Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy ta książka pojawiła się w księgarniach odrzuciły mnie od niej trzy rzeczy: Krótki zarys fabuły który możecie przeczytać powyżej, okładka oraz nazwa. Wszystkie te rzeczy mówiły do mnie że będzie to książka wtórna i nudna, siląca się na udawanie SF w praktyce nią nie będąca. Tak łatwo można stracić czytelnika na samym starcie, a drugiego pierwszego wrażenia zrobić się nie da. Dzięki pojawieniu się tego tytułu w Storytel z mocną rezerwą, ale z braku ciekawszych alternatyw zdecydowałem się ją włączyć. Jakież było moje zdziwienie gdy okazało się, że to naprawdę dobra książka! Jestem wielkim fanem prozy Lema, Zajdla i Wnuka Lipińskiego (czyli generalnie socjologicznego SF) i ta książka bardzo dobrze wpasowała się w moje gusta. Mamy tutaj prawdziwe socjologiczne SF przemieszane z kryminałem, okraszone dawką tajemnic i zaskoczeń. Kilkukrotnie książce udało się pójść w zupełnie innym kierunku niż oczekiwałem, budząc moją ciekawość i rozbudzając wyobraźnię. Nawet zakończenie było dla mnie zaskakujące, a to chyba najtrudniejsza rzecz przy pisaniu książek. Myślę że w wolnej chwili kupię tę książkę żeby zwiększyć statystyki sprzedaży, ale na przyszłość chciałbym żeby polscy wydawcy bardziej się postarali. Ilość fajnych książek na rynku jest bardzo duża i pierwsze wrażenie jest bardzo ważne, a tutaj zostało totalnie zaprzepaszczone przez opis, tytuł i marną okładkę.

Gdy ta książka pojawiła się w księgarniach odrzuciły mnie od niej trzy rzeczy: Krótki zarys fabuły który możecie przeczytać powyżej, okładka oraz nazwa. Wszystkie te rzeczy mówiły do mnie że będzie to książka wtórna i nudna, siląca się na udawanie SF w praktyce nią nie będąca. Tak łatwo można stracić czytelnika na samym starcie, a drugiego pierwszego wrażenia zrobić się...

Moc Srebra jest napisana w dynamicznym, Hemingwayowskim stylu. Dzięki temu zabiegowi oraz braku rozwleczonych opisów, pozwala wyobraźni czytelnika na bardzo dużą swobodę w imaginowaniu scenografii dla opowieści. Opisany świat tchnie czymś przyjemnym, i znajomym wszystkim wychowanym choć odrobinę na europejski baśniach i legendach. Fabuła została poprowadzona sprawnie i ciekawie, z wyraźnie zarysowanymi postaciami, i mocnymi kontrastami pomiędzy nimi. Osobiście najlepiej bawiłem przez pierwszą połowę książki, która była wypełniona zagadkami i tajemnicami, ale całość jest napisana bardzo dobrze więc fajnie się ją czytało do końca. Mam nadzieję, że takie baśniowe fantasy zagości na stałe na półkach księgarni.

Moc Srebra jest napisana w dynamicznym, Hemingwayowskim stylu. Dzięki temu zabiegowi oraz braku rozwleczonych opisów, pozwala wyobraźni czytelnika na bardzo dużą swobodę w imaginowaniu scenografii dla opowieści. Opisany świat tchnie czymś przyjemnym, i znajomym wszystkim wychowanym choć odrobinę na europejski baśniach i legendach. Fabuła została poprowadzona sprawnie i...

Jestem bardzo zaskoczony tym jak fajna jest ta książka.

Jestem bardzo zaskoczony tym jak fajna jest ta książka.

Książka napisana bardzo dobrze, ale mocno dołująca.

Książka napisana bardzo dobrze, ale mocno dołująca.

Nie jest to arcydzieło literatury, ale skoro w trakcie czytania nie mogłem się oderwać od książki, to moim zdaniem jest super.

Nie jest to arcydzieło literatury, ale skoro w trakcie czytania nie mogłem się oderwać od książki, to moim zdaniem jest super.

Bardzo kiepska książka. Wydaje mi się, że przeciętny czytelnik w wieku 12+ zanudzi się na śmierć czytając ją. Fabuła jest prosta jak budowa cepa, postacie zaś kartonowe aż do bólu. Osobom które nie są wielkimi fanami tego uniwersum stanowczo odradzam.

Bardzo kiepska książka. Wydaje mi się, że przeciętny czytelnik w wieku 12+ zanudzi się na śmierć czytając ją. Fabuła jest prosta jak budowa cepa, postacie zaś kartonowe aż do bólu. Osobom które nie są wielkimi fanami tego uniwersum stanowczo odradzam.

Nie rozumiem dlaczego ta książka jest lekturą.
Może kiedyś przekazywała jakieś oryginalne spojrzenie na kwestię życia i śmierci, ale w dzisiejszym świecie natychmiastowego dostępu do informacji są to banały.

Nie rozumiem dlaczego ta książka jest lekturą.
Może kiedyś przekazywała jakieś oryginalne spojrzenie na kwestię życia i śmierci, ale w dzisiejszym świecie natychmiastowego dostępu do informacji są to banały.

Też spoko

Też spoko

Takie luźne czytadło.
Lekko się czyta i jest nawet przyjemnie.

Takie luźne czytadło.
Lekko się czyta i jest nawet przyjemnie.

Klasyka.

Klasyka.

Mniej powtórzeń niż w opowieściach o Mordimerze, super!
Ale ględzenie i lanie wody też niestety jest.
Generalnie Piekara pisze tak jak pisał.

Mniej powtórzeń niż w opowieściach o Mordimerze, super!
Ale ględzenie i lanie wody też niestety jest.
Generalnie Piekara pisze tak jak pisał.

Mam wrażenie, że Piekara zżyna z Sapkowskiego, a Gołkowski z Piekary. Abstrachując od faktu iż gdyby ziemia przestała się kręcić wszyscy by umarli z braku tlenu (dłuższa historia o glonach w oceanach etc.) to czytało się całkiem przyjemnie. To jest ta kategoria powieści jak przy cyklu inkwizytorskim Piekary.

Mam wrażenie, że Piekara zżyna z Sapkowskiego, a Gołkowski z Piekary. Abstrachując od faktu iż gdyby ziemia przestała się kręcić wszyscy by umarli z braku tlenu (dłuższa historia o glonach w oceanach etc.) to czytało się całkiem przyjemnie. To jest ta kategoria powieści jak przy cyklu inkwizytorskim Piekary.

Nie ma się tu nad czym rozwodzić, świetna książka.

Nie ma się tu nad czym rozwodzić, świetna książka.

Słabizna.

Słabizna.

Bardzo udana kontynuacja "Drogi Królów", z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Bardzo udana kontynuacja "Drogi Królów", z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Ta książka była by o wiele lepsza gdyby Ziemiański podobnie jak Piekara nie powtarzał w kółko tego samego. Spać mi się chce od tych wstawianych co chwila wypocin pokroju:
"To jest nowoczesna wojna, więc od teraz wojna nie będzie taka jak kiedyś, bo nadeszły nowe czasy dla wojny. One to zwiastują, że wojna jaką znamy odeszła już na zawsze i od teraz będzie wyglądać inaczej niż do tej pory. Tak, zdecydowanie tak. Wojna się zmieniła i stare metody prowadzenia wojny odeszły do lamusa, bo wojna się zmieniła, id dziś już nie będzie tak jak kiedyś."
No to jest jakaś tortura normalnie. Odechciewa mi się czytania polskich autorów jak ciągle trafiam na takie sztuczne rozciąganie książek.

Ta książka była by o wiele lepsza gdyby Ziemiański podobnie jak Piekara nie powtarzał w kółko tego samego. Spać mi się chce od tych wstawianych co chwila wypocin pokroju:
"To jest nowoczesna wojna, więc od teraz wojna nie będzie taka jak kiedyś, bo nadeszły nowe czasy dla wojny. One to zwiastują, że wojna jaką znamy odeszła już na zawsze i od teraz będzie wyglądać inaczej...

Ta książka to pewne odświeżenie literatury fantasy. Wiele zastosowanych tu rozwiązań fabularnych wydaje mi się być oryginalnymi i są bardzo ciekawe.

Ta książka to pewne odświeżenie literatury fantasy. Wiele zastosowanych tu rozwiązań fabularnych wydaje mi się być oryginalnymi i są bardzo ciekawe.

Kosiarz dostaje ode mnie dużą "okejkę". Może nie jest tak dobry jak "Straż, Straż" czy "Pomniejsze Bóstwa" ale w moim osobistym rankingu znajduje się tuż za nimi.

Kosiarz dostaje ode mnie dużą "okejkę". Może nie jest tak dobry jak "Straż, Straż" czy "Pomniejsze Bóstwa" ale w moim osobistym rankingu znajduje się tuż za nimi.

To był kawałek naprawdę fajnie napisanej książki. Prostej w swej fabule, nie rozwlekłej nadmiernymi opisami, z odpowiednią ilością akcji. Czytało mi się bardzo przyjemnie, a odnoszę wrażenie, że czytelniczki odnajdą w niej jeszcze coś więcej.

To był kawałek naprawdę fajnie napisanej książki. Prostej w swej fabule, nie rozwlekłej nadmiernymi opisami, z odpowiednią ilością akcji. Czytało mi się bardzo przyjemnie, a odnoszę wrażenie, że czytelniczki odnajdą w niej jeszcze coś więcej.

Jest lepiej niż przy pierwszej części. Opowieść co prawda banalna, ale przyjemnie spędza się z nią czas.

Jest lepiej niż przy pierwszej części. Opowieść co prawda banalna, ale przyjemnie spędza się z nią czas.