Maladie i inne opowiadania

1. Złote popołudnie
2. Maladie
3. Coś się kończy, coś się zaczyna
4. Zdarzenie w Mischief Creek
5. W leju po bombie
6. Spanienkreuz
7. Droga, z której się nie wraca
8. Tandaradei!
9. Muzykanci
10. Bitewny pył

To mój osobisty ranking.

1. Złote popołudnie
2. Maladie
3. Coś się kończy, coś się zaczyna
4. Zdarzenie w Mischief Creek
5. W leju po bombie
6. Spanienkreuz
7. Droga, z której się nie wraca
8. Tandaradei!
9. Muzykanci
10. Bitewny pył

To mój osobisty ranking.

Pokaż mimo to

Czasami potrzebuję powrócić do dawnych lektur. Czyżby to było oznaką maladie? Niby znam treść tego zbioru, ale przyjemność obcowania nawet z dobrze znanymi tekstami pozostaje niezmienna. Antologia prezentuje wybór opowiadań Andrzeja Sapkowskiego pochodzących przede wszystkim z lat 90-tych XX wieku, rozproszonych w rozmaitych publikatorach, takich jak „Fenix” czy „Nowa Fantastyka”. Przedruk opowiadania „Coś się kończy, coś zaczyna” pamiętam z epizodycznego czasopisma „Złoty Smok” z roku 1994.
Wybór nie ogranicza się wyłącznie do opowiadań ze świata Wiedźmina, tych w sumie jest tylko dwa, ale daje wyobrażenie o umiejętnościach pisarskich Pana Andrzeja. Choć szczerze muszę przyznać, że w dekoracjach „fantasy” wypada on zdecydowanie lepiej. Opowiadania z dreszczykiem: „Muzykanci” czy „Tandaradei !” nie przekonują mnie aż tak bardzo (z wyjątkiem „Zdarzenia z Mischief Creek” – przepyszne). Natomiast do dziś fascynuje mnie lekkość „W leju po bombie”. Takiej ekspresji i poczucia humoru po twórcy Trylogii Husyckiej nie spodziewałem się :-) Co ciekawe, z perspektywy czasu opowiadanie nawet się nie zestarzało. Ocena 7/10

Czasami potrzebuję powrócić do dawnych lektur. Czyżby to było oznaką maladie? Niby znam treść tego zbioru, ale przyjemność obcowania nawet z dobrze znanymi tekstami pozostaje niezmienna. Antologia prezentuje wybór opowiadań Andrzeja Sapkowskiego pochodzących przede wszystkim z lat 90-tych XX wieku, rozproszonych w rozmaitych publikatorach, takich jak „Fenix” czy „Nowa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Maladie i inne opowiadania" to zbiór 10 historii z pogranicza naprawdę wielu gatunków. Znajdziemy tutaj opowiadanie o Vissennie matce Geralta oraz inne z tego uniwersum, czyli fantasy w czystej postaci. Poza tym spotkamy się z science-fiction, political fiction, horrorem i kilkoma połączeniami. Właśnie te łączenie gatunków ogromnie mi się podobało. Tutaj groza może być rozładowana żartem lub ciekawą aluzją. Interesującą, choć nie powalającą historią jest tytułowe opowiadanie, przedstawiające alternatywne zakończenie losów Tristana i Izoldy, wątki arturiańskie spod ręki Sapkowskiego moim zdaniem są dosyć udane, jednak te z „Wiedźmina" były w moim odczuciu lepsze. Poza tym, było tutaj kilka opowieści, które budziły pewien niepokój jak na przykład „Muzykanci". Nie miałam za dużo do czynienia z horrorem w książkach i jak na jeden z pierwszych razów, myślę że było to dosyć udane spotkanie.

Moim ulubionym odpowiadaniem z tego zbioru jest chyba „W leju po bombie". Autor dobrze sprawdził się w pisaniu sci-fi, a przy tej historii odrazu wpada się w unikalny klimat i przywiązuje się do bohaterów mimo, że historia jest dość krótka. Z tego też powodu nie mogę za dużo napisać o fabule, wiedzcie tylko, że tytuł jest dosłowny. Myślę, że jest to dosyć ciekawe dla potencjalnego czytelnika, w końcu co młodzi ludzie robią w leju po bombie? Jak się tam znaleźli?

Zaletą tego zbioru są także przedmowy przed każdym z poszczególnych opowiadań. Mimo tego, że część informacji w nich zawartych jest bez sensu i nic nie wnosi do fabuły, to część okoliczności w jakich powstawały te historie pomagała lepiej je zrozumieć i więcej wynieść już po przeczytaniu. Ja akurat lubię takie ciekawostki, chociaż nie każdemu się to spodoba.
Uważam tą książkę za dosyć udaną. Mimo, że znalazła się u mnie przypadkiem było to naprawdę miłe spotkanie. Ta książka nieco pozwoliła mi przekonać się do opowiadań i lepiej poznać chociażby tak lubiany przeze mnie świat Wiedźmina. Są tutaj historie lepsze i gorsze, ale sądzę że każdy fan klimatów fantasy, horroru i sci-fi znajdzie tutaj coś dla siebie.

„Maladie i inne opowiadania" to zbiór 10 historii z pogranicza naprawdę wielu gatunków. Znajdziemy tutaj opowiadanie o Vissennie matce Geralta oraz inne z tego uniwersum, czyli fantasy w czystej postaci. Poza tym spotkamy się z science-fiction, political fiction, horrorem i kilkoma połączeniami. Właśnie te łączenie gatunków ogromnie mi się podobało. Tutaj groza może być...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbiór opowiadań Sapkowskiego, prawdziwa gratka dla fanów twórczości tego autora oraz szeroko pojętego nurtu SF.

Zbiór opowiadań Sapkowskiego, prawdziwa gratka dla fanów twórczości tego autora oraz szeroko pojętego nurtu SF.

Pokaż mimo to

Tytułowe opowiadanie Maladie według mnie jest najgorszym. Dwa opowiadania w świecie Wiedźmińskim przeczytałem razem z Sagą i dopiero po pewnym czasie wróciłem aby dokończyć resztę. Wpłynęło bardzo mocno na moją ocenę książki. Gdyby wyrzucić z niej ze 3 słabsze opowiadania lektura byłaby znacznie przyjemniejsza.

Tytułowe opowiadanie Maladie według mnie jest najgorszym. Dwa opowiadania w świecie Wiedźmińskim przeczytałem razem z Sagą i dopiero po pewnym czasie wróciłem aby dokończyć resztę. Wpłynęło bardzo mocno na moją ocenę książki. Gdyby wyrzucić z niej ze 3 słabsze opowiadania lektura byłaby znacznie przyjemniejsza.

Pokaż mimo to

Bardzo rzadko mam okazję czytać zbiory opowiadań, jako że nie jest to moja ulubiona forma literacka. I zazwyczaj jestem do nich nastawiona sceptycznie, tylko po to żeby się potem przyjemnie rozczarować. Fakt, że w książkach mamy okazję zobaczyć bardziej rozbudowany świat, przywiązać się do bohaterów i ich losów, ale dobre opowiadania kolokwialnie mówiąc robią nam smaka, przekazując esencję fabuły w postaci urywka wybranych zdarzeń. I to jest niesamowita umiejętność, która pozwala zajrzeć w głąb wyobraźni danego autora, w tym konkretnym przypadku Sapkowskiego. I przyznam szczerze, że byłam mocno zaskoczona, w pozytywny sposób.

Dostajemy tutaj dziesięć niezwykle zróżnicowanych utworów literackich z pogranicza fantastyki, science-fiction i horroru, przy czym te dwa ostatnie gatunki dość mnie zaskoczyły w tym akurat wydaniu. Powiedzmy że elementy horroru faktycznie można znaleźć nawet w sadze o Wiedźminie, natomiast science-fiction pisane piórem tego autora było dla mnie nowością. I przyznam szczerze, że naprawde świetnie sobie z tym poradził. Już od pierwszych zdań potrafi zbudować niesamowity klimat, osobistą więź z danym bohaterem a jak już dochodzimy do dialogów to zaczynają się również te specyficzne elementy komediowe, za które Sapkowskiego lubię szczególnie. Język w którym pisze jest z jednej strony prosty, ale z drugiej nie tylko poprawny ale też swojski w takim dobrym tego słowa znaczeniu. Dlatego każde z opowiadań czytałam po prostu jednym tchem, zabierając się szybko za następne bo po prostu nie mogłam się od nich oderwać.

Do moich ulubionych opowiadań z tego zbioru należą na pewno “W leju po bombie” oraz “Zdarzenie w Mischief Creek”. Są zupełnie od siebie różne i przedstawiają historie z innych światów, czasów i kontekstów. Oba są jednak fenomenalnie napisane, od razu weszłam w obie historie z dziką ciekawością i zaangażowaniem, przywiązując się do bohaterów i krocząc z nimi przez wydarzenia, w obu przypadkach dość makabryczne. Autor świetnie prowadzi narracje, umiejąc wejść w rolę przeróżnych postaci za pomocą których obserwujemy co się dzieje, co jak dla mnie jest szczególnym darem i sprawia że każde jego dzieło czyta mi się znakomicie. Ciekawe jest, że ulubionym opowiadaniem, od którego wziął się zresztą tytuł całego zbioru a mianowicie “Maladie” podobało mnie się najmniej. Było dla mnie zdecydowanie najbardziej patetyczne i zupełnie nieżyciowe, chociaż można to pewnie wytłumaczyć - Sapkowski stworzył alternatywne zakończenie dla Tristana i Izoldy, osobiście nie jestem fanką tego typu historii.

Podsumowując, serdecznie polecam tą książkę. Jest ona połączeniem rozrywki z miejscem na refleksje, gdyż jak zwykle autor wplata w wypowiedzi bohaterów garście swoich osobistych obserwacji i przemyśleń na temat stanu świata, roli kobiet, ekologii, traktowania zwierząt i ogólnie mówiąc słabszych jednostek, a także pokazuje ciekawe alternatywne historie tego, co już znamy. Świetna lektura, zachęcam do zapoznania się z nią.

Bardzo rzadko mam okazję czytać zbiory opowiadań, jako że nie jest to moja ulubiona forma literacka. I zazwyczaj jestem do nich nastawiona sceptycznie, tylko po to żeby się potem przyjemnie rozczarować. Fakt, że w książkach mamy okazję zobaczyć bardziej rozbudowany świat, przywiązać się do bohaterów i ich losów, ale dobre opowiadania kolokwialnie mówiąc robią nam smaka,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Maladie" czyta się lekko, choć zawarte w niej opowiadania są przeważnie niewesołe; nawet te z założenia humorystyczne, jak "W leju po bombie", malują bardzo przykry obraz ludzkości. Dla czytelników "Wiedźmina" zbiór ten będzie pewnie, tak jak dla mnie, pierwszym przystankiem po skończeniu sagi - między innymi dlatego, że zawiera dwa opowiadania powiązane z kultowym uniwersum. Niestety, "Maladie" obnaża też ograniczenia Sapkowskiego jako pisarza. Jego miłość do historii i literatury jest bezsprzeczna: opowiadania pełne są odniesień zarówno do prawdziwych wydarzeń, jak i do legend, baśni czy klasycznej fantastyki. Sapkowski jest bez dwóch zdań autorem literatury gatunkowej, siebie samego postrzegającym w jej kontekście, gęsto czerpiącym z popularnych motywów i wzorców fabularnych; w najlepszym razie owocuje to postmodernistyczną zabawą, w najgorszym - przewidywalnością i nudą. W "Maladie" występują opowiadania z obu tych kategorii, a ich poziom nigdy nie osiąga wyżyn, na jakie autor wzbił się choćby w "Ostatnim życzeniu". Jednak nawet z tych słabszych tekstów wyziera entuzjazm twórcy, który kocha swoją pracę, a czasami także ten smutny, niesentymentalny ogląd świata, podszyty gorzkim humorem, który lubię w pisarstwie Sapkowskiego najbardziej.

"Maladie" czyta się lekko, choć zawarte w niej opowiadania są przeważnie niewesołe; nawet te z założenia humorystyczne, jak "W leju po bombie", malują bardzo przykry obraz ludzkości. Dla czytelników "Wiedźmina" zbiór ten będzie pewnie, tak jak dla mnie, pierwszym przystankiem po skończeniu sagi - między innymi dlatego, że zawiera dwa opowiadania powiązane z kultowym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest to zbiór opowiadań różniących się od siebie zarówno tematyką jak i poziomem. Podobały mi się niezmiernie wstępy przed opowiadaniami. NiIektóre z informacji we wstępach były bezużyteczne, ale część z nich pozwalała lepiej zrozumieć istotę opowiadań. Przed przeczytaniem zbioru znałam dwa opowiadania: "Coś się kończy, coś się zaczyna" i "Bitewny pył". Pierwsze z tych dwóch jest lekkie i przyjemne w czytaniu dla fanów sagi szczególnie, drugiego nie pamiętałam w żadnym szczególe i zapewne zaraz znowu wyleci mi z pamięci. Mimo wartkiej akcji nie przywiązałam się do żadnego bohatera. Najtrudniejsze w czytaniu okazały się opowiadania "Muzykanci", "Tandaredei" i "W leju po bombie". Pierwsze dwa utrzymane są w klimatach Cthulhu, ale to ich niestety jedyna zaleta. Są zbyt niezrozumiałe, napakowane szczegółami zamiast fabułą. Trzecie również jest trudne w odbiorze, być może przez użycie przez Sapka w wypowiedziach kilki języków (w tym martwych, tj. łaciny). Sapek jednakże sam w swojej przedmowie zaznaczył, że dla niego ludzie nieznających języków są matołami, więc cóż, typowy Sapek. Nie rozumiesz- twój problem. "Złote popołudnie" i tytułowa "Maladie" są retellingiem z bardzo znanych źródeł literackich, co odbieram jako pójście na łatwiznę przez autora (co zresztą w twórczości autora często się zdarza jeśli chodzi o fabułę). "Maladie" mimo to czytało mi się przyjemnie, pomimo przydługich opisów uczuć i pitolenia o emocjach bohaterów. Najbardziej podobało mi się "Zdarzenie w Mischief Creek" - również mogłoby być dobrym scenariuszem do RPG Cthulhu. Najtrudniej ocenić mi sześciostronnicowe opowiadanie "Spanienkreuz", które skończyło się zanim się rozpoczęło na dobre. Cieszę się, że dzięki temu zbiorowi poszerzę swoją humanistyczną wiedzę o świecie, ale nie kupujcie tego - możecie pożyczyć i przeczytać, bo raczej nie wrócicie drugi raz do tego zbioru.

Jest to zbiór opowiadań różniących się od siebie zarówno tematyką jak i poziomem. Podobały mi się niezmiernie wstępy przed opowiadaniami. NiIektóre z informacji we wstępach były bezużyteczne, ale część z nich pozwalała lepiej zrozumieć istotę opowiadań. Przed przeczytaniem zbioru znałam dwa opowiadania: "Coś się kończy, coś się zaczyna" i "Bitewny pył". Pierwsze z tych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opowiadania zawarte w tej książce nie zrobiły na mnie zbyt wielkiego wrażenia, ale też muszę dodać, iż nie zawiodły mnie podczas czytania. Spodziewałem się czegoś innego, może łudziłem się kierowany powieścią "Wiedźmin", ale cóż czego można oczekiwać po takim miszmaszu, w którym autor zawarł tak dalece od siebie różniące się opowiadania. Ogólnie rzecz ujmując czytało się w miarę płynnie i na tym zakończmy ;)

Opowiadania zawarte w tej książce nie zrobiły na mnie zbyt wielkiego wrażenia, ale też muszę dodać, iż nie zawiodły mnie podczas czytania. Spodziewałem się czegoś innego, może łudziłem się kierowany powieścią "Wiedźmin", ale cóż czego można oczekiwać po takim miszmaszu, w którym autor zawarł tak dalece od siebie różniące się opowiadania. Ogólnie rzecz ujmując czytało się w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ok, ale bez przesady.
Warto zwrócić uwagę na opowiadanie "Droga, z której się nie wraca" o rodzicach znanego nam Wiedźmina, a także na opowiadanie "Coś się kończy, coś się zaczyna" - alternatywne zakończenie sagi wiedzmińskiej, które - według autora - alternatywnym zakończeniem nie jest.
Reszta opowiadań to wypłuczyny z ciekawszymi momentami. Błyszczy jedynie "Coś...".

Ok, ale bez przesady.
Warto zwrócić uwagę na opowiadanie "Droga, z której się nie wraca" o rodzicach znanego nam Wiedźmina, a także na opowiadanie "Coś się kończy, coś się zaczyna" - alternatywne zakończenie sagi wiedzmińskiej, które - według autora - alternatywnym zakończeniem nie jest.
Reszta opowiadań to wypłuczyny z ciekawszymi momentami. Błyszczy jedynie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to