaczyna się mocno, by później trochę nieco zwolnić a następnie urzec czytelnika. Czy ten zbiór posiada słabe opowiadania ? I tak i nie . Tak, dlatego że niektóre są zbyt krótkie żeby słuchacza wciągnąć w swój świat . Nie, ponieważ każdy ma swoje ulubione gatunki , jednemu bardziej podobać się będzie horror i fantasy a innemu nie będzie się podobać gatunek wojenny .

Nie...

Zbiór opowiadań dość różnicowaniem. Zdecydowanym plusem jest komentarz/ przedmowa Sapkowskiego do każdego z nich.
Osobiście zachwycił mnie Spanienkreuz.
Maladie wywarło na mnie duże wrażenie.
Muzykanci i Tandaradei! Zaciekawiły.
Bitewny pył i W leju… nie podobały mi się zbytnio.
Reszta była OK.
9 za pierwsze dwa wspomniane opowiadania i komentarze autora.

Zbiór opowiadań dość różnicowaniem. Zdecydowanym plusem jest komentarz/ przedmowa Sapkowskiego do każdego z nich.
Osobiście zachwycił mnie Spanienkreuz.
Maladie wywarło na mnie duże wrażenie.
Muzykanci i Tandaradei! Zaciekawiły.
Bitewny pył i W leju… nie podobały mi się zbytnio.
Reszta była OK.
9 za pierwsze dwa wspomniane opowiadania i komentarze autora.

Po lekturze opowiadań odczucia niestety dość mieszane. Kilka naprawdę świetnych tekstów miesza się z opowiadaniami o zdecydowanie niższym poziomie.

Po lekturze opowiadań odczucia niestety dość mieszane. Kilka naprawdę świetnych tekstów miesza się z opowiadaniami o zdecydowanie niższym poziomie.