Książę cierni

Już dawno żadna książka nie przykuła mojej uwagi, tak jak "Książe cierni". Czyta się szybko, akcja jest bardzo dynamiczna a przy tym ciekawy świat.

Już dawno żadna książka nie przykuła mojej uwagi, tak jak "Książe cierni". Czyta się szybko, akcja jest bardzo dynamiczna a przy tym ciekawy świat.

Tytuł ten ma ledwie ponad 200 stron, ale strasznie się męczyłem, aby podczas czytania nie zajmować się czymś innym.
Przede wszystkim książkę należy zaliczyć do "dark fantasy", jest tu dużo przemocy przeróżnego sortu i w zasadzie chyba tylko pod tym względem ten tytuł się wyróżnia, bo cała reszta leży.
Brutalność i bezwzględność głównego bohatera można tłumaczyć do pewnego stopnia wydarzeniami w jego życiu oraz tym, że nie miał 100% wpływu na niektóre swoje podejmowane decyzje. Gryzie się to jednak wszystko z bardzo młodym wiekiem bohatera, który wzbudza jakąś nić zainteresowania, ale z pewnością nie sympatie.
Bohaterowie poboczni to tylko nijakie tło tej historii i zostali tylko z grubsza nakreśleni i w zasadzie to tyle, próżno tu szukać jakichś głębszych charakterów.
Podobnie można opisać przedstawiony świat, w którym toczy się fabuła, nie wiadomo o nim nic, z grubsza nakreślono podział polityczny, a w trakcie czytania migocze gdzieś obraz średniowiecznego "post-apo" XXI lub późniejszego wieku. Szkoda, bo to chyba najciekawsza niewiadoma tej historii.
Być może zostało to wyjaśnione w późniejszych tomach, po kolejny spróbuję sięgnąć, ale tylko dla zasady, że jak coś zaczynam, to staram się skończyć.

Tytuł ten ma ledwie ponad 200 stron, ale strasznie się męczyłem, aby podczas czytania nie zajmować się czymś innym.
Przede wszystkim książkę należy zaliczyć do "dark fantasy", jest tu dużo przemocy przeróżnego sortu i w zasadzie chyba tylko pod tym względem ten tytuł się wyróżnia, bo cała reszta leży.
Brutalność i bezwzględność głównego bohatera można tłumaczyć do pewnego...

Niby wszystko pasuje, ale coś zgrzyta. Nawet ciężko określić co. Mimo wszystko i tak to jest dobre dark fantasy.

Niby wszystko pasuje, ale coś zgrzyta. Nawet ciężko określić co. Mimo wszystko i tak to jest dobre dark fantasy.

Miałam do tej książki trzy podejścia, przy pierwszym i drugim odpadłam na samym początku, za trzecim razem wytrwałam dłużej i warto było - teraz to jedna z moich ulubionych trylogii :) Seria nie dla każdego, ale na pewno dla mnie.

Miałam do tej książki trzy podejścia, przy pierwszym i drugim odpadłam na samym początku, za trzecim razem wytrwałam dłużej i warto było - teraz to jedna z moich ulubionych trylogii :) Seria nie dla każdego, ale na pewno dla mnie.

Trudno mi ją jednoznacznie ocenić.
Bo z jednej strony czyta się naprawdę szybko, ale z drugiej główny bohater niekoniecznie do mnie przemawia. Próbuję zrozumieć dlaczego jest taki a nie inny (czyli dlaczego jest takim fanatycznym sadystą) - wiele wydarzeń z jego życia go tłumaczy.
Na razie serię odkładam - co nie oznacza, że nie wrócę :)

Trudno mi ją jednoznacznie ocenić.
Bo z jednej strony czyta się naprawdę szybko, ale z drugiej główny bohater niekoniecznie do mnie przemawia. Próbuję zrozumieć dlaczego jest taki a nie inny (czyli dlaczego jest takim fanatycznym sadystą) - wiele wydarzeń z jego życia go tłumaczy.
Na razie serię odkładam - co nie oznacza, że nie wrócę :)

Ten wpis zacznę od trigger warningu. To nie jest książka dla osób wrażliwych, gdyż przemocy jest tu mnóstwo i występuje ona w praktycznie każdej postaci. Wspomnę tylko, że nasz główny bohater na pierwszych kilkunastu stronach gwałci kobietę. To powinno dać wam dobry obraz tego co będzie się tu działo.
Ale do konkretów. Nie lubię tej książki. Nie dlatego, że jest zła. Moim zdaniem Mark Lawrence osiągnął w tej powieści dokładnie to, co osiągnąć chciał. Problem polega na tym, że ja jako czytelnik nie chciałem chyba aby osiągnąć się to udało.
Książka opowiada historię Jorga, który na starcie tej historii jest nastolatkiem. Stoi on na czele bandy zbójów, którzy mają mu pomóc w zrealizowaniu jego personalnej vendetty. Koncept ciekawy, więc w czym tkwi problem? Ano w samym Jorgu właśnie.
Bo Jorg jest psycholem. Mordercą, sadystką, gwałcicielem, nieczułym, cynicznym, obrzydliwym człowiekiem, który wykorzystuje wszystko i wszystkich, by osiągnąć swój cel. Jest on po prostu odrażającą postacią, której nie sposób kibicować i współczuć. Mark Lawrence mówił, że w dużej mierze inspirował się Mechaniczną Pomarańczą. I to czuć, oj czuć.
Jorg jest świetnie napisany (mimo, że absolutnie obrzydliwy),czego nie mogę powiedzieć o postaciach drugoplanowych. Moim zdaniem wypadają bardzo nijako i biednie.
Świat jest strasznie przytłaczający. Nie ma tu humoru, charyzmy, uroku. Jest mrok, krew, śmierć. Jeśli ktoś to lubi, to książka powinna mu się spodobać. Jeśli nie to trzymajcie się z dala.
Mówię o tej książce (i całej serii) w tym materiale. Jeśli jesteście zainteresowani to zapraszam.
Miłego dnia!

Ten wpis zacznę od trigger warningu. To nie jest książka dla osób wrażliwych, gdyż przemocy jest tu mnóstwo i występuje ona w praktycznie każdej postaci. Wspomnę tylko, że nasz główny bohater na pierwszych kilkunastu stronach gwałci kobietę. To powinno dać wam dobry obraz tego co będzie się tu działo.
Ale do konkretów. Nie lubię tej książki. Nie dlatego, że jest zła. Moim...

Jorg jako dziesięcioletni chłopiec obserwuje śmierć swojego małego braciszka oraz jest świadkiem gwałtu i morderstwa na swojej matce. Cały ten czas spędził w krzakach, pokiereszowany i przybity przez ciernie, niezdolny się ruszyć, ale zdolny obserwować i gromadzić złość, gniew, nienawiść.

Nie jest on zwykłym dziesięciolatkiem, albowiem jest księciem. I jako książę postanawia uciec z dworu ojca wraz z mordercami, złodziejami i innymi „braćmi”, aby zrealizować swoją wendetę i zemstę bez pomocy królestwa ojca. Jednak często odnosi wrażenie, że ktoś nim steruje …

Czy mu się to uda? Czy jego ojcu spodobają się uczynki syna? Czy Jorg jest marionetką siły wyższej?

Po rekomendacji wreszcie przyszła pora na Księcia Cierni. Na wstępie mogę stwierdzić, że jest to książka bardzo mroczna i pełna brutalności. Akcja toczy się kiedy Jorg ma czternaście lat, ale mamy wiele retrospektyw z wcześniejszego okresu jego życia.

Główny bohater to sadysta i morderca z wyboru. Kierują nim instynkty, które wielokrotnie popychają go w stronę mordu. Jednak nie widzi on w tym nic złego. Twierdzi, że taki jest, że tak ukształtowały go wydarzenia z przeszłości. Otacza się mordercami i zaledwie kilku z nich przejawia jakiekolwiek skłonności do zdrowego rozsądku. Reszta zdecydowanie kultywuje rozbój, gwałt i wszelkiego rodzaju brutalność.

Świat, w którym toczy się akcja, stylizowany jest na północną Francję, ale z wymyślonego przez autora continuum czasowego. W tle przewijają się opowieści o książkach pisanych na papierze ryżowym z Nipponu, Jezusie Chrystusie, Lucyferze, stylach walki z Indii, czy też walecznych Słowianach. Z drugiej strony główny bohater odkrywa artefakty z zamierzchłej przeszłości, ale ponadczasowo rozwinięte. Wiemy również, że w stosunku do dawnej Europy jest wiele informacji sprzecznych, jak np. kobieta papież.

Książka ma wiele błędów pochodzących zapewne z tłumaczenia. Na przykład w tej samej scenie Jorg raz nakłada bełt do kuszy, a w kolejnym zdaniu chwyta za łuk. Wiele jest błędów interpunkcyjnych, takich jak chociażby brakujące myślniki w dialogach. Korekta tekstu mogłaby wypaść lepiej.

Reasumując: dobre, mroczne fantasy pełne krwi i flaków. Jest tu coś na kształt magii, jest sporo walk, a fabuła wciąga. Błędy korekty starają się odciągnąć uwagę od całokształtu, ale z miernym rezultatem. Całość mogę ocenić bardzo dobrze, skoro mam ochotę sięgnąć po kolejny tom.

Jorg jako dziesięcioletni chłopiec obserwuje śmierć swojego małego braciszka oraz jest świadkiem gwałtu i morderstwa na swojej matce. Cały ten czas spędził w krzakach, pokiereszowany i przybity przez ciernie, niezdolny się ruszyć, ale zdolny obserwować i gromadzić złość, gniew, nienawiść.

Nie jest on zwykłym dziesięciolatkiem, albowiem jest księciem. I jako książę...

To było moje pierwsze zetknięcie z Markiem Lawrencem (a mam już 9 jego książek na regale, co zaczynało wywierać lekką presję),i wzięłam się za to po skończeniu “All Systems Red”, więc poprzeczka była postawiona wysoko. No i dał facet radę, aż się zdziwiłam jak bardzo. Zapraszam do wrażeń z pierwszego tomu Rozbitego Imperium.
“Książę Cierni” to grimdark pełną gębą i jak dla mnie, to spokojnie może stać obok takich nazwisk jak Martin i Abercrombie. Prawdopodobnie popełniam właśnie samobójstwo, ale cóż...podobało mi się to bardziej niż “Ostrze” (no ale zobaczymy jak wypadnie cała trylogia w porównaniu do Pierwszego Prawa).
Znowu trafiłam na narrację pierwszoosobową. Tutaj siedzimy w głowie Jorga Ancratha, księcia, który uciekł od wygodnego życia w zamku i aktualnie plądruje ziemie innych arystokratów wraz z bandą typów spod najczarniejszej gwiazdy, nazywanych przez niego braćmi. Nasz Jorg niebawem skończy 14 lat i w takim właśnie wieku zamierza zostać królem. Żeby jednak to osiągnąć będzie musiał kogoś zabić, i mam tu na myśli kogoś konkretnego, a nie ten legion trupów, które zostawia za sobą na drodze.
Tak, trup ściele się tu łatwo, gęsto, i obrzydliwie. Dlatego rozumiem, że nie jest to lektura dla wszystkich. Jeśli nie macie ochoty na sceny palenia stosów zwłok (i prawie zwłok),czy zbierania odciętych głów do wózka, to dajcie sobie spokój. Naprawdę widzę, że to może przekroczyć granice wytrzymałości wielu czytelników. W dodatku cały czas odnosiłam wrażenie wszechobecnego brudu i bez problemu mogłam sobie wyobrazić, jak oni wszyscy śmierdzą!
A Jorg najbardziej.
Co do niego, to po tym tomie jest u mnie w ścisłej czołówce niepoczytalnych kanalii i okrutników poznanych w fantasy. Jest to oczywiście antybohater - całkowicie pozbawiony moralności, nieprzewidywalny i przerażający. Jego kreacja wypada w moich oczach wiarygodnie - wierzę że on taki jest i że 14-latek może taki być. Tak właściwie ten młody wiek pasuje do postaci, po której nie wiadomo czego się spodziewać. Natomiast jeśli chodzi o resztę towarzystwa...to są prawie tacy sami jak nasz książę i średnio potrafiłam odróżnić od siebie tych wszystkich braci. No dobra, Gorgotha i Goga nie da się z nikim pomylić, ale to w końcu demono-mutanty.
Walki są przedstawione realistycznie i brutalnie. Pełno w nich nieczystych zagrań, a zero bohaterskich pojedynków. Nie stawiam się tu w roli znawcy, bo cała moja wiedza pochodzi z dwóch kanałów na youtubie, ale nie zanudziły mnie te sceny (jak czasem bywa) i ogarniałam co się dzieje (za co jestem wdzięczna, bo często z nadmiaru detali przestaję nadążać kto kogo i gdzie ciachnął).
Mapka świata bardzo mi przypomina Europę, a w tekście mamy wzmianki na temat znajomo brzmiących krain czy też dzieł filozofów. Jednocześnie jest to świat, w którym natykamy się na pozostałości po tajemniczych Budowniczych, jak unikalna stal, drogi czy broń podobna do jądrowej. Znajdzie się tu szczypta magii, ale w tym tomie jest to element dość tajemniczy - wiemy tylko kto, ale nie jak ani skąd.
Tak w moich oczach wypada “Książę Cierni”. Nie ma tu ani odrobiny szlachetności, heroizmu czy honoru, a humor jest czarny i cyniczny. Polecam xD

To było moje pierwsze zetknięcie z Markiem Lawrencem (a mam już 9 jego książek na regale, co zaczynało wywierać lekką presję),i wzięłam się za to po skończeniu “All Systems Red”, więc poprzeczka była postawiona wysoko. No i dał facet radę, aż się zdziwiłam jak bardzo. Zapraszam do wrażeń z pierwszego tomu Rozbitego Imperium.
“Książę Cierni” to grimdark pełną gębą i jak dla...

To co na pewno można napisać o tej pozycji to to, że jest dość oryginalna. Jeżeli ktoś po przeczytaniu Wojen Makowych uważa, że bohater może nie być do końca postacią pozytywną - to tutaj może się mocno zaskoczyć.

Pozycja na pewno nie dla osób wrażliwych. Opisy są dosadne i mocno naturalistyczne. Bohater główny zarysowany bardzo ciekawie. Z pozostałymi kreacjami nie jest już tak dobrze.

Fabuła, szybka, wartka po prostu zwięzła. Nie porywa ale też nie odrzuca.

To co na minus to brak opisu świata. Ja czułem się jakby bohaterowie byli osadzenie w wielkim, pustym akwarium. No dobra może w tym akwarium były by dwa zamki dla rybek, ale poza tym nic.

Ogólnie godna polecenia ale nie dla każdego.

To co na pewno można napisać o tej pozycji to to, że jest dość oryginalna. Jeżeli ktoś po przeczytaniu Wojen Makowych uważa, że bohater może nie być do końca postacią pozytywną - to tutaj może się mocno zaskoczyć.

Pozycja na pewno nie dla osób wrażliwych. Opisy są dosadne i mocno naturalistyczne. Bohater główny zarysowany bardzo ciekawie. Z pozostałymi kreacjami nie jest...

Ebook,fajnie .Dużo bitew .Potwory i małolat u władzy .

Ebook,fajnie .Dużo bitew .Potwory i małolat u władzy .