Za mną kolejny tom ilustrowanego Harrego Pottera. Tym razem przeczytałem Zakon Feniksa.
Odkryłem kolejne elementy tej historii, których nie pamiętałem i które różnią się z filmem. Np to, że jemioła w pokoju życzeń była od początku, a nie pojawiła się nagle jak w filmie. W książce Krzywołap nie zerwał ucha dalekiego zasięgu.
Ilustracje są piękne.
Książka podobała mi się tak samo bardzo jak za pierwszym razem.

Michał lat 10

Za mną kolejny tom ilustrowanego Harrego Pottera. Tym razem przeczytałem Zakon Feniksa.
Odkryłem kolejne elementy tej historii, których nie pamiętałem i które różnią się z filmem. Np to, że jemioła w pokoju życzeń była od początku, a nie pojawiła się nagle jak w filmie. W książce Krzywołap nie zerwał ucha dalekiego zasięgu.
Ilustracje są piękne.
Książka podobała mi się tak...

Czytałem będąc nastolatkiem i wciągnęła mnie jak każda inna książka z tej serii.

Czytałem będąc nastolatkiem i wciągnęła mnie jak każda inna książka z tej serii.

Super

Super

Ta część jest moją ulubioną częścią . Szkoda tylko że umarł w niej Syriusz Black. Najlepsze w tym tomie jest to że dowiadujemy się o zakonie feniksa oraz na koniec prawdy o przepowiedni. Po przeczytaniu tej książki znajdujesz wytłumaczenie dla większości swoich pytań z wcześniejszych części.

Ta część jest moją ulubioną częścią . Szkoda tylko że umarł w niej Syriusz Black. Najlepsze w tym tomie jest to że dowiadujemy się o zakonie feniksa oraz na koniec prawdy o przepowiedni. Po przeczytaniu tej książki znajdujesz wytłumaczenie dla większości swoich pytań z wcześniejszych części.

Jeszcze bajkowa, ale już bardzo mroczna. Najlepsza.

Jeszcze bajkowa, ale już bardzo mroczna. Najlepsza.

Grupa czarodziejów chcąc pomóc Harremu postanawia znów otworzyć zakon do walki ze złem. Harry jest teraz poważniejszym chłopcem świadomym czyhających na niego niebezpieczeństw.

Grupa czarodziejów chcąc pomóc Harremu postanawia znów otworzyć zakon do walki ze złem. Harry jest teraz poważniejszym chłopcem świadomym czyhających na niego niebezpieczeństw.

Świetna książka, historia z każdą kolejną częścią robi się coraz bardziej interesująca i wciągająca. Czyta się bardzo szybko i przyjemniej pomimo całkiem niezłych rozmiarów. Wiele kwesti, które zupełnie zostały pominięte w filmowej adaptacji są zawsze miłym zaskoczeniem i tak naprawdę po przeczytaniu naprawdę rozumie się dlaczego pewne rzeczy wydarzyły się z tego czy innego powodu. Zdecydowanie polecam!

Świetna książka, historia z każdą kolejną częścią robi się coraz bardziej interesująca i wciągająca. Czyta się bardzo szybko i przyjemniej pomimo całkiem niezłych rozmiarów. Wiele kwesti, które zupełnie zostały pominięte w filmowej adaptacji są zawsze miłym zaskoczeniem i tak naprawdę po przeczytaniu naprawdę rozumie się dlaczego pewne rzeczy wydarzyły się z tego czy innego...

Zawsze była tą najmniej lubianą. Tyle w niej bólu, smutku, złości i zła. To kwintesencja buntu nastoletniego - poszukiwania własnej drogi, własnego ja, relacji z ludźmi, których wydawałoby się, że tak dobrze zna. To świat, w którym kłamstwo próbuje przykryć prawdę dla wygody władzy. A za prawdę się wiele płaci.

Zawsze była tą najmniej lubianą. Tyle w niej bólu, smutku, złości i zła. To kwintesencja buntu nastoletniego - poszukiwania własnej drogi, własnego ja, relacji z ludźmi, których wydawałoby się, że tak dobrze zna. To świat, w którym kłamstwo próbuje przykryć prawdę dla wygody władzy. A za prawdę się wiele płaci.

Nieco lepszy niż słabiutka Czara Ognia, no ale nie aż tak dobry, żeby te prawie tysiąc stron było tego warte. Standardowo jedyna wartka akcja dzieje się na samiuteńki koniec roku, po tym jak Harry daje się zrobić jak dziecko. To jeszcze bym przeżyła, ale potem jeszcze Dumbledore przychodzi i musi wytłumaczyć co się działo przez ten rok i czemu akurat w taki sposób. No nie wierzę że nie dało się tego zrobić inaczej niż tak tanią ekspozycję.

Druga rzecz, bohaterowie są jeszcze większymi bucami niż do tej pory... Ja nie wiem jakim cudem w dzieciństwie kochałam Syriusza 🙃 Może dlatego że mentalnie byliśmy wtedy na podobnym poziomie. Do tego jeszcze chyba wyparłam z pamięci Jamesa molestującego seksualnie Snape'a (bo jak inaczej nazwać pokazanie gaci kolegi przed całą szkołą i grożenie że się je ściągnie?),niezła patola. Niby to trochę zadręcza Harry'ego, ale Syriusz usprawiedliwia sytuację na tyle, że ostatecznie nie ma na nic wpływu. Ron dalej jest poniewierany - osiąga sukces w quidditchu? Nikt z jego bliskich tego nie widział. Zostaje prefektem? Dumbledore na końcu prawie przeprasza Harry'ego, że w sumie to on powinien ale ojojoj ma za dużo na głowie xD No zero miłości dla chłopa.

Kiedyś byłam przekonana, że Harry jest takim self-insertem i nudziarzem, ale to chyba jednak bardziej w filmach, bo w ostatnich paru częściach jest zwykłym dupkiem. I mam problem, bo z jednej strony ten nastoletni angst jest chyba nawet wiarygodny, ale co z tego jak momentami tego ględzenia, braku empatii i użalania się nad sobą nie idzie już znieść.

Jedno co mogę oddać, to wątek Cho i Harry'ego super poprowadzony - idealnie oddaje niezręczność pierwszego zauroczenia, jedno gada o swoim martwym byłym a drugie zaprasza na randkę najlepszą przyjaciółkę, niezłe ananasy.

Nieco lepszy niż słabiutka Czara Ognia, no ale nie aż tak dobry, żeby te prawie tysiąc stron było tego warte. Standardowo jedyna wartka akcja dzieje się na samiuteńki koniec roku, po tym jak Harry daje się zrobić jak dziecko. To jeszcze bym przeżyła, ale potem jeszcze Dumbledore przychodzi i musi wytłumaczyć co się działo przez ten rok i czemu akurat w taki sposób. No nie...

Moj pierwszy kontakt z ksiazka przy okazji rereadu. Nie wiem czemu jest tak krytykowana, kiedys trzeba zbudowac lore i podwaliny pod final. A tu zrobiono to bez zbednej ekspozycji. Jest magia, jest śmiech, ale jest juz tez duzo smutniej i jakby realniej

Moj pierwszy kontakt z ksiazka przy okazji rereadu. Nie wiem czemu jest tak krytykowana, kiedys trzeba zbudowac lore i podwaliny pod final. A tu zrobiono to bez zbednej ekspozycji. Jest magia, jest śmiech, ale jest juz tez duzo smutniej i jakby realniej