Różaniec

"Różaniec" to kolejna doskonała porcja fantastyki naukowej autorstwa Kosika, który na swój własny unikalny sposób komentuje tematy sztucznej inteligencji czy natury rzeczywistości. Oczywiście nie on pierwszy przemierza tę krainę i można się doszukać tutaj skojarzeń zarówno z klasykami fantastyki naukowej jak Dick czy Lem w kwestiach filozoficznych, Egan, Stross lub Stephenson w zakresie wizji futurystycznych, no i rzecz jasna Niven, którego sztandarowe dzieło dało fundament pod koncepcję podstawowego habitatu bohaterów powieści. Jednak ścieżki tej krainy po, których porusza się polski autor to już jego własna oryginalna nawigacja. Wybiega ona nie tylko poza nawiązania czy inspiracje, ale nie powiela modnych koniunkturalnych trendów w literaturze fantastyczno-naukowej, a przy tym subtelnie choć zarazem niezwykle wyraziście wytycza nowa jakość. Istotnym jest też fakt, iż autor nie prowadzi odbiorcy za rączkę, ponieważ sam on musi odnaleźć się na tym wymagającym literackim terenie, choć satysfakcja w następstwie kosztowania, a nie konsumowania smakuje jak soczysty i świeży owoc ludzkiego umysłu.

"Różaniec" to kolejna doskonała porcja fantastyki naukowej autorstwa Kosika, który na swój własny unikalny sposób komentuje tematy sztucznej inteligencji czy natury rzeczywistości. Oczywiście nie on pierwszy przemierza tę krainę i można się doszukać tutaj skojarzeń zarówno z klasykami fantastyki naukowej jak Dick czy Lem w kwestiach filozoficznych, Egan, Stross lub...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W teorii fajne, połączenie Zajdla z Lemem i nutką Dukaja, w praktyce wtórne i trochę rozłazi się, jeśli popatrzymy na szczegóły i wiarygodność świata. Ale za to dobrze napisane. Kosik nie jest może wielkim wizjonerem, ale pisze sprawnie, choć głównie klei gotowe schematy. Mamy klasyczne, ogłupiałe, ale syte społeczeństwo, Kosik ostrze krytyki kieruje ku mechanizmom demokracji: obowiązkowe głosowanie, wszechwładne sondaże i politycy którym zależy wyłącznie na władzy nad "ciemnym ludem".

Fabularnie mamy tu klasyczna antyutopię, czy też dystopię z jednostką wplątaną w trybiki systemu, żyjącą z jego luk i stopniowo odkrywającą prawdę o "zielonej pożywce". Jest wiele lepszych. No może nie "wiele", ale parę bym wymienił.

W teorii fajne, połączenie Zajdla z Lemem i nutką Dukaja, w praktyce wtórne i trochę rozłazi się, jeśli popatrzymy na szczegóły i wiarygodność świata. Ale za to dobrze napisane. Kosik nie jest może wielkim wizjonerem, ale pisze sprawnie, choć głównie klei gotowe schematy. Mamy klasyczne, ogłupiałe, ale syte społeczeństwo, Kosik ostrze krytyki kieruje ku mechanizmom...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pomysł na fabułę i świat całkiem niezły. Zakończenie nie było sztampowe - za to duży plus (nawet pomimo braku 'stylistycznej' spójności końcówki z resztą książki).

Wielkim minusem (moim zdaniem) było za to przedstawianie i prowadzenie bohaterów. Postacie pojawiały się na chwilę, by zniknąć na kilkadziesiąt stron. Niektórzy drugoplanowi bohaterowie (i ich historie) byli opisywani szczegółowo, podczas gdy później okazało się, że nie mieli oni znaczenia dla fabuły. Z kolei główny bohater potrafił nagle zaskoczyć cechami, które wcześniej wydawały się zupełnie do niego nie pasować. Psuło to odbiór książki i wprowadzało zbyteczny zamęt.

Pomysł na fabułę i świat całkiem niezły. Zakończenie nie było sztampowe - za to duży plus (nawet pomimo braku 'stylistycznej' spójności końcówki z resztą książki).

Wielkim minusem (moim zdaniem) było za to przedstawianie i prowadzenie bohaterów. Postacie pojawiały się na chwilę, by zniknąć na kilkadziesiąt stron. Niektórzy drugoplanowi bohaterowie (i ich historie) byli...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść socjologiczna o niespecjalnie odległym świecie pełzającego totalitaryzmu, gdzie w miejscu satrapy mamy AI. Każdy człowiek, w zależności od swoich zachowań (choć nie tylko), zbiera lub traci punkty karne. Przekraczanie pewnych limitów wiąże się z przykrymi konsekwencjami. Zasadzka polega na tym, że nikt nie wie ile tych punktów już uzbierał i jakie są dokładne zasady ich przyznawania a zarządzająca tym sztuczna inteligencja ciągle się rozwija, ale nie do końca tak jak byśmy chcieli.

Powieść bardzo zajdlowska w koncepcji acz bardziej skomplikowana, ma więcej warstw niż to zwykle u Zajdla bywało. Głównym problemem jaki autor nam tu przedstawia, to rozważania na temat balansu wolność/bezpieczeństwo, potencjalnych zagrożeń ze strony AI, nadmiernej informatyzacji życia społecznego czy automatyzacji rozmaitych procesów technologicznych i decyzyjnych. Obawa wynika z tego taka, że jeśli już stracimy wpływ na te zjawiska, będzie bardzo trudno go odzyskać, a kierunki w jakich będzie zmierzał rozwój cywilizacji raczej nie będą nam się podobać. Powieść ma raczej fatalistyczny wydźwięk, autor nie wierzy w ludzkość. Ja mu się nie dziwię, ludzie w swej masie to głupki.

Strona stricte fabularna jest dość ciekawa, choć służalcza w stosunku do przesłania i nie do końca zgrana. Nie wszystkie zwroty akcji, zachowania bohaterów czy finałowe wyjaśnienia mnie przekonały. Oczywiście mam na myśli aspekt fabularny, bo jeśli idzie o przesłanie i wypływające wnioski, nie mam żadnych zastrzeżeń.

Napisane w zasadzie bez zastrzeżeń. Kosik umie pisać.

7/10

Powieść socjologiczna o niespecjalnie odległym świecie pełzającego totalitaryzmu, gdzie w miejscu satrapy mamy AI. Każdy człowiek, w zależności od swoich zachowań (choć nie tylko), zbiera lub traci punkty karne. Przekraczanie pewnych limitów wiąże się z przykrymi konsekwencjami. Zasadzka polega na tym, że nikt nie wie ile tych punktów już uzbierał i jakie są dokładne zasady...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka totalnie rozwaliła system, niesamowicie mnie wciągnęła i tak naprawdę im dalej tym bardziej, wbrew wielu opiniom krytykującym zakończenie. Początek to po prostu klasyczny opisywanie pewnego miejsca, systemu społecznego, natomiast kolejne części wnikają w samym mechanizm istnienia tego miejsca oraz hierarchii społecznej. im dalej się czyta, tym bardziej jest to przerażające. Bardzo fajne uwagi filozoficzne dotyczące przeżywania teraźniejszości, czy też pamiętania przeszłości. Po pierwszym czytaniu mam wrażenie, że nie ma dobrego wyjaśnienia całości tego systemu, gdzie i jak się wszystko dzieje, ale chyba nie jest to aż tak istotne. To ostatnia część, tak mocno krytykowana, może raczej sprawiać wrażenie dziejącej się zbyt wolno, na przykład poprzez powtórzenia dużych akapitów, ale według mnie dodaje to realizmu tej historii. Na pewno długo będą pamiętać i prawdopodobnie jeszcze wrócę do tej książki odkrywać nowe smaczki.

Książka totalnie rozwaliła system, niesamowicie mnie wciągnęła i tak naprawdę im dalej tym bardziej, wbrew wielu opiniom krytykującym zakończenie. Początek to po prostu klasyczny opisywanie pewnego miejsca, systemu społecznego, natomiast kolejne części wnikają w samym mechanizm istnienia tego miejsca oraz hierarchii społecznej. im dalej się czyta, tym bardziej jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

2/3 super, niestety końcówka pisana chyba trochę za szybko. Psuje to trochę odbiór całości. Może lepiej by byłoby gdyby wszystko nie było tak mocno pokombinowane i trochę bardziej logiczne. Tutaj miało być trochę jak u Dick'a, ale lepiej wyszły pierwsze 2/3 książki.

2/3 super, niestety końcówka pisana chyba trochę za szybko. Psuje to trochę odbiór całości. Może lepiej by byłoby gdyby wszystko nie było tak mocno pokombinowane i trochę bardziej logiczne. Tutaj miało być trochę jak u Dick'a, ale lepiej wyszły pierwsze 2/3 książki.

Pokaż mimo to

Pierwsza przeczytana przeze mnie książka Kosika i nie ostatnia - co mówi bardzo dużo, bo 80% polskich autorów SF po spróbowaniu pierwszego dzieła spisuję na straty. Fajny środek między Lemem i Dukajem a Zajdlem. Dobra intryga, przekonujący bohater, ale też wiarygodna koncepcja futurologiczna. Broniłbym krytykowanego przez wielu zakończenia.
Jako dodatkowy, nietypowy plus - fajnie poprowadzona gradacja wtajemniczenia w "uniwersum".

Pierwsza przeczytana przeze mnie książka Kosika i nie ostatnia - co mówi bardzo dużo, bo 80% polskich autorów SF po spróbowaniu pierwszego dzieła spisuję na straty. Fajny środek między Lemem i Dukajem a Zajdlem. Dobra intryga, przekonujący bohater, ale też wiarygodna koncepcja futurologiczna. Broniłbym krytykowanego przez wielu zakończenia.
Jako dodatkowy, nietypowy plus -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jakkolwiek sama wizja świata i Warszawy jest rewelacyjna, to dawno się nie zawiodłem zakończeniem jak w tej książce. Miałem wrażenie, że im dalej w las, tym bardziej autorowi kończyły się pomysły jak te historię spuentować. Trochę zmarnowany potencjał.

Jakkolwiek sama wizja świata i Warszawy jest rewelacyjna, to dawno się nie zawiodłem zakończeniem jak w tej książce. Miałem wrażenie, że im dalej w las, tym bardziej autorowi kończyły się pomysły jak te historię spuentować. Trochę zmarnowany potencjał.

Pokaż mimo to

Jak na powieść SF to naprawdę wartka akcja i ciekawa intryga (do czasu). Ostatni akt w moim odczuciu trochę słabszy tak jakby zabrakło autorowi pomysłów na wyjaśnienie wcześniejszych intrygujących aspektów świata przedstawionego. Mimo tych drobnych wad czytało się rewelacyjnie.

Jak na powieść SF to naprawdę wartka akcja i ciekawa intryga (do czasu). Ostatni akt w moim odczuciu trochę słabszy tak jakby zabrakło autorowi pomysłów na wyjaśnienie wcześniejszych intrygujących aspektów świata przedstawionego. Mimo tych drobnych wad czytało się rewelacyjnie.

Pokaż mimo to

Ciekawa wizja, świat dopracowany i chyba w niektórych aspektach nie, aż tak bardzo fantastyczny. Sprawa przewidywalności pogody tylko na kilkanaście minut do przodu to chyba nawet się już dzieje ;)
Trochę zbyt dużo politykowania jak dla mnie, by mi się to zupełnie dobrze czytało, ale rozumiem, że było to potrzebne.

Ciekawa wizja, świat dopracowany i chyba w niektórych aspektach nie, aż tak bardzo fantastyczny. Sprawa przewidywalności pogody tylko na kilkanaście minut do przodu to chyba nawet się już dzieje ;)
Trochę zbyt dużo politykowania jak dla mnie, by mi się to zupełnie dobrze czytało, ale rozumiem, że było to potrzebne.

Pokaż mimo to