Harry Harrison

"Przestrzeni! Przestrzeni ! " Harry Harrison , książka z 1966 roku . Nominowana była do "Nebuli" w 1967 r . Adaptacją opowiadania jest , film pod tytułem "Zielona pożywka" (1973) reż . Richarda Fleischera . I wyczytałem , że dostał Nebulę i jeszcze nagrodę "Saturn" . Nie podobało mi się . Książka była w całokształcie nudna , jak broszurka informacyjna , miejscami brzmiała propagandowo i statystycznie . Czytelnik poinformowany jest przez autora, że jest źle i nie zanosi się na poprawę . Nie chcę się pastwić , bo nie ma nad czym , w sensie zgadzania sie , lub nie zgadzania się , z jej przesłaniem . Bo przesłanie było . Ale jakże niedoskonałe i niepełne . I jak dla mnie nielogiczne . Przeludnienie . Świat przeludniony od dłuższego już czasu . I ten stan trwa. Rzecz dzieje się w regionie Nowego Yorku , jako obszarze objętym zagładą , ekologiczno-ekonomiczną . W wyniku i teraz uwaga : wyjedzenia , wypicia wszyskiego co się zjeść dało i wypić , przez niepohamowanie , na potęgę , rozmnażających się ludzi. Żyjących w niemożliwie skrajnych warunkach, w niewydolnym systemie państwowym. Ludzi nigdzie nie pracujących i nie mieszkających , od wiosny do zimy . I wszyscy są zdrowi , nie ma epidemii , a nie ma miejsca w szpitalach . Autor wspomina o elitach społecznych i ich bastionach . Ale skąd kasa ? Jak nic nie ma i nikt nie pracuje . Na czym opiera się ta cała rzeczywistość ? Geneza upadku ludzkości , jak i konstrukcja świata przedstawionego , jest naciągana i niedopracowana pod innymi jeszcze względami. Fabuła, wliczając w nią kreacje bohaterów , według mojej oceny, bardzo sztuczna i jałowa . Brakuje atmosfery, ciążącego nad jej uczestnikami fatum zagłady . Bo , w dużym stopniu, o to chodzi w postapo . Mam wrażenie – wiadomo subiektywne - że jedynym zabiegiem autora , w kierunku zbudowania nastroju opowiadania , jest głodny , liczebny i zwarty , składający się z ogólnej , bezkształtnej masy , rozpasany tłum i jego reakcje na gorączkę i zimno . Na tle zdawkowo opisanej infrastruktury miasta. Również nie tworzącej , zjawiskowego dla tego gatunku prozy , obrazu upadku świata . Na dzisiejszym czytelniku , wliczając mnie , książka nie zrobi wrażenia . Gdzie w postapo i dystopi wiele się zadziało , na ekranach kin i na planach gier komputerowych , no i w książkach . Zastanawiam się na jaki wydźwięk społeczny , liczył wówczas autor , w latach 70 XX ? I jak to było z tymi nagrodami ? Ale nic się nie stało . Czytam dalej