Lśnienie

Moje początki z "Lśnieniem" były trudne. Fabuła rozkręcała się długo, King ma tendencje do rozwlekłych opisów, mam wrażenie, że często tutaj upychanych na siłę co powodowało często, że czytało się dość topornie. Niemniej jednak "Lśnienie" jest książką fascynującą, King buduje narrację w sposób rewelacyjny, rozterki Jacka, problemy Wendy i stojący z boku, a jednak mam wrażenie, że pierwszoplanowy Danny będący bacznym obserwatorem świata, który jeszcze nie rozumie. I chociaż King przedstawia elementy świata nadprzyrodzonego to czytelnikowi tak naprawdę trudno stwierdzić, czy to wszystko jest prawdziwe, czy jednak ludzka podświadomość potrafi tworzyć takie obrazy.

Moje początki z "Lśnieniem" były trudne. Fabuła rozkręcała się długo, King ma tendencje do rozwlekłych opisów, mam wrażenie, że często tutaj upychanych na siłę co powodowało często, że czytało się dość topornie. Niemniej jednak "Lśnienie" jest książką fascynującą, King buduje narrację w sposób rewelacyjny, rozterki Jacka, problemy Wendy i stojący z boku, a j...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miałam wielkie oczekiwania co do tej książki, ale ze wszystkich powieści Stephena Kinga właśnie ją najciężej mi się czytało. Nie wiem, czy to wina tłumaczenia, czy często zbędnych przedakcji, które później nic nie wnosiły do głównej historii.

Miałam wielkie oczekiwania co do tej książki, ale ze wszystkich powieści Stephena Kinga właśnie ją najciężej mi się czytało. Nie wiem, czy to wina tłumaczenia, czy często zbędnych przedakcji, które później nic nie wnosiły do głównej historii.

Pokaż mimo to

Cieszę, że to, co tak podobało mi się w „Misery”, czyli połączenie wciągającej i niepokojącej historii z genialnym wniknięciem w psychikę bohaterów, pojawiło się również w „Lśnieniu”. W tym drugim przypadku dawka napięcia jest nawet jeszcze większa, a poprowadzona w świetnym stylu opowieść wgryza się w umysł. Napisać, że Panorama to nawiedzony hotel, w którym dzieją się dziwne rzeczy to zdecydowanie za mało. To, co się w nim kryje nie ukazałoby swojej grozy bez połączenia z ludzkimi słabościami, a gdy znikną wszelkie hamulce w człowieku, koniec będzie bliski.

Pełna opinia na K-czyta.pl: http://www.k-czyta.pl/2015/02/stephen-king-lsnienie.html

Cieszę, że to, co tak podobało mi się w „Misery”, czyli połączenie wciągającej i niepokojącej historii z genialnym wniknięciem w psychikę bohaterów, pojawiło się również w „Lśnieniu”. W tym drugim przypadku dawka napięcia jest nawet jeszcze większa, a poprowadzona w świetnym stylu opowieść wgryza się w umysł. Napisać, że Panorama to nawiedzony hotel, w którym dzieją się dziwne ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

7,5

7,5

Pokaż mimo to

Stephen King - Lśnienie
Ocena : 10/10


Jak dobrze przypomnieć sobie tak misterną powieść 🖤
Stephen King od zawsze zaskakuje mnie swoimi dziełami. Owszem zdarzały się gorsze (moim zdaniem) pozycje, ale są one tylko maleńką rysą na cudownym zbiorze jego powieści.
Oczywiście styl Kinga jest na tyle specyficzny, że albo się go kocha albo nienawidzi. Ja jestem w grupie miłości bezgranicznej 😂😂
__________________

Lśnienie jest tą pozycją, do której wróciłam z ogromną radością ( a wierzcie mi, że nie często mi się to zdarza).
Co uwielbiam w tej książce? Opisy i kreacje bohaterów.
Jestem z tych osób, które uwielbiają opisy w książkach - w szczególności te, które pomagają mi wyobrazić sobie pewne miejsca i osoby. Dlatego z Kingiem nie mam najmniejszego problemu.
Wiem, że takie opisy cześć z Was mogą po prostu nudzić, ale dajcie szansę tej książce bo naprawdę warto.

___________

Jack Torrance - były nauczyciel, alkoholik, dość wybuchowy człowiek, którego łatwo wyprowadzić z równowagi.
Po stracie pracy w szkole przez swój temperament, Jack szuka pracy.
Jego poszukiwania kończą się, kiedy jego bliski przyjaciel załatwia mu pracę dozorcy w wielkim, położonym na odludziu hotelu Panorama.
Jak przyjmuje ofertę i wraz z rodziną przeprowadzają się do hotelu na okres zimowo-wiosenny.

Danny, Syn Jacka i Wndy jest dość nietypowym dzieckiem. Posiada on dar tzw. Jasność, która pozwala mu widzieć ludzkie myśli i przewidywać różne zdarzenia... Dzieciak miał dziwne sny związane z hotelem. Cały czas w jego świadomości był jeden wyraz - REDRUM.
Co się wydarzy w hotelu? Co znaczy tajemnicze REDRUM? Czemu pokój 217 jest taki kuszący, a zarazem przerażający?
Sięgnijcie, a gwarantuję niezapomniane wrażenia 🖤😊

_____________

Ja tymczasem zaczynam kontynuację Lśnienia czyli Doktora Sen 🖤
Niedługo w kinach ukarze się film o tym samym tytule, na który mam zamiar się wybrać. 🍿🎥

Stephen King - Lśnienie
Ocena : 10/10


Jak dobrze przypomnieć sobie tak misterną powieść 🖤
Stephen King od zawsze zaskakuje mnie swoimi dziełami. Owszem zdarzały się gorsze (moim zdaniem) pozycje, ale są one tylko maleńką rysą na cudownym zbiorze jego powieści.
Oczywiście styl Kinga jest na tyle specyficzny, że albo się go kocha albo nienawidzi. Ja jes...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjnie opowiedziana historia, bo przede wszystkim niejednoznaczna.

Można ją czytać jako zabawną historię o duchach w wielkim, wspaniałym hotelu na odludziu, wśród gór.
No bo kto nie lubi strasznych upiorów w wielkim, ekskluzywnym hotelu?
Krwawe plamy, dziwne głosy, ożywające krzaki, a wszystko w pięknej górskiej, zimowej scenerii.
Az by się chciało tam być - wielki hotel, ogromne ilości wybornego jedzenia, przestrzeń i komfort.

Ale można też ją czytać jako opowieść o ludziach, którzy nie potrafią się odciąć od swojego dzieciństwa, od swoich słabości, od swoich niespełnialnych marzeń, od swoich własnych demonów - które, na pustkowiu, w miejscu gdzie nie ma żadnych innych ludzi, ani właściwie prawie żadnej pracy do wykonania, wiec jest dużo czasu na rozmyślanie, dużo ciszy i dużo przestrzeni - zaczynają doprowadzać ich do obłędu.

I taka historia, po prostu o ludziach, którzy się pogubili, którzy juz patrzeć na siebie nie mogą, nie ufają sobie, ale sami się oszukają , ze wciąż sie kochają, i którzy powoli popadają w obłęd - jest dużo bardziej przerażająca i przygnębiająca niz zabawna opowieść o duchach w starym hotelu.

Autor bardzo dokładnie opisuje postać męża i zony, zanim zamknie ich samych, z kilkuletnim synem, w wielkim hotelu na odludziu w górach.
Nie są to szczególnie sympatyczni ludzi.

Jack jest alkoholikiem, i synem alkoholika. Podobnie jak ojciec ma niekontrolowane ataki szału; potrafi być naprawdę agresywny - i nad ta agresją w atakach szału nie panuje. potem przeprasza, a potem sytuacja się powtarza.

Jack wierzy, że jest kimś wybitnym, wybrańcem , który napisze coś doskonałego - genialne dzieło literackie. Ale w rzeczywistości przeżywa długi okres niemocy twórczej. Z uwagi na niekontrowane ataki szału ma problem z utrzymaniem pracy; oraz z logicznym myśleniem. Działa głownie na emocjach i na impulsach.
Jest bardzo słaby psychicznie.

Jego zona Wendy, mimo, że zdaje sobie z tego sprawę, zgadza się zamieszkać z nim na całą zimę w odludnym hotelu w górach. W okresie zimy śnieg zasypuje skutecznie drogę i jedynie połączenie z cywilizacją jest za pośrednictwem radia. Ponadto w szopie, obok hotelu znajduje się śniegołaz. jedyny środek lokomocji w razie awarii czy poważnych problemów.
Wendy wie, ze Jack jest nieodpowiedzialny, szalony, agresywny; ale jednoczesnie nie chce tego wiedzieć. odpycha to od siebie. Ona chce wierzyć, że jej mąż jest cudownym człowiekiem, odpowiedzialnym, zrównoważonym i miłym. wspaniałym ojcem i mężem.

A kiedy kolejne fakty, kolejne zachowania Jacka utrudniają jej oszukiwanie samej siebie idzie spać, aby przespać rzeczywistość. Aby marzyć o wspaniałym mężu, i cudownym małżeństwie.
Nie zabezpiecza sobie odwrotu ; nie umie chodzić w rakietach, i nie ćwiczy tego; nie umie obsługiwać śniegołaza, i nie usiłuje się nauczyć, nie pilnuje radia. jest jakby w letargu. Usiłuje przespać rzeczywistość, nawet wtedy gdy Jack zachowuje się coraz dziwniej. Wciąż usiłuje Jacka tłumaczyć - że Jack jest dobry, a tylko hotel jest zły.

i tych dwoje w pewnym momencie staje przeciwko sobie. przy czym Jack przede wszystkim myśli o swoim byciu Wybrańcem (wierzy, że to jego wybrał hotel na Wybrańca), a Wendy budzi sie z letargu i myśli przede wszystkim o swoim synu Dannym; i ta prawdziwa, szczera troska o inną osobę ratuje ją ostatecznie przed obłędem, przed własnymi demonami z przeszłości

Naprawdę rewelacyjna opowieść o miłości i nienawiści, o tym, że trudno się odciąć od rodziców i ich przekazu, o samotności i nieosiagalnych marzeniach.

Dałabym 10 punktów, ale zgrzytnęło mi ubezpieczenie. To znaczy chyba nawet w Ameryce nie wypłacają od razu ubezpieczenia, jak nie ma ciała - najpierw musi być uznanie za zmarłego, a to na pewno trwa kilka lat.

Rewelacyjnie opowiedziana historia, bo przede wszystkim niejednoznaczna.

Można ją czytać jako zabawną historię o duchach w wielkim, wspaniałym hotelu na odludziu, wśród gór.
No bo kto nie lubi strasznych upiorów w wielkim, ekskluzywnym hotelu?
Krwawe plamy, dziwne głosy, ożywające krzaki, a wszystko w pięknej górskiej, zimowej scenerii.
Az by się chc...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Arcydzieło. Najlepsza powieść Kinga. Nic dodać, nic ująć.

Arcydzieło. Najlepsza powieść Kinga. Nic dodać, nic ująć.

Pokaż mimo to

Co tu dużo mówić.
To po prostu King.

Co tu dużo mówić.
To po prostu King.

Pokaż mimo to

Bardzo trzymająca w napięciu i niepokojąca. Jego książki poruszają też sferę psychologiczną człowieka.

Bardzo trzymająca w napięciu i niepokojąca. Jego książki poruszają też sferę psychologiczną człowieka.

Pokaż mimo to

Czytane X lat temu. Nie jestem fanem twórczości Stephena Kinga, co więcej - nie potrafię czytać jego książek regularnie, bo się powtarza. Motyw choroby alkoholowej zbyt często widnieje na pierwszym planie, a religijne dewoty wyskakują, jak filip z konopi. Filmy na podstawie powieści Kinga są z reguły złe lub bardzo złe. Ranią oczy, duszę i zabijają piękno scenariuszowej oraz operatorskiej inscenizacji. Wyjątkiem pozostaje ,,Lśnienie'', które ucieka od liniowości, taniochy gatunkowej czy dosadnej grozy, gdzie, zamiast ostrych narzędzi prym wiedzie wąż ogrodowy czy żywopłot (rzeczy mniej straszne, ale mocniej działające na wyobraźnię, są mniej efektowne, za to mają większy wskaźnik twórczy). Nie jest to horror współczesny, który próbuje nabawić czytelnika choroby wieńcowej w kanciasty sposób - prawdę powiedziawszy ,,Lśnienie'' nigdy nie powinno dostać łatki ,,straszaka'', gdyż na wierzch wychodzi dramat psychologiczny z domieszką przerażającej scenerii oraz degradacji umysłowej, gdzie demony rodzą się w ośrodku ludzkiej głowy - nie na zewnątrz czy z przyczyn naturalnych.

,,Lśnienie'' jest historią jednego człowieka z dezorganizacją społeczną i dekonstrukcją osobowości. O człowieku uzależnionym od trunków wysokoprocentowych, poddającego się władzy ,,ożywającego'' hotelu, gdzie duchy przemawiają ludzkim głosem, a nawet zachęcają do morderstwa w czynie zbiorowego urojenia. Opowieść, w której nie ma miejsca na wyolbrzymioną karykaturę. King wielokrotnie korzystał z wiedzy o parapsychicznych zdolnościach (Carrie, Zielona Mila, Smętarz dla zwierzaków), więc nie ma co się krzywić, że jedna z postaci korzysta z telepatii (oraz jasnowidzenia), bo to stały wątek w powieściach amerykańskiego pisarza. W zasadzie - nie jest to lektura na jedno popołudnie. Ma spokojny rytm i nie atakuje zawałem serca od pierwszej sceny. Raczej buduje osaczający klimat negatywnej historii hotelu Panoramy, by później opisać człowieka jako istotę słabą, zdeprawowaną i zniszczoną przez własne ambicje oraz złe nawyki. To proces bez sędziego, kopie głęboko, na tyle, że zaczyna rozstrajać jednostkę, a bezpieczny azyl zamieniać w pierwszy krąg do piekła oraz wyniszczenia moralnego.

Czytane X lat temu. Nie jestem fanem twórczości Stephena Kinga, co więcej - nie potrafię czytać jego książek regularnie, bo się powtarza. Motyw choroby alkoholowej zbyt często widnieje na pierwszym planie, a religijne dewoty wyskakują, jak filip z konopi. Filmy na podstawie powieści Kinga są z reguły złe lub bardzo złe. Ranią oczy, duszę i zabijają piękno scenariuszowej oraz op...

więcej

mniej

Pokaż mimo to