Jakoś serial na Netflixie podobał mi się bardziej. Może dlatego , że był bardziej rozbudowany

Jakoś serial na Netflixie podobał mi się bardziej. Może dlatego , że był bardziej rozbudowany

Nie zainteresował mnie E. A. Poe. Kiedyś lubiłam jego opowiadania, ale teraz wolę inne horrory i kryminały.

Nie zainteresował mnie E. A. Poe. Kiedyś lubiłam jego opowiadania, ale teraz wolę inne horrory i kryminały.

Po obejrzeniu serialu netflixa wygooglowałam sobie tytuł na wolnych lekturach. Nie mam pojęcia na czym wzorowali się twórcy serialu - stąd taka niska ocena. Dość niesprawiedliwa, bo była by inna gdybym najpierw trafiła na opowiadanie ale samo opowiadanie też jest bardzo krótkie i ma mało fabuły za to bardzo obrazowo opisane sceny.

Po obejrzeniu serialu netflixa wygooglowałam sobie tytuł na wolnych lekturach. Nie mam pojęcia na czym wzorowali się twórcy serialu - stąd taka niska ocena. Dość niesprawiedliwa, bo była by inna gdybym najpierw trafiła na opowiadanie ale samo opowiadanie też jest bardzo krótkie i ma mało fabuły za to bardzo obrazowo opisane sceny.

Widzę kilka komentarzy odwołujących się do serialu. Serial o tym samym tytule nie ma nic wspólnego z tym opowiadaniem. Serial jest tylko bardzo bardzo luźna wariacja jednego z pomysłów, plus motyw kruka z poematu "nevermore" również autorstwa Poe.

Poe czytałam zawsze w oryginale i w takiej wersji robi ogromne wrażenie. Ten rytm i melodia języka podkreślająca akcje.... narastające napięcie i zwięzłość opowiadania - Poe uważał że tekst musi mieć taką długość by można przeczytać całość za jednym razem. Tylko w ten sposób efekt grozy zostanie utrzymany.

Nie znam wersji polskiej i nie wiem jak tłumacz sobie poradził z językiem ale w wersji oryginalnej opowiadanie jest doskonałe.

Widzę kilka komentarzy odwołujących się do serialu. Serial o tym samym tytule nie ma nic wspólnego z tym opowiadaniem. Serial jest tylko bardzo bardzo luźna wariacja jednego z pomysłów, plus motyw kruka z poematu "nevermore" również autorstwa Poe.

Poe czytałam zawsze w oryginale i w takiej wersji robi ogromne wrażenie. Ten rytm i melodia języka podkreślająca akcje.......

Trochę się rozczarowałam. Niby jakieś zaskoczenie było, ale to nie są te emocje, których się spodziewałam. Nie wątpię, że dawniej ten tekst mógł oddziaływać zupełnie inaczej i mocniej, po przeczytaniu analizy też trochę wszystko mi się rozjaśniło, choć w trakcie lektury zrozumiałam to zupełnie inaczej… No nie, naprawdę nie wywołał we mnie spodziewanego efektu. Byłam wręcz zdziwiona, bo miałam duże oczekiwania do ekranizacji, nie mogłam się jej doczekać, opowiadanie jest zresztą kultowe, no i poprzednie, które czytałam, było świetne. A tu jakoś tak… nie do końca kumałam o co chodzi, nie byłam ani zaskoczona, ani pod wrażeniem. Ostatecznie wypadło dla mnie gorzej niż „średnio”. Bardziej słabo.

Trochę się rozczarowałam. Niby jakieś zaskoczenie było, ale to nie są te emocje, których się spodziewałam. Nie wątpię, że dawniej ten tekst mógł oddziaływać zupełnie inaczej i mocniej, po przeczytaniu analizy też trochę wszystko mi się rozjaśniło, choć w trakcie lektury zrozumiałam to zupełnie inaczej… No nie, naprawdę nie wywołał we mnie spodziewanego efektu. Byłam wręcz...

Zbiór opowiadań, który zaczyna się od tytułowej "Zagłady domu Usherów". Głównie tematyka kryminalna, detektywistyczna. Momentami troszkę męczące w swojej zawiłości, ale wciąż niezmiernie ciekawie. Podoba mi się praca tłumacza i obszerne przypisy z wytłumaczeniem co i dlaczego.

Zbiór opowiadań, który zaczyna się od tytułowej "Zagłady domu Usherów". Głównie tematyka kryminalna, detektywistyczna. Momentami troszkę męczące w swojej zawiłości, ale wciąż niezmiernie ciekawie. Podoba mi się praca tłumacza i obszerne przypisy z wytłumaczeniem co i dlaczego.

Chyba nie mój styl. Mroczne opowiadania nigdy nie były w moim kręgu zainteresowań. W tych kryminalnych już trochę lepiej, ale i tak mocno przesadne.

Chyba nie mój styl. Mroczne opowiadania nigdy nie były w moim kręgu zainteresowań. W tych kryminalnych już trochę lepiej, ale i tak mocno przesadne.

Czytając, słyszałem za oknem te filmowe wrzaski piorunów i czułem jak krople rzęsistego deszczu spływają mi po skroni, czy to policzkach. Poe w krótkim utworze nakreślił ciemny obraz i duszną koncepcję pałacu rodowego, nad którym wisi jakieś brzmię, rychły los. Prawdziwa rezydencja zła. Zdaje się jakoby dom Usherów cały czas wisiał na stryczku, ale walczy z prognozowaną zagładą. Utwór został napisany plastycznym i malarskim językiem. Edgar Allan Poe okazuje się impresjonistą mroku. Wydaje mi się, że ta krótka forma jest zaletą dla tego gatunku. Napięcie budowane jest grzecznie i ze smakiem. Nie ma tu sztampowych chwytów i nagłych ciosów strachu, a nieco mgliście (bez wyraźnych ciągów przyczynowo skutkowych, a z domniemaniami, co wprawia w czytelnika zadumę i także niewiedzę) budowana obawa, przed tym co napotka narrator w posiadłości Usherów. Mniam.

Czytając, słyszałem za oknem te filmowe wrzaski piorunów i czułem jak krople rzęsistego deszczu spływają mi po skroni, czy to policzkach. Poe w krótkim utworze nakreślił ciemny obraz i duszną koncepcję pałacu rodowego, nad którym wisi jakieś brzmię, rychły los. Prawdziwa rezydencja zła. Zdaje się jakoby dom Usherów cały czas wisiał na stryczku, ale walczy z prognozowaną...

Roderick Usher, przyjaciel z dzieciństwa, prosi, a wręcz naciska, by bezimienny narrator przybył do jego rodzinnego domu, by ulżyć mu trochę w tajemniczej chorobie. Rod Usherów nie był liczny, a ich drzewo genealogiczne rozrastało się głównie w linii prostej - z ojca na syna. Czy to będzie więc koniec rodu Usherów? Gdy narrator dociera do posiadłości okazuje się, że siostra bliźniaczka Rodericka, Lady Magdalena, cierpi na podobną przypadłość. Na dodatek po niedługim czasie nawet jemu udziela się melancholijny, nerwowy i dręczący duszę nastrój.

Burza, nerwowość ducha, klimat tajemniczości, dziwne odgłosy, wielki pusty dom-pałac, samotność i śmierć…

Tłumaczenie Bolesława Leśmiana dodaje książce poetyckiej wyjątkowości, jednakże zdecydowanie jest to pozycja dla pasjonatów klasycznego gotyku lub miłośników Poe’ego, bo mimo tego, że utwór jest krótki, to jednak jest dość wymagający w lekturze. Z pewnością serial dostępny na Netflixie jest tworem osobnym, jedynie inspirowanym tą nowelą dlatego zachęcam do porównania z oryginałem.

Roderick Usher, przyjaciel z dzieciństwa, prosi, a wręcz naciska, by bezimienny narrator przybył do jego rodzinnego domu, by ulżyć mu trochę w tajemniczej chorobie. Rod Usherów nie był liczny, a ich drzewo genealogiczne rozrastało się głównie w linii prostej - z ojca na syna. Czy to będzie więc koniec rodu Usherów? Gdy narrator dociera do posiadłości okazuje się, że siostra...

To krótkie, tytułowe opowiadanie faktycznie reprezentuje wszystkie główne cechy literatury gotyckiej ;klimat niejasności, tajemniczości, grozy, odosobnienia, rozwiania granic między różnymi rzeczywistościami i nieuniknionego losu. A do tego stary zamek na odludziu, poezja i zbliżająca się śmierć. Gatunkowo bardzo dobre.

To krótkie, tytułowe opowiadanie faktycznie reprezentuje wszystkie główne cechy literatury gotyckiej ;klimat niejasności, tajemniczości, grozy, odosobnienia, rozwiania granic między różnymi rzeczywistościami i nieuniknionego losu. A do tego stary zamek na odludziu, poezja i zbliżająca się śmierć. Gatunkowo bardzo dobre.