Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę straszna, a trochę wesoła :)

Trochę straszna, a trochę wesoła :)

Uwielbiam Juliusza Verne'a i jego marzycielskie, pełne fantazji i dokładności opisy. Zawsze funduje mi pozytywne i przyjemne doznania. W Podróży do wnętrza ziemi niesamowicie spodobała mi się wizja wnętrza ziemi jako... drugiej ziemi, jaką znamy.
Będę sięgać zdecydowanie po dalsze dzieła Verne'a, a tutaj nawet po ekranizację.

Uwielbiam Juliusza Verne'a i jego marzycielskie, pełne fantazji i dokładności opisy. Zawsze funduje mi pozytywne i przyjemne doznania. W Podróży do wnętrza ziemi niesamowicie spodobała mi się wizja wnętrza ziemi jako... drugiej ziemi, jaką znamy.
Będę sięgać zdecydowanie po dalsze dzieła Verne'a, a tutaj nawet po ekranizację.

Zmeczylam do polowy, a potem poszlooo! Z nadzieja na to, ze dalej jest tylko lepiej:)

Zmeczylam do polowy, a potem poszlooo! Z nadzieja na to, ze dalej jest tylko lepiej:)

Szykuję na re-read:)

Szykuję na re-read:)

Wspaniała, wielopłaszczyznowa opowieść o samotności, odrzuceniu, zemście, relacjach rodzinnych i społecznych, poszukiwaniu sensu i pogoni za chorą ambicją. To wcale nie historia o potworze i o tym jak fatalny wygląd idzie w parze z podłym charakterem. To opowieść o tym, że rodzimy się dobrzy, ale każdego, nawet najsilniejszą osobę złamie odrzucenie i samotność.
Skończyłam wczoraj i zostanie ze mną na zawsze. Niezwykle poruszająca. Napisana pięknym językiem. Ciekawie poprowadzona fabuła. Ile by nie pisać, polecam, zdecydowanie polecam. Trzeba samemu się przekonać.

Wspaniała, wielopłaszczyznowa opowieść o samotności, odrzuceniu, zemście, relacjach rodzinnych i społecznych, poszukiwaniu sensu i pogoni za chorą ambicją. To wcale nie historia o potworze i o tym jak fatalny wygląd idzie w parze z podłym charakterem. To opowieść o tym, że rodzimy się dobrzy, ale każdego, nawet najsilniejszą osobę złamie odrzucenie i samotność.
Skończyłam...

Ciekawa koncepcja tego jak mógłby wyglądać atak Marsjan, ale jednak jakoś tak ciężko i mozolnie poprowadzona historia.

Ciekawa koncepcja tego jak mógłby wyglądać atak Marsjan, ale jednak jakoś tak ciężko i mozolnie poprowadzona historia.

Tytułowy Dracula Stokera jest postacią zupełnie inną od charyzmatycznego Draculi, którego znamy z adaptacji filmowych, bajkowych czy komiksów. Sam bohater w zasadzie niewiele się wypowiada, poznajemy go w większości od strony ścigających go Van Helsinga i reszty "oprawców".

Odkąd pamiętam jestem zafascynowana hrabią, mitem, legendą i wierzeniami w siły nieczyste, a dzięki tej książce dowiedziałam się więcej niż z wielu ekranizacji. Widać Bram Stoker przygotował się na medal do pisania książki.

Co do samej powieści, to zaskoczyło mnie, że utwór epistolarny może tak wciągnąć i można go zachęcająco rozwinąć fabularnie. Rozwinąć rzecz jasna w pisaniu, bo filmy znacznie upraszczają historię. Mimo upływu stron nie traci się bowiem zainteresowania.

Zdecydowanie polecam do przeczytania, choć samą książkę może być sklasyfikowała jako przygodową a nie horror. Polecam zwłaszcza fanom tematyki i samego nieumarłego. Z chęcią jednak poznałabym alternatywną wersję napisaną z perspektywy samego Draculi!

Tytułowy Dracula Stokera jest postacią zupełnie inną od charyzmatycznego Draculi, którego znamy z adaptacji filmowych, bajkowych czy komiksów. Sam bohater w zasadzie niewiele się wypowiada, poznajemy go w większości od strony ścigających go Van Helsinga i reszty "oprawców".

Odkąd pamiętam jestem zafascynowana hrabią, mitem, legendą i wierzeniami w siły nieczyste, a dzięki...

arcydzieło

arcydzieło

Wspaniale napisana mimo że powieść epistolarna nie jest moim konikiem. Wnikliwe przedstawienie mechanizmów psychologiczno-społecznych i ogrom wskazówek na temat szczęścia, spełnienia, postrzegania świata, ludzi, zła, dobra, a nawet jak żyć. Przekronie I wesoło, ale jakże trafia w sedno.

Wspaniale napisana mimo że powieść epistolarna nie jest moim konikiem. Wnikliwe przedstawienie mechanizmów psychologiczno-społecznych i ogrom wskazówek na temat szczęścia, spełnienia, postrzegania świata, ludzi, zła, dobra, a nawet jak żyć. Przekronie I wesoło, ale jakże trafia w sedno.

'Przekleństwo ludzkości polega więc na tym, że dwie sprzeczne natury są ze sobą na wielki złączone, że w otchłani dręczonego sumienia muszą toczyć tragiczne, niekończące się boje'.
Rzecz o dualizmie, zakazanym owocu, podwójnej osobowości, psychomachii.. psychomachii wewnętrznej. Wspaniałe obrazowe, baśniowe wręcz studium naszej psychiki, tego, co się w nas dzieje, gdy targają nami emocje. Wybitne przedstawienie wątpliwości i dualizmu intencji. Niejeden z nas by pragnął mieć takie 'drugie', a nawet trzecie czy czwarte ja, za którego czyny i myśli by nie odpowiadał.

'Przekleństwo ludzkości polega więc na tym, że dwie sprzeczne natury są ze sobą na wielki złączone, że w otchłani dręczonego sumienia muszą toczyć tragiczne, niekończące się boje'.
Rzecz o dualizmie, zakazanym owocu, podwójnej osobowości, psychomachii.. psychomachii wewnętrznej. Wspaniałe obrazowe, baśniowe wręcz studium naszej psychiki, tego, co się w nas dzieje, gdy...

Teraz juz tak sie nie pisze ksiazek! Mocne zaglebienie sie w dusze i mysli glownego bohatera, wszystko mroczne i zagadkowe. Krotko, ale z jaka klasa! Zdecydowanie bije na glowe filmy.

Teraz juz tak sie nie pisze ksiazek! Mocne zaglebienie sie w dusze i mysli glownego bohatera, wszystko mroczne i zagadkowe. Krotko, ale z jaka klasa! Zdecydowanie bije na glowe filmy.