Dzienniki gwiazdowe

Przeczytana ponownie po 30-tu latach wciąż bawi tak samo.

Przeczytana ponownie po 30-tu latach wciąż bawi tak samo.

Dawno tak nie ubawiłem się w trakcie lektury. Dodatkowo jako słuchowisko, w interpretacji Piotra Adamczyka - to dla mnie ARCYDZIEŁO. Szczerze polecam jako przedstawiciel Monstroteratum Furiosum :-)

Dawno tak nie ubawiłem się w trakcie lektury. Dodatkowo jako słuchowisko, w interpretacji Piotra Adamczyka - to dla mnie ARCYDZIEŁO. Szczerze polecam jako przedstawiciel Monstroteratum Furiosum :-)

Jedyna książka w życiu, którą przeczytałem od deski do deski z uśmiechem na ustach - ciurkiem dawkowany absurd trzymał mnie w dobrym humorze przez całą lekturę, a bystra krytyka rzeczywistości zintensyfikowała chęć zagłębienia się w uniwersum Ijona Tychego.

Jedyna książka w życiu, którą przeczytałem od deski do deski z uśmiechem na ustach - ciurkiem dawkowany absurd trzymał mnie w dobrym humorze przez całą lekturę, a bystra krytyka rzeczywistości zintensyfikowała chęć zagłębienia się w uniwersum Ijona Tychego.

Fajne jako dywagacje filozoficzne, na temat boga i świata, średnie jako opowieści same w sobie, archaiczne i z humorem, który nie do końca mi pasuje.

Fajne jako dywagacje filozoficzne, na temat boga i świata, średnie jako opowieści same w sobie, archaiczne i z humorem, który nie do końca mi pasuje.

Czasem infantylne, często genialne i filozoficzne. Rewelacyjne.

Czasem infantylne, często genialne i filozoficzne. Rewelacyjne.

Tak jak w każdym zbiorze różnych opowiadań - niektóre są lepsze a niektóre gorsze. Jednak w tym przypadku żadna nie jest na niskim poziomie, jedne są humorystyczne a niektóre bardziej filozoficzne i trochę trudne do przyswojenia (albo ja po prostu jestem głupi, co jest tą bardziej prawdopodobną opcją) ale każda ma coś ciekawego do opowiedzenia lub jakiś temat/problem do wyśmiania który jest aktualny po dziś dzień.

Tak jak w każdym zbiorze różnych opowiadań - niektóre są lepsze a niektóre gorsze. Jednak w tym przypadku żadna nie jest na niskim poziomie, jedne są humorystyczne a niektóre bardziej filozoficzne i trochę trudne do przyswojenia (albo ja po prostu jestem głupi, co jest tą bardziej prawdopodobną opcją) ale każda ma coś ciekawego do opowiedzenia lub jakiś temat/problem do...

Mam taką małą radę w szczególności dla panienek i chłopczyków z tik toka ale także dla domorosłych ignorantów, harcerzyków z wątpliwym lub śladowym ilorazem inteligencji, samozwańczych booktuberów którym się wydaję że ilość przeczytanych książek świadczy o mądrości, wszelkiej maści z różnego "chowu" oraz najgorszego miotu krytyków oraz influencerki które uważają siebie za ósmy cud świata oraz że dzieła mistrza to niech ich bajka a pomimo swojej ułomności intelektualnej nadal oceniają punktowo poprzez emocję a nie logikę której wam brak oraz to aby dążyć w swoich marnych jakości opiniach do(UWAGA!!!trudne słowo)obiektywizmu a nie subiektywizmu, mimo że ów wspomniana literatura ich przerosła, neologizmami, abstrakcją najwyższej półki oraz determinizmem i konsekwencją Lema(chwała mu za to) że nie ugiął kolana, nie pisząc NIGDY swoich arcydzieł, w sposób dostępny i przystępny oraz zrozumiały dla was wszystkich, czyli krótko, pisząc DLA MATOŁECTWA DZISIEJSZEGO SPOŁECZEŃSTWA. Książki Lema ani się nie zestarzały ani nie są archaiczne, pokłady wiedzy w nich zawartych to ostatni bastion autentyczności w tym świecie.

Bardzo Proszę aby opinię o książkach mistrza pisać z pewną dozą samokrytyki, ja wiem że wy dzisiaj czyli pokolenie genZ oraz starsze pokolenie czyli mamuśki z dziećmi i tatusiowie z brzuchami którzy przypadkowo chcą mieć "zaliczoną" jakąś książkę Lema, bo tak trzeba, bo Polak, bo setna rocznia, bo kiedyś w szkole, bo lubie sci-fi, niestety z tego co tu czytam regularnie, nie macie bladego pojęcia o filozofii mistrza, o jego celnych uwagach oraz cudownym pesymizmie, który nie każdy polubi, oraz tym że jego potok myśli, słów i strumienia świadomości może kogoś przytłoczyć.

Ale wtedy, może warto zdać sobie sprawę z tego jakim jest się głupim człowiekiem? i dążyć do poprawiania samego siebie? to jest oczywiście moja subiektywna rada na przyszłość. Bo to co tu czasami czytam w opiniach to ludzka tragedia.

Człowiek dążąc każdego dnia do obiektywnej oceny tego co ogląda, czyta, gra, staję się świadomy własnej ignorancji a wtedy już tylko mały kroczek do tego aby stać się każdego dnia lepszą wersją samego siebie.

Mam taką małą radę w szczególności dla panienek i chłopczyków z tik toka ale także dla domorosłych ignorantów, harcerzyków z wątpliwym lub śladowym ilorazem inteligencji, samozwańczych booktuberów którym się wydaję że ilość przeczytanych książek świadczy o mądrości, wszelkiej maści z różnego "chowu" oraz najgorszego miotu krytyków oraz influencerki które uważają siebie za...

To była moja pierwsza, konkretna przygoda z Lemem. Miałam już z nim do czynienia przy okazji słuchania fragmentów „Solaris”, ale wróciłam do niego dopiero w „Dziennikach gwiazdowych”. Sci-fic to nie jest z pewnością moja literatura, było to dopiero moje pierwsze zetknięcie z tym gatunkiem.

Bardzo trudno ocenić mi ten zbiór opowiadań. Początek bardzo mnie zaciekawił nowościami, które były mi raczej obce. Styl pisania Lema również zasługuje na uznanie, bo czytało się go płynnie, widać, że autor miał obycie i wielką wyobraźnię, którą umiał doskonale opakować w zagadnienia technologiczne i filozoficzne (myślę, że w przypadku Lema to nie wstyd się przyznać, że wielu rzeczy nie rozumiałam; w wielu fragmentach to bardzo ambitna literatura, która wymaga jednak pewnego obycia w temacie, którego nie posiadam ze względu na zainteresowania humanistyczne). Niestety, po pewnym czasie schemat opowiadań zaczyna trochę nudzić, ponieważ w pierwszej części narrator skupia się na opisywaniu różnych planet i ich dziwnych mieszkańców, a w drugiej na sylwetkach „szalonych naukowców” z ich wynalazkami. Lubię, gdy w powieściach wiele się dzieje, a więc oczekiwałam więcej akcji i bitew międzyplanetarnych. Niemniej jednak doceniam tę książkę i w pełni rozumiem fenomen autora. Jeśli się zdarzy, na pewno sięgnę z powrotem po „Solaris”.

To była moja pierwsza, konkretna przygoda z Lemem. Miałam już z nim do czynienia przy okazji słuchania fragmentów „Solaris”, ale wróciłam do niego dopiero w „Dziennikach gwiazdowych”. Sci-fic to nie jest z pewnością moja literatura, było to dopiero moje pierwsze zetknięcie z tym gatunkiem.

Bardzo trudno ocenić mi ten zbiór opowiadań. Początek bardzo mnie zaciekawił...

Pierwsze moje spotkanie z Lemem. I chyba się nie przekonam.

Po lekturze całego dzieła, przeplatanego podróżami ciekawymi oraz takimi które totalnie mnie zanudziły, muszę stwierdzić, że chyba jeszcze nie do końca dojrzałem do takich filozoficznych rozważań.

O ile opis 7 podróży - czyli 1. w książce - nastrajał mnie bardzo optymistycznie, to jednak więcej podróży mnie nużyło. "Tragedia pralnicza" dobrze się zaczęła, żeby w trakcie mnie zanudzić. A to tylko jeden z przypadków.

Elementy humoru, nawiązań do znanych postaci i wydarzeń było sporo ale też nieregularnie. Widziałbym siebie czytającego każdą stronę po dwa razy żeby znaleźć każdy ukryty przekaz.
Jednak nie wyobrażałbym sobie mojej próby podejścia tego dzieła w postaci audiobooka.

Zauważam fenomen autora i jego dzieł, ale na razie nie jestem fanem takiego stylu i akcji.

Pierwsze moje spotkanie z Lemem. I chyba się nie przekonam.

Po lekturze całego dzieła, przeplatanego podróżami ciekawymi oraz takimi które totalnie mnie zanudziły, muszę stwierdzić, że chyba jeszcze nie do końca dojrzałem do takich filozoficznych rozważań.

O ile opis 7 podróży - czyli 1. w książce - nastrajał mnie bardzo optymistycznie, to jednak więcej podróży mnie...

Audiobook
Kolejna wizyta u Mistrza, który dzięki opatrzności odnalazł, skatalogował i odkrył przed czytelnikami rękopisy Ijona Tichego (właściwie powinno być Cichego, ale urzędniczyna, biedak seplenił i tak już zostało). Ten wielki podróżnik międzygwiezdny, gwiazdokrążca, kapitan nieskończonej żeglugi galaktycznej, łowca komet, ujeżdżacz meteorów, odkrywca 83000 globów, doktor h. c. uniwersytetów Obojga Niedźwiedzic oraz członek Towarzystwa Opieki nad Małymi Planetami opisał swe przygody w kolejnych podróżach. Mamy więc okazję zajrzenia w głąb umysłów istot gwiezdnych, które to targane zabobonami, religiami oraz ideami i ideologiami same sobie zakładają pęta czyniąc się bezwolnymi więźniami.
Lektura ku rozwadze.

ps. Istnieje przekonanie, że LEM to skrót nazwy Lunar Excursion Module, tj. eksploracyjnego pojemnika księżycowego. To wymysł wrogiej propagandy jeno i nie mi go komentować bez drwiny głębokiej.

Audiobook
Kolejna wizyta u Mistrza, który dzięki opatrzności odnalazł, skatalogował i odkrył przed czytelnikami rękopisy Ijona Tichego (właściwie powinno być Cichego, ale urzędniczyna, biedak seplenił i tak już zostało). Ten wielki podróżnik międzygwiezdny, gwiazdokrążca, kapitan nieskończonej żeglugi galaktycznej, łowca komet, ujeżdżacz meteorów, odkrywca 83000 globów,...