Harry Potter i Komnata Tajemnic

Średnie jak dla mnie

Średnie jak dla mnie

Pokaż mimo to

Druga część przygód Młodego Czarodzieja przypadła mi do gustu w dużo większym stopniu niż "Kamień filozoficzny". Zdecydowanie bardziej emocjonujące zakończenie oraz zwiedzanie zakamarków Hogwartu wraz z tytułową Komnatą tajemnic jest o wiele bardziej satysfakcjonujące. Książkę co jakiś czas sobie odświeżam i teraz dostrzegam mankamenty jakie umknęły mi przy pierwszym czytaniu, ale sentyment ponownie przykrywa wszelkie niedogodności.
Bardzo dobra odsłona serii o Harrym Potterze, która sprawia frajdę nie tylko młodym czytelnikom. Polecam gorąco.

Druga część przygód Młodego Czarodzieja przypadła mi do gustu w dużo większym stopniu niż "Kamień filozoficzny". Zdecydowanie bardziej emocjonujące zakończenie oraz zwiedzanie zakamarków Hogwartu wraz z tytułową Komnatą tajemnic jest o wiele bardziej satysfakcjonujące. Książkę co jakiś czas sobie odświeżam i teraz dostrzegam mankamenty jakie umknęły mi przy pierwszym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo przyjemna. Szybko się czytało. Zdecydowanie lepsza od filmu, który niestety widziałem pierwszy więc pod jego kątem oceniam książkę

Bardzo przyjemna. Szybko się czytało. Zdecydowanie lepsza od filmu, który niestety widziałem pierwszy więc pod jego kątem oceniam książkę

Pokaż mimo to

Uwielbiam serię o Harrym, chociaż ta jedna część nigdy do mnie nie przemawiała. Mimo tego uważam ją za bardzo dobrą książkę i serdecznie polecam ;)

Uwielbiam serię o Harrym, chociaż ta jedna część nigdy do mnie nie przemawiała. Mimo tego uważam ją za bardzo dobrą książkę i serdecznie polecam ;)

Pokaż mimo to

Czasami zdarza się, że jedna, nawet bardzo krótka, pozornie nic nieznacząca sytuacja, która sprawi, że w przeciągu kilku sekund wrócę myślami do lat dzieciństwa. Z olbrzymią nostalgią przypomnę sobie sytuację, o której nie myślałam od lat. Nie jestem w stanie wytłumaczyć, skąd to wspomnienie bierze się akurat teraz, skąd to skojarzenie. Nie jestem też w stanie wyjaśnić, dlaczego akurat tę część mojego życia sobie przypomniałam. Ona się po prostu pojawia i często po kilkunastu latach otwiera mi oczy na moje obecne życie. Z całą swoją potęgą zmusza mnie, bym myślała, bym rozważała i podejmowała decyzje. Zdarza się się Wam podobna sytuacja?

Trwają wakacje, których Harry Potter nienawidzi. Chłopiec nie jest jak inne dzieci – posiada magiczne moce i uczęszcza do szkoły, która uczy magii. Między innymi dlatego Harry nie cierpi wakacji. Musi spędzać je u swojego wujostwa, gdzie nim pomiatają i ostatnie o czym może marzyć to miłość. Młody czarodziej w szkole znalazł sobie lojalnych przyjaciół, jednak mijają tygodnie, a oni nie dają o sobie znać. Harry jest bardzo zawiedziony i znużony tą sytuacją. Lecz pewnego dnia gdy otwiera drzwi swojego pokoju, spotyka Zgredka – skrzata domowego. Od tego momentu jego przygoda rozpoczyna się na nowo. Co tym razem spotka Harry'ego w szkole? Czemu jego przyjaciele nie odzywali się? Czy chłopiec na pewno jest bezpieczny?

Nie wiem, czy jest sens po raz nie wiadomo który tłumaczyć Wam moją miłość do tej serii. Większość z Was pewnie już zna tę historię tak bardzo podobną do wszystkich innych, a by zaczerpnąć coś z tej recenzji, wystarczy Wam wiedzieć, że "Harry Potter" jest najbardziej sentymentalną opowieścią dla mnie i przez około piętnaście lat towarzyszy mi bez przerwy. Nie zmienia to faktu, że już dawno nie odświeżałam sobie tych pasjonujących książek i planuję do końca tego roku po raz kolejny zapoznać się ze wszystkimi. A na dzisiaj przygotowałam Wam swoją opinię o "Komnacie Tajemnic".

Trzeba zacząć tradycyjnie, czyli napisać hymn pochwalny nad stylem autorki. Mijają lata i to wiele, a ja nadal tak samo się zachwycam nad językiem, którego używa Rowling. Zdaję sobie sprawę, że wiele zawdzięczamy genialnemu tłumaczeniu. Ale te wszystkie nowe słowa, odpowiednia doza opisów poprzeplatana naturalnymi dialogami o wydźwięku poważnym, ale również zabawnym urzekają mnie. Jest to snucie pasjonującej historii, pełnej przygód i pasji, ale w sposób na tyle wolny, że powoli przywiązujemy się do bohaterów, uniwersum i całej otoczki. Czasami się zastanawiam, czy to właśnie nie ten styl sprawił, że tyle ludzi zakochało się w opowieści o przygodach małego czarodzieja.

Muszę przyznać, że tym razem pod względem fabuły trochę się nudziłam. Jednak nie odbierzcie tego jako wady, ponieważ w swoim czasie czytałam tę książkę tak często, że nie można było się spodziewać, że odkryję drugie dno. Ważne jest, że kilka pierwszy razy mnie urzekło i nadal mam wspomnienie jak siedzę wieczorem w swoim łóżku i zapominając o całym świecie, wchodzę do Komnaty Tajemnic w Hogwarcie. Ta powieść jest tak pełna emocji, że nie da się tak po prostu odłożyć jej na później, czy na półkę. Trzeba czytać dalej i nie poddawać się, bo Harry i jego przyjaciele nigdy nie odpuszczają. Brną przed siebie, by walczyć o dobro. Tym bardziej że gdy czyta się, znając dalsze losy bohaterów, to można zauważyć wiele ciekawostek, ukrytych znaczeń, które umykały po raz pierwszy. Cały cykl jest jedną, wielką łamigłówką, która po woli odkrywa kurtynę tajemnicy.

Kolejnym aspektem, który doceniam zawsze i wszędzie, a tutaj to w szczególności, jest niesamowita kreacja bohaterów. Jest ich tak wielu, a zarazem żaden nie jest zwykłą papierkową postacią, tylko wyrazistą osobowością mającą własną historię i przyszłość, która intryguje i zastanawia. Czasami mam ochotę zadać pytanie: jak to zrobiłaś Rowling? Przecież to jest jak w życiu. Tym razem chciałam zwrócić szczególną uwagę na profesor McGonagall. Zawsze fascynowało mnie w niej to nietypowe połączenie cech – surowości z ciepłem, czułością i zrozumieniem. Wiedziała, kiedy nie dawać taryfy ulgowej i wymagać. Ale zarazem idealnie wyczuwała momenty, gdzie jej przyjaciele i uczniowie potrzebowali wsparcia i pomocy. Nigdy się nie wahała, by jej udzielić. Wyjątkowo ważną postacią jest też oczywiście przekochany Hagrid. Większość z Was pewnie doskonale wie, o czym mówię. Mam ochotę powiedzieć potocznym językiem, że to prosty chłop, ale przepełniony od góry do dołu miłością i lojalnością. Nie można też zapomnieć o jego ciekawej historii.

"Harry Potter" może i ma dość schematyczną fabułę pod względem głównej osi, czyli walki dobra ze złem, ale to nie zmienia faktu, że tak mocno go doceniam. Tym bardziej że to jest tylko główna oś, a jest tak dużo wątków pobocznych, że często ona ginie i to inne aspekty wysuwają się na przód, by ukazać, co w życiu jest ważne. Jestem bardzo szczęśliwa, że postanowiłam sobie przypomnieć książkową wersję tej opowieści. A jeszcze bardziej szczęśliwa, że jako już dorosła osoba nadal mnie zachwyca.

Czasami zdarza się, że jedna, nawet bardzo krótka, pozornie nic nieznacząca sytuacja, która sprawi, że w przeciągu kilku sekund wrócę myślami do lat dzieciństwa. Z olbrzymią nostalgią przypomnę sobie sytuację, o której nie myślałam od lat. Nie jestem w stanie wytłumaczyć, skąd to wspomnienie bierze się akurat teraz, skąd to skojarzenie. Nie jestem też w stanie wyjaśnić,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wciągające i rusza wyobraźnię

Wciągające i rusza wyobraźnię

Pokaż mimo to

very good

very good

Pokaż mimo to

Cała seria jest dla mnie świetnym powrotem do dzieciństwa. Polecam wszystkim, niezależnie od wieku.

Cała seria jest dla mnie świetnym powrotem do dzieciństwa. Polecam wszystkim, niezależnie od wieku.

Pokaż mimo to

"Harry Potter i Komnata Tajemnic" jest to drugi tom opowiadający o przygodach młodego czarownika Harrego Pottera, a więc również jest to moje drugie spotkanie z głównym bohaterem.
Szczerze żałuję, że zdecydowałam się tak późno sięgnąć po ten cykl. Jakoś nigdy nie chciałam go przeczytać. Zdarzało mi się myśleć, że nie jest w moi stylu, że pewnie jest dziecinny, itp. Nawet nie chciałam dać Harremu szansy. Jakiś czas temu spotkałam się z maratonem czytelniczym, w którym chodzi o czytanie Harrego. Pomyślałam sobie: a co mi tam! I tak zdecydowałam się sięgnąć po ten cykl. Już następnego dnia byłam w bibliotece by wypożyczyć "Harry Potter i Kamień Filozoficzny".

"Strach przed imieniem zwiększa strach przed tym kto je nosi."

Tom drugi z cyklu o Harrym Potterze rozpoczyna się w domu Państwa Dursleyów - wujostwa tytułowego bohatera. Spędza w nim wakacje w oczekiwaniu na rozpoczęcie nowego roku szkolnego w Hogwarcie, czyli Szkole Magii i Czarodziejstwa. Nie może się doczekać, gdy wróci do przyjaciół oraz ukochanego sportu Quidditch. W domu nie ma za wesoło, a sprawę pogarsza Zgredek, który przybył ostrzec Harrego oraz prosić by nie wracał do Hogwartu, ponieważ mają dziać się straszne rzeczy. Chłopiec nie bierze tego do siebie. Resztę wakacji spędza w domu przyjaciela Rona Wesleya.

"To nasze wybory ukazują, kim naprawdę jesteśmy, o wiele bardziej niż nasze zdolności."

Tak jak ostrzegał Zgredek w Hogwarcie dochodzi do strasznych rzeczy. Wszystko jest spowodowane otwarciem tajemniczej Komnaty Tajemnic. Nikt nic o niej nie mówi. Nikt nic o niej nie wie.
Czy Harry wraz z przyjaciółmi dowiedzą się co takiego skrywa Komnata Tajemnic?
Czy ocalą Hogwart przed zamknięciem?

"We śnie człowiek znajduje się we własnym świecie.Czasem pływa w głębokim oceanie,a czasem robi pierwszy krok w chmurach."
Drugi tom jest równie ekscytujący oraz tajemniczy co pierwszy. Poznajemy siostrę Rona - Giny, która rozpoczęła naukę w Hogwarcie. Trójka przyjaciół jak zwykle nie może usiedzieć bez czynnie. Częst pakują się w kłopoty.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie, nie ma nużących opisów i cały czas się coś dzieje.

Moja ocena 10/10

"Harry Potter i Komnata Tajemnic" jest to drugi tom opowiadający o przygodach młodego czarownika Harrego Pottera, a więc również jest to moje drugie spotkanie z głównym bohaterem.
Szczerze żałuję, że zdecydowałam się tak późno sięgnąć po ten cykl. Jakoś nigdy nie chciałam go przeczytać. Zdarzało mi się myśleć, że nie jest w moi stylu, że pewnie jest dziecinny, itp. Nawet...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mogę napisać tylko tyle - Uwielbiam i bardzo często wracam do losów Harrego Pottera!! Książka dla osób w każdym wieku!!

Mogę napisać tylko tyle - Uwielbiam i bardzo często wracam do losów Harrego Pottera!! Książka dla osób w każdym wieku!!

Pokaż mimo to