Lśnienie

Chociaż film znam na pamięć, a książkę już kiedyś czytałam, to znów potrafiłam się zachwycić „Lśnieniem”. Nie jest to moja ulubiona książka Kinga (nie była zarówno po pierwszym czytaniu, jak i nie będzie po drugim), ale w rankingu uplasowałaby się wysoko (choć raczej poza podium), bo jest to na pewno jedna z najdoskonalszych książek tego autora. Poczucie grozy, osaczenia, zamknięcia, braku możliwości ucieczki i coraz bardziej dające się we znaki duchy przeszłości hotelu Panorama świetnie budują klimat tej książki. To jest dla mnie podręcznikowy przykład doskonałej powieści grozy, gdzie nie tyle chodzi o straszenie samymi duchami i innymi istotami nie z tego świata, ale o stopniowe budowanie napięcia, tego poczucia, że „coś jest nie tak”, przenikanie się świata rzeczywistego z nadnaturalnym, świata żywych i umarłych, przeszłości z teraźniejszością, o powolną utratę kontroli i szaleństwo, w które popadają bohaterowie. Przy drugim czytaniu dotarło do mnie, jak świetnie wykreowane są tutaj wszystkie postacie (i jednocześnie, jak bardzo spłaszczone są w filmie, zwłaszcza Wendy, w filmie to bardzo niedoceniona postać), jak wiele ich działań determinują wydarzenia z przeszłości (szczególnie relacje z rodzicami zarówno w przypadku Wendy, jak i Jacka). Jedna rzecz tylko jest jak dla mnie na minus – King jak to King, lubi pogadać o nieistotnych sprawach, ale tutaj widać to wybitnie. Miejscami jest to książka mocno przegadana i jeśli ktoś nie jest na to przygotowany – bo np. sięga po Kinga po raz pierwszy – to może się tym mocno zniechęcić. Można by ją nieco uszczuplić i myślę, że tylko by na tym zyskała. Niemniej – świetna, chociaż film uwielbiam (w przeciwieństwie do Kinga), to jednak dużo lepsza od filmu. Warto się zapoznać.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Chociaż film znam na pamięć, a książkę już kiedyś czytałam, to znów potrafiłam się zachwycić „Lśnieniem”. Nie jest to moja ulubiona książka Kinga (nie była zarówno po pierwszym czytaniu, jak i nie będzie po drugim), ale w rankingu uplasowałaby się wysoko (choć raczej poza podium), bo jest to na pewno jedna z najdoskonalszych książek tego autora. Poczucie grozy, osaczenia,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Majstersztyk, najlepsza chyba w twórczości Kinga. Czytając, czułem się jakbym sam uczestniczył w akcji, która toczy się wartko i pełna jest napięcia, emocji. Film trochę inaczej się kończy i to też był dla mnie niespodzianką.

Majstersztyk, najlepsza chyba w twórczości Kinga. Czytając, czułem się jakbym sam uczestniczył w akcji, która toczy się wartko i pełna jest napięcia, emocji. Film trochę inaczej się kończy i to też był dla mnie niespodzianką.

Pokaż mimo to

Dawno się już tak nie wynudziłem z Kingiem. Trochę zbyt dużo niepotrzebnych wątków, ale objętość ma znaczenie przy ustalaniu ceny za książkę, więc i sam Mistrz na tym korzysta. Zachwycony dobrymi opiniami na temat Lśnienia w końcu sięgnąłem po egzemplarz z mojej biblioteczki i mogłem tego nie robić. Rozczarowałem się tą powieścią. Przynudzająca, bez charakteru i tego „czegoś” co wciągnęłoby mnie do czytania na całe godziny. Często odkładałem ją na bok lub do szafy i nie chciałem wyciągać, ale zawsze czytam do końca zaczęte książki. Tylko postać Jacka odegrana przez Jacka Nicholsona się zgadza, ale film w całości oddaje nudny przebieg książki i jak ktoś chce iść na skróty to lepiej stracić dwie godziny na film niż na czytanie Lśnienia. Spodziewałem się więcej, ale niestety książka znika z mojej półki. King jest jednym z moich ulubionych autorów, ale nie tym razem. Z ciężkim bólem serca, ale 5 gwiazdek to maksimum w porównaniu z innymi dziełami.

Dawno się już tak nie wynudziłem z Kingiem. Trochę zbyt dużo niepotrzebnych wątków, ale objętość ma znaczenie przy ustalaniu ceny za książkę, więc i sam Mistrz na tym korzysta. Zachwycony dobrymi opiniami na temat Lśnienia w końcu sięgnąłem po egzemplarz z mojej biblioteczki i mogłem tego nie robić. Rozczarowałem się tą powieścią. Przynudzająca, bez charakteru i tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Muszę zacząć od tego, że nie bardzo lubimy się z Panem Kingiem, jednak od czasu do czasu jakaś jego książka mnie przyciąga. Tak właśnie było z "Lśnieniem" ze względu na ekranizację, którą uważam za bardzo dobrą. W końcu udało się po nią sięgnąć w formie (rewelacyjnego!) słuchowiska, no i tak naprawdę to uratowało moją lekturę. Myślę, że nie dałabym radę przeczytać jej w formie papierowej. Początek, a tak naprawdę jej większa część jest bardzo powolna i mozolna, jednak zdaję sobie sprawę, że jest to styl Kinga. Natomiast końcówka jest super, leci na łeb na szyję, atmosfera jest gęsta i niepokojąca. Myślę jednak, że styl Kinga na tyle mnie zmęczył, że nieprędko sięgnę po jego następną książkę.

Muszę zacząć od tego, że nie bardzo lubimy się z Panem Kingiem, jednak od czasu do czasu jakaś jego książka mnie przyciąga. Tak właśnie było z "Lśnieniem" ze względu na ekranizację, którą uważam za bardzo dobrą. W końcu udało się po nią sięgnąć w formie (rewelacyjnego!) słuchowiska, no i tak naprawdę to uratowało moją lekturę. Myślę, że nie dałabym radę przeczytać jej w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historię Jacka miałem okazję poznać w filmowej wersji i dopiero po przeczytaniu książki zobaczyłem jak złe jest dzieło Kubrika.
Wszystko co najlepsze w tym filmie było w książce, a zmienione rzeczy w filmie, były względem pierwowzoru na minus.
Co do samej książki, jedna z najlepszych jakie czytałem, powoli budowane napięcie, świetne opisy lokalizacji, bardzo dobrze zarysowane postacie i tą groza.
10 Panie King.

Historię Jacka miałem okazję poznać w filmowej wersji i dopiero po przeczytaniu książki zobaczyłem jak złe jest dzieło Kubrika.
Wszystko co najlepsze w tym filmie było w książce, a zmienione rzeczy w filmie, były względem pierwowzoru na minus.
Co do samej książki, jedna z najlepszych jakie czytałem, powoli budowane napięcie, świetne opisy lokalizacji, bardzo dobrze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fajna atmosfera , groza budowana przez Kinga jest dozowana jak przez kroplówkę. Stara Panorama , niesamowity klimat tego miejsca. Książka którą trzeba mieć

Fajna atmosfera , groza budowana przez Kinga jest dozowana jak przez kroplówkę. Stara Panorama , niesamowity klimat tego miejsca. Książka którą trzeba mieć

Pokaż mimo to

Lubię książki Stephena Kinga. Ta jest najlepsza jaką czytałam. Nie pozostaje mi nic innego jak dać 10 gwiazdek i polecić wszystkim, którzy lubią grozę.

Lubię książki Stephena Kinga. Ta jest najlepsza jaką czytałam. Nie pozostaje mi nic innego jak dać 10 gwiazdek i polecić wszystkim, którzy lubią grozę.

Pokaż mimo to

Jedna z najgłośniejszych książek Stephena Kinga. Przez większość uważana za pozycję obowiązkową. Dokonanie jednoznacznej oceny jest dość trudne, ponieważ zmieniała się ona na przestrzeni całej książki. Styl i forma budowania wątków, sprawne później ich łączenie, tworzenie napięcia emocjonalnego, wprowadzanie drugo- czy też trzecioplanowych przemyślane i ostatecznie dość mocno powiązane z całą historią (w przeciwieństwie do sytuacji obecnych przy okazji innych książek o takiej złożoności) – to wszystko jak najbardziej na plus Pana Kinga. Jednak można natknąć się na drobne niedociągnięcia w zachowaniach bohaterów, które wywołują mimowolne grymasy twarzy. To wszystko złożyło się na ocenę 8/10, jednak na przedstawioną tu ocenę 9/10 miało wpływ wspaniałe słuchowisko stworzone przy udziale najlepszych polskich aktorów, oraz nieprawdopodobnych efektów dźwiękowych, które jeszcze lepiej przedstawiają klimat powieści.

Jedna z najgłośniejszych książek Stephena Kinga. Przez większość uważana za pozycję obowiązkową. Dokonanie jednoznacznej oceny jest dość trudne, ponieważ zmieniała się ona na przestrzeni całej książki. Styl i forma budowania wątków, sprawne później ich łączenie, tworzenie napięcia emocjonalnego, wprowadzanie drugo- czy też trzecioplanowych przemyślane i ostatecznie dość...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Lśnienie" to klasyczny, dobry, stary horror - duchy, głosy, przedmioty, które się same poruszają, nawiedzony hotel. I oczywiście główny bohater popadający w obłęd.

Jak na razie, to najlepsza książka Kinga jaką przeczytałam. Książkę czytało się przyjemnie, bohaterowie byli świetnie skonstruowani. Opisy akcji były tak dobre, że dało się wyobrażać dokładnie co się dzieje, a uważam, że nie jest łatwo opisać ducha, tak żeby czytając było to przerażające (a nie np. śmieszne). Niektóre straszne sceny czytałam z "gęsią skórką". Ostatnie 200 stron książki było rewelacyjne, nieprzerwana akcja, do ostatnich stron autor trzyma w napięciu. Szkoda tylko (i to jest właśnie minus), że najpierw musiałam przeczytać 300 stron, gdzie przez tą większą część książki prawie nic się nie działo. Ale uważam, że warto było się przemęczyć dla tego świetnego zakończenia 😁.

"Lśnienie" to klasyczny, dobry, stary horror - duchy, głosy, przedmioty, które się same poruszają, nawiedzony hotel. I oczywiście główny bohater popadający w obłęd.

Jak na razie, to najlepsza książka Kinga jaką przeczytałam. Książkę czytało się przyjemnie, bohaterowie byli świetnie skonstruowani. Opisy akcji były tak dobre, że dało się wyobrażać dokładnie co się dzieje, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nigdy nie ciągnęło mnie do horrorów w postaci książek, a i jeśli chodzi o filmy w tym gatunku to mam swoje ulubione podgatunki i rzadko robię od nich ustępstwa. Prawdopodobnie byłabym w stanie policzyć na palcach jednej ręki ile horrorów kiedykolwiek przeczytałam, i wcale nie zdziwiłabym się, gdyby odpowiedź brzmiała "jeden", a konkretnie ten jeden, który chciałabym tu dzisiaj opisać.

Kilka lat temu miałam postanowienie, żeby przeczytać jakąś książkę Stephena Kinga i udało mi się tego dokonać wraz z przewróceniem ostatniej strony książki Oczy smoka, ale od tego czasu autor nie zagościł w moim domu wcale. Dopiero kiedy dostałam na święta Bożego Narodzenia plakat-zdrapkę w książkowej tematyce, zdecydowałam się zapoznać z jego twórczością trochę bardziej.
"Umieranie jest częścią życia. Człowiek musi ciągle się na to nastawiać, jeśli chce osiągnąć pełnię osobowości. A choćby nawet trudno było zrozumieć fakt własnej śmierci, przynajmniej można się z nim pogodzić."
Przyznam się, że prawdopodobnie nie chwyciłabym za tę książkę, gdyby nie wcześniej wspomniany plakat-zdrapka, a i tak nie byłby to jeden z moich pierwszych wyborów. Lśnienie przeczytałam bowiem dlatego, że podczas odwijania plakatu nieumyślnie zadrapałam akurat to pole i moja wewnętrzna estetka stwierdziła, że tak nie może być. A przecież nie mogę tego zdrapać całkowicie, jeśli książki nie przeczytałam, więc niejako zostałam zmuszona przez los do sięgnięcia po tę lekturę.

Na filmie Lśnienie byłam w kinie podczas maratonu horrorów i... spałam. Pamiętam początek i koniec, a środek to dla mnie czarna dziura. Prawdę powiedziawszy to częściej chciało mi się na nim śmiać, niż czułam jakikolwiek strach, ale ja już tak mam z horrorami. Nie boję się ich. Zastanawia mnie też to, jak można się bać horrorów-książek, bo przecież na czytelnika nie wyskoczy nagle żaden potwór. I z takim podejściem zaczęłam czytać.

Jack Torrance wraz z żoną i synem wyjeżdżają w góry do zamkniętego hotelu Panorama, gdzie Jack będzie sprawował funkcję dozorcy podczas zimy. Hotel, w którym rodzina ma przebywać ma swoją długą i mroczną historię, która wpłynie na rodzinę Torrance'ów w ogromnym stopniu, w szczególności na Danny'ego przejawiającego zdolności paranormalne.

Chyba tylko chęć wydrapania tego pola na plakacie-zdrapce powstrzymała mnie przed rzuceniem tej książki w kąt i ogłoszeniem jej pierwszym DNFem* w tym roku. Ale od początku.

King skorzystał z bardzo popularnego w horrorach motywu, a mianowicie motywu nawiedzonego domu. Panorama nie jest zwykłym hotelem i na wiele z jej klientów wpływa źle. Do tego dorzucamy pięciolatka z zdolnościami paranormalnymi zamkniętego w środku praktycznie przez całą zimę wraz z ojcem-alkoholikiem i jest pomysł na książkę. Nic specjalnego.

Książka jest bardzo przegadana. Rozwlekłe, bardzo szczegółowe opisy, w większości niepotrzebne. Myślę, że gdyby je częściowo zredukować to tę samą historię można było przedstawić w powieści o 100 albo 150 stron krótszej, a ja jako czytelniczka nie byłabym tym zmęczona i zniechęcona. Denerwowała mnie też narracja, niewielka ilość dialogów i myśli bohaterów (niejednokrotnie zupełnie od czapy) wplecione w opisy. Zdecydowanie mi się to nie podobało. Nudziłam się przez większość książki i dopiero ostatnie 50 stron trzymało mnie w jako takim napięciu i zaciekawieniu, jak to się wszystko skończy.

Jednym z niewielu plusów Lśnienia jest kreacja bohaterów, akurat w mojej opinii to Kingowi wyszło. Wendy, która ostatecznie nie okazuje się taka, jak z początku się wydaje, Jack z jego demonami i Danny, pięciolatek z darem zostali dobrze opisani, chociaż ten ostatni ciągle wydawał mi się zbyt dojrzały jak na tak małe dziecko. Moją ulubioną postacią jest Hallorann, którego definitywnie było za mało.

Nie rozumiem, dlaczego Lśnienie zbiera dobre opinie, ponieważ ja nie widzę w tej książce niczego pasjonującego i zasługującego na miarę bestsellera czy klasyka. Nie żałuję, że nie przeczytałam tej powieści wcześniej, ale cieszę się, że mam to już za sobą. Jestem pewna, że nigdy więcej do Lśnienia nie wrócę, bo nie ma po co. Nie polecam.


Zapraszam: https://kbopinion.blogspot.com/

Nigdy nie ciągnęło mnie do horrorów w postaci książek, a i jeśli chodzi o filmy w tym gatunku to mam swoje ulubione podgatunki i rzadko robię od nich ustępstwa. Prawdopodobnie byłabym w stanie policzyć na palcach jednej ręki ile horrorów kiedykolwiek przeczytałam, i wcale nie zdziwiłabym się, gdyby odpowiedź brzmiała "jeden", a konkretnie ten jeden, który chciałabym tu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to