Komornik

Na wstępie powiem, że Komornik był moim pierwszym spotkaniem z twórczością Michała Gołkowskiego i totalnie nie wiedziałem czego mam się spodziewać po książce i samym autorze. Okładka przyciągnęła wzrok, opis fabuły też niebanalny i mógłbym teraz rzec, że rzeczywiście nie powinno się oceniać książki po okładce no ale po kolei...
Styl w jakim została napisana książka jest bardzo luźny. Jest śmiesznie jest dużo przekleństw które czasami dobrze pasują do sytuacji a nieco częściej skutkują uczuciem zażenowania ? Książka momentami na siłę stara się być śmieszna przez co język i styl w jakim jest napisana sprawia, że jest momentami sztampowo i infantylnie jakby czytało się żargon gimnazjalny lecz może to poprostu nie jest humor adresowany do mnie. Zabrakło mi trochę więcej powagi. Autor stara się grać na emocjach czytelnika i gdzieniegdzie wplata jakiś wątek bardziej poważny i podniosly lecz w moim mniemaniu jest to sztuczne i nie przemawia do mnie. Książkę czytało mi się bardzo opornie ze względu na to, że przez większą część książki w zasadzie mało co się dzieje. O ile rozumiem że pierwsza część wprowadza w cały świat o tyle nie rozumiem dlaczego autor ciągnie nie warte uwagi wątki a te ciekawsze po chwili urywa. Tak samo dość długo ciężko się połapać co jest glownym nurtem fabuły ( klaruje się to pod koniec opowieści) gdyż nasz bohater Ezekiel wykonuje losowe zadania które mam wrażenie nic nie wnoszą poza objaśnieniem działania i funkcjonowania świata PO. Początek książki był bardzo obiecujacy lecz praktycznie po prologu ta obietnica ulatuje. Dodatkowo muszę jeszcze ponarzekać na to że Ezekiel to taki chłopiec do bicia. Nie jest to Rambo który wpada i zabija wszystkich lecz to jego co chwila spotyka sromotny ekhem wpiernicz :) I coś nad czym ubolewam to to że autor nie daje nam się zżyć z żadnym innym bohaterem książki bo oni albo giną albo poprostu znikają i idą w swoją stronę co mam nadzieję zmieni się w kolejnych częściach. Dużo narzekam lecz muszę przyznać że momentami Komornika czytało się naprawdę dobrze. Świat przedstawiony w książce jest tak przeraźliwie groteskowy, że aż ciekawy. Co jak co ale dobrego pomysłu Panu Gołkowskiemu odmówić nie można. Koniec książki jest obiecujący i zwiastuje naprawdę poważną intrygę. Całość wypada dobrze lecz nie bardzo dobrze a bywa i nawet przeciętnie. Z poleceniem wstrzymam się do czasu aż nie przeczytam wszystkich trzech części które już grzecznie czekają na półce.

Na wstępie powiem, że Komornik był moim pierwszym spotkaniem z twórczością Michała Gołkowskiego i totalnie nie wiedziałem czego mam się spodziewać po książce i samym autorze. Okładka przyciągnęła wzrok, opis fabuły też niebanalny i mógłbym teraz rzec, że rzeczywiście nie powinno się oceniać książki po okładce no ale po kolei...
Styl w jakim została napisana książka jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od jakiegoś czasu podziwiam Gołkowskiego, pomysły na kreowanie światów nietuzinkowe i tak też jest tym razem. Przedmówcy piszą o przemocy w książce, ale ciężko się spodziewać jednorożców i goździków gdy świat się kończy. Czyta się miło i po chwili człowiek się orientuje że to już koniec trzeciego tomu...szkoda. Religia jest na pierwszym miejscu ale tak szokująco przedstawiona w świecie postapo że wręcz trzeba sięgnąć po tą pozycje:)

Od jakiegoś czasu podziwiam Gołkowskiego, pomysły na kreowanie światów nietuzinkowe i tak też jest tym razem. Przedmówcy piszą o przemocy w książce, ale ciężko się spodziewać jednorożców i goździków gdy świat się kończy. Czyta się miło i po chwili człowiek się orientuje że to już koniec trzeciego tomu...szkoda. Religia jest na pierwszym miejscu ale tak szokująco...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cześć pierwsza jeszcze jakoś. Ale im dalej tym gorzej. Właściwie poza emanowaniem coraz większą brutalnością i obrazoburczością opisów na granicy smaku i wręcz chorobliwie obraźliwych niewiele i nudno. Więc generalnie tę serię Gołkowskiego odradzam.

Cześć pierwsza jeszcze jakoś. Ale im dalej tym gorzej. Właściwie poza emanowaniem coraz większą brutalnością i obrazoburczością opisów na granicy smaku i wręcz chorobliwie obraźliwych niewiele i nudno. Więc generalnie tę serię Gołkowskiego odradzam.

Pokaż mimo to

bohater, z którym od razu się lubimy, wartka akcja i dużo jej zwrotów.

bohater, z którym od razu się lubimy, wartka akcja i dużo jej zwrotów.

Pokaż mimo to

Nie oceniać książki po okładce. Zawsze to sobie powtarzam, a jednak sięgnąłem po tą pozycję ponieważ zobaczyłem starożytnego wojownika z mieczem na okładce. Miałem chęć przeczytać jakąś krwawą rozwałkę. Rozpocząłem czytanie i się zaczęło…
Po pierwszych kilkunastu stronach zatrzymuję się, i zastanawiam czy wszystko tu jest w porządku. Co to w ogóle ma być? Jakiś totalny mindfu*k. Co to za świat? Jak to-miecze, sandały, a na ulicach samochody?
Od tego chciałbym zacząć. Pomysł na książkę jest totalnie nieszablonowy. Stworzony świat jest ciężko zaklasyfikować do czegokolwiek. Niby post-apo, ale ostro starożytne no i w miarę „koszerne.” Z początku pomyślałem, że jest to totalne pomieszanie z poplątaniem no i może autor jakiś tam pomysł miał, ale nijak ma się to do całości i w ogóle kupy się nie trzyma. Jednak z każdą kolejną, przerzuconą kartką ten świat mnie wchłaniał, a ja stawałem się coraz większym jego fanem. Finalnie doszło do tego, że już nie mogę doczekać się przeczytania drugiego tomu. Zaznaczyć tu jednak muszę, że nie każdemu może się to spodobać. No, ale o to chyba chodzi w pisaniu książek – aby iść w nieznane. Gołkowski to zrobił.
Następną rzeczą, która również może nie każdemu przypaść do gustu jest humor. Mnie osobiście 2 lub 3 sceny rozbawiły do tego poziomu, że czytając książkę, śmiałem się jak dziecko. Jednak często jest to humor powiązany z przekleństwami oraz mordowaniem, co nie dla każdego może być zabawne. Dodatkowo książka jest dość mocno naszpikowana religią, a raczej jej krzywym odbiciem. Może nawet nie tyle krzywym, co odbiciem z pękniętego lustra. Instytucja nieba jest ukazana jako korporacja, ukierunkowana na pewien cel-zgładzenie ludzkości.
Fabularnie – standard, przygody głównego bohatera z powoli wyłaniającym się wątkiem głównym. Pojawiają się dodatkowe postacie, wątki poboczne, odwołania do przeszłości. Jednak to wszystko to fragmenty i chwilowe scenki.
Chciałbym także zwrócić uwagę na sposób, w jaki napisana jest książka. Czasami jest to jakby opowiadanie głównego bohatera o tym co przeżył. Coś na wzór wspomnień, pamiętnika. Następnie pojawiają się momenty, gdy tenże bohater opowiada tą historię sam sobie, a w jeszcze innym momencie odniosłem wrażenie, jakby główny bohater mówił do mnie – niemej osoby trzeciej obserwującej przebieg wydarzeń. Chyba pierwszy raz miałem do czynienia z takim „tworem” i nie do końca wiem, co do niego czuję.

P.S.
Dodatkowo, patrząc na obecną sytuacje na świecie i pandemię koronawirusa oraz słuchając historii o tym że właśnie spełnia się biblijna apokalipsa, czytanie o takiej wersji armagedonu jest dodatkowym smaczkiem.

Nie oceniać książki po okładce. Zawsze to sobie powtarzam, a jednak sięgnąłem po tą pozycję ponieważ zobaczyłem starożytnego wojownika z mieczem na okładce. Miałem chęć przeczytać jakąś krwawą rozwałkę. Rozpocząłem czytanie i się zaczęło…
Po pierwszych kilkunastu stronach zatrzymuję się, i zastanawiam czy wszystko tu jest w porządku. Co to w ogóle ma być? Jakiś totalny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawa pierwsza część trylogii, zachęca do dalszego czytania. Pojawiają się niekiedy momenty nudy, ale nie są oni ani długie, ani częste. Dla fanów fantastyki, post-apo i powiązań religijnych, pozycja obowiązkowa!

Bardzo ciekawa pierwsza część trylogii, zachęca do dalszego czytania. Pojawiają się niekiedy momenty nudy, ale nie są oni ani długie, ani częste. Dla fanów fantastyki, post-apo i powiązań religijnych, pozycja obowiązkowa!

Pokaż mimo to

Pierwsze 200 stron było ciężkie w czytaniu. Dopiero potem jak rozpoczęła się akcja w Herem, akcja nabrała tępa.

Pierwsze 200 stron było ciężkie w czytaniu. Dopiero potem jak rozpoczęła się akcja w Herem, akcja nabrała tępa.

Pokaż mimo to

Świetna pozycja. Niebanalny pomysł, nieszablonowy główny bohater i cięty język autora sprawiają, że Komornika czyta się z prawdziwą przyjemnością.

Świetna pozycja. Niebanalny pomysł, nieszablonowy główny bohater i cięty język autora sprawiają, że Komornika czyta się z prawdziwą przyjemnością.

Pokaż mimo to

Fascynująca pozycja, iście wciągająca i pełna niezwykłych zwrotów akcji. Książka zauroczyła mnie i spowodowała że zapałałem miłością do autora i jego stylu.

Fascynująca pozycja, iście wciągająca i pełna niezwykłych zwrotów akcji. Książka zauroczyła mnie i spowodowała że zapałałem miłością do autora i jego stylu.

Pokaż mimo to

Wersja audio po prostu wciąga.

Z początku trudno mi było się połapać kto z kim, dlaczego. Jednak autor zgrabnie łączy wątki, nie podaję wszystkiego na tacy. Wyjaśnienie całego świata "Komornika" jest dawkowane wraz z kolejnymi rozdziałami. Mechanizm działania resztek świata, postacie "Góry", "Rewersu" itp.

Duży plus, że główny bohater nie jest typowym Rambo, który z każdej opresji wychodzi bez szwanku. Postać Ezekiela jest sprytna, dzielna, odważna, posiada też sumienie...co w czasach po Apokalipsie jest bardzo rzadkie. Główny bohater pomimo dobrego uzbrojenie, znamienia komornika, nie wszędzie sieje postrach i musi wręcz walczyć o życie.

Cały rozbudowany świat w powieści, wzbogacony jest czarnym humorem i niemałą dawką wulgaryzmów. Jednak dla mnie jest to połączenie doskonałe.

Wersja audio po prostu wciąga.

Z początku trudno mi było się połapać kto z kim, dlaczego. Jednak autor zgrabnie łączy wątki, nie podaję wszystkiego na tacy. Wyjaśnienie całego świata "Komornika" jest dawkowane wraz z kolejnymi rozdziałami. Mechanizm działania resztek świata, postacie "Góry", "Rewersu" itp.

Duży plus, że główny bohater nie jest typowym Rambo, który z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to