Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie miałam wobec tej książki żadnych oczekiwań - z jednej strony okazała się być wyczerpującym zakończeniem serii, którą pokochałam całym sercem, z drugiej zaś mam poczucie niedosytu. Magia dwóch pierwszych tomów, której zabrakło mi w trzeciej części, nie pojawiła się też tutaj. Mimo wszystko jestem całkiem zadowolona z zakończenia tej historii. Ten to wnosi też bardzo dużo dużo informacji do tego, czego dowiedzieliśmy się we "Więźniu nieba", który staje się dzięki temu bardziej zrozumiały.

Nie miałam wobec tej książki żadnych oczekiwań - z jednej strony okazała się być wyczerpującym zakończeniem serii, którą pokochałam całym sercem, z drugiej zaś mam poczucie niedosytu. Magia dwóch pierwszych tomów, której zabrakło mi w trzeciej części, nie pojawiła się też tutaj. Mimo wszystko jestem całkiem zadowolona z zakończenia tej historii. Ten to wnosi też bardzo dużo...

Początkowo byłam "Mariną" zaintrygowana i z radością powróciłam do klimatycznej Barcelony. Mam jednak wrażenie, że autor poświęcił za dużo czasu na budowanie postaci, przez co ucierpiała fabuła, która stała się przewidywalna i nie do końca smaczna. Końcówka to totalny kicz. Szkoda, że udało się zmarnować tak wspaniały potencjał.

Początkowo byłam "Mariną" zaintrygowana i z radością powróciłam do klimatycznej Barcelony. Mam jednak wrażenie, że autor poświęcił za dużo czasu na budowanie postaci, przez co ucierpiała fabuła, która stała się przewidywalna i nie do końca smaczna. Końcówka to totalny kicz. Szkoda, że udało się zmarnować tak wspaniały potencjał.

Magiczna i smutna powieść dla czytelników w każdym wieku.

Magiczna i smutna powieść dla czytelników w każdym wieku.

Chaotyczna, zwariowana, naszpikowana popkulturą opowieść o miłości, o której są wszystkie gry video. Żulczyk chciał w niej zmieścić chyba wszystko, więc można mieć poczucie, że treść się z niej wylewa. Ale ja ją uwielbiam i mam do niej ogromny sentyment.

Chaotyczna, zwariowana, naszpikowana popkulturą opowieść o miłości, o której są wszystkie gry video. Żulczyk chciał w niej zmieścić chyba wszystko, więc można mieć poczucie, że treść się z niej wylewa. Ale ja ją uwielbiam i mam do niej ogromny sentyment.

Stronniczość autorki aż bije po oczach - przebrnięcie przez tę książkę było dla mnie z tego powodu katorgą.

Stronniczość autorki aż bije po oczach - przebrnięcie przez tę książkę było dla mnie z tego powodu katorgą.

Całkiem ciekawy i wciągający thriller z zaskakującym zakończeniem.

Całkiem ciekawy i wciągający thriller z zaskakującym zakończeniem.

Ależ to jest przemyślane, piękne i magiczne. A przy okazji można poznać sporo ciekawych historii z przeszłości. Baśniowa atmosfera, w której przeszłość łączy się z teraźniejszością, mnóstwo zagadek i nawiązań do mitologii czynią tę powieść niezwykłą. Ja się zakochałam, choć rzadko czytam powieści obyczajowe.

Ależ to jest przemyślane, piękne i magiczne. A przy okazji można poznać sporo ciekawych historii z przeszłości. Baśniowa atmosfera, w której przeszłość łączy się z teraźniejszością, mnóstwo zagadek i nawiązań do mitologii czynią tę powieść niezwykłą. Ja się zakochałam, choć rzadko czytam powieści obyczajowe.

Mam wobec tej książki mieszane uczucia. Z jednej strony czyta się ją świetnie, ale z drugiej ubarwianie historii związanych z Holocaustem jest bardzo niestosowne.

Mam wobec tej książki mieszane uczucia. Z jednej strony czyta się ją świetnie, ale z drugiej ubarwianie historii związanych z Holocaustem jest bardzo niestosowne.

Trochę zbyt chaotyczna jak dla mnie. I zdecydowanie brakowało mi Bagażu, a poza tym potencjał Dżina nie został moim zdaniem wykorzystany w pełni.

Trochę zbyt chaotyczna jak dla mnie. I zdecydowanie brakowało mi Bagażu, a poza tym potencjał Dżina nie został moim zdaniem wykorzystany w pełni.

Treść tej książki zrobiła na mnie ogromne wrażenie i myślę, że jest to świetna powieść psychologiczna o tym, jak wielki wpływ na nas (a zwłaszcza na dzieci, które nie rozumieją jeszcze pewnych rzeczy do końca) mogą być docinki i prześladowania ze strony innych ludzi.

Treść tej książki zrobiła na mnie ogromne wrażenie i myślę, że jest to świetna powieść psychologiczna o tym, jak wielki wpływ na nas (a zwłaszcza na dzieci, które nie rozumieją jeszcze pewnych rzeczy do końca) mogą być docinki i prześladowania ze strony innych ludzi.

Ależ to było dobre! Klimat prowincji, gęsto ścielące się trupy i sporo zwrotów akcji - to wszystko oznacza atmosferę nie do opisania. Połączenie wątku kryminalnego z sensacyjnym również było świetnym pomysłem. Nie mogę się doczekać kontynuacji.

Ależ to było dobre! Klimat prowincji, gęsto ścielące się trupy i sporo zwrotów akcji - to wszystko oznacza atmosferę nie do opisania. Połączenie wątku kryminalnego z sensacyjnym również było świetnym pomysłem. Nie mogę się doczekać kontynuacji.

Lekka i przyjemna - jak to u Cobena.

Lekka i przyjemna - jak to u Cobena.

Chyba nie umiem być obiektywna, bo Ken Follett to jeden z moich ulubionych autorów, a tę serię uwielbiam całym sercem i uważam ją za jego największe literackie osiągnięcie. Mimo tego, że w każdym tomie otrzymujemy tak naprawdę ten sam schemat w różnych wariacjach, każdą z części czytałam z ogromną przyjemnością. "Słup ognia" zdecydowanie najbardziej przypadł mi do gustu, głównie ze względu na świetnie poprowadzony wątek sensacyjny (a w tej materii Follett jest mistrzem). Idealne zwieńczenie epickiej trylogii.

Chyba nie umiem być obiektywna, bo Ken Follett to jeden z moich ulubionych autorów, a tę serię uwielbiam całym sercem i uważam ją za jego największe literackie osiągnięcie. Mimo tego, że w każdym tomie otrzymujemy tak naprawdę ten sam schemat w różnych wariacjach, każdą z części czytałam z ogromną przyjemnością. "Słup ognia" zdecydowanie najbardziej przypadł mi do gustu,...

Bohaterowie są różnorodni, mają mocniejsze strony i słabości, a jedyny szablon, który Chmielarz zastosował, to ten z życiowymi przejściami Mortki. Sprawa kryminalna jest ciekawa i dość nieoczywista, a całość czyta się niezwykle szybko, co jest zasługą zarówno ciekawej fabuły, jak i dobrego warsztatu pisarskiego. Śledztwo jest dość mozolne, ale nie czułam się nim znużona, a wręcz przeciwnie – przewracałam kartki z rosnącym zainteresowaniem. Zakończenie było dość zaskakujące i muszę przyznać, że nie spodziewałam się takiego obrotu spraw.

Bohaterowie są różnorodni, mają mocniejsze strony i słabości, a jedyny szablon, który Chmielarz zastosował, to ten z życiowymi przejściami Mortki. Sprawa kryminalna jest ciekawa i dość nieoczywista, a całość czyta się niezwykle szybko, co jest zasługą zarówno ciekawej fabuły, jak i dobrego warsztatu pisarskiego. Śledztwo jest dość mozolne, ale nie czułam się nim znużona, a...

Śmierć na wakacjach? To możliwe, wystarczy tylko, że znajdzie sobie terminatora, który być może nie grzeszy fizjonomią, ale wyróżnia się wieloma innymi cechami, przydatnymi w tym dość rzadkim bądź co bądź fachu. Przy okazji Śmierć odkrywa w sobie talent do swatania. I jak tu go nie kochać? Zdecydowanie najlepsza z dotychczasowych części serii.

Śmierć na wakacjach? To możliwe, wystarczy tylko, że znajdzie sobie terminatora, który być może nie grzeszy fizjonomią, ale wyróżnia się wieloma innymi cechami, przydatnymi w tym dość rzadkim bądź co bądź fachu. Przy okazji Śmierć odkrywa w sobie talent do swatania. I jak tu go nie kochać? Zdecydowanie najlepsza z dotychczasowych części serii.