Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowanie jedna z najlepszych powieści młodzieżowych jaką miałam okazję przeczytać. Na tę książkę natknęłam się dosłownie przypadkiem, kiedy usłyszałam gdzieś, że powinna spodobać się fanom książki "Piękne złamane serca". Bez głębszego zastanowienia oraz przeczytania o czym właściwie jest ta książka. Pojechałam do biblioteki i ją wypożyczyłam. "Byliśmy łgarzami" to opowieść opowiadająca o przyjaźni, pierwszej miłości, chorobie oraz o tym, że bogate rodziny mają często większe problemy niż inne. Na końcu cała się popłakałam i nie byłam w stanie powstrzymać łez. Naprawdę niesamowita.

Zdecydowanie jedna z najlepszych powieści młodzieżowych jaką miałam okazję przeczytać. Na tę książkę natknęłam się dosłownie przypadkiem, kiedy usłyszałam gdzieś, że powinna spodobać się fanom książki "Piękne złamane serca". Bez głębszego zastanowienia oraz przeczytania o czym właściwie jest ta książka. Pojechałam do biblioteki i ją wypożyczyłam. "Byliśmy...

Mam dopiero 15 lat więc lektura "Pan Tadeusz" nie wydawała mi się bardzo interesująca. Pewnie kiedy będę miała 19 lat i będę się przygotowywała do matury zapewne odniosę zupełnie inne wrażenie po przeczytaniu tej książki. Mimo wszystko jestem pod ogromnym wrażeniem sposoby napisania "Pana Tadeusza" i uważam, że Adam Mickiewisz był geniusz skoro napisał tak niesamowitą książkę.

Mam dopiero 15 lat więc lektura "Pan Tadeusz" nie wydawała mi się bardzo interesująca. Pewnie kiedy będę miała 19 lat i będę się przygotowywała do matury zapewne odniosę zupełnie inne wrażenie po przeczytaniu tej książki. Mimo wszystko jestem pod ogromnym wrażeniem sposoby napisania "Pana Tadeusza" i uważam, że Adam Mickiewisz był geniusz skoro napisał tak niesamowitą...

Przepiękna opowieść o rodzinie, przyjaźni, zaufaniu, wierze oraz chorobie. Do dzisiaj dziękuję mojej polonistce, że kazała nam przeczytać tę książkę, mimo że nie była to lektura obowiązkowa. Po jej przeczytaniu zaczęłam zupełnie inaczej patrzeć na niektóre sprawy i dzięki niej zrozumiałam, że nie powinniśmy bać się śmierci, tylko tego czy przed odejściem z tego świata zdążymy zrobić wszystko co chcieliśmy, aby umierać z uśmiechem na twarzy.

Przepiękna opowieść o rodzinie, przyjaźni, zaufaniu, wierze oraz chorobie. Do dzisiaj dziękuję mojej polonistce, że kazała nam przeczytać tę książkę, mimo że nie była to lektura obowiązkowa. Po jej przeczytaniu zaczęłam zupełnie inaczej patrzeć na niektóre sprawy i dzięki niej zrozumiałam, że nie powinniśmy bać się śmierci, tylko tego czy przed odejściem z tego świata...

Piękna książka o dojrzewaniu i o tym, że nie powinno się oceniać po wyglądzie. Spotkałam się kiedyś z opinią, że czytanie krótkich książek jest bez sensu, gdyż autor w pełni nie opowie historii. Po części jest to prawda, ale Antonie de Saint Exupery sprostał temu wyzwaniu i opowiedział piękną historię z przesłaniem na niecałych stu stronach. Oprócz Oskara i pani Róży oraz Pozłacanej Rybki jest to zdecydowanie jedna z moich ulubionych lektur szkolnych jakie kiedykolwiek czytałam

Piękna książka o dojrzewaniu i o tym, że nie powinno się oceniać po wyglądzie. Spotkałam się kiedyś z opinią, że czytanie krótkich książek jest bez sensu, gdyż autor w pełni nie opowie historii. Po części jest to prawda, ale Antonie de Saint Exupery sprostał temu wyzwaniu i opowiedział piękną historię z przesłaniem na niecałych stu stronach. Oprócz Oskara i pani Róży oraz...

Młodzieżówka jak każda inna. Banalnie przewidywalna. W momentach romantycznych kiedy jako czytelnik powinnam "rozpływać się" nad miłością bohaterów, ja czułam zażenowanie. Mimo wszystko przeczytam następne części z nadzieją z może będą lepsze niż "Miasto kości".

Młodzieżówka jak każda inna. Banalnie przewidywalna. W momentach romantycznych kiedy jako czytelnik powinnam "rozpływać się" nad miłością bohaterów, ja czułam zażenowanie. Mimo wszystko przeczytam następne części z nadzieją z może będą lepsze niż "Miasto kości".