Różaniec

Jak zawsze przygnębiające, ale jak fajnie się czyta!

Jak zawsze przygnębiające, ale jak fajnie się czyta!

Ciekawa historia, warto czytać z uwagą, ponieważ czasem błahe rzeczy mają w późniejszej akcji znaczenie i wszystko okazuje się w bardzo przemyślny sposób ze sobą powiązane.

Ciekawa historia, warto czytać z uwagą, ponieważ czasem błahe rzeczy mają w późniejszej akcji znaczenie i wszystko okazuje się w bardzo przemyślny sposób ze sobą powiązane.

O, to było dobre. Połączenie polityki, science fiction i paru innych gatunków. Mocna inspiracja Nivenem, z resztą wprost wspomnianym. Młot na socjalistyczne pomysły i prztyczki do polskiej rzeczywistości. Nie jest może jakoś szczególnie fikuśne fikumiku, raczej mocno klasyczne dystopijne sf, ale spokojnie może stać obok Zajdla i Wnuk Lipińskiego. Trochę uwierają niektóre błędy np. niby nigdzie nie ma zwierząt i nie wiedzą co to, ale sąsiadka psa na spacer to już wyprowadzała.

O, to było dobre. Połączenie polityki, science fiction i paru innych gatunków. Mocna inspiracja Nivenem, z resztą wprost wspomnianym. Młot na socjalistyczne pomysły i prztyczki do polskiej rzeczywistości. Nie jest może jakoś szczególnie fikuśne fikumiku, raczej mocno klasyczne dystopijne sf, ale spokojnie może stać obok Zajdla i Wnuk Lipińskiego. Trochę uwierają niektóre...

Różaniec to moje pierwsze spotkanie z twórczością Rafała Kosika, ale za to jakże udane!

Harpad jest zwykłym facetem, starającym się przetrwać w dziwnym świecie w jakim przyszło mu żyć. Rozwód z Renatą i rzadkie spotkania z córką Marysią, które zwykle powodują kłótnie z byłą żoną w połączeniu z wymagającą i niebezpieczną pracą sprawiają, że łączenie wszystkich aspektów życia nie jest dla niego łatwe. Nadchodzące wybory i intryga w jaką zostaje wplątany mężczyzna jeszcze bardziej to wszystko komplikują…

Bardzo podobał mi się pomysł autora na świat. Lubię dystopie, szczególnie te futurystyczne, dlatego z przyjemnością czytałem o tym jaki los spotkał nie tylko Warszawę, ale i cały świat i w jakich ludzkość obecnie żyje warunkach. Kolejne rozdziały odkrywały jeszcze więcej tajemnic i stawiały przede mną coraz więcej pytań, co sprawiło, że niełatwo było się od tej książki oderwać.

Styl autora nie jest skomplikowany, więc nawet osoby, które jak ja, czytają sci-fi jedynie okazjonalnie, nie będą miały problemu z lekturą. Świetnie za to oddaje charakter tej historii i buduje napięcie w kluczowych dla historii momentach. Dodatkowe wstawki zmuszające do refleksji nad komunikacją, istotą społeczeństwa i relacji międzyludzkich są tylko wisienką na torcie przy tej oryginalnej powieści, którą mogę nazwać połączeniem sci-fi i kryminału.

Nie spodziewałem się, że będę się tak dobrze bawił z tą historią i jestem naprawdę bardzo pozytywnie zaskoczony. Z pewnością sięgnę po inne książki autora, bo po Różańcu widzę jak wiele Rafał Kosik ma do zaoferowania. I ja to po prostu kupuję!

Różaniec to moje pierwsze spotkanie z twórczością Rafała Kosika, ale za to jakże udane!

Harpad jest zwykłym facetem, starającym się przetrwać w dziwnym świecie w jakim przyszło mu żyć. Rozwód z Renatą i rzadkie spotkania z córką Marysią, które zwykle powodują kłótnie z byłą żoną w połączeniu z wymagającą i niebezpieczną pracą sprawiają, że łączenie wszystkich aspektów...

Gdy ta książka pojawiła się w księgarniach odrzuciły mnie od niej trzy rzeczy: Krótki zarys fabuły który możecie przeczytać powyżej, okładka oraz nazwa. Wszystkie te rzeczy mówiły do mnie że będzie to książka wtórna i nudna, siląca się na udawanie SF w praktyce nią nie będąca. Tak łatwo można stracić czytelnika na samym starcie, a drugiego pierwszego wrażenia zrobić się nie da. Dzięki pojawieniu się tego tytułu w Storytel z mocną rezerwą, ale z braku ciekawszych alternatyw zdecydowałem się ją włączyć. Jakież było moje zdziwienie gdy okazało się, że to naprawdę dobra książka! Jestem wielkim fanem prozy Lema, Zajdla i Wnuka Lipińskiego (czyli generalnie socjologicznego SF) i ta książka bardzo dobrze wpasowała się w moje gusta. Mamy tutaj prawdziwe socjologiczne SF przemieszane z kryminałem, okraszone dawką tajemnic i zaskoczeń. Kilkukrotnie książce udało się pójść w zupełnie innym kierunku niż oczekiwałem, budząc moją ciekawość i rozbudzając wyobraźnię. Nawet zakończenie było dla mnie zaskakujące, a to chyba najtrudniejsza rzecz przy pisaniu książek. Myślę że w wolnej chwili kupię tę książkę żeby zwiększyć statystyki sprzedaży, ale na przyszłość chciałbym żeby polscy wydawcy bardziej się postarali. Ilość fajnych książek na rynku jest bardzo duża i pierwsze wrażenie jest bardzo ważne, a tutaj zostało totalnie zaprzepaszczone przez opis, tytuł i marną okładkę.

Gdy ta książka pojawiła się w księgarniach odrzuciły mnie od niej trzy rzeczy: Krótki zarys fabuły który możecie przeczytać powyżej, okładka oraz nazwa. Wszystkie te rzeczy mówiły do mnie że będzie to książka wtórna i nudna, siląca się na udawanie SF w praktyce nią nie będąca. Tak łatwo można stracić czytelnika na samym starcie, a drugiego pierwszego wrażenia zrobić się...

O ile bardzo sobie cenię Kosika, ta pozycja jest dość nierówna pod względem poziomu. Najpierw bardzo mnie wciągnęła, potem akcja w podziemiach wynudziła, końcówka rozczarowała. Nie można jednak odmówić autorowi ciekawego pomysłu i dobrego warsztatu.

O ile bardzo sobie cenię Kosika, ta pozycja jest dość nierówna pod względem poziomu. Najpierw bardzo mnie wciągnęła, potem akcja w podziemiach wynudziła, końcówka rozczarowała. Nie można jednak odmówić autorowi ciekawego pomysłu i dobrego warsztatu.

Zwyczajny człowiek, polityka i niezwykła kreacja świata. Polecam!

Zwyczajny człowiek, polityka i niezwykła kreacja świata. Polecam!

"Różaniec" to świetna książka opowiadająca o przyszłości Warszawy, w której króluje sztuczna inteligencja. Pomysł wydawać się może oklepany, ale myślę, że i tak jest dość "inna" choćby przez zwroty akcji czy kreację świata.

No właśnie, kreacja świata - bardzo udana. Dzięki opisom czytelnik może się poczuć, jakby mieszkał w samym Różańcu. System jest przejrzysty, choć ma kilka tajemnic, co pomaga się lepiej wczuć.

Akcja i fabuła są trochę chaotyczne, pierwsza część książki w zasadzie nie jest aż tak istotna dla zakończenia, poza tym dawała poczucie, jakby tematyka książki była inna. Poznajemy w niej wielu bohaterów nieco bliżej, a później w zasadzie nie jest ta wiedza do niczego potrzebna. Urywki tekstu, które sugerują motywy pobocznych postaci - nie wiem w sumie do czego były.

Jeśli chodzi o bohaterów, było dość mało czasu, by poznać kogokolwiek poza Harpadem, głównym bohaterem. Postacie się dynamicznie zmieniają, a Harpad zmienia co chwilę środowiska.

Mimo to, nadal uważam książkę za świetną. Lekko się ją czyta, nie wiadomo, czego się spodziewać, a ponadto skłania do ciekawych przemyśleń.

"Różaniec" to świetna książka opowiadająca o przyszłości Warszawy, w której króluje sztuczna inteligencja. Pomysł wydawać się może oklepany, ale myślę, że i tak jest dość "inna" choćby przez zwroty akcji czy kreację świata.

No właśnie, kreacja świata - bardzo udana. Dzięki opisom czytelnik może się poczuć, jakby mieszkał w samym Różańcu. System jest przejrzysty, choć ma...

Swego czasu szeroko rozumiana fantastyka była dla mnie gatunkiem pierwszego wyboru - prenumerowałam tematyczne czasopisma, wypożyczała i czytałam mnóstwo książek - przede wszystkim klasyki, ale nie tylko. Ale ponieważ mój literacki gust jest szeroki, w pewnym momencie w moim czytelniczym portfolio fantastyki było coraz mniej, a ostatnio - jak na lekarstwo. Właściwie, poza ukochanym Robertem Wegnerem, przestałam sięgać po polskich "fantastów" i nawet nie wiem dlaczego. Za to ostatnio wspólnie z Wojtkiem sięgnęliśmy po Rafała Kosika w wersji młodzieżowej, a ja - idąc tym tropem, wyłowiłam dla siebie "Różanie" w audiobooku na Storytel i... to był strzał w dziesiątkę.

To dystopijna opowieść rozgrywająca się w bliżej nieokreślonej przyszłości w pierścieniu Warszawa. Pierścieniu powstałym na bazie dawnego miasta, które nie jest już tym, czym było - jest jednym z kapsułowych miast połączonych w ciąg zwany różańcem, powstałym w czasie, gdy Ziemia przestała funkcjonować. Właściwie nikt z mieszkańców pierścienia nie zna zasad jego funkcjonowania, a naprawdę niewielu się tym interesuje. Bohater historii - nuzzler Harpad - zostanie tu uwikłany w grę, z której ciężko będzie się wyplątać.

Powieść wciągnęła mnie właściwie od samego początku. Ciekawa wizja dystopijnego świata, którego mechanizm działania odkrywamy stopniowo wraz z bohaterem, fascynuje. Wizja pierścienia Warszawa pełnego elementów, które noszą nazwy inspirowane epoką PRL-u, pełna jest smaczków rozsianych tu i ówdzie. Intrygujące są też niezwykłe zdolności bohatera. W jaki sposób człowiek może połączyć się ze sztuczną inteligencją? Co może osiągnąć? Jak to na niego wpłynie? Jakie są zasady działania prewencji? Tymi - i innymi - zagadkami jesteśmy uwodzeni i wciągani w zaplanowaną przez autora historię.

Wątków jest tu naprawdę sporo, co dla jednych będzie wadą, dla innych zaletą. Mnie intrygował sposób ich wprowadzania i interesował ich rozwój oraz związek z głównym nurtem historii.

Pierwsza część książki to świetny przykład fantastyki socjologicznej, w której prezentowany jest świat i zamieszkująca go społeczność i stopniowo odkrywana jest mechanika jego działania. Budowane napięcie rośnie tu aż do punktu kulminacyjnego, po którym córka bohatera zostaje zabrana przez policyjny oddział prewencyjny. Po tym następuje chwilowe - celowe - załamanie i spadek napięcia, a następnie - wraz z decyzją ojca o podążeniu śladem dziecka - zaczyna ono na nowo rosnąć. Choć wątki z tej części kojarzyć się będą nieuchronnie z wizjami z - chociażby - "Martixa" (człowiek vs sztuczna inteligencja) czy "Raportu mniejszości" (prewencyjna działalność policji usuwającej jednostki PRZED popełnieniem czynów karalnych), to nadal uważam wizję autora za dostatecznie świeżą i ciekawą. Po wprowadzeniu wątku Międzypoziomia nie da się też uciec od porównań z rasami Elojów i Morloków w "Wehikułu czasu" Wellsa, ale nie są to klisze pozbawione własnej koncepcji.

Wiele osób czuje się rozczarowanych finałem, mnie jednak ta część nakreślona przez wątek Marysi zdecydowanie przekonuje, ponieważ uwielbiam takie klamry spinające historię w całość. Żal jednak kilku nie do końca dopowiedzianych wątków, które miały potencjał na faktycznie bardziej dopracowane zakończenie.

W ogólnej jednak ocenie powieść oceniam dość wysoko. Nie jest to może historia wybitna i nowatorska, ale bardzo wciągająca, dobrze napisana lektura. Sam fakt, że podczas słuchania zapominałam o wszystkim wokół, świadczy o tym, że Rafał Kosik stworzył ciekawą, dynamiczną, choć wielowątkową, historię za interesującym, zdeterminowanym bohaterem w roli głównej i frapującą wizją świata przyszłości, w którym wolność jednostki pozostaje pozorna.

Nie twierdzę, że musicie tę książkę przeczytać, bo to już ocenicie sami. Ma ona i swoich zwolenników, i przeciwników, sama jednak zaliczam się do pierwszej grupy. Mimo czytelnych zapożyczeń, uważam, że Kosik stworzył własne, oryginalne uniwersum pierścienia Warszawa i warto mu się bliżej przyjrzeć. W końcu powieść została nagrodzona Zajdlem w 2018 roku. Wersję audio w wykonaniu Andrzeja Ferenca również mogę polecić z czystym sumieniem.

http://zaczytasy.blogspot.com/2021/02/rafa-kosik-rozaniec-powergraph.html

Swego czasu szeroko rozumiana fantastyka była dla mnie gatunkiem pierwszego wyboru - prenumerowałam tematyczne czasopisma, wypożyczała i czytałam mnóstwo książek - przede wszystkim klasyki, ale nie tylko. Ale ponieważ mój literacki gust jest szeroki, w pewnym momencie w moim czytelniczym portfolio fantastyki było coraz mniej, a ostatnio - jak na lekarstwo. Właściwie, poza...

"Różaniec" to kolejna doskonała porcja fantastyki naukowej autorstwa Kosika, który na swój własny unikalny sposób komentuje tematy sztucznej inteligencji czy natury rzeczywistości. Oczywiście nie on pierwszy przemierza tę krainę i można się doszukać tutaj skojarzeń zarówno z klasykami fantastyki naukowej jak Dick czy Lem w kwestiach filozoficznych, Egan, Stross lub Stephenson w zakresie wizji futurystycznych, no i rzecz jasna Niven, którego sztandarowe dzieło dało fundament pod koncepcję podstawowego habitatu bohaterów powieści. Jednak ścieżki tej krainy po, których porusza się polski autor to już jego własna oryginalna nawigacja. Wybiega ona nie tylko poza nawiązania czy inspiracje, ale nie powiela modnych koniunkturalnych trendów w literaturze fantastyczno-naukowej, a przy tym subtelnie choć zarazem niezwykle wyraziście wytycza nowa jakość. Istotnym jest też fakt, iż autor nie prowadzi odbiorcy za rączkę, ponieważ sam on musi odnaleźć się na tym wymagającym literackim terenie, choć satysfakcja w następstwie kosztowania, a nie konsumowania smakuje jak soczysty i świeży owoc ludzkiego umysłu.

"Różaniec" to kolejna doskonała porcja fantastyki naukowej autorstwa Kosika, który na swój własny unikalny sposób komentuje tematy sztucznej inteligencji czy natury rzeczywistości. Oczywiście nie on pierwszy przemierza tę krainę i można się doszukać tutaj skojarzeń zarówno z klasykami fantastyki naukowej jak Dick czy Lem w kwestiach filozoficznych, Egan, Stross lub...