Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie miałam wobec tej książki żadnych oczekiwań - z jednej strony okazała się być wyczerpującym zakończeniem serii, którą pokochałam całym sercem, z drugiej zaś mam poczucie niedosytu. Magia dwóch pierwszych tomów, której zabrakło mi w trzeciej części, nie pojawiła się też tutaj. Mimo wszystko jestem całkiem zadowolona z zakończenia tej historii. Ten to wnosi też bardzo dużo dużo informacji do tego, czego dowiedzieliśmy się we "Więźniu nieba", który staje się dzięki temu bardziej zrozumiały.

Nie miałam wobec tej książki żadnych oczekiwań - z jednej strony okazała się być wyczerpującym zakończeniem serii, którą pokochałam całym sercem, z drugiej zaś mam poczucie niedosytu. Magia dwóch pierwszych tomów, której zabrakło mi w trzeciej części, nie pojawiła się też tutaj. Mimo wszystko jestem całkiem zadowolona z zakończenia tej historii. Ten to wnosi też bardzo dużo...

Cóż mogę powiedzieć - Cabré jak zawsze stworzył arcydzieło.

Cóż mogę powiedzieć - Cabré jak zawsze stworzył arcydzieło.

Błyskotliwe i mroczne połączenie powieści przygodowej z kryminałem i powieścią gotycką, pełne literackich smaczków, idealne zwłaszcza dla wszystkich fanów Dumas. Ja akurat zdecydowanie wolę "Hrabiego Monte Christo" od "Trzech muszkieterów", ale i tak bawiłam się wybornie.

Błyskotliwe i mroczne połączenie powieści przygodowej z kryminałem i powieścią gotycką, pełne literackich smaczków, idealne zwłaszcza dla wszystkich fanów Dumas. Ja akurat zdecydowanie wolę "Hrabiego Monte Christo" od "Trzech muszkieterów", ale i tak bawiłam się wybornie.

Uwielbiam tę powieść za średniowieczny klimat, ciekawą fabułę i charyzmatyczne postacie kobiet. Epicka lektura.

Uwielbiam tę powieść za średniowieczny klimat, ciekawą fabułę i charyzmatyczne postacie kobiet. Epicka lektura.

To pierwsza powieść tego autora, którą miałam okazję czytać, a której akcja nie rozgrywała się w Europie. Mimo tego, że to nie Barcelona była tłem zdarzeń, bardzo mi się ta powieść podobała - ale tylko do momentu, gdy dotarłam do zakończenia, które rozczarowało mnie przede wszystkim tym, jak szybko się rozegrało. Choć ujął mnie charakterystyczny dla autora smutek, którym przepełniona jest ta powieść, zakończenie sprawiło, że jestem nią dość mocno rozczarowana.

To pierwsza powieść tego autora, którą miałam okazję czytać, a której akcja nie rozgrywała się w Europie. Mimo tego, że to nie Barcelona była tłem zdarzeń, bardzo mi się ta powieść podobała - ale tylko do momentu, gdy dotarłam do zakończenia, które rozczarowało mnie przede wszystkim tym, jak szybko się rozegrało. Choć ujął mnie charakterystyczny dla autora smutek, którym...

Myślę, że jest to książka, która podzieli czytelników na tych, którzy odłożą ją na półkę, uznając za nudną i na tych, którzy szczerze się nią zachwycą. Ja należę do tej drugiej grupy. Dialogów jest tu mało, dominują bardzo obszerne opisy, dzięki którym możemy zapoznać się bliżej z przemianami społecznymi i obyczajowymi, zachodzącymi w Barcelonie. Sarkastyczny język Mendozy zachwyca, podobnie jak rozmach, z jakim została napisana ta powieść i gawędziarski styl autora.

Myślę, że jest to książka, która podzieli czytelników na tych, którzy odłożą ją na półkę, uznając za nudną i na tych, którzy szczerze się nią zachwycą. Ja należę do tej drugiej grupy. Dialogów jest tu mało, dominują bardzo obszerne opisy, dzięki którym możemy zapoznać się bliżej z przemianami społecznymi i obyczajowymi, zachodzącymi w Barcelonie. Sarkastyczny język Mendozy...

Lektura tej powieści nie należała do najłatwiejszych, głównie dlatego, że niewiele się w niej dzieje, a główny bohater jest całkowicie bierny wobec rozgrywających się wydarzeń. Znajdziemy tu wiele filozoficznych rozważań, które skłaniają do głębokiej refleksji, a rozmach, z jakim została napisana ta powieść, zachwyca z każdą kolejną stroną. To taka książka, która zostaje w sercu na długo.

Lektura tej powieści nie należała do najłatwiejszych, głównie dlatego, że niewiele się w niej dzieje, a główny bohater jest całkowicie bierny wobec rozgrywających się wydarzeń. Znajdziemy tu wiele filozoficznych rozważań, które skłaniają do głębokiej refleksji, a rozmach, z jakim została napisana ta powieść, zachwyca z każdą kolejną stroną. To taka książka, która zostaje w...

Magiczna historia pewnej książki i związanej z nią historii - a wszystko to w scenerii pięknej Barcelony. To opowieść o pięknej i smutnej miłości, wzruszająca i intrygująca. Styl pisania autora imponuje poetyckością. Historia przez niego opowiedziana jest wielowątkowa, dobrze skonstruowana i przemyślana. A przy tym zachwycająca.

Magiczna historia pewnej książki i związanej z nią historii - a wszystko to w scenerii pięknej Barcelony. To opowieść o pięknej i smutnej miłości, wzruszająca i intrygująca. Styl pisania autora imponuje poetyckością. Historia przez niego opowiedziana jest wielowątkowa, dobrze skonstruowana i przemyślana. A przy tym zachwycająca.

Nie ma na tym świecie słów, którymi mogłabym opisać swój zachwyt twórczością Zafona. "Gra anioła" to pięknie napisana historia o miłości niemożliwej do spełnienia i o tym, jak łatwo zostać upadłym aniołem. Wszystko dzieje się w atmosferze pełnej niepokoju, mrocznej i tajemniczej. W tej wielowarstwowej historii można utonąć, tak samo, jak można zgubić się w labiryncie intryg skonstruowanych przez autora. Uwielbiam smutne historie i na pewno będę często wracać do tego cyklu, bo żadna książka nigdy nie wzbudziła we mnie takich emocji, jak cykl o Cmentarzu Zapomnianych Książek.

Nie ma na tym świecie słów, którymi mogłabym opisać swój zachwyt twórczością Zafona. "Gra anioła" to pięknie napisana historia o miłości niemożliwej do spełnienia i o tym, jak łatwo zostać upadłym aniołem. Wszystko dzieje się w atmosferze pełnej niepokoju, mrocznej i tajemniczej. W tej wielowarstwowej historii można utonąć, tak samo, jak można zgubić się w labiryncie intryg...

Początkowo byłam "Mariną" zaintrygowana i z radością powróciłam do klimatycznej Barcelony. Mam jednak wrażenie, że autor poświęcił za dużo czasu na budowanie postaci, przez co ucierpiała fabuła, która stała się przewidywalna i nie do końca smaczna. Końcówka to totalny kicz. Szkoda, że udało się zmarnować tak wspaniały potencjał.

Początkowo byłam "Mariną" zaintrygowana i z radością powróciłam do klimatycznej Barcelony. Mam jednak wrażenie, że autor poświęcił za dużo czasu na budowanie postaci, przez co ucierpiała fabuła, która stała się przewidywalna i nie do końca smaczna. Końcówka to totalny kicz. Szkoda, że udało się zmarnować tak wspaniały potencjał.

Magiczna i smutna powieść dla czytelników w każdym wieku.

Magiczna i smutna powieść dla czytelników w każdym wieku.